تایلر مولدووان به من گفت: «پورت هورون یک شهر قبل از جنگ است، بنابراین استخوان های یک شهر قوی دارد. اما یک طرح شهری از دهه ۱۹۶۰ وجود دارد که هرگز به طور کامل محقق نشد و در این مکان چنگال مرگ دارد.

مولداوی ساکن شهر میشیگان است که ۲۸۰۰۰ نفر دارد. او یک اپراتور ترانزیت برای Blue Water Area Transit است، صاحب خانه و به هر شکلی که به نظر می رسد، یک امر چندگانه است. زمانی که شهر برنامه‌های خود را برای بازسازی شاهراه تجاری اصلی خود، خیابان هورون، اعلام کرد، مولداوی یک فرصت در یک نسل را دید. این خیابان مدت‌هاست که زندگی دوگانه‌ای داشته است: بخش عمده‌ای از تجارت شهر را در خود جای داده است و با این حال، در عرض چهار خط، شبیه یک بزرگراه است که رانندگان را درست از کنار آن ویترین فروشگاه‌ها می‌کشند. کسب و کارها به طور مزمن در این زمینه با مشکل مواجه هستند، و مولداوی معتقد است که این تا حدی به این دلیل است که خیابان هورون تلاش می کند دو چیز همزمان – یک خیابان متمرکز بر تجارت و یک جاده متمرکز بر حمل و نقل – و ناتوانی در انجام هر یک از آنها. در نتیجه، جامعه کسب و کار کوچک خود را به سختی شکست می‌دهد.

خوشبختانه، خیابان هورون امروز لازم نیست خیابان هورون فردا باشد. در ماه مارس، ۴۱۳ نفر از ساکنان در نامه‌ای به شورای شهر خواستار درختان خیابان، گذرگاه‌های میانی، پیاده‌روهای وسیع‌تر و مجموعه‌ای از اقدامات آرام‌کننده ترافیک شدند. مولداوی افزود: «اگر کسی صحبت نکند، ما فقط همان جاده را خواهیم داشت، اما با رمپ های ADA مطابق با فدرال».

او و متحدانش مدت‌هاست که بر سر مزایای خیابان‌های باریک‌تر با رهبران شهر دعوا می‌کنند. آهی کشید: «کسی گوش نمی‌دهد. “همه به گذشته نگاه می کنند و نه به حال، حداقل به آینده.”

این بار اما شهر نمی توانست به دور نگاه کند. ۴۱۳ نامه مدیر شهر را بر آن داشت تا یک کارگروه را در پیش از پروژه بازسازی خیابان هورون ایجاد کند. این کارگروه که قرار است دو بار در ماه تا شروع مرحله طراحی پروژه تشکیل جلسه دهد، از گروهی متنوع از ساکنان، از جمله نمایندگانی از شهر، اداره حمل و نقل میشیگان (MDOT)، کالج محلی و موسسات خیریه محلی تشکیل شده است. در اولین جلسه آنها در ۲۲ آوریل ۲۰۲۴، گروه ضربت از طریق Zoom توسط صاحبان املاک و مشاغل و همچنین گروهی که از حقوق معلولان دفاع می کنند، ملحق شدند. مولداوی درباره گروه ضربت گفت: «در مجموع، این قطعا یک پیروزی است. “حداقل ما در حال انجام این گفتگو هستیم.”

داشتن همه در یک اتاق در دوشنبه شب همچنین یک متحد بعید را معرفی کرد: MDOT. پیشگام بودن چندین رژیم غذایی جاده ای،نمایندگان آژانس نه تنها نسبت به لاغری خیابان هورون ابراز همدردی کردند، بلکه مورد خوبی نیز برای آن ایجاد کردند. در طول شب، MDOT نشان داد که تبدیل‌های چهار به سه خط از نظر عملیاتی ایمن، استاندارد و حتی در سراسر ایالت محبوب هستند. علاوه بر این، این آژانس خاطرنشان کرد که باریک کردن جاده به ازدحام یا به خطر انداختن کاربران جاده یا تجارت محلی کمک نمی کند.

با این حال، همه افراد حاضر در اتاق از مزایای خیابان های باریک تر، به خصوص، به نظر می رسید، مدیر شهر متقاعد نشده بودند.

تردید او قابل انتظار بود. گذرگاه‌هایی مانند خیابان هورون معمولاً شریان اقتصادی یک شهر کوچک هستند که هم به بازدیدکنندگان و هم به ساکنان وسیله‌ای برای رسیدن و عبور از مرکز شهر شلوغ با ماشین ارائه می‌دهند. برای ارائه بهترین خدمات به این سفر با ماشین، جاده ها باید عریض و دارای پارکینگ فراوان باشند. در غیر این صورت، مشتریان کجا پارک خواهند کرد و چگونه به آنجا خواهند رسید؟

واقعیت این است که نیم دوجین کسب و کار تنها در دو سال گذشته تعطیل شده اند و دلیل آن عدم تردد پیاده است. مولدووان افزود: «و فکر می‌کنیم که کسب‌وکارها برای فعالیت در آن خیابان، ظاهراً به دلیل ترافیک داخلی و موقعیت جذاب، حق بیمه پرداخت می‌کنند».

وقتی صحبت از شهرت این منطقه برای ایمنی به میان می آید، یک آمار مردم محلی را آزار می دهد: ۸٪. بر اساس گزارش شورای دولت های جنوب شرقی میشیگان، شهرستان سنت کلر، محل پورت هورون، بین سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ شاهد نرخ مرگ و میر ۸ درصدی برای دوچرخه سواران بوده است. منطقه متروی دیترویت، دارای نرخ مرگ و میر ۳ درصدی برای دوچرخه سواران در همان دوره است.

آ نقشه حرارتی از حقایق تصادف ترافیکی میشیگان ابزار پرس و جو داده ها نشان می دهد که بین سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۲، چندین بخش از خیابان هورون شاهد نزدیک به ده ها تصادف خطرناک و کشنده بوده است. همین ابزار همچنین نشان می‌دهد که چقدر خسارت مالی در طول راهرو می‌تواند به تصادفات نسبت داده شود. در همان سال‌ها، برخی از بلوک‌های خیابان هورون بیش از ۱۰۰ تصادف خسارت‌زا به اموال را تجربه کردند.

به همین دلیل، وقتی مدیر شهر اظهار داشت که با قدم زدن در سرتاسر پورت هورون احساس امنیت می‌کند و مدافعان با ادعای اینکه شهر برای عابران پیاده و دوچرخه‌سواران امن است، ترس ایجاد می‌کنند، به طرفداران توهین شد. مولداوی که مشتاق پدر و مادر شدن است، می ترسد که اگر فرزندانش خیابان هورون امروزی را به ارث ببرند، هرگز از آزادی دوچرخه سواری در خیابان لذت نخواهند برد. اگر باشد برای یک بچه امن نیستآیا اصلاً ایمن است؟»