انتشار این طرح ها علاوه بر به حداقل رساندن هزینه ها و سردرد برای صاحبان خانه، زمان ارزشمندی را برای کارکنان شهر آزاد کرده است. دیویس توضیح داد: «ما در واقع توانستیم ADU ها را در کمتر از یک روز تأیید کنیم. “مسئله این است که یک طرح سایت و یک برنامه از پیش تایید شده را بگیرید و بگویید، “بروید: مجوز صادر شد.” از آنجایی که این طرح ها تمام استانداردهای مورد نیاز قانون ایالت کالیفرنیا را برآورده می کنند، کارکنان می توانند استعدادهای خود را روی “تمرکز کنند.” تصویر بزرگتر، همانطور که دیویس بیان کرد، به جای بررسی دقیق جزئیات کد بسیار خاص و احتمالاً بیش از حد پیچیده. دیویس از این به عنوان کاهش “هزینه اطلاعات” یاد می کند.

کارکنان زمان زیادی را صرف پیمایش این نوع مسائل خاکستری می‌کنند، وقتی در نهایت، همه ما فقط می‌خواهیم به یک چیز برسیم: مسکن مقرون به صرفه، مسکن خوش‌ساخت، و حمل‌ونقلی که کار می‌کند (خواه ماشین، دوچرخه، یا عابر پیاده). این اهداف نباید در ریزه کاری کدهای غیرقابل درک گم شوند.» او توضیح داد. “درباره بهترین و بالاترین استفاده از زمان کارکنان ما باید گفت‌وگویی انجام شود.”

وقتی از دیویس پرسیده شد که چرا ADUها به راحتی در شهری مورد استقبال قرار گرفته اند که برخی ممکن است با مقاومت در برابر تغییر مرتبط باشند، دیویس به محله های قدیمی محبوب اوکیا اشاره می کند که سابقه ای را برای “چگالی ملایم” ایجاد کنید با دادگاه های کلبه و خانه های شهری خود. او می افزاید: «ADU ها همچنین به ما این امکان را می دهند که بسیاری از نیازهای ایالتی و محلی خود را از نظر ایجاد خانه هایی که می توانند تنوع بیشتری از آستانه های درآمدی را برآورده کنند، برطرف کنیم. و این کار را با بهره گیری از زیرساخت های موجود انجام می دهد.

این فقط در مورد بله گفتن به ADU ها نیست

شهرهای سراسر کشور از ساخت و ساز ADU استقبال کرده اند، اما همانطور که دانیل هریگز در مقاله خود اشاره کرد، “اگر قصد دارید به ADU ها اجازه دهید، ساختن آن را آنقدر سخت نکنیدهمان جاهایی که روی کاغذ به آنها اجازه می دهد ساخت آنها را ساده نمی کند.

او می نویسد رالی، کارولینای شمالی، نمونه عالی این است. آنا جانسون از Raleigh News-Observer توضیح می دهد“قوانین توصیه شده یک منطقه ویژه را مشخص می کند که کلبه های حیاط خلوت را مجاز می کند، اما تنها پس از درخواست یکی از ساکنان برای آن و موافقت اکثریت ۱۰ هکتاری همسایگان متقاضی با منطقه.” این قوانین همچنین مقرراتی را در مورد جنبه هایی از کلبه ها مانند اندازه، کاربری، در دسترس بودن پارکینگ و تعداد ساکنان اعمال می کند.

هریگز توضیح می‌دهد که شهرهای دیگری که سعی در تقویت ساخت‌وساز ADU دارند، اغلب به تقویت (یا حداقل، عدم کاهش) محدودیت‌های موجود مانند الزامات حداقل اندازه قطعه، الزامات پارکینگ، یا طراحی محدود و حاشیه‌های مقرون به صرفه که ADU باید رعایت کند، پایان می‌دهند. در واقع، با وجود امضای قانون در آغوش گرفتن آپارتمان بزرگ، شهر ساخت آن را تقریبا غیرممکن می کند. به همین دلیل است که Ukiah شروع به بررسی سایر جنبه‌های کد منطقه‌بندی خود، مانند قوانین پارکینگ کرده است.

دیویس توضیح می‌دهد: «من فکر می‌کنم ما به اندازه برخی حوزه‌های قضایی دیگر جسور نبوده‌ایم، اما فکر می‌کنم در حال یافتن راه‌هایی برای کاهش تدریجی آن به شیوه‌هایی هستیم که فکر می‌کنم شورای ما و شهر ما آن را قابل هضم و مناسب می‌دانند». با انجام این کار، او همچنین توانست نشان دهد که چگونه و در کجا دستورات کاملاً نامناسب هستند.

او توضیح می دهد: “ما در همه بخش های زندگی به ماشین نیاز نداریم.” به عنوان مثال، مجتمع های مسکونی که برای سالمندان یا افراد دارای نیازهای ویژه در نظر گرفته شده است معمولاً از معافیت پارکینگ برخوردار می شوند زیرا جمعیت آنها به سادگی از وسایل نقلیه استفاده نخواهند کرد. این مثالی کلیدی است که دیویس هنگام دفاع از توانایی خیاط پارکینگ با نیازهای یک محیط از آن استفاده می کند.

در برخی موارد، دستورات نه تنها نامناسب، بلکه پوچ هستند. دیویس مشکلات یک مرکز مینی گلف سرپوشیده را به یاد می‌آورد که متوجه شد طبق دستور کد می‌تواند در هر سوراخ سه جای پارک تولید کند. او خندید: «این یکی از معدود استانداردهای پارکینگ بود که ما از آن آگاه شدیم… شما نمی توانید جدی باشید. “چه کسی این فکر را کرده است؟”

آن بخش از کد مشخص می‌کند که «زمین‌های گلف زمین و توپ و مینیاتوری باید سه فضای پارک در هر سوراخ به اضافه فضاهای مورد نیاز برای استفاده‌های جانبی در سایت ایجاد کنند.» استخرها و آرایشگاه ها نیز به همین ترتیب هستند توسط ریاضی دلخواه اداره می شود. این کد برای اولی به یک فضا در هر ۱۰۰ فوت مربع سطح آب و برای دومی «دو فضا برای هر صندلی آرایشگر یا سه فضا برای هر ایستگاه آرایشگر» نیاز دارد.

در نهایت، در مواردی که معافیت‌ها و واریانس‌ها اعطا شده‌اند، دیویس می‌تواند به نمونه‌هایی اشاره کند که در آن عواقبی که مخالفان از آن می‌ترسیدند و کدی که قرار بود از آن جلوگیری کند، محقق نشدند. ساکنان و مشتریان توسعه‌های جدیدتر که در فاصله پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری از امکانات قرار دارند، پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و کارپول را انتخاب می‌کنند. این به نوبه خود به توجیه و ساده کردن کاهش پارکینگ برای پیشرفت‌های دیگر کمک کرد.

و در مورد زمین مینی گلف سرپوشیده، ایجاد یک قرارداد پارکینگ مشترک به کسب و کار این امکان را داد که بدون اضافه کردن پارکینگ بیشتر به یک مرکز خرید که قبلاً پارکینگ فراوان (و حتی کم استفاده) داشت، باقی بماند. دیویس افزود: «در زمان نیز باید در نظر گرفت. سایر ساکنان شامل یک بانک و یک داروخانه هستند که در ساعات مختلف روز نسبت به مکان مینی گلف ترافیک دریافت می کنند.

در این شرایط معلوم بود که قوانین به نفع کسی کار نمی کند. او گفت: “ما از یک ساکن مجبور نخواهیم شد پارکینگ را در یک تاسیسات توسعه نیافته موجود گسترش دهد.” با این حال، این یک نقطه گفت‌وگو بود و آنچه را که این مأموریت‌ها انجام می‌دهند زیر سوال می‌برد. و من امروز می توانم به آن بخندم، زیرا، می دانید، این حتی از کجا آمده است؟

تابستان امسال، Ukiah همه کدهای منطقه‌بندی مسکونی خود را بازبینی می‌کند و الزامات را در مواردی که سابقه و اشتها وجود دارد کاهش می‌دهد. در این فرآیند، شهر به به روز رسانی نحوه درخواست مشاغل، توسعه دهندگان و مالکان خانه ادامه خواهد داد – به عنوان مثال، با ارائه یک پارکینگ ساده دوچرخه

دیویس خاطرنشان کرد: “ما در تلاش هستیم تا اثرات مربوط به پارکینگ را کاهش دهیم.” «… خوشبختانه، ما به طور فزاینده‌ای پروژه‌های بیشتری پیدا می‌کنیم تا به آنها اشاره کنیم و بگوییم، نگاه کنید، ما چیزی شبیه به ۷۲ واحدی Acorn Valley Plaza توسعه داده‌ایم و نمی‌بینیم که، می‌دانید، تأثیراتی که همه از آن می‌ترسیدند را نمی‌بینیم. …. ما نیاز نداریم زمین های زیادی را به آسفالت واگذار کنیم“