معماران و طراحان همیشه رنگ هایی مانند سفید، خاکستری و سایر رنگ های ظریف را ترجیح می دهند. اکنون، معماران به آرامی متوجه اثراتی هستند که یک ساختمان روشن و رنگارنگ می تواند بر تماشاگران و احساس کلی یک شهر داشته باشد. استفاده از رنگ ها در ساختمان ها در طول سال ها تکامل یافته است. از خیابان‌های لاجوردی شفشاون، مراکش، تا شهر کیپ‌تاون، آفریقای جنوبی که از نظر قومیتی متفاوت است، رنگ‌های روشن غیرمعمول در میان رنگ‌های خاموش‌تر دنیای معاصر خودنمایی می‌کنند. امروزه این محله های رنگارنگ از عجیب ترین جاذبه های گردشگری جهان هستند! در دهه گذشته، برخی از شهرهای سنتی تیره و تار، از جمله لندن و دیگر شهرهای اروپایی، شروع به استفاده از رنگ‌های پررنگ‌تر در نمای بیرونی و داخلی خانه‌ها کرده‌اند. در حالی که رنگ های روشن تر می توانند ظاهر یک شهر را به طور قابل توجهی تغییر دهند، بسیاری از معماران از درگیر شدن در تکامل رنگ تردید دارند. از آنجایی که رنگ‌ها به توسعه چشم‌انداز و تعمیق درک بیننده از طراحی معماری کمک می‌کنند، ابزار فوق‌العاده‌ای هستند که اکثر معماران آن را در جیب پشتی خود نگه می‌دارند. (منبع: استفاده استراتژیک از رنگ ها برای اهداف معماری توسط Think Architecture)

رابرت اسلوتسکی در مقاله خود می گوید: «برای دانشجویان معماری بسیار مهم شد که نه تنها بفهمند که چگونه فضا به شکل معماری ساخته شده است، بلکه درک کنند که چگونه آن را در نقاشی نشان می دهند. معماری از رنگ جدایی ناپذیر است