اثرات روزانه و زنده اعیانی‌سازی را برای ساکنان محله بررسی می‌کند

ویلیامزبورگ، بروکلین، محله ای برجسته در شهر نیویورک، از طریق چرخه های واگذاری و اصیل سازی دستخوش تحولات مهمی شده است. در سال ۲۰۰۵، تصمیم شهر برای تغییر منطقه در اسکله ویلیامزبورگ برای مسکن های بلند منجر به تغییر عمیق چشم انداز فیزیکی، فرهنگی و اجتماعی شد. نتیجه هجوم سریع هزاران نفر از ساکنان جدید بود که بسیاری از آنها ثروتمند بودند و ساختمان‌های لوکس، غذاخوری‌های مجلل، و فروشگاه‌های خرده‌فروشی سطح بالا را در کنار هنجارها و انتظارات جدید برای محله ایجاد کردند. این تازه واردان با ژانتریفایرهای قبلی و همچنین طبقه کارگر لاتین تبار و جمعیت های قومی سفید همزیستی می کنند و جامعه ای پیچیده و لایه ای ایجاد می کنند.

که در هیچ چیز آنجا نبودسارا مارتوچی از چهار دهه خاطرات و تجربیات ساکنان استفاده می‌کند و بینش‌هایی درباره تنش‌ها، تضادها و نابرابری‌های ناشی از اصالت‌گرایی ارائه می‌کند. Martucci بر سطح فردی تمرکز می کند، و بررسی می کند که چگونه ساکنان ارتباط با محله های خود ایجاد می کنند و چگونه این دلبستگی ها تجربیات روزانه آنها را از فضاهای عمومی، مصرف محلی، و ارزیابی ایمنی شکل می دهد. از آنجایی که ساکنان تثبیت شده، بوهمی ها و تازه واردان برای مالکیت و تعلق رقابت می کنند، ادراکات آنها به روایت های متضادی منجر می شود که جوهر محله را تعریف می کند.

در حالی که تمرکز اصلی کتاب بر ویلیامزبورگ است، به عنوان یک داستان هشداردهنده در مورد تأثیر گسترده تر اصیل سازی تحت رهبری دولت عمل می کند، که بسیار فراتر از بروکلین است. متن بر پیامدهای بالقوه چنین دگرگونی‌هایی برای آینده شهرها تأکید می‌کند و از خوانندگان می‌خواهد که پیامدهای جابه‌جایی فرهنگی، همگن‌سازی و افزایش نظارت را با نفوذ به مناظر شهری در نظر بگیرند.

سارا مارتوچی:

سارا مارتوچی مدرس گروه جامعه شناسی در کالج عدالت کیفری جان جی، دانشگاه سیتی نیویورک است.سارا مارتوچی مدرس گروه جامعه شناسی در کالج عدالت کیفری جان جی، دانشگاه سیتی نیویورک است.

مارتوچی باتوم را در مطالعه خود در مورد نجیب‌انگیز کردن بروکلین به دوش می‌کشد. تمرکز او بر «سبک‌های دلبستگی» ارزش‌های استفاده متقابل ساکنان محله‌ای که به سرعت در حال تغییر است را به تصویر می‌کشد. هیچ چیز وجود نداشت نشان می دهد که چگونه مردم می توانند در یک فضا باشند، اما نه در یک مکان ذهنی.

در مدت کوتاهی، ویلیامزبورگ از یک محله دوری گزیده به یک نام تجاری مشهور در سطح جهانی برای بوهمینیسم مجلل تبدیل شد. این به بروکلین به عنوان یک مکان “باحال” برای سرمایه گذاری کمک کرد. در این کتاب جدید پر جنب و جوش، مارتوچی به ما یادآوری می کند که حتی یک محله بیش از حد اصیل هنوز هم دارای طبقه اجتماعی و تنوع قومی بیشتر از آنچه به نظر می رسد دارد. او با این ایده که گروه‌ها فضاهای یکسانی را از طریق «سبک‌های دلبستگی همسایگی» متمایز خود تجربه می‌کنند، راهی جدید برای درک چگونگی درک افراد مختلف از محل زندگی‌شان ارائه کرده است. مهم‌تر از همه، این سبک‌ها کنش اجتماعی را شکل می‌دهند و به توضیح تنش‌های روزمره که از اصالت‌گرایی برمی‌خیزند کمک می‌کنند. آثار مارتوچی با هر خواننده‌ای که مطالعه می‌کند یا در مکان‌هایی زندگی می‌کند که دستخوش تغییرات گسترده است، طنین‌انداز خواهد شد.

سارا مارتوچی در یکی از محله‌های بروکلین شمالی که در آن قدیمی‌ها، بوهمی‌های سابق و صاحبان آپارتمان‌ها روایت‌های رقابتی از جامعه را ارائه می‌دهند، دیدی طولانی به ما می‌دهد. در حالی که ساخت‌وسازهای جدید و نوسازی منطقه را پاکسازی می‌کنند، گشت‌های پلیس و جمعیت زیادی از ساکنان جدید، مرفه و سفیدپوست احساس امنیت ایجاد می‌کنند که دیگر به گروه‌های قومی و چمن آن‌ها وابسته نیست. این گواهی ارزشمند بر قدرت سرمایه گذاری مالی و تغییر زیبایی شناختی برای جابجایی ساکنان کم درآمد و مغازه های محلی است و لبه های ناهموار توسعه ناهموار را هموار می کند.