شهرها در مبارزه با تغییرات اقلیمی حیاتی هستند، اما تلاش‌های آنها باید با تلاش‌های محلی، منطقه‌ای و ملی ادغام شود. مقاله جدید اهمیت رویکرد حاکمیت چند سطحی را برجسته می کند و نیاز به همکاری و گفتگوی منظم و پایدار را برجسته می کند. این مقاله دنباله‌ای از COP28 در دبی است.

سازمان ملل تخمین می زند که جمعیت شهری جهان در سال ۲۰۵۰ به ۶٫۳ میلیارد نفر افزایش خواهد یافت. این سرعت سریع شهرنشینی به این معنی است که جمعیت ها در برابر خطرات تغییرات آب و هوایی از جمله سیل، خشکسالی، و کمبود آب و آلودگی آسیب پذیرتر هستند. کشورها به طور سیستماتیک مشارکت های تعیین شده ملی (NDCs) را ارائه می کنند و برنامه های سازگاری ملی را توسعه می دهند. با این حال، در سال ۲۰۲۲، تنها ۴۷ مورد از ۱۹۳ NDC حاوی محتوای شهری قوی بودند که ۷۰ NDC دارای محتوای شهری کم یا اصلاً بدون محتوای شهری بودند. برای مؤثر بودن، اقدامات تعیین شده در آن برنامه ها باید در سطوح مختلف حکومتی اجرا شود. شهرها می توانند نقش پیشرو در اقلیم ایفا کنند، اما باید بین اقدامات محلی و ملی هم افزایی وجود داشته باشد.

رویکرد حاکمیت چند سطحی

یک مقاله جدید، تلاش مشترک Deltares، شبکه شهرهای تاب‌آور و ARUP، به موضوع جهانی تاب‌آوری آب شهری می‌پردازد و از رویکرد حاکمیت چند سطحی برای مقابله با این مسائل می‌خواهد. همکاری در سطوح مختلف حکومت کلیدی است. برای اینکه استراتژی ها موثر واقع شوند، باید از مرزهای اداری فراتر بروند، سیاست ها و رویکردها را همسو کنند و مدیریت آب را با برنامه ریزی شهری ادغام کنند. یک رویکرد حاکمیت چند سطحی همچنین به اقدامات اجازه می دهد تا کارآمدتر باشند و تفاوت واقعی ایجاد کنند.

این مقاله دنباله‌ای از بحث‌ها در میزگرد چندسطحی سطح بالا در COP28 در دبی است و توسط تیم قهرمانان آب و هوا (CCT) و ریاست COP28 پشتیبانی می‌شود. با تکیه بر کمپین Cities Solve, Cities Deliver در هفته آب نیویورک ۲۰۲۳ ۲۰۲۳ و برنامه اقدام آب کنفرانس آب سازمان ملل در سال ۲۰۲۳، خواستار گفتگوی منظمی است که تعهد و هم افزایی بین اقدامات ملی و محلی و دولت ها را تشویق می کند.

این مقاله همچنین بیان می‌کند که گفت‌وگو و همکاری باید فراتر از دولت‌ها باشد و شامل دانشگاه‌ها، بخش‌های دولتی و خصوصی، سازمان‌های غیردولتی و جوامع باشد.