گردهمایی ملی Strong Towns نوع معمول کنفرانس مهمان نوازی نیست. کنگره شهرسازی جدید یک کنوانسیون گردشگری عادی نیست. اما حضور در هر دوی این جلسات به من نشان داد که مروجین گردشگری نیز باید در نحوه ساخت و مراقبت از شهرهایمان مشارکت داشته باشند.

اول، یک مرد گردشگری مثل من در اتاقی مملو از حامیان پرشور بهبودهای تدریجی و شفافیت مالی شهرداری چه می کند و چه کسانی در مورد پیاده روها نظرات قوی دارند؟ زادگاه من ویندزور، کالیفرنیا، توانست تعدادی از اعضای شورای شهر و کمیسیون برنامه ریزی (راستی شما) را به جلسات آموزشی بفرستد. شغل روزانه من: ترویج جوامع و مشاغلی که شامل آن می شوند دفتر بازدیدکنندگان دره سونوما صنعت مهمان‌نوازی، منطقه‌ای که شراب محصول اصلی است و شهرهای کوچک جذاب و زیبایی فضای باز از جاذبه‌های اصلی آن هستند. و صحنه رستوران خیلی هم کهنه نیست.

Strong Towns – همانطور که هر کسی که بعد از سومین فنجان قهوه من به اندازه کافی بدشانس بوده که با من صحبت کند شنیده است – یک “انقلاب از پایین به بالاکه ساکنان را تشویق می کند تا الگوهای توسعه را ببینند که از نظر مالی و اجتماعی مضر هستند و سپس اصلاحاتی را انجام دهند که جوامع ما را تشویق می کند تا فضاهای فیزیکی ایجاد کنند که از نظر مالی پایدار باشد و به رفاه کلی جامعه کمک کند. به پیاده روها، نیمکت ها، مشاغل محلی، کاربری های مختلط، مسیرهای دوچرخه سواری، درختان خیابان فکر کنید – همه چیزهایی که با آنچه بازدیدکنندگان هنگام بازدید از منطقه شما دوست دارند همپوشانی دارند.

اما نکته کلیدی در اینجا این است که نباید به صورت تصنعی مطرح شود – باید گام‌های واقعی و تدریجی برداشته شود، همراه با درک این موضوع که چگونه برخی از شهرهایمان را در ۷۵ سال گذشته ساخته‌ایم. برای مشکلات امروز

من میزبان یک گفتگوی میز ناهار در مورد «گردشگری در یک شهر قوی» بودم و با حامیانی از شهرهای بزرگ و کوچک در سراسر ایالات متحده ملاقات کردم. دیگری از چاتانوگا به دنبال فعال کردن منطقه ای با مردم بود که معمولاً پارکینگ گسترده ای بود. هنرمندی از روستایی ویرجینیا بود که در ون خود زندگی می کرد و می خواست یک نقاشی دیواری را در هر ایالت تکمیل کند، و یک پیوند از اوهایو به سن خوزه به دنبال راه هایی بود تا پایتخت سیلیکون ولی را برای بازدیدکنندگان در امتداد (گلی) جذاب تر کند. اسکله ما بحث های هیجان انگیزی در مورد مسیرهای دوچرخه سواری، تامین مالی افزایش مالیات و استفاده از پاپ آپ برای فعال سازی مناطق خالی شهری ما درگیر این بودیم که چگونه در یک جامعه اجماع ایجاد کنیم تا کاری را انجام دهیم و چه زمانی شروع به انجام کارها به تنهایی کنیم و امیدواریم که جامعه از آن پیروی کند.

پس از یک هفته ایده‌ها، جلسات و گشت‌های جدید در پروژه‌ها در سینسیناتی، با برخی از افکار و برداشت‌ها ترک کردم که هم برای ساکنان یک شهر و هم برای مروجین گردشگری شهرهای بزرگ به طور یکسان اعمال می‌شود:

محله های سالم به اندازه مرکز شهر مهم هستند.

محله های سالم شامل کاربردهای متنوعی می شود تا آنها را جالب و از نظر مالی مقرون به صرفه کند. هیچ کس سفر نمی کند تا فقط در یک منطقه حومه شهر بنشیند که ظاهر یکسانی دارد و شادابی ندارد، اما محله هایی که قابل راه رفتن، جالب و استفاده مختلط باعث جذب بازدیدکنندگان و ایجاد درآمد بیشتر شهرداری خواهد شد.

هنگامی که برای اتصالات می سازید، اتصال ایجاد می کنید.

مکان‌هایی که مردم می‌توانند در آن جمع شوند، مکان‌هایی برای جلسات عجیب و غریب، که پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری را به همان اندازه که رانندگی می‌کند آسان می‌کند – اینگونه است که پول گردشگری را در شهر خود نگه می‌دارید، و اینگونه شهری می‌سازید که همسایگان بدانند. یکدیگر و تعامل. پیاده روها، مسیرهای دوچرخه سواری، پارکت ها، مکان های سوم، درختان خیابان…. در اسکله سینسیناتی، ردیفی از تاب های ایوان محکم وجود دارد که کاربران پارک را به نشستن و تاب خوردن و لذت بردن از مناظر رودخانه اوهایو دعوت می کند.

انعطاف‌پذیری از پیشرفت‌های افزایشی ناشی می‌شود که گسترش یافته و چند برابر شده است.

شهرهای قوی به این می‌گویندشرط بندی های کوچک” بله، همه ما عاشق پروژه عظیم و تحریک روح در هنگام استناد به شعار “برنامه ریزی کوچک نباش” هستیم. اما اگر این برنامه‌ها به این معنی است که ما خودمان را فقیرتر و تنهاتر می‌کنیم، آیا این کاربرد درستی از احساسات است؟ شرط بندی کوچک به معنای انجام بسیاری از کارهای کوچک توسط افراد مختلف است، بنابراین اگر یک کار شکست بخورد، چیزهای دیگری وجود دارد که می تواند ریشه دوانده و موفق شود.

چهار مرحله برای سرمایه گذاری عمومی وجود دارد.

آیا تا به حال متوجه شده اید که یک فرد مسن برای عبور از خیابان از یک حاشیه بسیار مرتفع پایین بیاید؟ در مورد بازدیدکننده‌ای که با ویلچر می‌خواهد از پیاده‌رو به سمت رستوران حرکت کند، چطور؟ وقتی یک زن باردار باید در انتظار اتوبوس زیر نور آفتاب بایستد چه احساسی دارد؟ چه می‌شد اگر ما به سادگی شاهد مشکلات مردم باشیم، و سپس بهبودهای کوچک و فوری برای رفع آن انجام دهیم، و دوباره آن را انجام دهیم؟ اینها شهرهای قوی هستند چهار مرحله برای سرمایه گذاری عمومی:

۱) با فروتنی محل مبارزه افراد جامعه را مشاهده کنید.

۲) بپرسید: کوچکترین کاری که می توانیم در حال حاضر برای رسیدگی به آن مبارزه انجام دهیم چیست؟

۳) آن کار را انجام دهید. همین الان انجامش بده

۴) تکرار کنید.

آنقدر ساده و ظریف است که همه ما آن را استنباط می کنیم و می دانیم، اما زمانی که بیش از حد به یک موضوع فکر می کنیم یا بیش از حد مدیریت می کنیم، گم می شود. ما مطالعات و گزارش‌ها و کمیسیون‌ها و گروه‌های ویژه ویژه را انجام می‌دهیم، و سپس به گزارش‌های چند صفحه‌ای می‌رسیم که به‌طور غیرقابل توضیحی برای چاپ روی چاپگرهای با فرمت بزرگ طراحی شده‌اند، اما فقط به صورت آنلاین زندگی می‌کنند، و به هر حال همه آنها را ناخوانا می‌سازند. آیا سالمندی وجود دارد که با عبور از خیابان دست و پنجه نرم کند؟ به سرعت یک حباب کوچک برای عابر پیاده بسازید تا به آن‌ها راه بیاندازید، و اگر موفقیت آمیز بود، پیاده رو را دوباره انجام دهید. آیا دوچرخه هایی در سراسر پیاده رو پخش شده اند که دسترسی ویلچرها را مسدود می کنند؟ به جای نصب یک علامت دوچرخه ممنوع (۱۰۰ دلار و احتمالاً نادیده گرفته می شود) یک قفسه دوچرخه نصب کنید (۱۵۰ دلار و واضح است که لازم است) و چندین کاربر شهر خود را تشویق کنید. آیا می خواهید بازدیدکنندگان شهر شما کمتر رانندگی کنند و از مشاغل محلی حمایت کنند؟ روی اجرای آزمایشی یک شاتل سرمایه گذاری کنید که به مناطق جالب می چرخد ​​و ماشین ها را از خیابان ها خارج می کند. به عنوان یک امتیاز، کارگران این مناطق می توانند از شاتل برای رسیدن به محل کار نیز استفاده کنند.

فضاهای ما را بخوانید و دوباره استفاده کنید.

هتل من در ساختمان سابق سینسیناتی انکوایرر بود. با برج‌های اداری مرکز شهر که به‌صورت مشابه مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، چه کنیم؟ چگونه چیزهای کوچک و جدید را تکرار کنیم و امتحان کنیم؟ مهمانی های رقص در خیابان های منطقه مالی، استودیوهای هنری پاپ آپ در پارکینگ ها و رویدادهای کامیون مواد غذایی در زمین متروکه

“شهرسازی” فقط برای شهرهای بزرگ نیست.

برای شهرهای کوچک و روستاها هم هست. این واقعاً به نحوه ارتباط ما مردم با شهرشان مربوط می شود. آیا همه می توانند در حضور در صحنه محلی شرکت کنند؟ بازدیدکنندگان، ساکنان، پیاده‌روها، رانندگان، ثروتمندان و افراد نه چندان ثروتمند؟ شهرهای کوچک و دهکده ها همگی به طرفداران و ساکنانی نیاز دارند که مایل به سرمایه گذاری زمان خود برای ایجاد خانه هایشان پر جنب و جوش و پویا باشند.

افکار نهایی

من مطمئن هستم که چیزهای بیشتری از کنفرانس برای باز کردن وجود دارد. من با بسیاری از ایده ها، ارتباطات جدید، سوالات فراوان و یک لیست طولانی مطالعه ترک کردم. اگر شما یک بازاریاب گردشگری هستید – چگونه می توانید برای ایجاد پایداری، انعطاف پذیری و جذابیت بیشتر مقصد خود تلاش کنید؟ و چگونه این کار را به گونه ای انجام می دهید که نیازهای جامعه را متعادل کند؟

و اگر ساکن مکانی هستید که امیدوارم همه ما باشیم، برای کمک به مردمی که در شهر شما تلاش می کنند چه کاری می توانید انجام دهید و چگونه می توانید جامعه خود را غنی تر و مرتبط تر کنید؟

PS دفعه بعد که آنجا هستید، بررسی کنید مسیر تاج در سینسیناتی. من یک تور عالی با تیمی از طرفداران داشتم که راهی عالی برای دیدن شهر ملکه و همچنین اتصال محله‌هایی که جدا و حذف شده‌اند ایجاد کردند. من می توانم تجربه را به شدت توصیه کنم. در مورد اسپاگتی و فلفل قرمز؟ این برای مقاله دیگری است…