پاتریک گدس در طول تصدی تأثیرگذار خود در هند مجموعه قابل توجهی از نزدیک به ۵۰ گزارش برنامه ریزی شهری را تهیه کرد که بر تعهد بی دریغ او برای بهبود محیط های شهری از طریق روش های فراگیر و از نظر اقتصادی پایدار تأکید می کرد. او سفری عمیق را آغاز کرد، از شهرهای متعدد بازدید کرد و بررسی‌های تشخیصی دقیق را انجام داد و مستقیماً با ساکنان درگیر شد تا درک دقیقی از نیازهای منحصر به فرد آنها و چالش‌هایی که با آن‌ها روبرو بودند را پرورش دهد.

گدس منتقد سرسخت سیاست‌های رسمی غالب بود که اغلب تخریب بی‌رویه سازه‌های تاریخی و جابجایی ساکنان را در اولویت قرار می‌دادند، اقداماتی که به اعتقاد او بافت جوامع شهری را فرسایش می‌داد. در عوض، او از یک رویکرد انقلابی دفاع کرد که از حفظ پایدار ویژگی اجتماعی و فرهنگی فضاهای شهری حمایت می کرد و از اصول “جراحی محافظه کارانه”–روشی پیشگام که به دنبال بهبودهای معنادار با حداقل تخریب و بار مالی بود.

در قلب رویکرد گدس، بررسی تشخیصی قرار داشت، کاوشی گسترده و همه جانبه در شهرها که شامل تورهای پیاده‌روی و تعاملات صمیمی با ساکنان بود و او را قادر به جمع‌آوری گزارش‌ها و بینش‌های دست اول می‌کرد. این تأکید بر «تشخیص قبل از درمان» یک انحراف اساسی از شیوه‌های مرسوم آن زمان بود و گواهی برجسته برای تفکر رویایی او باقی می‌ماند که به شدت با فلسفه‌های برنامه‌ریزی شهری معاصر طنین‌انداز می‌شود.

“جراحی محافظه کارانه” گدس شامل ارتقای استراتژیک مناطق فرسوده، اجتناب از اقدامات پرهزینه و مخرب مانند تخریب در مقیاس بزرگ بود. او دیدگاهی کل نگر از شهر را به عنوان یک موجود زنده و تنفس پذیر پذیرفت و این تصور را که اجزای تشکیل دهنده آن به راحتی دور انداخته یا جایگزین شوند را رد کرد. در عوض، او به دنبال ایجاد فضاهای جدید و پر جنب و جوش برای ارتباطات، تفریح، و ادغام فضای سبز بود، در حالی که همه اینها را به دقت حفظ ملیله غنی از سنت های اجتماعی که جوهر زندگی شهری را تعریف می کرد، حفظ کرد.