تقویت سفرهای فعال با علوم اجتماعی و رفتاری

جو بیکن و ریچل ایوانز از AtkinsRéalis توضیح می دهند که چرا باید رویکردی مردم محورتر برای برنامه ریزی و تحویل فعال سفر داشته باشیم.

سرمایه‌گذاری در سفرهای فعال – پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و دوچرخه‌سواری – جوامع پر رونقی را که مردم می‌خواهند در آن زندگی، کار و معاشرت کنند را قادر می‌سازد. سلامتی و رفاه را بهبود می بخشد، به کاهش انتشار کربن کمک می کند، کیفیت هوا را بهبود می بخشد، اقتصاد محلی را تقویت می کند و می تواند در هزینه های شخصی صرفه جویی کند.

در سال ۲۰۲۲، دولت بریتانیا به Active Travel England مأموریت داد تا پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و دوچرخه‌سواری را به عنوان گزینه ترجیحی برای همه افراد برای رفت‌وآمد انتخاب کند، با این هدف که ۵۰ درصد از سفرهای کوتاه در شهرها و شهرهای انگلستان تا سال ۲۰۳۰ پیاده‌روی، چرخ‌دار یا دوچرخه‌سواری شوند. هدف اسکاتلند کاهش ۲۰ درصدی کیلومتر خودرو تا سال ۲۰۳۰ است و ولز در نظر دارد تا سال ۲۰۴۰ ۴۵ درصد از سفرها را با پیاده روی، دوچرخه سواری و حمل و نقل عمومی انجام دهد.

اینها اهداف بلندپروازانه ای هستندو سرمایه گذاری در سراسر کشور در زیرساخت های دوچرخه سواری و پیاده روی بسیار مورد نیاز انجام می شود. اما برنامه ریزی و ساخت زیرساخت ها زمان می برد و ما هنوز تا رسیدن به آن اهداف فاصله داریم. طبق نظرسنجی ملی سفر وزارت حمل و نقل، در سال ۲۰۲۲، تنها ۱۳ درصد از بزرگسالان در انگلستان حداقل یک بار در ماه دوچرخه سواری می کنند.

بنابراین، چه کاری بیشتر می توانیم انجام دهیم؟

ما باید مردم را در قلب سیاست های سفر فعال، برنامه ریزی، طراحی و تحویل قرار دهیم.

دستیابی به اهداف بلندپروازانه مستلزم تغییر رفتار در مقیاس بزرگتر است. برای دستیابی به آن، ما باید بیشتر تلاش کنیم تا بفهمیم که چگونه هر طرح مسافرتی فعال نیازهای حمل و نقل و جابجایی واقعی مردم را برآورده می کند، کدام سفرها برای سفر فعال مناسب هستند، محدودیت هایی که مردم با آن مواجه هستند و مردم به چه حمایتی نیاز دارند. و ما باید بفهمیم و توضیح دهیم که چگونه این برای افراد مختلف متفاوت است.

شکی نیست که زیرساخت های خوب برای امکان سفرهای فعال تر حیاتی است. اما مردم همچنین باید در مورد سواری، پیاده روی یا چرخ زدن احساس اعتماد کنند. برای انجام این کار، آنها باید احساس کنند که مهارت ها و قابلیت های مناسبی دارند.

این می تواند شامل دانش تعمیر و نگهداری چرخه، دانستن اینکه کدام چرخه برای آنها مناسب است، یا دانستن چگونگی حرکت در یک اتصال دشوار در یک سفر خاص باشد. طرح‌های وام چرخه‌ای، دسترسی به نگهداری چرخه یارانه‌ای و آموزش چرخه، همگی می‌توانند قابلیت و اطمینان را افزایش دهند.

عوامل اجتماعی نیز مهم هستند. اگر افراد بتوانند سفر فعال را به عنوان کاری که مردم دوست دارند تشخیص دهند کمک می کند – به عنوان مثال، دوچرخه سواری یا پیاده روی به محل کار یا مدرسه یک رفتار عادی برای افرادی مانند آنها است. طرح‌های دوستانه، الگوهای نقش، استفاده از شبکه‌های اجتماعی و استفاده از پیام‌رسان‌های مرتبط در ارتباطات، همگی می‌توانند کمک کنند.

همچنین ممکن است فرآیندهای ذهنی وجود داشته باشد که افراد را منصرف کند، مانند احساس ناتوانی در قسمت خاصی از یک سفر پیاده روی یا چرخیدن به دلیل اینکه احساس امنیت نمی کند، یا عاداتی که مانع تأمل در مورد مزایای سفر فعال می شود. حتی مطمئن‌ترین دوچرخه‌سوار را می‌توان منصرف کرد اگر فکر کند در پایان سفر مکانی امن برای پارک دوچرخه‌اش وجود ندارد.

همه این موارد به نیاز به یک رویکرد گردتر و مردم محورتر برای برنامه ریزی و تدارک سفر فعال اشاره دارد. در حالی که زیرساخت برای فراهم کردن فرصت فیزیکی برای سفر فعال ضروری است، اما به تنهایی برای تغییر رفتار بسیاری از افرادی که ممکن است برای به دست آوردن اعتماد به نفس، توانایی و تمایل به راه رفتن، چرخیدن یا دوچرخه سواری بیشتر نیاز به حمایت داشته باشند، کافی نیست.

ما ابزارهای علوم رفتاری را داریم، پس بیایید از آنها بهتر استفاده کنیم

از لحاظ تاریخی، بسیاری از برنامه‌های سفر فعال بر شواهد رفتاری ابتدایی تکیه کرده‌اند. به عنوان مثال، پرسشنامه هایی که از مردم می پرسند که آیا در صورت ساخت از زیرساخت های جدید استفاده می کنند، که در معرض سوگیری مطلوبیت اجتماعی هستند و مردم احتمالاً پاسخ «درست» را می دهند.

علوم اجتماعی و رفتاری ما را با ابزارهای بهتری مسلح می کند. پرسوناها به ما کمک می‌کنند تا تجربیات مختلف افراد مختلف را درک کنیم، در حالی که نقشه‌برداری سفر کاربر ما را قادر می‌سازد درد آن‌ها را درک کنیم و در طول یک سفر کامل به انتها امتیاز کسب کنیم.

چارچوب ها و مدل های رفتاری، مانند COM-B UCL یا مدل ISM دولت اسکاتلند، می تواند به ما در تشخیص همه موانع فردی، اجتماعی و زمینه ای برای سفر فعال و شناسایی راه حل هایی که رفتار و روانشناسی انسان را در نظر می گیرد، از جمله اقداماتی برای تکمیل و به حداکثر رساندن موفقیت طرح های زیرساختی کمک کند.

تحقیقات کیفی ما را قادر می سازد تا امیدها، خواسته ها، نیازها و مشکلات مردم را به طور کامل کشف کنیم و توانایی خود را برای توسعه طرح هایی که از حمایت عمومی برخوردار هستند افزایش دهیم.

و طرح های موفق شواهد بسیار مورد نیاز را برای اطلاع رسانی به آینده ارائه می دهند. بنابراین، ما باید در ارزیابی بیشتر و بهتر سرمایه گذاری کنیم و مطمئن شویم که یادگیری ها در سراسر بخش به اشتراک گذاشته می شود.

اتخاذ رویکرد مردم محور نباید یک «دارای خوب» یا «افزودنی» باشد – بلکه باید یک رشته طلایی را از طریق سیاست گذاری و برنامه ریزی، بهینه سازی طراحی زیرساخت ها و حمایت از تغییر رفتار مستمر تشکیل دهد.

اگر از فرصت ها استفاده کنیم تا مردم را در اولویت قرار دهیم، آینده روشنی در پیش است

وقتی مزایایی را که طرح‌های سفر فعال موفق برای جوامع به ارمغان می‌آورند می‌بینیم، می‌توان در مورد آن خوش‌بین بود. ما باید به ارائه برنامه های جاه طلبانه سفر فعال ادامه دهیم. و وقتی این کار را انجام می‌دهیم، باید مطمئن شویم که راه‌حل‌هایی ارائه می‌کنیم که به مشکلات واقعی مردم می‌پردازد و مزایایی را ارائه می‌کند که مردم – همه مردم – واقعاً می‌توانند احساس کنند.

ایجاد مشترک طرح ها با جوامعی که به آنها خدمت خواهند کرد حیاتی است. ما در حال حاضر ابزارهایی را برای کمک به ما داریم، بنابراین بیایید از آنها بهتر استفاده کنیم. اگر این کار را انجام دهیم، می توانیم با هم اطمینان حاصل کنیم که سفر فعال واقعاً می تواند اولین انتخاب مردم برای سفرهای کوتاه باشد.

جو بیکن مدیر علوم اجتماعی و رفتاری در AtkinsRéalis است و این موضوع را در جلسه تغییر رفتارها ارائه خواهد کرد. کنفرانس شهر فعال در لستر در تاریخ ۱۶th در ساعت ۲:۳۰ بعد از ظهر. ریچل ایوانز رهبر حمل و نقل یکپارچه در AtkinsRéalis است