حفظ شهرسازی برازیلیا: انتخاب ها و قیمت های آنها

زندگی در پلانو پیلوتو، منطقه مرکزی برازیلیا، به دلیل کیفیت زندگی ارائه شده، مسحورکننده است: ساختمان‌هایی که در مکان‌های تفریحی و اجتماعی بدون انسداد، درختان خوب نگهداری شده، فروشگاه‌های نزدیک و امنیت خوب در مقایسه با استانداردهای برزیلی ادغام شده‌اند. حفظ این کیفیت زندگی برای کسانی که عاشق پایتخت فدرال هستند، طبیعتاً یک نگرانی است.

با این حال، همانطور که توسط وزیر توسعه شهری و مسکن منطقه فدرال، مارسلو واز، اشاره کرد، فهرست بندی نمی تواند به معنای گچ کاری باشد و توسعه شهر باید تضمین شود.. در واقع باید درک کرد که شهر برازیلیا در طول سالیان متمادی هزینه بالایی را برای این سختی پرداخت کرده است.

در پایتخت فدرال، برنامه‌ریزی با محوریت خودروهای شخصی، که تفکیک کاربری‌ها و جداسازی افراد و ساختمان‌ها را امکان‌پذیر می‌سازد و چندین «حفره» یا مناطق سبز ایجاد می‌کند، پیامدهای متعددی دارد. تراکم جمعیت (تعداد افراد در هر منطقه)، که در Plano Piloto بسیار کم باقی مانده است، و همچنین ترکیبی از کاربری های مسکونی و تجاری، چیزی است که به افراد بیشتری اجازه می دهد در مکان هایی نزدیک به فرصت ها و نیازهای روزانه خود زندگی کنند. این به نوبه خود امکان تحرک با پای پیاده یا دوچرخه را فراهم می کند و حمل و نقل عمومی می تواند کارآمدتر و هزینه کمتری داشته باشد. این مسیری است که امروزه شهرهای بزرگ در سرتاسر جهان در تلاش برای ارتقای کیفیت زندگی ساکنان خود هستند.

وقتی در نظر بگیریم که از ۲٫۸ میلیون نفر جمعیت این شهر، حفظ مرکز برازیلیا چالش بزرگتری است. فقط ۲۲۴ هزار نفر در Plano Piloto زندگی می کنندبا وجود اینکه بهترین فرصت ها برای کار، اوقات فراغت، تجارت و خدمات در آنجا متمرکز شده است. شایان ذکر است که جمعیت کلان شهر برازیلیا سالانه حدود ۴۵۰۰۰ نفر ساکن جدید را دریافت می کنند. موسسه تحقیقات و آمار ناحیه فدرال، با داده های سرشماری ۲۰۲۲. این جمعیت جدید کجا زندگی خواهند کرد؟ بدیهی است که عرضه مسکن با این سرعت در پلانو پیلوتو رشد نمی کند، که با فهرست محدود شده است، بنابراین این افراد به مناطق دورتر می روند. در نتیجه، چالش های تحرک شهری بیشتر می شود.

اهمیت حفظ مقیاس ها، چشم اندازها و چشم انداز طراحی شده توسط لوسیو کاستا کاملاً واضح است و این طرح به هیچ وجه این موضوع را نقض نمی کند، برعکس، این را یکی از اهداف خود قرار داده است. اما این عادلانه نیست که جامعه به طور کامل شهر را قفل کند، در حالی که مطالبات روزانه بیش از ۴ میلیون نفر کسانی که در کل منطقه زندگی می کنند با کسانی که ۶۰ سال پیش زندگی می کردند یکسان نیستند.

برخی از پیشنهادات PPCUB و اصلاحات آن عبارت بودند از: مجوز هتل ها و مسافرخانه ها در بسیاری از مناطق سازمانی خاص خارج از بخش هتل. امکان مناطق تجاری جانبی در زمین های خاص در بخش سفارت. و امکان استفاده مسکونی در بخش تجاری جنوب. اینها ایده های ساده ای هستند که به دنبال رفع بخشی از نیازهای مردم، بازنگری در صلبیت شهر هستند، اما اگرچه به هیچ وجه بر منظره تأثیر نمی گذارند. جنجال ایجاد کرد.

در خصوص ارتفاع ساختمان ها شاهد بحث و جدل در مورد هتل هایی هستیم که مجوز افزایش از ۳ به ۱۲ طبقه را خواهند داشت. به طور باورنکردنی، در همان بخش از قلمرو (بخش هتل)، ساختمان هایی وجود دارند که مجاز به داشتن ۳ طبقه و سایر ساختمان ها، دقیقاً در مجاورت، مجاز به داشتن ۱۲ طبقه هستند. حفظ بلوک ساخت و ساز در ساختمان های ۳ طبقه در نهایت شامل ذخیره بازار (حفاظت در برابر رقابت) به نفع ساختمان هایی است که قبلاً ساخته شده اند، بدون هیچ گونه حمایتی در جنبه های شهری یا اجتماعی. باز هم، هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم این نوع تغییر الف است “تهدید” به سمت شهر.

در میان پیوست های متعددی که این لایحه را تشکیل می دهد، پارامترهایی نیز برای استفاده و تصرف زمین در مناطقی که از نظر تاریخی در معرض تضاد زمین هستند، وجود دارد. یک نمونه ویلا پلانالتو است. ده ها سال است که ساکنان این بخش از پلانو پیلوتو هنگام اجرای رویه های ساده مانند صدور مجوزهای عملیاتی برای فعالیت های اقتصادی با بوروکراسی نامتناسبی مواجه شده اند. به همین ترتیب، انتشار PPCUB امکان تنظیم سایر مشاغل و فعالیت های اقتصادی از قبل ادغام شده را فراهم می کند، که منعکس کننده یک تقاضای موجود است، اما از آنجایی که استاندارد استفاده و شغل فعلی وجود ندارد، سطحی از بی نظمی را نشان می دهد، و باعث ایجاد ناامنی برای ساکنان می شود. معامله گران.

لازم به تاکید است که PPCUB اگرچه بسیار شایسته است، اما یک قدم کوچک برای دموکراتیک کردن دسترسی مردم به قلب منطقه فدرال، پلانو پیلوتو. برای مثال، هیچ پیشنهادی برای تقسیم مناطق سبز یا افزایش ابعاد (ارتفاع ساختمان ها) در سوپر بلوک ها وجود ندارد.

علیرغم پیشرفت‌های موجود در PPCUB، بزرگترین مشکلات مسکن، مانند کمبود عرضه مسکن با قیمت‌های مناسب در مناطقی که قبلاً با زیرساخت‌های باکیفیت و نزدیک به مشاغل مورد استفاده قرار می‌گرفتند، با توجه به اینکه مناطق سبز بسیار زیاد (علف‌های سیب‌زمینی صادقانه) در منطقه مرکزی برازیلیا، امروز منحصراً به باشگاه های تفریحی، باشگاه های گلف (!)، بخش گاراژ، بخش سفارت و غیره محدود شده است، به تعداد کمی یا هیچ کس خدمت می کنند.

آیا بهترین جایگزین می تواند تداوم اجازه دادن به تخصیص تقاضا برای مسکن دور از منطقه مرکزی باشد، در مناطقی که از نظر زیرساخت خدمات و کالاهای عمومی معادل پلانو پیلوتو را ندارند، مانند بیمارستان ها، خیابان ها، روشنایی، دسترسی سریع به مشاغل، سرویس بهداشتی، موزه ها، تئاترها، میادین و درختان؟ آیا دقیقاً برنامه‌ریزی متمرکز بر خودروها و این یخ زدن تعداد خانه‌ها در مرکز، گسترش مردم در سراسر قلمرو، نیست که مشکلات تراکم را تشدید می‌کند، نیاز به هزینه‌های بالای حمل‌ونقل عمومی دارد و تأثیرات زیست‌محیطی و کاهش کیفیت زندگی را افزایش می‌دهد؟

به نظر می رسد جامعه برازیلیا طبیعی است که “حفظ” فعلی Plano Piloto، از طریق فهرست کردن، چمنزارهای وسیعی را که به باشگاه گلفواقع در ۴ کیلومتری کنگره ملی، با چشم اندازی از دریاچه پارانوآ، و در عین حال از زندگی مردم در بخش تجاری، نزدیک به فرصت های شغلی جلوگیری می کند. این بخش‌بندی بیش از حد، نمونه‌ای از بوروکرات‌هایی است که بیش از حد به توانایی خود در مدیریت خرد زندگی مردم اعتماد دارند، و ممنوعیت استفاده مختلط از فضاها، شیوه‌هایی هستند که قبلاً در ادبیات برنامه‌ریزی شهری به عنوان مسئول اثرات مضر بر زندگی شهری، مانند ناامنی در شهر شناخته شده‌اند. خیابان ها، ناکارآمدی حمل و نقل و هزینه بیشتر زیرساخت های شهری. علاوه بر این، مناطقی که هیچ گونه انعطاف استفاده ندارند، با تغییر تقاضای ساکنان در معرض خطر رها شدن قرار دارند، چیزی که در شهرها طبیعی است.

بیشتر بخوانید: برازیلیا: شهری که دیگر آن را تکرار نمی کنیم

برازیلیا باید بر برنامه‌ریزی شهری قرن بیستم، طراحی‌شده برای خودروها، با ایجاد فضاهای پارکینگ، راه‌راه‌ها و تفکیک کاربری‌ها غلبه کند و شروع به انطباق با برنامه‌ریزی شهری کنونی، طراحی شده برای مردم، با ایجاد کیفیت کند. میدان ها، مسیرهای دوچرخه سواری، بخش های با کاربری مختلط و خیابان های قابل پیاده روی. این مدل شهرهای نوآور و موفقی است که سرمایه‌گذاری را جذب می‌کند، شکوفا می‌شود و کیفیت زندگی را برای کل جمعیت، نه فقط بخشی از آن، ارتقا می‌دهد.

تیاگو کوستا مونتیرو کالدیرا دارای دکترای اقتصاد، استاد IDP و مشاور قانونگذاری در اتاق نمایندگان است. انجام مطالعات و تحقیقات در مقررات اقتصادی و قوانین نظارتی در دوره های تحصیلات تکمیلی در IDP.