چرا و چگونه کافه‌های محلی ایتالیا – آن فضاهای اجتماعی و فرهنگی متمایز ایتالیایی – به طور فزاینده‌ای توسط باریستاهای چینی از زمان رکود بزرگ در سال ۲۰۰۸ مدیریت شده‌اند.

ایتالیایی‌ها اسپرسو را به‌عنوان یک محصول فرهنگی اساساً ایتالیایی می‌دانند، به طوری که ایتالیا درخواست افزودن اسپرسو ایتالیایی را به فهرست رسمی میراث ناملموس بشریت یونسکو داده است. کافه‌بار سنگ بنای زندگی شهری ایتالیا است و ساکنان شهر در بیش از ۱۰۰۰۰۰ کسب‌وکار محلی در سراسر کشور، اسپرسو می‌نوشند. و با این حال، علیرغم اصول ناسیونالیستی اش، اسپرسو در ایتالیا به طور فزاینده ای توسط باریستاهای چینی در کافه های تحت مدیریت چینی تهیه می شود. در این کتاب، گرازیا تینگ دنگ پارادوکس «اسپرسوی چینی» را بررسی می‌کند – این واقعیت که متمایزترین سنت اجتماعی و فرهنگی ایتالیایی توسط مهاجران چینی و مشتریان متنوع نژادی آنها حفظ می‌شود.

دنگ به بررسی شرایط، مکانیسم‌ها و پیامدهای گسترش سریع قهوه‌بارهای چینی در ایتالیا از زمان رکود بزرگ سال ۲۰۰۸ می‌پردازد. دنگ با تکیه بر تحقیقات قوم‌نگاری گسترده‌اش در بولونیا، گروهی مهاجر را توصیف می‌کند که متکی بر کار متقابل و انعطاف‌پذیر خانواده است. برای تهیه قهوه، به کارگیری دانش محلی به دست آمده از ساکنان قدیمی که گاهی اوقات با خشم آمده اند تا این ترتیب را به عنوان یک امر عادی جدید در نظر بگیرند. وجود اسپرسو چینی نمایانگر ویژگی‌های جدید زندگی شهری پسامدرن و پسااستعماری در جامعه‌ای کثرت‌گرا است که در آن مهاجران نقش‌های سنتی را بر عهده می‌گیرند، حتی به عنوان دیگران نژادی در نظر گرفته می‌شوند. دنگ استدلال می‌کند که داستان باریستاهای چینی و حامیان آنها از روایت اروپایی‌محور غالب روابط مهاجر و میزبان فراتر رفته و درک ما از پویایی‌های فرهنگی و شکل‌گیری نژادی در واقعیت‌های جمعیتی در حال تغییر شمال جهانی را پیچیده می‌کند.

گرازیا تینگ دنگ عضو کمیسیون اروپایی ماری کوری در دانشگاه Ca' Foscari ونیز و دانشیار سابق تحقیقات فوق دکتری در مرکز مطالعات و آموزش جمعیت دانشگاه براون است. او دکترای خود را در رشته انسان شناسی از دانشگاه چینی هنگ کنگ دریافت کرد.

یک قوم نگاری جدید و هیجان انگیز از ایتالیا که بر قهوه اسپرسو – یک کالای ناسیونالیستی – متمرکز است تا پویایی های نژادی در حال تغییر و الگوهای مهاجرت در این کشور را تفسیر کند. –لیلیت محمود، دانشگاه کالیفرنیا، ایروین

«دنگ پرتره‌ای ظریف از جامعه مهاجری را ترسیم می‌کند که می‌آموزد، تطبیق می‌یابد و می‌آید تا دانش محلی را که از ساکنان محلی ایتالیا جمع‌آوری شده است به کار گیرد و تحسین و خشم آنها را برانگیزد.» –الیزابت کراوز، دانشگاه ماساچوست آمهرست