خیابان های زندگی لندنو گروه طراحی شهری، در رابطه با حمل و نقل برای لندن، شما را به یک کنفرانس نیم روزه دعوت می کند تا در مورد آن بحث کنید شبکه پیاده روی مرکزی لندن.

این رویداد برای هر شهر یا شهری که به ایجاد شبکه های مشابه فکر می کند جالب خواهد بود. ایده های در حال توسعه برای مرکز لندن را می توان در هر جایی به کار برد.

این رویداد برای هر شهر یا شهری که به ایجاد شبکه های مشابه فکر می کند جالب خواهد بود. ایده های در حال توسعه برای مرکز لندن را می توان در هر جایی به کار برد. خیابان های زندگی لندن و گروه طراحی شهری، در رابطه با حمل و نقل برای لندن، شما را به یک کنفرانس نیم روزه دعوت می کند تا در مورد آن بحث کنید شبکه پیاده روی مرکزی لندن.

مرکز لندن مملو از جمعیت پیاده است. با این حال، بیشتر خیابان‌های آن به ترافیک موتوری اختصاص یافته و بر آن غالب است. شبکه پیاده‌روی مرکزی لندن، شبکه‌ای از مسیرها را پیشنهاد می‌کند که پیاده‌روی را به گزینه‌ای آسان، طبیعی و ایمن برای همه ساکنان، کارگران و بازدیدکنندگان تبدیل می‌کند.

درباره شبکه راهپیمایی مرکزی لندن

این شبکه مقاصد، ایستگاه‌های راه‌آهن و پارک‌های نمادین لندن را با استفاده از خیابان‌های باستانی و با شخصیت لندن برای افراد پیاده به هم متصل می‌کند و جاده‌های بزرگی را که توسط ویکتوریایی‌ها و ادواردایی‌ها ساخته‌اند، از طریق ترافیک موتوری رها می‌کند. این خیابان‌های قدیمی معمولاً برای ایجاد محیط‌های پیاده‌روی ایمن، تمیز، آرام، دلپذیر و جالب نیاز به بهبودهای نسبتاً کوچکی دارند.

این شبکه همچنین پروژه های پیشنهادی و در دست اقدام، از جمله کامدن را به هم پیوند می دهد پروژه وست اند و توسعه مجدد از Holborn gyratory و برنامه های Westminsters برای استرند آلدویچ. با پیوند دادن اینها و سایر جاذبه ها و مبادلات حمل و نقل، این شبکه لندن را به عنوان یک مقصد تجاری و فرهنگی برجسته به هم متصل کرده و معرفی می کند.

مزایای شبکه:

• شبکه ای از خیابان های تمیز، امن، آرام و جالب
• بازدیدکنندگان، ساکنان و کارگران را قادر می‌سازد و از آنها دعوت می‌کند تا بین مبادلات حمل‌ونقل و جاذبه‌ها راه بروند، فشار حمل‌ونقل عمومی را کاهش داده و وابستگی به وسایل نقلیه اجاره‌ای خصوصی را کاهش می‌دهد.
• لندن را به عنوان شهری در سطح جهانی معرفی می کند که مردم می خواهند از آن بازدید کنند، زندگی کنند، کار کنند و یاد بگیرند
• سفر فعال و سبک زندگی سالم را افزایش می دهد
• مسیرهای پیاده روی کم آلودگی ایجاد می کند
• پیاده روی بیشتر افراد فرصت های تجاری را برای مشاغل و صاحبان زمین ایجاد می کند
• با ایجاد فضای بیشتر برای پیاده روی و بهبود نقاط عبور، ایمنی جاده را بهبود می بخشد

اطلاعات بیشتر در مورد این کمپین London Living Streets در دسترس است اینجا

از شرکت کنندگان دعوت می شود تا ایده هایی در مورد مسیرهای پیاده روی عالی در مرکز لندن بیاورند و ایده هایی در مورد رفع موانع پیاده روی به اشتراک بگذارند.

برنامه

۱۳:۴۰ شبکه های پیاده روی مرکزی لندن: طرح کلی خیابان های زندگی لندن

۱۳:۳۰ مقدمه ویل نورمن شهردار شبکه پیاده روی و دوچرخه سواری لندن

۱۳:۵۰ ارتباطات دلپذیر کارگاه به رهبری استر کورلند طراحی شهری لندن

۱۴:۱۰ اخبار شهرداری ها صندلی کاتیا استیله Tibbalds و UDG Exec

• آدام هریسون محله کامدن لندن
• تیم میچل شورای شهر وست مینستر
• الیور می فروشد شهر لندن

۱۵:۰۰ چای

۱۵:۳۰ کارشناسان و ذینفعان صندلی نیکلاس بویز اسمیت، مدیر موسس ایجاد خیابان‌ها و صندلی‌های کمیسیون ساختمان بهتر، ساختمان زیبا.

• جان دیلز جنبش شهری: اهمیت لینک ها
• کیت جفری UCL: پیمایش در خیابان ها – چگونه گم نشویم

ارائه سریع آتش

• جک اسکیلن تیم لندن بریج
• جو بکر TfLs مستقل گروه مشاوره معلولین
• جودی ایستوود محله دانش
• آلیسون گرگوری BID بانک شمالی
• امیلی کندلر گروه فرهنگی راه نمایشگاه
• جو ویلز مرکز لندن
• جو چت سوترانس

۱۶:۴۰ بحث

۱۷:۰۰ بستن

گزارش

مرکز لندن پر از مردمی است که قدم می زنند. آنها از پایانه های راه آهن، ایستگاه های زیرزمینی و اتوبوس ها سرازیر می شوند. ۷۳۴۰۰۰ سفر پیاده روی در روز. با این حال، تخصیص نادرست فضای خیابان وجود دارد. بیشتر آن به سمت تعداد نسبتاً کمی وسایل نقلیه موتوری در حال حرکت یا پارک می رود، در حالی که عابران پیاده اغلب در پیاده روهای باریک در خیابان های آلوده دست و پنجه نرم می کنند.

حقایق کلیدی: در سال ۲۰۱۶، ۱٫۳ میلیون نفر در اوج صبح روز هفته وارد مرکز لندن شدند (به استثنای افرادی که پیاده روی می کنند – که شمارش نمی شوند!). تنها ۵۸۰۰۰ خودرو در اوج خودرو وارد شدند و بیش از ۱۰۰۰۰۰ وسیله نقلیه منحصربه‌فرد در ساعات شارژ وارد منطقه شارژ ازدحام شدند – با این حال وسایل نقلیه بیشتر فضای خیابان را به خود اختصاص داده‌اند.

در ۲۸ نوامبر، مخاطبان زیادی گرد هم آمدند تا درباره یک ایده جدید الهام بخش برای ایجاد یک مرکز لندن مناسب برای پیاده روی بشنوند. آنها طیف گسترده ای از گروه ها را شامل می شدند: رهبران کابینه حمل و نقل و محیط زیست، افسران شورا، نمایندگان حمل و نقل لندن و اداره لندن بزرگ، BID، گروه های اجتماعی و معلولان، تئاترها، مالکان زمین، مؤسسات فرهنگی، متخصصان طراحی، کارشناسان و فعالان مبارزات انتخاباتی. این رویداد توسط London Living Streets و گروه طراحی شهری که برای مکان‌های دوستانه مردم کمپین می‌کنند و حمایت فوق‌العاده‌ای از TFL و GLA داشت، سازماندهی شد.

بنابراین مناسب بود Katja Stille (کارگردان، Tibbalds) از UDG بعدازظهر را با معرفی آغاز کرد ویل نورمن، کمیسر پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری شهرداران. او صحنه را با مجموعه ای از حقایق کلیدی در مورد مزایای سلامتی فعالیت و تعداد زیادی از مردمی که قبلاً در مرکز لندن پیاده روی می کردند تنظیم کرد (در هنگام خروج از ایستگاه های زیرزمینی، درصد افرادی که پیاده روی می کنند عبارتند از: Charing Cross – 59%. خاکریز – ۷۸٪، میدان لستر – ۹۰٪، و شواهدی مبنی بر اینکه علیرغم تعداد بالا، اگر شرایط مناسب باشد، می توان سفرهای بیشتری را با پای پیاده انجام داد. به ویژه، بسیاری از سفرهای کوتاه در حال حاضر با لوله انجام می شود.

بعد اما گریفین و دیوید هریسون خیابان‌های زندگی لندن مفهوم CLWN را ترسیم کرد (به کادر مراجعه کنید)، و مسیرها و شبکه‌ای را که در حال توسعه بودند نشان داد.

شبکه مرکزی لندن واکینگ شبکه ای از مسیرهای سالم و جذاب را پیشنهاد می کند که مقاصد نمادین لندن، ایستگاه های راه آهن و پارک ها را به هم متصل می کند. از خیابان‌ها و کوچه‌های باستانی و با شخصیت لندن برای پیاده‌روان استفاده می‌کند و جاده‌های بزرگی را که توسط ویکتوریایی‌ها و ادواردی‌ها ساخته‌اند، از طریق ترافیک موتوری رها می‌کند. این خیابان های قدیمی اغلب برای ایجاد محیط های پیاده روی ایمن، تمیز، آرام، دلپذیر و جالب نیاز به اصلاحات نسبتاً کوچکی دارند. شبکه پروژه های پیشنهادی و در دست اقدام، از جمله Camdens را به هم پیوند می دهد پروژه وست اند و توسعه مجدداز Holborn gyratory و برنامه های Westminsters برای استرند آلدویچ. با پیوند دادن اینها و سایر جاذبه ها و مبادلات حمل و نقل، این شبکه لندن را به عنوان یک مقصد تجاری و فرهنگی برجسته به هم متصل کرده و معرفی می کند. فواید شبکه ای از خیابان های تمیز، امن، آرام و جالب بازدیدکنندگان، ساکنان و کارگران را قادر می‌سازد و از آنها دعوت می‌کند تا بین مبادلات حمل‌ونقل و جاذبه‌ها راه بروند، فشار حمل‌ونقل عمومی را کاهش داده و وابستگی به وسایل نقلیه اجاره‌ای خصوصی را کاهش می‌دهد. لندن را به عنوان شهری در سطح جهانی معرفی می کند که مردم می خواهند از آن بازدید کنند، زندگی کنند، کار کنند و یاد بگیرند سفر فعال و سبک زندگی سالم را افزایش می دهد مسیرهای پیاده روی کم آلودگی ایجاد می کند پیاده روی بیشتر افراد فرصت های تجاری را برای مشاغل و صاحبان زمین ایجاد می کند با ایجاد فضای بیشتر برای پیاده روی و بهبود نقاط عبور، ایمنی جاده را بهبود می بخشد

آنها دنبال شدند استر کورلند که جلسه‌ای را در رابطه با Convivial Connections رهبری کردند و از اتاق الهام گرفتند تا مسیرهایی را که استفاده می‌کردند و می‌خواستند ببینند و ضعف‌های موجود در آنها را مشخص کند. قلم‌هایی که روی یادداشت‌های پس از آن نوشته شده بودند و خطوط روی نقشه‌ها کشیده شدند. ما آنها را در چند هفته آینده تجزیه و تحلیل خواهیم کرد. مسائل مطرح شده در بحث عبارتند از: ۲ گذرگاه مرحله; مربع باغ که به عنوان دوربرگردان استفاده می شود. فقدان ظرفیت برای عابران پیاده، گذرگاه‌های گمشده و خیابان‌هایی که به شدت ترافیک، پر سر و صدا و آلوده هستند.

سپس به اخبار از بخش ها رسید. برای سه منطقه کلیدی مرکز لندن، صف قابل توجهی از سرنخ های حمل و نقل وجود داشت. اول بود آدام هریسون از کامدنکه اخیراً با یک استراتژی حمل‌ونقل جاه‌طلبانه موافقت کرده است که هدف آن چه کسی متحول‌کننده‌ترین حمل‌ونقل و تحرک را در کامدن تعیین می‌کند و مردم را قادر می‌سازد و تشویق می‌کند تا سفر پایداری داشته باشند. پرورش سبک زندگی سالم تر؛ ایجاد مکان های کاملاً کمتر آلوده، سهم حالت پیاده روی از ۴۲ تا ۵۰ درصد است. چرخه ماشین/موتور از ۱۳ به ۵٪ پتانسیل قابل توجهی برای سفرهای پیاده روی بیشتر در منطقه Euston Bloomsbury کاهش می یابد. کامدن نه تنها سیاست‌های درستی دارد، بلکه پروژه‌های چشمگیری را برای اجرای آنها انجام داده و در حال انجام است. سیرک پرنسس در حال حاضر در حال تبدیل شدن به یک فضای عمومی جدید بزرگ است و کار بر روی باغ برانزویک سال آینده آغاز خواهد شد. علاوه بر این، کامدن شبکه پیاده‌روی مرکزی لندن و مسیرهای آن را در استراتژی حمل‌ونقل خود پذیرفته است، و او و افسران کامدن مسیرها را طی کرده‌اند و قصد دارند به زودی تعدادی برد سریع را اجرا کنند.

مسیر CLWN: سنت پانکراس به خیابان بزرگ کوئین، از طریق خیابان Lambs Conduit، خیابان Red Lion و High Holborn و Lincolns Inn Fields. پیشنهادات شوراهای کامدن برای میدان برانزویک

آدام همچنین به آینده و آنچه می توان از همسایگان قاره ای ما آموخت. او تحت تأثیر گذرگاه‌های فرعی گورخرهای جاده‌ای در پاریس قرار گرفت که سرعت پیاده‌روی را به شدت افزایش می‌دهند، و برای معرفی آنها به زودی فشار می‌آورد. نصب چنین گذرگاه‌هایی می‌تواند تا ۲۰۰ پوند هزینه داشته باشد و در هر مکانی به راحتی اجرا شود. اولویت بسیار واضح تری ارائه می دهد و به راحتی نگهداری می شود. بریتانیا میلیاردها پوند روی درمان‌های ورودی جاده‌های فرعی سرمایه‌گذاری کرده است، در حالی که استفاده از رنگ در بیشتر موارد مؤثرتر بود. به عنوان مثال، در

در سال ۲۰۰۸ در لندن حدود ۱٫۵ میلیون پوند برای ۷۹ درمان ورودی جاده فرعی به عنوان بخشی از پروژه London Cycle Network Plus هزینه شد.

(نکته فنی: در بریتانیا الزامات قوانین ترافیکی مبنی بر اینکه گذرگاه های زبرا باید چراغ های چشمک زن داشته باشند، هزینه را به حدود ۱۰۰۰۰ پوند در هر گذرگاه یا بیشتر افزایش می دهد؛ و الزام به نصب خطوط زیگزاگ در مسیر عبور به گذرگاه ها، آنها را متوقف می کند. از قرار گرفتن در سراسر دهانه جاده های فرعی.)

تیم میچل از وست مینستر عزم خود را برای همکاری با همکاران در کنفرانس و مشاغل و ساکنان برای تبدیل وست مینستر به مکانی بهتر برای پیاده روی اعلام کرد. هدف همکاری با شرکا برای ایجاد مسیرها و فضاهای عمومی جدید و بهبود خیابان های موجود است. این برای منطقه ای با ۲۵۰۰۰۰ ساکن و بیش از یک میلیون نفر که هر روز وارد می شوند ضروری بود. اما آنها با نیازهای مبرم کیفیت هوا، سر و صدا و روسازی های شلوغ مواجه شدند که به این معنی است که باید اقدامی انجام شود. باید تغییر حالت باشد. برای کمک به این وست مینستر یک سلسله مراتب ۴ نوع خیابانی دارد:

1. جاده های استراتژیک (به عنوان مثال خیابان ویکتوریا)،
2. مراکز کلیدی،
3. خیابان ها و مراکز محلی و
4. خیابان های مسکونی قابل سکونت

برخی از پیشرفت‌ها قبلاً انجام شده‌اند، مانند تغییراتی در خیابان مریل‌بون بالا با باغ‌های بارانی و گذرگاه‌هایی که به نفع عابران پیاده و نه رانندگان طراحی شده‌اند. اکنون، طرح‌های بسیار جاه‌طلبانه‌ای برای استرند (با حمایت گسترده مردم) و منطقه خیابان آکسفورد – از جمله فضاهای بسیار بهتر، قلمرو عمومی و کاهش دویدن موش‌ها – به توافق رسیده‌اند. اما کار با ساکنان و سایر ذینفعان ضروری است، زیرا حصول اطمینان از اینکه برنامه ها به یک منطقه کامل می پردازند. ساکنان اخیراً با طرح پیاده‌روی در سوهو مخالفت کرده‌اند که نشان‌دهنده نیاز به یک رویکرد گسترده در منطقه است. این کار در کاونت گاردن انجام می شد. شورا به زودی در این زمینه رایزنی خواهد کرد.

الیور سلز، رئیس کمیته خیابان ها و راهروها در شهر لندن، با یک اعتراف شروع کرد: او یک واکر پرشور بود. ۳۵ سال طول کشید تا به موقعیتی برسد که خیابان های شهر را اداره کند و آنها را برای پیاده روی مناسب کند. پیاده روی در مرکز استراتژی حمل و نقل شهر لندن است. کمیته او اکنون ۲۰۰ پیشنهاد برای اجرا دارد: حدود ۴۶ پیشنهاد در سال جاری انجام شده است، بقیه در ۳ سال. دلایل اصلی استراتژی اول، ظرفیت: ۵۰۰۰۰۰ نفر در روز به شهر می آیند و پیاده روی می کنند، از جمله رفت و آمد به وسایل نقلیه عمومی. Crossrail چیزهای بیشتری را به ارمغان خواهد آورد. پیاده روها شلوغ و ناراحت کننده هستند. بنابراین نحوه طراحی و توصیف خیابان ها و فضاهای باز باید به طور اساسی تغییر کند.

چیزی کمتر از یک انقلاب فرهنگی لندن انجام نخواهد داد. ما اراده سیاسی داریم که بدانیم خیابان‌های ما برای مردم، خانواده‌ها، کودکان، اولاً افراد ناتوان است، نه وسایل نقلیه. آنها قلمرو عمومی هستند، نه اجراهای موش. ما طرز فکر وحشتناکی از رانندگی در مسافت های کوتاه با فرزندانمان تا مدرسه داریم. ما باید آن را متوقف کنیم و آن را در سراسر لندن معکوس کنیم. ما می دانیم مردم چه می خواهند: خیابان های با کیفیت بالا، فضاهای عمومی خوب. کسب‌وکارهایی مانند بلومبرگ و نومورا بر این امر فشار می‌آورند، زیرا برای کارمندانشان خوشایندتر است

“در شهری مانند شهر ما که شبکه حمل و نقل عمومی فوق‌العاده‌ای دارد، هیچ بهانه‌ای برای اجازه دادن به مردم برای رانندگی ماشین‌هایشان وجود ندارد، انگار دنیا از سال ۱۹۶۵ تغییر نکرده است. تمام شده است. (الیور سلز)

پیشنهادات شهر لندن

• عبور و مرور بسیار کند است، زمان انتظار بسیار طولانی است. ما قصد داریم آن را متوقف کنیم.
• پیاده روها را تعریض می کنیم
• ما خیابان‌ها را برای بخش‌هایی از روز به‌طور منظم می‌بندیم (مثلاً در زمان ناهار، خیابان Chancery Lane بسته شده است).
• زمانی که توسعه‌دهندگان ساختمان‌های جدید بزرگ می‌سازند، طبقه همکف فضای عمومی خواهد بود.
• ما مردم را تشویق می‌کنیم با پیاده‌روهای امضا شده راه بروند تا بتوانند راه خود را از A به B پیدا کنند و با کارفرمایان کار می‌کنیم تا مسیرهایی را برای کارمندان خود برنامه‌ریزی کنند.
• کاهش قابل توجه در وسایل نقلیه موتوری: ۲۵ درصد تا سال ۲۰۳۰، ۵۰ درصد تا سال ۲۰۴۰

شهر کار سیاسی بزرگی را نشان داده است، به عنوان مثال بر روی بانک Junction. سازمان ها، به عنوان مثال بانک انگلستان، اکنون به شدت از آن حمایت می کنند، اما قبل از انجام آن، سال ها با آن مخالفت می کردند. در مورد آینده، سیرک Finsbury در اسرع وقت بازگشایی خواهد شد: یک فضای باز مرتبط با خیابان های آرام. خیابان راش اولین خیابان بدون آلایندگی خواهد بود که ۹۵۰۰ وسیله نقلیه را که هر روز از آن به عنوان موش استفاده می کنند متوقف می کند.

یک چشم انداز- اینکه شما باید بتوانید از انتهای هاید پارک، از تپه کانتیشن تا میدان ترافالگار در پایین رشته، از سرتاسر آلدویچ از طریق خیابان فلیت تا زیباترین ساختمان لندن در سمت دور سیرک لودگیت راه بروید. سنت پاولز و از طریق سیرک آلدگیت و فراتر از آن

جایزه لندن بسیار زیاد است. از یک شهر خاکستری کسل کننده در دهه ۶۰ تا هرج و مرج موتوری دهه ۷۰ و ۸۰، ما شروع به دیدن لندن با تمام زیبایی معماری بدون آلودگی و سر و صدا می کنیم: ساکت تر، تمیزتر، ایمن تر.

بحث میزگرد مسائل جالبی را در مورد تاکسی‌ها (چرا به وسایل نقلیه دیزلی اجازه می‌دهیم خالی سفر کنند و با استفاده از فضای عمومی تجارت کنند) و همکاری بین شهری را مطرح کرد. چای با بحث های فراوان و کاربرد post-it در نقشه ها دنبال شد. دیدن عمیق بخش ها در گفتگو عالی است.

بعد آمد جان دیلز از جنبش شهری که به یک عنصر اصلی از شبکه راهپیمایی مرکزی لندن پرداخت – اهمیت یک شبکه. شما می توانید (تقریبا) در همه جا پیاده روی کنید، اما چون مجاز بود، به این معنی نیست که فعال است. برای به دست آوردن یک شبکه، باید اطمینان حاصل می‌کردید که هیچ پیوند ضعیفی ندارید، و معمولاً تعداد زیادی از آنها وجود دارد – اغلب گذرگاه‌ها. او همچنین به نیاز به پر کردن CLWN در یک شبکه کامل، به عنوان مثال بین شهر و هولبورن اشاره کرد. استراتژی‌های دوچرخه‌سواری زیادی وجود داشت، اما نه یک استراتژی ملی پیاده‌روی – که احتمالاً توضیح می‌دهد که چرا ما شبکه‌ای برای پیاده‌روی نداریم. در واقع، اگرچه گزارش‌های فراوانی در مورد پیاده‌روی وجود داشت، اما بیشتر آنها بر تشویق به پیاده‌روی تأکید زیادی داشتند – تشویق کردن معمولاً به معنای انجام هیچ کار مفیدی است.

اما چند گزارش خوب وجود داشت، از جمله (علی‌رغم عنوان) Encouraging Walking، DETR، ۲۰۰۰٫ این گزارش برای تخصیص مجدد فضای جاده بحث می‌کرد، اما توصیه‌ای بود (و به همین دلیل عمدتا نادیده گرفته می‌شد) استراتژی مورد انتظار و توصیه‌شده در آن نبود. را مجلس عوام گزارش را انتخاب کنید. با این حال، Tim Pharoahs 5C را به کار برد، همانطور که TFLs Improving Walkability 2005:

TfL از این دیدگاه پشتیبانی می کند که لندن تا سال ۲۰۱۵ به یکی از شهرهای دوستدار پیاده روی در جهان تبدیل خواهد شد، یعنی شهری که در آن مردم پیاده روی را به عنوان انتخاب ترجیحی خود برای سلامتی و آرامش انتخاب می کنند و شهری که درجه بالایی از پیاده روی را نشان می دهد.

پنج Cs متصل؟ دلپذیر؟ مشهود است؟ راحت؟ راحت؟

جان اصول طراحی شبکه عابر پیاده را بیان کرد:

فقط در ۱۰ دقیقه کیت جفری، پروفسور علوم اعصاب در UCL، شرح جالبی از آنچه علم اعصاب می تواند در مورد حس مکان و جهت گیری ما به ما بگوید ارائه کرد. او چگونگی مفهوم‌سازی مغز از فضا، انواع مختلف رفتار فضایی و چگونگی کنترل رفتار مبتنی بر عادت توسط ساختار محیط را توضیح داد.

دو بخش مربوط به مغز وجود دارد: جسم مخطط – وظیفه آن برداشتن چیزهایی است که مغز در مورد دنیای خارج آموخته است. هیپوکامپ – جایگاه سیستم حافظه ما است و ناوبری دوربرد بر اساس آن است.

در سال ۱۹۷۱ OKeefe آزمایشی را روی موش‌ها انجام داد که وجود سلول‌های مکانی را نشان داد. اینها نورون‌هایی در هیپوکامپ هستند که وقتی حیوان مکان خاصی را در محیط خود اشغال می‌کند، شلیک می‌کنند. از آنجایی که سلول‌های مکان‌های مختلف دارای میدان‌های متفاوتی هستند (مکان‌هایی که شلیک می‌کنند)، نقشه‌ای شناختی برای موش‌ها فراهم می‌کنند، و اینها در انسان نیز یافت شده است.

همچنین یک قطب نما در مغز وجود دارد: سلول های جهت دهنده سر. این‌ها نورون‌هایی هستند که در تعدادی از مناطق مغز یافت می‌شوند که وقتی سر حیوان در جهت خاصی قرار می‌گیرد فعال می‌شوند. مطالعه حس جهت در مغز به ما نکات مهمی در مورد نحوه درک افراد از فضا گفته است. سیستم جهت سر می تواند یک جهت را در عرض چند ثانیه تعیین کند، اما به اطلاعات مرتبط نیاز دارد. تقارن چرخشی (که در آن صحنه صرف نظر از جهتی که نگاه می کنید شبیه به نظر می رسد) برای حس جهت ما کشنده است، در حالی که از طرف دیگر تقارن آینه ای مشکلی ندارد. سیستم جهت سر، نقاط عطف دور را ترجیح می دهد که ما را قادر می سازد بلبرینگ خود را تنظیم کنیم. بنابراین، یک شهر قابل تصویر، شهری است که مغز را با آنچه برای تهیه نقشه نیاز دارد تغذیه می کند. یک پیام کلیدی از تحقیق این است که علائم کافی نیستند.

انبوهی از سوالات دنبال شد، نقشه های مجدد – برای برخی افراد عالی است اما تنها راه نیست. اهمیت گره‌ها در یک سیستم مبتنی بر مسیر، نشانه‌ها و اطمینان منظم که شما همچنان در مسیر درست حرکت می‌کنید. وقتی گم می‌شوید چه اتفاقی می‌افتد: نمی‌دانید در کدام سمت هستید – حس جهت‌گیری شما با مکان‌هایی که می‌بینید مطابقت ندارد.

این نکته مطرح شد که عابران پیاده هرگز شکایت نمی کنند. آن‌ها عادت کرده‌اند که این کار را انجام دهند. زمان آن فرا رسیده است که آنها شروع به دامن زدن به نارضایتی و دیوانه شدن به عنوان جهنم کنند

کنفرانس با ارائه یک سری سخنرانی سریع به پایان رسید.

جک اسکیلن، تیم لندن بریجخط پایین، که یک مقصد جدید پیاده روی برای لندن در امتداد مسیرهای راه آهن ویکتوریایی است که در بانک ساید، پل لندن و برموندزی قرار دارد، مشخص شده است. محله‌های متنوعی را به هم متصل می‌کند و مراکز موجود و جدید خلاقیت، سرگرمی و صنعت را در طول مسیر خود به هم پیوند می‌دهد. اولین بخش‌های جدید Low Line در Old Union Yard Arches و Flat Iron Square افتتاح شد و به مراکز موجود در Borough Market، Maltby Street Market، و Spa Terminus اضافه شد. لاین لاین توسط دیوید استفنز ساکن ساوتوارک ابداع شد و نه تنها مسیرهای پیاده روی جدیدی ایجاد می کند، بلکه فضاهای عمومی و فرصت هایی را برای کسب و کارها ایجاد می کند. می تواند به بخش کلیدی CLWN تبدیل شود. او از همه خواست که دوست خط پایین شوند.

جو بکر، گروه مشاوره ای مستقل TFLsاو که از استوک-آن-ترنت سفر کرده بود، بر اهمیت یک محیط پیاده روی فراگیر تأکید کرد. از هر ۵ نفر ۱ نفر معلول تشخیص داده می شود. افراد دارای معلولیت های مختلف نیازهای متفاوتی داشتند. به عنوان مثال، حاشیه های شیب دار مشکل بزرگی برای افراد دارای اختلالات حرکتی بود. پیام اصلی برای CLWN: آن را برای افراد معلول درست کنید و برای همه مناسب خواهد بود.

جودی ایستوود، مدیر عامل، محله دانش (KQ)، KQ را یک سازمان و یک مکان توصیف کرد. همچنین بیش از ۱۰۰ مکان بود: تعداد شرکای متعلق به KQ، و KQ آنها را قادر می ساخت تا با یکدیگر صحبت کنند. KQ دارای ۴ اولویت استراتژیک بود. به خصوص مربوط به CLWN، یکی از اولویت ها Place بود و در سال ۲۰۱۶ KQ یک ممیزی قلمرو عمومی را انجام داده بود. پیام هایی که ظاهر شد عبارت بودند از سلسله مراتب کاربران جاده، کیفیت هوا، علائم، حمل و نقل عمومی و تغییرات متوازن، از جمله نیازهای کاربران تاکسی (امیدواریم که زیاد به نفع وسایل نقلیه موتوری متعادل نباشد (ویرایش.)

آلیسون گرگوری، The Northbank BID، چالش هایی را که در ناحیه Northbank با آن مواجه است، بیان کرد، به عنوان مثال. تعداد زیادی از عابران پیاده که برای فضا با خیابان Villiers رقابت می کنند. کار BID شامل تشویق مردم به استفاده از مسیرهای هوای پاک در اطراف خیابان‌ها، اجتناب از جاده‌های اصلی آلوده‌تر – بنابراین کاهش قرار گرفتن در معرض آلودگی تا ۴۰ درصد بود. Northbank نقش عمده ای در توسعه طرح Strand/Aldwych ایفا کرده بود و اکنون با شورای وست مینستر کار می کند. و در حال توسعه یک استراتژی ارتباطی برای ترغیب گردشگران به پیاده‌روی بود – بسیاری از هتل‌ها در استراند تاکسی گرفتند تا به میدان ترافالگار برسند.

امیلی کندلر، مدیر گروه فرهنگی نمایشگاه جادهکه در حال توسعه و ترویج کنزینگتون جنوبی به عنوان یک مرکز کلاس جهانی برای یادگیری، نوآوری و الهام در هنر و علوم است، گروه را به عنوان مشارکتی از موسسات فرهنگی و آموزشی پیشرو در کنزینگتون جنوبی برای بهبود احساس آن در بازدید، کار توصیف کرد. ، با تقویت فضای عمومی در منطقه مطالعه و زندگی کنید. این مهم بود زیرا ۸۲ درصد از بازدیدکنندگان با حمل و نقل عمومی وارد شدند. این گروه همچنین در حال توسعه مسیرهای پیاده روی بود که می تواند در شبکه پیاده روی مرکزی لندن قرار گیرد. این راهی برای بهبود ارتباطات بین مؤسسات، با جامعه محلی و سایر بخش‌های مرکز لندن بود.

جو ویلز، مرکز لندن، استعلام پارکینگ و مدیریت سنتر کربساید را تشریح کرد. در مرکز این موضوع، رقابت در حاشیه (مثلاً پیاده روهای باریکتر یا پارکینگ کمتر) و راه حل های ضعیف برای مشکل وجود دارد. سوال اینجاست که با تعداد بسیار زیاد خودروها چه باید کرد. در لندن ۱٫۲ میلیون جای پارک برای ساکنین و بازدیدکنندگان در خیابان وجود داشت.

ماشین‌های خیابان‌های ما ۵۰۰۰ کیلومتر کشیده می‌شوند – یعنی از لندن تا نیویورک. ارزش زمین های اشغال شده در لندن توسط خودروها به ۳۳۰ میلیارد پوند می رسد!

متأسفانه، مالکیت خودرو حتی در لندن داخلی به اندازه کافی سریع کاهش نمی‌یابد و در ۱۴ سال گذشته به سختی ۳ درصد کاهش یافته است (از ۴۳٫۸ درصد در سال‌های ۲۰۰۵/۲۰۰۶ به ۴۰٫۴ درصد در سال‌های ۲۰۱۷-۲۰۱۸)، و مقدار کیلومتر وسیله نقلیه تجاری طی شده است. بسیار افزایش یافته است. بنابراین راه حل های دیگری مورد نیاز است. به عنوان مثال هزینه پارکینگ – که به طور قابل توجهی متفاوت است. در ایسلینگتون می توانید بدون هیچ هزینه ای برای برخی خودروها مجوز پارک دریافت کنید!

جو چتSustrans، برنامه افسران خیابان های سالم و پیوندهای آن با CLWN را تشریح کرد. ۱۶ HSO برای پوشش مناطق لندن وجود داشت. این برنامه دارای ۴ رشته است: STARS، آموزش چرخه، رویدادهای ملی و ابتکارات محلی. این برنامه بر تغییر رفتار متمرکز بود، و به ویژه ابتکارات محلی می‌توانست بر CLWN تأثیر بگذارد. Sustrans مشتاقانه منتظر همکاری با London Living Streets برای توسعه مسیرها بود، به ویژه بر اساس کار خود با مدارس. و امکان اشاره به نقص در زیرساخت ها وجود داشت که منجر به بهبود آنها می شد.

ارائه ها