یک گزارش جدید ادعا می‌کند که صدها شهر ایالات متحده و نزدیک به ۱۳۰۰ جامعه در سراسر جهان به Vision Zero دست یافته‌اند – اما بسیاری از آنها تلفات جانی را به صفر رسانده‌اند، زیرا خیابان‌هایشان آن‌قدر خطرناک و ماشین محور است که افراد کمی جرأت پیاده‌روی یا دوچرخه سواری روی آن‌ها را دارند.

در دهمین ویرایش گزارش سالانه ایمنی راه، شرکت بازرسی ایمنی آلمان DEKRA دریافت که ۱۲۷۴ شهر در ۲۶ کشور حداقل یک سال را با صفر مرگ و میر ناشی از ترافیک ثبت کرده اند. ۲۳۵ نفر از این جوامع تنها در آمریکای شمالی بودند.

این فهرست – که مکان‌هایی با کمتر از ۵۰۰۰۰ ساکن و تعداد زیادی از کشورهای آمریکای جنوبی، آسیایی و آفریقایی را که داده‌های مربوط به آنها در دسترس نبود، حذف کرد. انجام داد شامل برخی از کودکان پوستر همه جا حاضر برای جنبش برای پایان دادن به مرگ و میر ناشی از ترافیک و صدمات جدی، از جمله شهرهای متمرکز بر ایمنی در فنلاند، سوئد، هلند، و غیره.

همچنین شامل هوبوکن، نیوجرسی، که به سرفصل های بین المللی برای یک تقاطع تهاجمی تبدیل شد “نور روز” برنامه ای که به حذف مرگ و میر ناشی از تصادف در شهر میدان مایل کمک کرد هفت سال متوالی

با این حال، بسیاری از دیگر جوامع ایالات متحده در این لیست، برنامه های Vision Zero را ندارند – و برخی از آنها به قدری صریح در مورد اتومبیل طراحی شده اند که افراد کمی حتی سعی می کنند پیاده روی یا دوچرخه سواری کنند.

فورت مایرز، فلوریدا را بگیرید. ظاهراً در مقطعی در ۱۰ سال گذشته، شهر Sunshine ایالتی ۱۲ ماه متوالی بدون مرگ و میر جاده‌ای را به گروه تحلیل و داده‌های ایمنی ترافیک بین‌المللی گزارش داده است، که DEKRA آمار نقشه خود را از آنجا تهیه کرده است. اما زودتر این سال، این جاده در شهر پالمز محل بود مرگ دو عابر پیاده در ۴۸ ساعت. رشد هوشمند آمریکا اخیرا رتبه بندی شده است منطقه متروی فورت مایرز-کیپ کورال بزرگتر به عنوان یکی از ۲۰ مکان خطرناک برای پیاده روی در کل کشور است.

یا سورپرایز، آریزونا را در نظر بگیرید. این شهر ۱۵۴۰۰۰ نفری نیز در نقشه DEKRA ظاهر می شود، اگرچه سال باشکوه Vision Zero آن قطعا در سال ۲۰۱۸ اتفاق نیفتاد. عابر پیاده مرد ناشناس کشته شد اینجا. به انتهای ناگهانی پیاده رو توجه کنید.

اگر داده‌های DEKRA کمی مبهم به نظر می‌رسند، در نظر بگیرید که US DOT تولید شده است آن خود نسخه مخصوص ایالات متحده از این نقشه چند سال پیش، مستندسازی صدها جامعه با بیش از ۵۰۰۰ ساکن که حداقل یک سال موفقیت Vision Zero را بین سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۱ گزارش کرده بودند.

این شامل مکان‌هایی مانند برنت‌وود، میسوری، شهری به مساحت دو مایل است که با دو ایالت هم مرز است و مملو از خرده‌فروشی‌های بزرگ و شریان‌های شش‌خطی است که در آن‌ها به ندرت می‌توان کسی را پیاده روی آن دید.

به نحوی، برنت‌وود در تمام پنج سالی که DOT ​​مطالعه کرد از کشتن کسی اجتناب کرد – اما مطمئناً نه با بهبود زیرساخت‌های بلندپروازانه.

(یادداشت شخصی: تقاطع زیر جایی است که یک کلاس ایمنی دوچرخه سواری محلی سنت لوئیس که من زمانی در آن شرکت داشتم دانش آموزان خود را می برد تا مهارت های سواری خود را در خطرناک ترین جاده ای که می توانند پیدا کنند آزمایش کنند.)

البته، حتی نقشه US DOT نیز به برخی از داده های کلی تکیه دارد. به عنوان اخیراً ست لاجونس در رشد هوشمند آمریکا اشاره شده استحداقل نیمی از تصادفات عابر پیاده و دوچرخه سواران به پلیس گزارش نمی شوند، از جمله برخی تصادفات مرگبار که کاربران آسیب پذیر جاده بلافاصله بر اثر جراحات جان خود را از دست نداده اند.

اما حقیقت ناراحت کننده این است که هزاران شهر تحت تسلط خودروها هستند می تواند و داشته باشد یک نسخه مشکوک از موفقیت Vision Zero “به دست آورد” – یا حداقل خوش شانس بود. و تعداد بی‌شماری از رهبران حمل‌ونقل در حال حاضر برای ساختن مکان‌های امن‌تر به پشت دست می‌زنند، حتی اگر برعکس عمل کرده باشند.

از برخی جهات، این خیلی تعجب آور نیست. ترافیک سپر به سپر هستند یک راه موثر برای جلوگیری از سرعت گرفتن رانندگان به اندازه کافی برای کشتن مردم، حتی اگر کاهش بودجه حمل و نقل که به ایجاد این شلوغی کمک کرده است، خیابان‌های پیاده‌روهایی را که در تصادف به خوبی از آب در می‌آیند خالی کرده باشد. افرادی که در بن بست های حومه شهر زندگی می کنند انجام دادن با رانندگان بی احتیاط کمتری روبرو می شوند … به شرطی که آنها هرگز ترک نکن هزارتوی امن آنها از جاده‌های محلی و وارد شریان مرگباری می‌شوند که تقریباً تضمین شده است که از مرزهایش گذشته است.

و همانطور که وس مارشال در کتاب جدید و عالی خود، “کشته شده توسط یک مهندس ترافیک” اشاره می کند، طراحی برای تسلط خودکار یک راه مطمئن برای ارسال پیام به سایر کاربران جاده است که این فضا برای آنها نیست – و منطقی تر است. عابر پیاده و دوچرخه سواران پیام را با صدای بلند و واضح خواهند شنید. آنهایی که نمی تواند فقط از داخل زره فلزی محافظ یک ماشین بالا بروید، اما در نهایت ممکن است به هر حال خود را در جاده بیابند – و در نهایت، مرگ آنها ممکن است خط شکننده Vision Zero شهرهایشان را بشکند.

«اینطور که هست، برای خیابان‌ها و تقاطع‌های بسیار خطرناک آسان است [and communities] مارشال نوشت: امن تلقی شود: به این دلیل است که ما همه افرادی را که می خواهند پیاده روی یا دوچرخه سواری کنند، ترسانده ایم. «در پایان، جایی که ما نکن پیدا کردن تصادفات می تواند به همان اندازه خطرناک باشد، اگر نه بیشتر از جایی که ما انجام می دهیم.”

ولفگانگ سیگلوچ، نماینده DEKRA اذعان داشت که شهرهای روی نقشه شرکت او همه رهبران ایمنی نیستند که ارزش تقلید را داشته باشند، و در حالی که برخی از آنها “مجموعه ای از اقدامات مشخص را دارند و بنابراین ممکن است بتوانند بینش بیشتری ارائه دهند”، برخی دیگر “فقط” خوش شانس بوده اند.»

با این حال، همانطور که ما برای روح واقعی Vision Zero تلاش می کنیم، نقشه هایی مانند این به عنوان یادآوری مهمی هستند که حذف مرگ و میر در جاده ها به تنهایی کافی نیست.

برنامه ریزان شهری نیازی ندارند که ایمنی همه را پشت شیشه جلو و کیسه هوا قرار دهند. آن‌ها باید جاده‌هایی بسازند که رانندگان را مجبور کند آنقدر آهسته و با احتیاط رانندگی کنند که بعید است افرادی که خارج از خودرو هستند حتی در هنگام تصادف جان خود را از دست بدهند. ایمنی صرفاً حمله به گره‌ها در یک شبکه محلی «آسیب زیاد» نیست، به همان اندازه که کار مهم است، بلکه در مورد بررسی دقیق مکان‌هایی است که هیچکس صدمه دیده است زیرا هیچ کس جرات ندارد خارج از وسیله نقلیه شخصی به آنجا سفر کند.

و ملت نیاز به اندازه گیری نه تنها غیبت قتل عام و جاده “درگیری”، بلکه حضور افراد در حال حرکت و تعامل در فضای عمومی – حتی اگر چنین باشد جنبش ربطی به رسیدن از نقطه A به B ندارد.

در غیر این صورت، ما فقط در به صفر رساندن مرگ و میرهای جاده ای شکست نخواهیم داد. ما نشاطی را که باعث می‌شود جوامع ما در مکان‌هایی ارزشمند زندگی کنند، به صفر می‌رسانیم.