این خلاصه خواستار حفاظت و احیای سه مغازه فرسوده شده است که به توسعه هتل موجود متصل بودند. هدف این بود که این سازه‌ها برای قرار دادن یک رستوران هتل جدید در طبقه همکف تغییر کاربری داده و طبقه بالایی را به امکانات هتل مانند اتاق‌های مراسم و سالن بدنسازی اختصاص دهند. مشتری همچنین درخواست طراحی برای رسیدگی و در نظر گرفتن برنامه های توسعه آینده هتل به سمت عقب قطعه. در محیط‌های سنتی مالزی، خانه‌های فرعی (اغلب آشپزخانه‌ها، محله‌های خدمتکار و غیره) که به اقامتگاه‌های اصلی متصل می‌شدند «رومه کچیک» (به معنی «خانه کوچک» ترجمه می‌شود) نامیده می‌شدند که نشان‌دهنده مقیاس کوچک‌تر و رابطه خدمتکار آنها با خانه اصلی است. این پروژه که به درستی عنوان “رومه کچیک” دارد، از این بافت سنتی الهام گرفته است. جایی که توسعه هتل موجود به عنوان “مسکون اصلی” دیده می شود.

چیدمان موجود شامل سه مغازه مجزا از آرایش خطی فضاها بود که از جلو به حیاط باز عقب منتهی می شد. به عنوان بخشی از بازسازی، درج ظریف سازه‌های فولادی برای تقویت یکپارچگی ساختاری موجود در این مغازه‌ها انجام شد. در این چارچوب، یک حیاط داخلی دو ارتفاع با کم کردن دقیق بخشی از دال طبقه دوم موجود، دوباره وارد مغازه مرکزی شد و جای خود را به یک تجربه ورودی چشمگیر برای بازدیدکنندگان داد. حصارها و درگاه‌های داخلی در دیوارهای مهمانی موجود حک شده‌اند تا ارتباط بصری را در سراسر پروژه تقویت کنند که عملیات فعلی یک رستوران را تسهیل می‌کند. این استراتژی همچنین به نور روز اجازه نفوذ می دهد و روشنایی داخلی را بهبود می بخشد.

با الهام گرفتن از مفهوم “خانه”، چیدمان رستوران منعکس کننده فضاهای ضروری خانگی (مانند نشیمن، غذاخوری، آشپزخانه، و ایوان سرپناه) است. انتخاب اثاثیه گشاد نیز منعکس کننده این اخلاق است و ترتیبات صندلی متنوعی را برای افزایش تجربه مشتری ارائه می دهد. در حالی که نمای جلویی به شکوه سابق خود بازیابی شده است، ارتفاع عقب رو به حیاط باز با تفسیری مدرن از پنجره‌های چوبی پرده‌دار سنتی تزئین شده است که اغلب در گونه‌شناسی سنتی مغازه‌های آسیای جنوب شرقی دیده می‌شود. صفحه‌های محوری چوبی در نمای طبقه دوم نصب شده‌اند و مانند دستگاه‌های سایه‌بان خورشید عمل می‌کنند و اجازه می‌دهند نور فیلتر شده و تهویه به داخل پیاده‌روی محافظت‌شده که همه امکانات طبقه دوم را به هم متصل می‌کند.

به عنوان بخشی از فرآیند مرمت، تصمیمی هماهنگ برای بازسازی و نمایش آجرکاری ۲۰۰ ساله اصلی در دیوارهای حزب با کندن دقیق گچ موجود و افشای آنها گرفته شد. این استراتژی به دیوارهای آجری اجازه تنفس می دهد و برای اولین بار به عنوان یک راه حل فنی برای رفع چالش های تعمیر و نگهداری ناشی از سطح آب بالای سایت مورد استفاده قرار گرفت که اغلب منجر به خراب شدن پوشش معمولی گچ و رنگ به دلیل جذب بیش از حد آب می شود. بعداً بخشی از الهامات زیبایی‌شناختی و مادی شد که پالت مواد بر آن بنا شد. در بالای آجرکاری، تیرهای چوبی موجود و تیرهای سقف با دقت حفظ شده و به حالت اولیه خود بازگردانده شدند و به عنوان جشنی از میراث بناها عمل کردند.

فضای داخلی با موادی مانند کاشی های تزئین شده Peranakan، بلوک های نسیم سفالی، سنگریزه شوی، و الوار، که به صورت محلی تهیه و ساخته شده اند، تکمیل شده است. چراغ‌های با ویژگی سفارشی و صفحه‌های چوبی با همکاری صنعتگران مالزیایی ساخته شدند تا طنین فرهنگی را بیشتر برجسته کنند. ویژگی دیوار نور پس‌زمینه در یکی از سالن‌های غذاخوری از کاشی‌های سفالی تغییر کاربری‌دهی شده در سقف تشکیل شده بود که در حین باز کردن سقف اصلی نجات یافتند.