پایه و فانوس. بنابراین، معماری مرکز نمادین است، هم از نظر هندسه – مبتنی بر انرژی و دایره‌ای اقتصادی – و هم در مادیت – که شفافیت تحت اللفظی و آموزشی را انتخاب می‌کند – کل را به عنوان یک هویت ارائه می‌کند. دو عنصر اصلی ساختمان را تشکیل می دهند: یک وان حمام از بتن سنگین و یک فانوس فولادی و پلاستیکی سبک – قابل بازیافت. این پایه به عنوان تکیه گاه برای همه ماشین آلات عمل می کند و اتصالات زمینی را با خارج – از طریق دو دروازه بزرگ فولادی گالوانیزه – و با سیلو زیست توده واقع در زیر زمین برقرار می کند. در داخل، پایه بتنی دارای پوششی است که به یک راهروی محیطی تبدیل می شود که همه ماشین آلات را احاطه کرده است.

کف قرص شکل اجازه گردش بهینه بازدیدکنندگان را در سراسر فرآیند کامل انرژی می دهد. فانوس فولادی و پلاستیکی راه‌حل‌های اقتصادی معمول ساختمان‌های صنعتی را دوباره تفسیر می‌کند تا ارتباط قابل‌توجهی با جامعه‌ای برقرار کند که به عنوان یک کلیسای جامع کوچک انرژی عمل می‌کند. نمای ورقه های پلی کربنات – آجدار در سه مقیاس – به صورت یک حجاب نرم مایل به سفید است که بر روی ساختار سیم فولادی گالوانیزه و رنگ شده ظریفی قرار گرفته است. به عنوان آخرین لمس، یک برج شفاف، دود سفید ناشی از فرآیند فیلتر را که بیشتر فضای صنعتی را اشغال می کند، خارج می کند.