این پروژه شامل طراحی شهری و مناطق شهری، از جمله فضاهای سبز و زمین‌های کاشت بومی، به منظور ترویج و عمل به عنوان یک شبکه اکولوژیکی است. افزایش امکانات در اطراف و درون ایستگاه ها باعث افزایش فعالیت و فعال سازی کاربر می شود. این فعال‌سازی با افزایش نظارت غیرفعال در اطراف شبکه، ایمنی را ارتقا می‌دهد. این فضاهایی که برای امکانات عمومی استفاده می‌شوند، دسترسی بهتری به خیابان‌هایی که قبلاً توسط راهرو راه‌آهن مسدود شده بودند، فراهم می‌کنند. هم بل و هم پرستون ایستگاه ها ابتکارات طراحی بومی را برای ایجاد فضاهای معنادار و فراگیر ترکیب کردند. نتایج این امر شامل طیف وسیعی از عناصر طراحی منظر و شهری است. اینها شامل فضایی برای دایره های نخ در محوطه سازی اطراف و عناصر طراحی بومی مانند الگوی صفحه راهنما و الگوی بالابر در هر دو ایستگاه است. این پروژه فرصت هایی را برای یادگیری فرهنگی ایجاد می کند و به عنوان یک فضای اجتماعی کاربردی عمل می کند.

در طرح های هر دو ایستگاه برنامه به دقت در نظر گرفته شد تا بتوانند به طور موثر عمل کنند. به عنوان مثال، ایستگاه بل با برنامه‌هایی در چهار گوشه ساختمان برنامه‌ریزی شده بود، به طوری که مجموعه سخاوتمندانه بدون قید و شرط باقی می‌ماند. علاوه بر این، راه پله ها در پرستون ایستگاه به سکو اجازه بارگیری از هر دو طرف را می دهد و مسافران را به طور مساوی در طول سکو و قطار توزیع می کند. این پروژه به عنوان مکان های مدنی ورود و خروج، جامعه محلی را به ملبورن بزرگ پیوند می دهد. با انجام این کار، دسترسی ایمن و عادلانه را فراهم می کند. این پروژه نشان می دهد که چگونه می توان زیرساخت های حمل و نقل را برای احیای منطقه بازسازی کرد.