برای کاهش اثرات تغییرات آب و هوایی، نیاز به سطوح بالاتر پایداری تولید مواد غذایی عملا غیرقابل انکار است. نگرانی در مورد کربن، آب، ضایعات، و ردپای مواد مغذی و همچنین نگرانی در مورد ایمنی و سلامت مواد غذایی، محرک های کلیدی در پشت تعداد فزاینده مصرف کنندگانی هستند که غذاهای ارگانیک را انتخاب می کنند. [۵۱,۵۲]. تحلیل‌های اقتصادی دقیق، عمدتاً در مورد سیستم‌های شهرت اروپایی، ادعاهایی مبنی بر سودآوری بیشتر تولید مواد غذایی ارگانیک نسبت به سیستم‌های معمولی به دلیل هزینه‌های تولید پایین‌تر و قیمت‌های بالاتر در بازار را تأیید می‌کند. [۵۳,۵۴]. با این حال دورهمی و میزیک [۵۳] نشان داد که چگونه بخش قابل توجهی از سود سیستم های کشاورزی ارگانیک (تا ۲۰ درصد از درآمد آنها) به طور مستقیم با انواع مختلف یارانه ها مرتبط است. مواد غذایی ارگانیک به طور کلی ۱۰ درصد گرانتر از مواد غذایی معمولی است [۵۵]و مهم است که تشخیص دهیم و در مورد اینکه چگونه گذار به سمت بهبود پایداری غذا (شهری) ممکن است نابرابری های اجتماعی-اقتصادی ناخواسته ایجاد کند، مهم است. بر این اساس، یک تکلیف خواندن گنجانده شده است، که در آن مبادلات بالقوه بین نیاز به کاهش تغییرات آب و هوایی و خطرات ناامنی غذایی تجزیه و تحلیل می‌شود. [۳۹]. بر اساس شش مدل اقتصادی و چهار سناریو اقلیمی، نویسندگان نشان دادند که یک همبستگی مثبت کلی بین خطر مواجهه مردم با ناامنی غذایی و اجرای سیاست‌های اقلیمی وجود دارد. [۳۹]. پیش‌بینی می‌شود که افزایش ناامنی غذایی در آسیا، آفریقا و خاورمیانه شدیدتر باشد. راه های ممکنی برای جبران چنین افزایشی در ناامنی غذایی از طریق یارانه به کشاورزان وجود دارد [۳۹] و از طریق مشوق های مصرف کننده و کوپن های غذایی [۳۹,۴۱]. دانش‌آموزان رشته‌های اقتصاد، علوم سیاسی و علوم اجتماعی در این دوره شرکت می‌کنند و دیدگاه‌های آن‌ها در بحث در مورد چگونگی توسعه، بلکه اجرای طرح‌هایی که منجر به افزایش پایداری تولید غذا و در دسترس بودن غذا در محیط‌های شهری می‌شود، از اهمیت حیاتی برخوردار است.

یکی از مهم‌ترین چالش‌ها و همچنین یکی از ساده‌ترین چالش‌ها به عنوان بخشی از ترویج تولید و مصرف پایدارتر مواد غذایی، به حداقل رساندن ضایعات مواد غذایی است. به عنوان یک موضوع خاص، ضایعات مواد غذایی در زمینه های گسترده ای از جمله رفع گرسنگی مورد بحث قرار گرفته است [۵۶]. علاوه بر این، ضایعات مواد غذایی موضوعی است که دانش‌آموزان می‌توانند مستقیماً با آن ارتباط برقرار کنند و همچنین کنترل تقریباً کاملی بر روی زندگی روزمره خود داشته باشند. تکلیف خواندن برای این سخنرانی ها مقادیر سرانه ضایعات غذایی روزانه را در ۱۵۱ کشور بر اساس شاخص های تلفات غذایی تعبیه شده و شاخص هایی برای اثرات زیست محیطی تعیین کرد. [۳۵]. نویسندگان آمارهای خیره کننده ای در مورد چگونگی و چرایی ضایعات مواد غذایی در ناپایداری و تغییرات آب و هوایی ارائه کردند. برخی از نقل قول ها از مقاله شامل موارد زیر است:در سطح جهان به طور متوسط ​​سالانه ۶۵ کیلوگرم غذا توسط یک نفر هدر می رود که ۲۵ درصد آن از طریق هدر دادن سبزیجات، ۲۴ درصد از طریق غلات و ۱۲ درصد از طریق میوه ها است.” و ”ردپای محیطی تعبیه شده در ضایعات غذایی روزانه افراد به طور متوسط ​​عبارتند از: ۱۲۴ گرم CO₂ معادل، ۵۸ لیتر مصرف آب شیرین، ۰٫۳۶ متر^۲ استفاده در زمین های زراعی، مصرف ۲٫۹۰ گرم نیتروژن و ۰٫۴۸ گرم فسفر“. یکی از مؤلفه‌های بسیار نوآورانه در تحلیل نویسنده، محاسبه آن‌ها از آنچه «روزهای تلف شده رژیم غذایی» (WDD) نامیده می‌شود، بود. به این معنا که نویسندگان کل ضایعات غذا را در هر کشور تخمین زدند و ترکیب نسبی ضایعات غذا را تخمین زدند. از این رو، آنها مقادیر مواد مغذی ضروری و کالری هدر رفته را تخمین زدند و مقادیر ضایعات غذایی را بر حداقل نیازهای یک فرد تقسیم کردند. از آمار مربوط به اندازه جمعیت در هر کشور، نویسندگان تعداد روزهایی را محاسبه کردند که در آن جمعیت در هر کشور می‌توانست با یک رژیم غذایی سالم تغذیه شود که میزان مصرف روزانه مواد مغذی مورد نیاز هر ۲۴ ماده مغذی و کالری ضروری را تامین کند. در برخی کشورها، مقادیر WDD از ۴۰ (ایالات متحده آمریکا، کانادا و استرالیا) فراتر می رود، به این معنی که کل جمعیت آن کشورها می توانند بیش از ۴۰ روز در سال بر اساس ضایعات غذا از یک رژیم غذایی سالم تغذیه کنند! البته برخی از این کشورها نرخ ناامنی غذایی بالایی نیز دارند که بر نگرانی‌ها در مورد ارزش بالای WDD می‌افزاید و موضوع سخنرانی جداگانه‌ای است. تکلیف خواندن داده‌های جهانی را توصیف می‌کند، اما رویکرد تحلیلی مورد استفاده برای محاسبه مقادیر WDD و مقایسه کشورها به آسانی می‌تواند در مقیاس‌های جغرافیایی کوچک‌تر برای جدا کردن سالن‌های غذاخوری در محوطه دانشگاه یا خوابگاه‌ها با امکانات آشپزخانه خاص خود اعمال شود. در سطح دبیرستان، حتی ممکن است برای دانش آموزان امکان جمع آوری داده ها از خانواده های فردی وجود داشته باشد. یعنی فرآیند یادگیری نحوه جمع‌آوری داده‌های کمی و قابل تکرار (مستقیماً قابل مقایسه) در مورد ضایعات مواد غذایی، که فرضیاتی باید انجام شود، و چگونگی تجزیه و تحلیل چنین داده‌هایی شامل تکیه بر نظریه، بکارگیری خلاقیت، و تفکر انتقادی است. و از بسیاری جهات مهم منجر به یادگیری فعال خواهد شد. اگر ارائه شفاهی، بصری، یا کتبی نتایج و راه حل های ممکن به تکالیف اضافه شود، دانش آموزان نیز دانش بسیار ارزشمندی در مورد ارتباط و تجربه کسب می کنند. علاوه بر این، با گرفتن مقاله‌ای که داده‌های جهانی را توصیف می‌کند و دانش‌آموزان را تشویق می‌کند تا روش‌شناسی را در مقیاس جغرافیایی کوچک (که به آنها مرتبط است) به کار ببرند، دانش‌آموزان می‌آموزند که چگونه روش‌ها و تحلیل‌های منتشر شده را می‌توان به طور گسترده‌تری کاربردی کرد.

به دانش آموزان تاکید می شود که تولید محصولات کشاورزی در مقیاس بزرگ (محصولات عمده مانند گندم، ذرت، برنج، سویا و بیشتر میوه ها) بدیهی است که برای حفظ جمعیت انسانی ضروری است، بنابراین برخی از تخریب های محیطی اجتناب ناپذیر است. اما یک تجزیه و تحلیل جامع و بسیار نوآورانه از تولید جهانی غذا برای برجسته کردن برخی از روندهای فضایی قابل توجه در ردپای زیست محیطی تولید محصول استفاده می شود. [۳۸]. علاوه بر این، هالپرن، فریزر، ورستن، راینر، کلاوسون، بلانچارد، کاترل، فروهلیچ، جفارت و یاکوبسن [۳۸] فشار تجمعی (محیط‌زیستی) را محاسبه کردند که در آن چهار فشار را تعیین کردند: انتشار گازهای گلخانه‌ای × استفاده از آب شیرین × اختلال زیستگاه × آلودگی مواد مغذی. این تمرین به خودی خود نوآورانه است، زیرا نویسندگان داده ها را از ۱۵۱ کشور جمع آوری کردند. اما یک جنبه واقعا منحصر به فرد برای تجزیه و تحلیل آنها این است که آنها فشارهای محیطی را تا ۳۶ کیلومتر ترسیم کردند^۲ پیکسل های این کشورها با این نقشه برداری فضایی از فشارهای محیطی، نویسندگان توانستند موارد زیر را نشان دهند: (۱) تولید محصول زمین بسیار بیشتر از فشارهای محیطی ایجاد شده توسط آبزیان است، (۲) اهمیت نسبی عوامل خطر محیطی در بین کشورها متفاوت است، و مهمتر از همه (۳) تقریباً تمام فشارها (۹۲٫۵٪) فقط در ۱۰٪ از پیکسل ها اعمال می شود. نتیجه اخیر حداقل به دو دلیل از اهمیت قابل توجهی برخوردار است: (۱) در برخی کشورها، تولید محصول با اثرات نامطلوب زیست محیطی محدود امکان پذیر است، بنابراین شیوه های تولید محصول آنها باید مورد بررسی قرار گیرد و به شیوه های قابل قبول در کشورهای دیگر ترجمه شود، و (۲) همکاری بین‌المللی می‌تواند بر کاهش اثرات نامطلوب زیست‌محیطی تولید محصولات زراعی در آن ۱۰ درصد پیکسل‌ها تمرکز کند، زیرا این امر مزایای جهانی قابل‌توجهی خواهد داشت. علاوه بر این، به جای اینکه هر کشور به طور مستقل راه حل های خود را توسعه دهد، سیاره زمین از تمرکز بر “نقاط داغ” با درجات بالایی از اثرات نامطلوب زیست محیطی تولید محصولات زراعی نسبتاً بیشتر سود می برد. هالپرن، فریزر، ورستن، راینر، کلاوسون، بلانچارد، کوترل، فروهلیش، جفارت و یاکوبسن [۳۸] یک چارچوب تحلیلی قانع‌کننده ارائه کرد که با تنظیمات جزئی، می‌توان آن را تقریباً در تمام مقیاس‌های فضایی به کار برد و توسط دانش‌آموزان برای بررسی و کمی کردن روندها در جوامع خود استفاده کرد.

ردپای آب چگونه اندازه‌گیری/برآورد می‌شود؟ چگونه بین رد پای آب سبز، آبی و خاکستری تشخیص دهیم؟ تفاوت های مهم بین آب تجدیدپذیر و فسیلی چیست؟ و در نهایت، چگونه می توان ردپای آب را مشابه کربن به عنوان راهی برای ایجاد و تامین مالی دسترسی عادلانه تر به منابع آب در مقیاس محلی و جهانی معامله کرد؟ اینها برخی از سوالاتی است که بر اساس یک تکلیف خواندن محوری به آنها پرداخته می شود [۴۴]. اکثر دانش آموزان با مفاهیم ردپای آب سبز، آبی و خاکستری آشنایی ندارند. آب سبز آب باران و بزرگترین منبع آب شیرین است [۶۰]و آب آبی آب رودخانه ها، دریاچه ها، آب های زیرزمینی و یخچال های طبیعی است [۶۱]. آب خاکستری به فاضلاب خانه ها (به عنوان مثال، حمام کردن، شستن ظرف، شستن لباس) اشاره دارد و از “آب سیاه” به شدت آلوده توالت متمایز می شود. [۶۲].

تصویر ماهواره ای دانشگاه کالیفرنیا دیویس (شکل ۲) مساحتی معادل حدود ۱۵۰ هکتار را نشان می دهد که با فرض میانگین کل بارندگی سالانه در دیویس حدود ۵۰۰ میلی متر است. [۶۳]اگر سیستم‌های حوضه آب بر روی سقف نصب و با جمع‌آوری رواناب از خیابان‌ها و پیاده‌روها (با نادیده گرفتن زمین با پوشش گیاهی و با فرض راندمان جمع‌آوری نزدیک به ۱۰۰ درصد) ترکیب شوند، پتانسیل جمع‌آوری ۷٫۵ میلیون لیتر آب باران را خواهند داشت. ). حتی اگر این تخمین از حوضه آبریز بالقوه تا حدودی خوش بینانه باشد و فقط ۵ میلیون لیتر آب باران جمع آوری شود، به نظر می رسد این نشان دهنده فرصت های از دست رفته است. علاوه بر این، یادگیری فعال می‌تواند به گونه‌ای طراحی شود که مستقیماً شامل طرح‌هایی برای ساخت و اجرای راه‌هایی برای جدا کردن، ذخیره، پمپاژ و استفاده مؤثر از آب باران برای آبیاری مناظر و زمین‌های ورزشی در محوطه دانشگاه و برای تجهیزات پردیس مانند شستشوی توالت‌های دانشگاه باشد. .

در مقیاس جهانی، دانش آموزان با نقل قول زیر در مورد WF (ردپای آب) آشنا می شوند. [۴۴]با توجه به اینکه WF ها سطوحی از حداکثر پایداری را در نیمی از حوضه های رودخانه های اصلی جهان پشت سر گذاشته اند، می توان محافظه کارانه فرض کرد که WF کل بشریت – در حال حاضر به طور میانگین در ۱۴۰۰ متر است.^۳سرانه / سال – حداقل نباید در آینده افزایش یابد. رشد جمعیت در آینده به این معناست که حداکثر سطح پایدار سرانه کاهش خواهد یافت.» به این معنا که توسعه و اتخاذ روش هایی برای پایش ردپای آب بسیار مهم است. علاوه بر این، توسعه و ترویج سیستم‌های آبیاری هوشمند در تولیدات زراعی و دامی و یافتن راه‌هایی برای حداکثر استفاده از منابع آب تجدیدپذیر ضروری است.

در مقیاس بسیار محلی، مفهوم ردپای آب از طریق مطالعه موردی سیستم حوضه آبریز حیاط خلوت نویسنده به دانش‌آموزان ارائه می‌شود.شکل ۳). علاوه بر این، این مثال برای نشان دادن اینکه چگونه می توان از سقف خانه های فردی برای جدا کردن مقادیر زیادی آب سبز و استفاده از آن برای باغبانی سبزیجات و تامین آب برای جوجه ها استفاده کرد. با فرض ۵۰۰ میلی متر کل بارندگی سالانه [۶۳]، سقف خانه ۱۰۰ متر^۲و ۱۰۰% راندمان جذب، ۵۰۰۰۰ لیتر آب را می توان جمع آوری کرد و برای آبیاری آب سبز استفاده کرد. از آنجایی که خانه دارای پنل های خورشیدی است، پمپاژ آب به/از مخازن آب و برای انجام آبیاری کربن خنثی است. ناودان های سقف به گونه ای اصلاح شده اند که تمام باران هایی که به خانه می ریزند ابتدا به یک مخزن ۴۱۰۰ لیتری (۱۱۰۰ گالن) منتقل می شوند.

این بدان معنی است که بیشتر زباله ها (گرد و غبار، ماسه، برگ و غیره) در این مخزن آب می نشینند (بقبل از اینکه به مخزن آب دوم پمپ شود (ج) با ظرفیت ذخیره سازی ۹۵۰۰ لیتر (۲۵۰۰ گالن). در مجموع، حدود ۱۳۶۰۰ لیتر آب سبز ذخیره می شود. پمپ آب با دریچه هایی تنظیم شده است، به طوری که می توان آب را بین مخازن پمپ کرد و همچنین می توان از هر یک از دو مخزن آب برای آبیاری یک باغ سبزی حدود ۴۰ متر آب برداشت.^۲. بنابراین، حوضه آب جاری ظرفیت تامین حدود ۳۴۰ لیتر متر را دارد^-۲ به باغ سبزی موجود نکته مهم این است که این ظرفیت ذخیره آب باران تنها حدود یک چهارم (۲۷٪) چیزی است که برای استفاده کامل از کل بارندگی سالانه مورد نیاز است. به عنوان بخشی از سخنرانی ها، دانش آموزان با آمار فائو در مورد تولید محصولات دیم آشنا می شوند [۶۴]، تا دانش آموزان بتوانند چند متر را محاسبه کنند^۲ سبزیجات مختلف را می توان بر اساس اندازه سقف و داده های میانگین بارندگی کشت کرد. به عنوان مثال، کلم دیم به ۳۸۰-۵۰۰ میلی متر آبیاری (برابر با ۳۸۰-۵۰۰ لیتر متر) نیاز دارد.^-۲) و بازده از ۲٫۵ تا ۳٫۵ کیلوگرم در متر متغیر است^-۲. از آنجایی که کلم بیشتر در طول فصل بارندگی کشت می شود، فقط آبیاری تکمیلی با آب سبز مورد نیاز است، بنابراین آب ذخیره شده عمدتاً برای تمدید فصل رشد سبزیجات ۲ تا ۳ ماه پس از پایان فصل بارندگی (مه) استفاده می شود. آمارهای کشاورزی-اقتصادی نشان می دهد که مصرف سرانه کلم تازه سالانه در ایالات متحده به طور متوسط ​​حدود ۳ کیلوگرم است. [۶۵]. بنابراین، حدود ۱۰۰ نفر ممکن است مصرف سالانه کلم تازه خود را از آبیاری ۱۰۰ متری آب سبز پوشش دهند.^۲. دلیل اصلی معرفی دانش آموزان با چنین محاسبات «ساده» و/یا پیش پا افتاده این است که آنها تأکید می کنند که چگونه حتی از خانه های کوچک در قطعات کوچک زمین ممکن است برای تولید مقادیر قابل توجهی غذا استفاده شود. بنابراین، دانش‌آموزان این قدرت را پیدا می‌کنند که دسترسی خود را به منابع و گزینه‌ها برای ایجاد تغییرات عمیق در ردپای آب مصرف غذای خود ارزیابی کنند. زمین های خالی و نوارهای زمین در امتداد خیابان ها تنها بخشی از فرصت های فراوان برای پرورش مواد غذایی در مناطق شهری است و این پیام از طریق نمونه های قانع کننده ای از دیترویت به دانش آموزان منتقل می شود. [۶۶] و لس آنجلس [۶۷].

مفهوم “ضایعات” در طول این دوره مورد بررسی قرار می گیرد، زیرا از بسیاری جهات نشان دهنده ناآگاهی و پیامدهای “تولیدات خطی” است (برخلاف تولیدات دایره ای یا شبکه های تولید). به این معنا که یک جریان زباله از یک تولید نشان دهنده هزینه اقتصادی و یک تهدید زیست محیطی است، مگر اینکه به عنوان یک فرصت و ورودی بالقوه برای تولید دیگری در نظر گرفته شود. بنابراین، پایداری جامعه، و به‌ویژه تولید غذای شهری، ممکن است به عنوان چالش اساسی اصلاح زیرساخت‌ها و ایجاد جریان‌ها یا شبکه‌های آب، مواد مغذی و انرژی که عملاً امکان‌پذیر و از نظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه هستند در نظر گرفته شود. در دانشگاه کالیفرنیا دیویس، ساخت یک هاضم بی هوازی انرژی تجدیدپذیر (READ) در سال ۲۰۱۴ به پایان رسید. [۵۹]. این هاضم برای پردازش تا ۵۰ تن زباله آلی در روز طراحی شده است و در حال حاضر با حدود یک سوم ظرفیت کار می کند. READ توسط ضایعات مواد غذایی قبل از مصرف پردیس دیویس و ضایعات غذایی از سوپرمارکت های زنجیره ای و سایر مشتریان خارجی تغذیه می شود. پیش‌بینی می‌شود با ظرفیت کامل، READ حدود ۴۰۰۰۰ MMBtu بیوگاز و حدود ۲۵ تن کود نیتروژن در سال تولید کند. با این حال، به نظر نمی رسد که داده های ورودی و تولید در دوره ها استفاده شود و/یا برای مدل سازی و اهداف آموزشی در دسترس عموم قرار گیرد.

تکلیف خواندن برای یک سخنرانی در مورد ضایعات مواد غذایی سوال ساده و بسیار مهمی را مطرح می کند [۴۵]- ارزش واقعی ضایعات مواد غذایی چیست؟ سازمان خواربار و کشاورزی برای طرح سوال خود تخمین می زند که ضایعات غذایی حدود ۲۷ درصد از تولیدات کشاورزی اعم از مواد غذایی و غیر خوراکی را تشکیل می دهد. [۶۸]. مطالعه ون، وانگ و دکلرک [۴۵] داده های کمی دقیق در مورد پتانسیل استفاده از ضایعات غذایی برای تولید بیوگاز و گازوئیل در یک منطقه بزرگ شهری در چین ارائه می دهد. نحوه استفاده از ضایعات مواد غذایی به عنوان منبع در تولید انرژی با ارائه یک کلیپ خبری به دانش‌آموزان گسترش می‌یابد که توضیح می‌دهد چگونه شهر Grand Junction، کلرادو، ایالات متحده در حال تولید بیوگاز برای اداره ناوگان کامیون‌های زباله است. [۶۹]. یعنی ضایعات غذایی و کود گاوی شیری در نسبت‌های کنترل‌شده با هم مخلوط می‌شوند و برای تولید گاز طبیعی به بیوداژست‌های اصلاح‌شده وارد می‌شوند. به طور همزمان، ناوگان کامیون های حمل زباله به گونه ای اصلاح شده است که بتوانند با گاز طبیعی کار کنند. به عبارت دیگر کامیون ها دارند سوخت خود را جمع آوری می کنند! در نتیجه، در پول صرفه جویی می شود و هم مشکل زباله و هم چالش سوخت فسیلی (کامیون های زباله که به طور سنتی با دیزل کار می کنند) کاهش می یابد. بحث کلاس بر این تمرکز دارد که چگونه جمع‌آوری زباله در شهرهایی مانند Grand Junction می‌تواند به عنوان الگویی برای دانشگاه‌ها، شهرها و سایر نهادها در سراسر جهان باشد. علاوه بر این، ما در مورد اینکه چگونه دوره‌های میکروبیولوژی، بیوشیمی و مهندسی را می‌توان حول فعالیت‌های گرایش فعال، که در آن READ و امکانات مشابه گنجانده شده‌اند، طراحی کرد.

در سخنرانی ها، نحوه استفاده از حشرات به عنوان مبدل های زیستی نیز مورد بحث قرار می گیرد [۷۰]. به این معنا که ضایعات کشاورزی، مانند تفاله حاصل از فرآوری میوه، پوسته بادام و پسته، و پوست و دانه حاصل از فرآوری گوجه فرنگی، به طور بالقوه می توانند به حشرات تغذیه شوند. در مقایسه با حیوانات سنتی، تولید حشرات با تعدادی از مزایای مهم همراه است: آنها نرخ تبدیل زیستی قابل توجهی دارند (افزایش وزن بدن به ازای وزن غذای مصرف شده). به عنوان مثال، اگر ۱۰۰ کیلوگرم ضایعات غذای رستوران به لارو مگس سیاه سرباز، مرغ یا گاو داده شود، پسماند غذا ۵۸ کیلوگرم لارو مگس سرباز سیاه، ۲۵ کیلوگرم مرغ یا ۲٫۹ کیلوگرم گوشت گاو تولید می کند. [۷۰]. حشرات به مقدار آب کمتری نیاز دارند، کل بدن را می توان پردازش و مصرف کرد (بدون استخوان غیر خوراکی)، و تولید موثر در مقیاس های بسیار کوچکتر و با حداقل هزینه های سرمایه گذاری اولیه امکان پذیر است. زیست توده حشرات قبل از استفاده به عنوان پیش ساز برای تولید سوخت جت، داروها، افزودنی های تغذیه ای، غذای حیوانات خانگی، پودر ماهی یا سایر محصولات با ارزش بالا، برداشت، پردازش، ذخیره و توزیع می شود. [۷۰]. و در آینده بسیار نزدیک، زیست توده حشرات نیز احتمالاً در مقیاس بسیار بزرگتر و وسیعتر در رژیم غذایی انسان ادغام خواهد شد. با توجه به پتانسیل حشرات به عنوان مبدل های زیستی جریان های پسماند کشاورزی، سرمایه گذاری قابل توجهی در مزارع حشرات انجام می شود. [۷۱]. بنابراین، در مقیاس‌های چندگانه، دانش‌آموزان با تفکر متفاوت در مورد ضایعات مواد غذایی آشنا می‌شوند – نه به عنوان یک مشکل، بلکه به عنوان منبعی که بر اساس فناوری موجود، کارآفرینی مداوم و سازگاری‌های ساده از سبک زندگی ما، می‌تواند مستقیماً تبدیل شود و در مقیاس های بزرگ، به انرژی و کود، یا به طور غیرمستقیم، و در مقیاس خرد، به سبزیجات و تخم مرغ (استفاده از ضایعات غذا به عنوان خوراک جوجه ها).

ویدیوهای یوتیوب در مورد کشاورزی عمودی، باغ های روی پشت بام، تولید گلخانه های کوچک، سبزیجات داخلی، و محصولات بالکن به دانش آموزان ارائه می شود. یک مقاله اخیر بینش قانع‌کننده‌ای در مورد معماری چند گونه‌ای (تمرکز بر ایجاد چیزی بیش از انسان) از طریق ادغام گیاهان و حیوانات ارائه می‌کند. [۲۴]. ایرگا، تورپی، گریفین و ویلکینسون [۲۷] یک بررسی و بحث الهام بخش در مورد ساختارهای سبز عمودی ارائه کرد. علاوه بر این، نویسندگان انواع ساختارهای موجود را بررسی کرده و محدودیت‌های آنها را برجسته کردند. یکی از تکالیف خواندن، تحلیلی از ۱۳ مزرعه و باغ ارگانیک در مقیاس کوچک در سیدنی، استرالیا را توصیف می کند. [۴۲]. نویسندگان میانگین بازده سالانه را ۵٫۹۴ کیلوگرم بر متر محاسبه کردند^-۲بازدهی نزدیک به دو برابر مزارع سبزیجات تجاری استرالیایی دارد. مفهوم “emergy” (انرژی تجسم یافته – به معنای کل انرژی مورد نیاز برای تولید یک آیتم معین) در محاسبات نسبت سود به هزینه و پایداری سیستم‌های کشاورزی شهری توصیف و استفاده می‌شود. در کلاس و بر اساس تکلیف خواندن، بحث می شود که چگونه پرداختن به کشاورزی شهری دارای مزایای غیرمستقیم است، از جمله موارد زیر: (۱) نگهداری از باغ شهری مستلزم فعالیت بدنی است. (۲) جایگزینی چمن‌ها با باغ‌های ارگانیک به طور کلی خطرات زیست‌محیطی ناشی از شستشوی مواد شیمیایی کشاورزی به سیستم‌های فاضلاب و مخازن آب زیرزمینی را کاهش می‌دهد و ممکن است تنوع زیستی را افزایش دهد. (۳) رشد مواد غذایی این پتانسیل را دارد که علاقه به پخت و پز خانگی و تغذیه انسان را برانگیزد. (۴) پرورش غذا و تقسیم غذا با همسایگان و اعضای جوامع محلی. (۵) درگیر شدن در پرورش سبزیجات و قارچ، حفظ سیستم های کمپوست، جمع آوری آب باران و داشتن جوجه مزایای سلامت روانی قابل توجهی دارد. بسیاری از مردم نمی توانند باغ های خود را داشته باشند، اما مدارس، کلیساها، باغ های اجتماعی و سایر نهادهای محلی این پتانسیل را دارند که کشاورزی شهری را به عنوان وسیله ای برای مشارکت در آغوش بگیرند. و دانش‌آموزان در دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها می‌توانند فناوری‌ها و برنامه‌هایی را برای کاهش آستانه پذیرش سیستم‌های کشاورزی شهری توسعه و اجرا کنند. دانشگاه کالیفرنیا دیویس دارای یک مزرعه دانشجویی است که فرصت های کارآموزی را برای دانشجویان فراهم می کند و طیف وسیعی از برنامه های آموزشی را اجرا می کند. [۷۲]. بنابراین، فرصت‌هایی در محوطه دانشگاه برای دانش‌آموزان وجود دارد که از طریق تحقیقات میدانی، آزمایش‌های گلخانه‌ای و آزمایشگاهی یا از طریق کارآموزی در مزرعه دانشجویی، تجربه عملی را در زمینه تولید محصولات به دست آورند.