برای لحظه ای تصور کنید که یک توسعه دهنده به شهر شما آمده است تا یک مرکز خرید جدید در یک خیابان محلی راه اندازی کند. با کمک کمی از شهر در منطقه‌بندی و سرمایه‌گذاری اضافی در زیرساخت‌ها برای جابجایی ترافیک از بزرگراه، مقصدی براق و جدید برای خرید خواهید داشت. NIMBY ها نباید نگران باشند – مرکز خرید جدید هیچ محله ای را مزاحم نمی کند. در واقع، دقیقاً بر روی آسیب دیده قرار می گیرد پارکینگ های خالی (اما اجباری) از میدان‌های بزرگ با مشکل. هیچ کس دوست ندارد به آن قسمت های خالی نگاه کند – جایگزین کردن آنها با چیزی براق و جدید یک برد خواهد بود، درست است؟!

من حدس می زنم که اکثر شما این پیشنهاد را تایید نمی کنید. با نگاهی به سرنوشت مراکز خرید امروزی، به ویژه مراکزی که در بازارهای کوچکتر هستند، به درستی شک دارید. با بهره مندی از آینده نگری، می دانیم که مرکز خرید یک شرط بندی برنده نخواهد بود. این یک شرط باخت در مقیاس بسیار بزرگ خواهد بود که پیامدهای گسترده ای برای سلامت مالی و کیفیت زندگی شهر در دراز مدت خواهد داشت.

«آنچه که مراکز خرید در حال حاضر ارزش دارند کثیفی آنهاست. ساختارهای آنها ارزش کمی دارند یا اصلاً ارزشی ندارند.» – مارک موفیت، دانشگاه تگزاس شمالی

مالینگ → بالینگ → باولینگ

البته، زمانی که مراکز خرید پیشنهاد می‌شد، از آینده نگری برخوردار نبودیم. ما نمی دانستیم که Super Walmarts در حال آمدن است، به دنبال آن اینترنت و افزایش خرید آنلاین که مراکز خرید را از بین می برد. در آن مقطع ایده ی خوبی به نظر می رسید. ما نمی‌توانیم رهبران گذشته را به دلیل پیش‌بینی نکردن تغییرات در عادات مصرف‌کننده سرزنش کنیم. اما می‌توانیم آنها را به خاطر یک اشتباه استراتژیک مهم سرزنش کنیم: شرط‌بندی مزرعه در جهتی که به سختی قابل تغییر است و آنها را از استفاده از استراتژی های زمان تست شده انسان ها برای نسل ها برای ساختن شهرهای پر جنب و جوش استفاده کرده بودند.

مراکز خرید، مانند زیرمجموعه های حومه ای پس از جنگ، به حالت نهایی ساخته شده اند. آنها از شهر می خواهند که در زیرساخت های جدید برای حمایت از آنها سرمایه گذاری کند و مسئولیت نگهداری آن را برای همیشه بر عهده بگیرد. آنها مقدار قابل توجهی از زمین را اشغال می کنند و آن را در یک کاربری قفل می کنند. و آنها متعلق به یک نهاد هستند. همه این ویژگی ها به این معنی است که پیشرفت هایی مانند این در طول زمان بسیار کمتر از شیوه های توسعه نامرتب و سنتی که نسل های قبلی برای ساختن شهرها به کار گرفته اند، سازگاری دارند. ساختمان‌های دارای مالکیت فردی در مرکز شهر می‌توانند برای جای دادن انواع جدید کسب‌وکار یا مسکن اضافی سازگار شوند. وقتی یک مرکز خرید به مارپیچ مرگ هالووین روححتی باهوش‌ترین مشاوران خلاقی که از طریق کمک‌های دولتی هزینه می‌شوند، احتمالاً نمی‌توانند هامپتی را دوباره جمع کنند.