پایداری | متن کامل رایگان | واگرایی مکانی و زمانی ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی، چین، از منظر سه تجمع بزرگ شهری - شهرساز | سایت تخصصی شهرسازی با هوش مصنوعی | شهرساز

بهترین آموزش های کاربردی در شهرسازی

بهترین آموزش های کاربردی در شهرسازی را از Urbanity.ir بخواهید

خرید درب شیشه ای سکوریت با بهترین قیمت از تتراگلس

ادامه ...

اهمیت توسعه صادرات مصالح ساختمانی در اقتصاد ملی

ادامه ...

Tuesday, 18 June , 2024
امروز : سه شنبه, ۲۹ خرداد , ۱۴۰۳

آخرین اخبار »

شناسه خبر : 22214

ارسال

پرینتخانه » مقالات تاریخ انتشار : 14 ژوئن 2024 - 3:30 | 8 بازدید | ارسال توسط : riazat

پایداری | متن کامل رایگان | واگرایی مکانی و زمانی ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی، چین، از منظر سه تجمع بزرگ شهری

۱٫ معرفی منابع آب نه تنها اساسی ترین ضمانت مادی برای بقای انسان است، بلکه یک وسیله تولید حیاتی برای توسعه اقتصادی-اجتماعی است که جایگاه مرکزی را در میان منابع مختلف به خود اختصاص داده است. [۱]. مطالعه ظرفیت حمل منابع آب نشان دهنده سازماندهی سیستماتیک منابع طبیعی و توسعه اجتماعی است که به عنوان […]

۱٫ معرفی

منابع آب نه تنها اساسی ترین ضمانت مادی برای بقای انسان است، بلکه یک وسیله تولید حیاتی برای توسعه اقتصادی-اجتماعی است که جایگاه مرکزی را در میان منابع مختلف به خود اختصاص داده است. [۱]. مطالعه ظرفیت حمل منابع آب نشان دهنده سازماندهی سیستماتیک منابع طبیعی و توسعه اجتماعی است که به عنوان تحقیقات اساسی اساسی برای توسعه ملی عمل می کند. این تحقیق ارجاعات قابل توجهی برای تصمیمات سیاست ملی در مورد جمعیت، بوم شناسی، اقتصاد و توسعه اجتماعی فراهم می کند. به عنوان کشوری که ۲۰ درصد از جمعیت جهان را با تنها ۶ درصد از منابع آبی جهان پشتیبانی می کند. [۲]، چین به دلیل عدم تعادل بین عرضه و تقاضای آب ناشی از رشد جمعیت با چالش های مهمی روبرو است. استان هوبی، یک استان اقتصادی بزرگ در چین و یکی از توسعه‌یافته‌ترین استان‌ها در حوضه رودخانه یانگ تسه، پیشرو در تولید ناخالص داخلی این کشور است و از اهمیت استراتژیک قابل توجهی در سراسر کشور برخوردار است. استان هوبی به عنوان یکی از اولین “جامعه صرفه جویی در منابع و سازگار با محیط زیست” در مناطق آزمایشی اصلاحات جامع حمایت کننده در چین، با یک سری از تضادها و تضادها بین منابع آب، محیط زیست و توسعه اقتصادی-اجتماعی مواجه است. [۳]. بنابراین، لازم است تفاوت‌های منطقه‌ای در تکامل مکانی و زمانی ظرفیت حمل منابع آب سه تجمع بزرگ شهری در استان هوبی بر اساس ابعاد زمانی و مکانی تحلیل شود. هدف این تجزیه و تحلیل ارائه راهنمایی برای ارتقای توسعه هماهنگ منابع آب و توسعه اجتماعی-اقتصادی در استان هوبی و ارائه مراجعی برای رسیدگی به عدم تعادل عرضه و تقاضای آب در چین و در سطح جهانی است.

تحقیقات خارج از کشور در مورد ظرفیت حمل منابع و محیط زیست گسترده است و اغلب منابع آب را با سایر عناصر محیطی یا منابع برای بررسی برنامه ریزی، مدیریت و توسعه پایدار منطقه ای ادغام می کند. [۴,۵]. چین همچنین در ابتدا مطالعه ظرفیت حمل منابع آب را آغاز کرد و دستاوردهای تحقیقاتی متعددی را در تعریف مفهوم، عوامل تأثیرگذار و روش‌های ارزیابی ظرفیت حمل منابع آب جمع آوری کرد.

از نظر تعریف و مفهوم، مطالعات اولیه اغلب از عناصر طبیعی مانند کمبود آب، سطوح استفاده پایدار، محدودیت‌های اکولوژیکی یا محدودیت‌های زیست کره برای توصیف ظرفیت حمل منابع آب استفاده می‌کردند که در درجه اول تولید کشاورزی را هدایت می‌کردند. [۶]. با شتاب شهرنشینی و افزایش نسبت تولیدات صنعتی ملی، تعریف ظرفیت تحمل منابع آب گسترش یافته است تا عوامل جمعیتی و اقتصادی را برای توضیح بهتر محیط شهری شامل شود. [۷,۸]. در حال حاضر، ظرفیت حمل منابع آب به طور عمده به عنوان “حداکثر مقدار منابع آبی قابل بهره برداری در یک منطقه اکولوژیکی در یک مرحله معین از توسعه اجتماعی-اقتصادی، با تمرکز بر تعاملات بین منابع آب و اقتصادی-اجتماعی” خلاصه می شود. [۹]. از نظر عوامل تأثیرگذار، نتایج تحقیقات موجود را می توان در دو بعد اصلی خلاصه کرد: عوامل طبیعی و عوامل اجتماعی. در بین عوامل طبیعی، کمیت و کیفیت منابع آب از عوامل تعیین کننده است [۱۰]. عوامل اجتماعی اهمیت سطح تولید و مصرف منطقه ای و همچنین اثرات متفاوت تراکم جمعیت، نرخ شهرنشینی و کیفیت شهرنشینی بر ظرفیت حمل منابع آب در مناطق مختلف را در نظر می گیرند. [۳,۱۱]. در ساختن سیستم شاخص، محققین مدل PSR را اتخاذ کرده اند [۱۲]”، “مدل DPSIR [13]”، “مدل DPSIRM [14]و مدل VPOSRM [15]ساخت سامانه شاخص ارزیابی ظرفیت باربری منابع آب از منظر امنیت اکولوژیکی حوزه های آبخیز [۱۶]. با غنی سازی مداوم این نظریه، برخی از محققان شروع به ترکیب روش های مختلف اندازه گیری برای ارزیابی ظرفیت حمل منابع آب در مناطق مختلف کردند. در حال حاضر، روش های اصلی ارزیابی شامل روش های وزن دهی ذهنی و روش های وزن دهی عینی، مانند فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) است. [۱۷]، روش وزن دهی آنتروپی [۱۸]و روش TOPSIS [19]. به عنوان مثال، دنگ ژنگوا از مدل TOPSIS ترکیب شده با AHP و روش وزن دهی آنتروپی برای اندازه گیری ظرفیت حمل منابع آب حوضه دریاچه دانگتینگ از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸ استفاده کرد. [۲۰].

به طور خلاصه، مطالعات موجود منابع مفیدی را برای این مقاله فراهم می‌کند، اما هنوز جنبه‌های زیر قابل بسط و بهبود هستند: اول، از نظر مقیاس تحقیق، مطالعات موجود عمدتاً بر مناطق اقتصادی متمرکز هستند. [۲۱]، حوزه های آبخیز [۲۲]، یا شهرها [۲۳] و شهرستان ها [۲۴]و تحقیقات کمی در مورد مقیاس خرد از منظر “تراکم شهری” انجام شده است، به ویژه در مورد ظرفیت حمل منابع آب تجمعات شهری در استان هوبی، که در هدایت و نشان دادن نسبتا ضعیف است و نیاز فوری به توسعه و تعمیق دارد. . ثانیاً، با توجه به تمرکز پژوهش، مطالعات موجود که تفاوت‌های مکانی و زمانی را پس از ارزیابی ظرفیت حمل منابع آب تحلیل می‌کنند، محدود هستند. ظرفیت حمل منابع آب تحت تأثیر عوامل زمانی و مکانی است و با ناهمگونی و تنوع منطقه ای مشخص می شود. نادیده گرفتن این جنبه ها می تواند صحت یافته های تحقیق را به خطر بیندازد [۲۵]. بنابراین، این مطالعه با ترکیب روش وزن دهی آنتروپی با مدل TOPSIS بر اساس تئوری سیستم ها، ساخت یک سیستم شاخص ارزیابی چهار بعدی منابع آب، جامعه، اقتصاد، و سه مجموعه بزرگ شهری در استان هوبی را به عنوان هدف تحقیق در نظر گرفت. بوم‌شناسی و اتخاذ روش‌هایی مانند تخمین تراکم هسته و ضریب داگوم جینی برای ارزیابی و تحلیل جامع تفاوت‌های مکانی و زمانی، تکامل دینامیکی و منابع کمک‌کننده ظرفیت حمل منابع آب سه تجمع بزرگ شهری در استان هوبی از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰٫ بنابراین هدف این مطالعه بهینه سازی ساختار اقتصادی منطقه ای و تخصیص منابع آب و ارائه مراجع نظری با دقت بالاتر و قدرت آموزنده بیشتر برای توسعه پایدار و هماهنگ ظرفیت حمل منابع آب است.

۲٫ مواد و روشها

۲٫۱٫ مروری بر منطقه مورد مطالعه

استان هوبی در بخش میانی رودخانه یانگ تسه واقع شده است که از ۱۰۸ درجه و ۲۱ دقیقه شرقی تا ۱۱۶ درجه و ۰۷ دقیقه شرقی و از ۲۹ درجه و ۰۵ دقیقه شمالی تا ۳۳ درجه و ۲۰ دقیقه شمالی (۳۳ درجه و ۲۰ دقیقه) شمالی قرار دارد.شکل ۱). این استان دارای ۱۲ شهرداری استانی، یک استان خودمختار، سه شهر در سطح استان و یک منطقه جنگلی است. بر اساس “طرح شهرسازی جدید استان هوبی (۲۰۲۱-۲۰۳۵)”، این شهر به سه تراکم شهری اصلی تقسیم می شود: تراکم شهری Yi-Jing-Jing-E (شامل Yichang، Jingzhou، Jingmen، Enshi)، Xiang-Shi. -تراکم شهری سوئی-شن (شامل شیانگ یانگ، شیان، سوئیژو، شننونجیا) و تراکم شهری ووهان (شامل ووهان، هوانگانگ، اژو، هوانگشی، شیانینگ، شیانتائو، کیان جیانگ، تیانمن، شیائوگان). هوبی که در یک منطقه آب و هوایی مرطوب نیمه گرمسیری موسمی واقع شده است، میزبان سه حوزه رودخانه اصلی است: رودخانه یانگ تسه، رودخانه هان و رودخانه چینگ. از نظر حجم کل، هوبی از نظر منابع آبی غنی است. به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۰، میانگین بارندگی استان ۱۶۴۲٫۶ میلی متر، مجموعا ۱۷۵٫۴۷۱ میلیارد متر است.^۳ منابع آب، با سرانه در دسترس بودن ۳۰۳۸ متر^۳. با این حال، در زمینه تولید، بهره برداری داخلی و زیست محیطی از منابع آب، هنوز مناطقی وجود دارند که توسعه و بهره برداری در آنها هماهنگ نیست. انجام یک ارزیابی علمی از ظرفیت حمل منابع آب استان هوبی به منظور درک وضعیت و پتانسیل فعلی برای تعیین منطقی مقیاس صنعتی و چیدمان شهری بسیار مهم است.

۲٫۲٫ روش تحقیق

۲٫۲٫۱٫ روش وزن آنتروپی

روش های مختلف برای محاسبه وزن ها می تواند منجر به تغییرات قابل توجهی در نتایج ارزیابی شود. تعیین وزن ها عمدتاً شامل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) می شود. [۲۶]، رانکام [۲۷]، روش TOPSIS [28]و روش وزن دهی آنتروپی [۲۹]. AHP فرآیند تحلیل پیچیده عوامل تأثیرگذار را ساده می‌کند، اما نتایج تحقیقات آن ممکن است به دلیل اتکای بیش از حد به تحلیل کیفی اعتبار پایینی داشته باشد. روش RANCOM نظرات متعدد و دانش تخصصی را ادغام می‌کند و آن را به ویژه برای مسائل تصمیم‌گیری که رشته‌ها یا زمینه‌های متعددی را در بر می‌گیرد، مناسب می‌سازد. با این حال، به طور قابل توجهی به انتخاب و نظرات متخصصان بستگی دارد که ممکن است سوگیری های ذهنی را ایجاد کند. در زمینه های تحقیقاتی گسترده، تقریباً غیرممکن است که کارشناسان اطلاعات دقیقی از هر مکان در منطقه مورد مطالعه داشته باشند.

در مقابل، روش وزن دهی آنتروپی یک روش عینی مبتنی بر آمار ریاضی است. وزن ها را با توجه به اطلاعات ارائه شده توسط داده های مشاهده شده از هر شاخص تعیین می کند، بنابراین بر تأثیر عوامل ذهنی بر تعیین وزن غلبه می کند. این روش به طور گسترده در رشته های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. روش TOPSIS از اطلاعات همه شاخص‌ها برای ارزیابی عینی و دقیق مزایا و معایب آزمودنی‌ها با مقایسه فاصله نسبی هر شی ارزیابی‌شده از بهترین و بدترین نتایج ممکن برای رتبه‌بندی کمی استفاده می‌کند. از مزایای آن می توان به محاسبه ساده و نتایج معقول اشاره کرد. ترکیب روش وزن‌دهی آنتروپی با روش TOPSIS می‌تواند فرمول‌های ارزیابی را برای اشیاء ارزیابی‌شده و راه‌حل‌های ایده‌آل مثبت و منفی اصلاح کند، در نتیجه نتایج ارزیابی را با وضعیت واقعی نزدیک‌تر کند. علاوه بر این، این رویکرد کاستی های روش های AHP و RANCOM را کاهش می دهد، که در درجه اول به نظرات ذهنی متخصصان برای تعیین وزن بستگی دارد. مراحل محاسبه به شرح زیر است:

با فرض وجود h سال، m شهر و n شاخص ارزیابی، در حالی که x_λij مقدار اندیکاتور شاخص j برای شهر چهارم در سال λ است.

۲٫: پردازش بی بعد شاخص ها

روش استانداردسازی محدوده برای عادی سازی بدون بعد هر شاخص اتخاذ شده است.

درمان های شاخص مثبت:

$ز_{ل من j} = \frac{({ایکس}_{ل من j} - {ایکس}_{متر من n})}{({ایکس}_{متر آ ایکس} - {ایکس}_{متر من n})}$

(۱)

درمان های شاخص منفی:

$ز_{ل من j} = \frac{({ایکس}_{متر آ ایکس} - {ایکس}_{ل من j})}{({ایکس}_{متر آ ایکس} - {ایکس}_{متر من n})}$

(۲)

جایی که i = 1، ۲، ۳، …، m; j = 1، ۲، ۳، …، n; و i و j به ترتیب تعداد کل اشیاء ارزیابی و شاخص های ارزیابی هستند. ایکس_حداکثر و x_دقیقه مقادیر حداکثر و حداقل شاخص های مختلف j در تمام اشیاء ارزیابی هستند. ایکس_λij شاخص های مختلف i بعد از پردازش بدون بعد و قبل از پردازش بدون بعد هستند.

۳٫: عادی سازی شاخص ها

$پ_{ل من j} = \frac{ز_{ل من j}}{\sum_{ل = ۱}^{ساعت} \sum_{من = ۱}^{متر} ز_{ل من j}}$

(۳)

برای پرداختن به مواردی که حفظ تناسب نسبی بین نقاط داده ضروری است، این مطالعه از عادی سازی جداسازی استفاده می کند. این روش شامل تقسیم مقدار هر نقطه داده بر مجموع کل مقادیر موجود در مجموعه داده است. در نتیجه، هر مقدار نرمال شده در یک محدوده از پیش تعیین شده قرار می گیرد و اطمینان حاصل می کند که مجموع همه مقادیر نرمال شده برابر با یک است. این رویکرد به طور موثر روابط متناسب بین نقاط داده را حفظ می کند، در نتیجه تجزیه و تحلیل های بعدی دقیق تر را تسهیل می کند.

۴٫: محاسبه مقدار آنتروپی هر شاخص

$E_{j} = - ک \sum_{ل = ۱}^{ساعت} \sum_{من = ۱}^{متر} پ_{ل من j} لوگاریتم پ_{ل من j}$

(۴)

جایی که $ک = \frac{۱}{لوگاریتم (ساعت \times متر)}$ .

این تحقیق از رویکرد محصول دکارتی برای محاسبه سهم هر نقطه داده استفاده می کند. این شامل ضرب احتمال هر رویداد در لگاریتم مربوطه آن است، شبیه به محاسبه حاصلضرب دکارتی در یک فضای برداری چند بعدی. این تکنیک برای اندازه‌گیری دقیق‌تر سهم احتمالات فردی در آنتروپی کلی در نظر گرفته شده است، در نتیجه به طور موثر عدم قطعیت و پراکندگی داده‌ها را منعکس می‌کند.

۵٫: محاسبه افزونگی مقدار آنتروپی هر شاخص

۶٫: محاسبه وزن اندیکاتورها

${دبلیو}_{j} = \frac{D_{j}}{\sum_{j = ۱}^{n} D_{j}}$

(۶)

۲٫۲٫۲٫ روش تاپسیس

مدل TOPSIS، معرفی شده توسط هوانگ و همکاران. در سال ۱۹۸۱ [۳۰]، یک روش تجزیه و تحلیل تصمیم چند معیاره است که به عنوان تکنیک برای ترتیب اولویت بر اساس شباهت به راه حل ایده آل نیز شناخته می شود. [۳۱]. این روش به طور موثر از اطلاعات داده‌های اصلی استفاده می‌کند، به طور دقیق تفاوت‌های میان طرح‌های ارزیابی را منعکس می‌کند و رتبه‌بندی اهداف ارزیابی را بر اساس شایستگی‌های آنها تسهیل می‌کند. فرآیند اصلی مدل TOPSIS شامل نرمال سازی داده ها برای ایجاد یک ماتریس استاندارد شده، محاسبه فاصله و ضریب نزدیکی (C_من) بین اشیاء ارزیابی و بهینه ترین و بدترین راه حل ها و سپس رتبه بندی اشیاء ارزیابی برای تعیین شایستگی نسبی آنها. یک سی کوچکتر_من مقدار نشان دهنده ظرفیت حمل منابع آب ضعیف تر است، که تضاد بیشتری بین عرضه و تقاضای منابع آب را برجسته می کند. برعکس، C بالاتر_من ارزش ظرفیت حمل منابع آب قوی‌تر را نشان می‌دهد که نشان‌دهنده رابطه متعادل بین عرضه و تقاضای آب است. این مطالعه از روش TOPSIS در ارتباط با وزن دهی آنتروپی برای ارزیابی جامع ظرفیت حمل منابع آب در سه تجمع بزرگ شهری در استان هوبی استفاده می کند. نتایج محاسبات به شرح زیر است:

$آر = {(r_{من j})}_{متر \times n} ، r_{من j} = {دبلیو}_{j} \cdot {ایکس}_{من j} (من = ۱ ، ۲ ، \dots ، متر; j = ۱ ، ۲ ، \dots ، n)$

(۷)

۲٫: تعیین بهینه ترین و بدترین راه حل ها

${اس}_{j}^{+} = حداکثر (r_{من j} ، r_{۲ j} ، \dots ، r_{n j})$

(۸)

${اس}_{j}^{-} = دقیقه (r_{من j} ، r_{۲ j} ، \dots ، r_{n j})$

(۹)

۳٫: محاسبه فاصله اقلیدسی هر جواب از جواب بهینه و بدترین راه حل

$D_{من}^{+} = \sqrt{\sum_{j = ۱}^{n} {(س_{j}^{+} - r_{من j})}^{۲}}$

(۱۰)

$D_{من}^{-} = \sqrt{\sum_{j = ۱}^{n} {(س_{j}^{-} - r_{من j})}^{۲}}$

(۱۱)

۴٫: محاسبه نزدیکی Ci

${سی}_{من} = \frac{{س ه پ}_{من}^{-}}{{س ه پ}_{من}^{+} + {س ه پ}_{من}^{-}} ، {سی}_{من} \in [۰, ۱]$

(۱۲)

۲٫۲٫۳٫ تجزیه و تحلیل میزان حساسیت

تجزیه و تحلیل تصمیم چند معیاره (MCDA) یک رویکرد سیستماتیک است که در محیط های تصمیم گیری پیچیده برای تجزیه و تحلیل و انتخاب از بین گزینه ها استفاده می شود. [۳۲]. تجزیه و تحلیل حساسیت، ابزار جدایی ناپذیر MCDA، ارزیابی می کند که نتایج تصمیم گیری چقدر حساس به تغییرات در پارامترهای مختلف است. این تجزیه و تحلیل کمک می کند تا مشخص شود کدام معیارها یا وزن ها به طور قابل توجهی بر تصمیم نهایی تأثیر می گذارد و این نتایج تا چه حد تحت فرضیات مختلف پایدار هستند. در مطالعه خود، از MCDA برای آزمایش وزن‌های حاصل از روش TOPSIS استفاده کردیم. در ابتدا، ما یک شبیه‌سازی مونت کارلو برای تولید ۱۰۰۰ مجموعه وزن تصادفی برای بررسی ترکیب‌های وزنی مختلف انجام دادیم. سپس این وزن‌های تصادفی برای ارزیابی TOPSIS به ماتریس تصمیم‌گیری اعمال شد. ما امتیازات ترجیحی را برای هر گزینه در ترکیبات وزنی مختلف محاسبه کردیم و آنها را بر این اساس رتبه بندی کردیم. پس از آن، ما از روش رتبه‌بندی فازی برای تجزیه و تحلیل آماری نتایج رتبه‌بندی هر شبیه‌سازی، محاسبه میانگین رتبه‌بندی و انحراف استاندارد برای هر گزینه استفاده کردیم. از طریق این تجزیه و تحلیل‌های آماری، ما حساسیت گزینه‌های مختلف را به تغییرات وزن‌ها ارزیابی کردیم، گزینه‌های حساس‌تر به تغییرات وزن را شناسایی کردیم، و در نتیجه پایداری و قابلیت اطمینان وزن‌های تولید شده با روش TOPSIS را تأیید کردیم. این رویکرد جامع پایه قوی تری برای تصمیم گیری فراهم می کند.

۲٫۲٫۴٫ روش های تخمین چگالی هسته

تخمین چگالی هسته یک ابزار فنی رایج در آمار است که معمولاً برای تجسم خصوصیات توزیعی یک متغیر در قالب نمودار چگالی هسته استفاده می‌شود که در آن مختصات افقی نمودار چگالی هسته، محدوده مقادیر متغیر را نشان می‌دهد. و مختصات عمودی مقدار چگالی احتمال محدوده را نشان می‌دهد که نشان‌دهنده احتمال وقوع متغیر در محدوده است و ویژگی‌های توزیعی نمونه‌ها در مقاطع مختلف زمانی مقایسه می‌شوند. تخمین چگالی هسته شامل استفاده از یک منحنی چگالی پیوسته برای مشخص کردن شکل توزیع یک متغیر تصادفی برای تخمین چگالی آن است. با فرض اینکه تابع چگالی متغیر تصادفی x (ظرفیت حمل منبع آب) f(x) باشد، چگالی احتمال در نقطه x را می توان از رابطه (۱۳) به دست آورد:

$f (ایکس) = \frac{۱}{د \cdot ن} \sum_{من = ۱}^{ن} ک (\frac{{ایکس}_{من} - \bar{ایکس}}{د})$

(۱۳)

که در آن N تعداد مشاهدات است. d پهنای باند است. K(-) تابع هسته است. ایکس_من مقدار مشاهده شده ظرفیت تحمل منابع آب با رعایت توزیع مستقل است. و $\bar{ایکس}$ میانگین مقدار ظرفیت تحمل منابع آب است. در این مقاله، ما تابع هسته گاوسی را برای توصیف الگوی تکامل سری زمانی نابرابری‌های منطقه‌ای در سطح ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی انتخاب کردیم.

۲٫۲٫۵٫ تجزیه ضریب جینی

در این مقاله، ضریب Dagum Gini برای محاسبه تفاوت بین مناطق ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی انتخاب شد و ضریب جینی به صورت معادله (۱۴) تعریف می‌شود:

$جی = \frac{۱}{۲ \cdot n^{۲} \cdot \bar{Y}} \cdot \sum_{j = ۱}^{ک} \sum_{ساعت = ۱}^{ک} \sum_{من = ۱}^{n_{j}} \sum_{r = ۱}^{n_{ساعت}} |y_{j من} - y_{ساعت r}|$

(۱۴)

جایی که G ضریب کلی جینی را نشان می دهد. یک G بزرگتر نشان دهنده شکاف منطقه ای بزرگتر در سطح ظرفیت حمل آب استان هوبی است.

n تعداد شهرها و k تعداد زیر خوشه‌ها است که در این مقاله تجمع شهری ووهان، تجمع شهری Xiang-Shi-Sui-Shen و تجمع شهری Yi-Jing-Jing-E است.

nj_(nh) تعداد شهرهای درون یک زیر گروه j را نشان می دهد_(ح)، j و h تعداد بخش های زیر گروه و i و r تعداد شهرهای درون زیر گروه ها هستند. yji_(yhr) سطح ظرفیت حمل منابع آب هر یک از شهرهای داخل تراکم شهری ووهان J را نشان می دهد._(ح)، تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen و تجمع شهری Yi-Jing-Jing-En.

\bar{Y}

نشان دهنده مقدار متوسط سطح ظرفیت تحمل منابع آب در تمام شهرها، مانند رابطه (۱۵) است:

$\bar{Y} = \frac{\sum_{j = ۱}^{ک} \sum_{من = ۱}^{n_{j}} y_{j من}}{n}$

(۱۵)

برای اندازه‌گیری ضریب Dagum Gini برای سطح ظرفیت حمل آب در داخل و بین زیر گروه‌ها، می‌توان معادلات را مطابق با معادلات (۱۶) و (۱۷) ساخت:

${جی}_{j j} = \frac{{(۲ \cdot \bar{Y_{j}})}^{- ۱} \cdot \sum_{من = ۱}^{n_{j}} \sum_{r = ۱}^{n_{j}} |y_{j من} - y_{j r}|}{n_{j}^{۲}}$

(۱۶)

${جی}_{j ساعت} = \frac{\sum_{من = ۱}^{n_{j}} \sum_{r = ۱}^{n_{ساعت}} |y_{j من} - y_{ساعت r}|}{n_{j} n_{ساعت} (\bar{Y_{j}} + \bar{Y_{ساعت}})}$

(۱۷)

جایی که جی_jj و جی_jh ضرایب جینی Dagum را برای سطح ظرفیت حمل آب به ترتیب در داخل و بین زیر گروه ها نشان می دهد. $\bar{Y_{j}}$ +( $\bar{Y_{ساعت}}$ ) نشان دهنده مقدار متوسط ظرفیت حمل آب در زیر گروه j است_(ح).

ضریب جینی داگوم عملکرد تجزیه خوبی دارد که می تواند منبع شکاف در سطح ظرفیت حمل منابع آب را به سه قسمت تجزیه کند: سهم ضریب جینی درون منطقه ای به ضریب کلی جینی (G_w، سهم شکاف ارزش خالص بین منطقه ای به ضریب کلی جینی (G_nb، و سهم چگالی بیش از متغیر در ضریب جینی کلی (G_تی، و فرمول های سه اندازه گیری در معادلات (۱۸) – (۲۰) نشان داده شده است.

${جی}_{w} = \sum_{من = ۱}^{n_{j}} {جی}_{j j} پ_{j} {اس}_{j}$

(۱۸)

${جی}_{n ب} = \sum_{من = ۲}^{ک} \sum_{ساعت = ۱}^{j - ۱} {جی}_{j ساعت} (پ_{j} {اس}_{ساعت} + پ_{ساعت} {اس}_{j}) D_{j ساعت}$

(۱۹)

${جی}_{تی} = \sum_{من = ۲}^{ک} \sum_{ساعت = ۱}^{j - ۱} {جی}_{j ساعت} (پ_{j} {اس}_{ساعت} + پ_{ساعت} {اس}_{j}) (۱ - D_{j ساعت})$

(۲۰)

جایی که Pj_(Ph) نشان دهنده نسبت تعداد شهرها در زیر گروه j است_(ح)، یعنی پ_j = nj/n، P_ساعت = nh/n; Sj_(ش) نشان دهنده نسبت سطح ظرفیت حمل منابع آب در زیر گروه j است_(ح)، یعنی ${اس}_{j} = (n_{j} \bar{Y_{j}}) / (n \bar{Y})$ ، ${اس}_{ساعت} = (n_{ساعت} \bar{Y_{ساعت}}) / (n \bar{Y})$ ; و D_jh برهمکنش ظرفیت حمل منابع آب بین زیرخوشه j و زیرخوشه h است.

۲٫۳٫ انتخاب شاخص

این مطالعه با استفاده از رویکرد تئوری سیستم‌ها، منابع آب، جامعه، اقتصاد و اکولوژی را به عنوان اجزای یکپارچه می‌بیند. با حسابداری کامل موقوفات منابع آب طبیعی در استان هوبی و ارجاع به سیستم شاخص توسعه پایدار پیشنهاد شده توسط کمیته مسائل زیست محیطی، همراه با مطالعات مرتبط [۵,۲۶,۳۳]ما یک سیستم شاخص ارزیابی جامع برای ارزیابی ظرفیت حمل منابع آب استان هوبی ایجاد کردیم. این سیستم در انتخاب شاخص های مربوطه به اصول اعتبار علمی، در دسترس بودن، تنوع، نمایندگی، سلسله مراتب و پویایی پایبند است.

در ابتدا، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و روش وزن دهی آنتروپی برای تخصیص وزن های جامع به ۲۰ شاخص ارزیابی ظرفیت حمل منابع آب استفاده شد. متعاقباً، مدل TOPSIS برای برآورد ظرفیت حمل منابع آب در سه تجمع بزرگ شهری در استان هوبی از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰ مورد استفاده قرار گرفت. استان هوبی؛ سطح معیار، که شامل چهار بعد – منابع آب، جامعه، اقتصاد و اکولوژی است. و سطح شاخص، که شامل شاخص های خاصی است که به اندازه کافی ویژگی های سطح معیار را توصیف می کند. وزن ها نشان دهنده تأثیر هر شاخص بر ظرفیت حمل منابع آب است، همانطور که در جزئیات توضیح داده شده است میز ۱. “+” نشان دهنده یک شاخص مثبت است، که نشان می دهد که یک مقدار بالاتر در سطح شاخص منجر به ارزش ارزیابی جامع بالاتر در سطح معیار می شود. a “-” نشانگر یک شاخص منفی است، که نشان می دهد یک مقدار بالاتر در سطح شاخص منجر به ارزش ارزیابی جامع پایین تر در سطح معیار می شود. داده های اصلی برای از بین بردن تفاوت بین شاخص ها و اطمینان از مقایسه، نرمال سازی شدند.

سیستم ظرفیت حمل منابع آب یک سیستم پیچیده است که از جفت شدن زیرسیستم های منابع آب، جامعه، اقتصاد و اکولوژی تشکیل می شود. از منظر رابطه سیستمی، شرایط مادی خرده نظام اجتماعی ناشی از نظام اقتصادی است، خرده سیستم منابع آب از وجود نظام اجتماعی پشتیبانی می کند و خرده سیستم اکولوژیکی محیط زندگی را برای خرده سیستم اجتماعی فراهم می کند. زیرسیستم منابع آب نیازمند تجزیه و تحلیل مواهب طبیعی منابع آب و ظرفیت تولید آنها و همچنین وضعیت توسعه و بهره برداری از منابع آب منطقه ای است. این وضعیت پایه سیستم منابع آب در استان هوبی را مشخص می کند که از بارش طبیعی فراوان و ظرفیت امنیتی قوی تامین آب بهره می برد. بنابراین، زیر سیستم منابع آب شامل پنج شاخص است: شدت بارش، مدول تامین آب و مدول تولید آب و غیره. توسعه زیرسیستم اجتماعی تحت تأثیر سیستم های دیگر است در حالی که زیر سیستم منابع آب نیز از آن پشتیبانی می کند. تأثیر زیرسیستم اجتماعی بر ظرفیت حمل منابع آب در درجه اول شامل اندازه جمعیت، سطح توسعه اجتماعی و زیرساخت های شهری است. بنابراین، این مطالعه چهار شاخص تراکم جمعیت، نرخ شهرنشینی، طول زهکشی سرانه و سرانه مصرف آب خانگی شهری را انتخاب کرد. صنایع سنتی استان هوبی بخش قابل توجهی را به خود اختصاص می دهند و توسعه ساختارهای صنعتی پرمصرف آب مانند کشاورزی و صنایع ثانویه بر ظرفیت حمل منابع آب تأثیر منفی می گذارد. بر این اساس، این مطالعه شش شاخص مرتبط با توسعه اقتصادی را انتخاب کرد: تولید ناخالص داخلی سرانه، مصرف آب به ازای هر میلیون تولید ناخالص داخلی، و شدت تولید کشاورزی و غیره. زیر سیستم محیط زیست محیطی و زیر سیستم منابع آب مکمل یکدیگر هستند. استان هوبی از نظر منابع جنگلی و تالاب غنی است که نقش مهمی در حفظ منابع آب ایفا می کند، در حالی که تولید صنعتی و فعالیت های زنده تهدیدات خاصی را برای زیرسیستم اکولوژیکی ایجاد می کند. بر این اساس، این مطالعه پنج شاخص را برای انعکاس ظرفیت تحمل زیرسیستم اکولوژیکی انتخاب کرد: نرخ مصرف آب اکولوژیکی، سرانه تخلیه فاضلاب خانگی شهری، و تخلیه فاضلاب در ارزش واحد تولیدی صنعت ثانویه، و غیره.

۲٫۴٫ منابع اطلاعات

داده های ۱۷ شهر و ایالت در استان هوبی که در این مقاله پوشش داده شده است عمدتاً از «بولتن آمار منابع آب» و «بولتن از دست دادن خاک و آب» استان هوبی و هر شهر و ایالت از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰ به دست آمده است، در حالی که داده ها برای زیرسیستم های اجتماعی و زیرسیستم های اقتصادی عمدتاً از «سالنامه آماری هوبی»، «سالنامه آمار ساخت و ساز شهری چین» و پایگاه داده EPS از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰ در هوبی آمده اند. با در نظر گرفتن فاکتور در دسترس بودن داده ها، در نهایت داده های خام برای سال های ۲۰۰۵-۲۰۲۰ انتخاب شدند. برای تعداد بسیار کمی از داده های از دست رفته، روش جایگزینی میانگین یا روش جایگزینی رگرسیون برای پر کردن شکاف ها استفاده شد.

۳٫ نتایج

۳٫۱٫ تجزیه و تحلیل تکامل زمانی ظرفیت حمل منابع آب

در این مطالعه، از روش تخمین تراکم هسته برای بررسی ویژگی‌های دینامیکی توزیع چهار جنبه از مکان توزیع، وضعیت، شکل‌پذیری و روند قطبی شدن ظرفیت حمل منابع آب استان هوبی و سه توده اصلی شهری و چندین مورد استفاده شده است. سال‌ها با فواصل یکسان برای ارائه انتخاب می‌شوند و نتایج در آن نشان داده می‌شوند شکل ۲.

۳٫۱٫۱٫ استان هوبی

شکل ۲a روند تکامل ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی را در طول دوره مشاهده نمونه توصیف می کند. از نظر توزیع مرکز ثقل، مرکز ثقل منحنی آشکارا به سمت راست منتقل شده است. ارتفاع قله اصلی عمدتاً “کاهش قابل توجه – یک بازگشت قابل توجه – یک کاهش جزئی” را تجربه می کند، و عرض قله اصلی “یک افزایش قابل توجه – یک باریک شدن جزئی – یک گشاد شدن جزئی” را تجربه می کند. به طور کلی، ارتفاع قله اصلی کاهش می‌یابد و عرض قله اصلی بزرگ‌تر می‌شود، در حالی که مرز چپ به سمت هم‌گرایی آشکار حرکت می‌کند، که نشان می‌دهد ظرفیت حمل منابع آب استان هوبی در طول دوره نمونه، با مقدار معینی به افزایش ادامه داده است. بزرگی تفاوت مطلق در حال گسترش است و نرخ رشد در برخی شهرها به طور قابل توجهی شتاب می گیرد. دلیل این امر ممکن است این باشد که استان هوبی در سال های اخیر به طور متوالی اسناد هنجاری مانند “نظرات در مورد اجرای دقیق ترین سیستم مدیریت منابع آب” و “اقدامات ارزیابی برای اجرای دقیق ترین سیستم مدیریت منابع آب در استان هوبی” صادر کرده است. ، که طراحی سطح بالا را برای حفاظت و مدیریت منابع آب در استان هوبی ارائه می دهد و تضمین های حاکمیت قانون را برای بهبود ظرفیت حمل منابع آب ارائه می دهد.

در عین حال، همچنین مشاهده می شود که دامن سمت چپ قله اصلی منحنی توزیع ظرفیت حمل به طور قابل توجهی کوتاه شده است، در حالی که دامن سمت راست نسبتاً بلند شده است و همچنان یک پدیده دنباله سمت راست قابل توجه با درجه مشخصی وجود دارد. گسترش پراکندگی توسعه پذیری به این معنی است که شکاف بین شهرهای با ظرفیت حمل منابع آب بالا و میانگین استان همچنان در حال افزایش است و پدیده قطبی شدن قابل توجهی وجود دارد. علاوه بر این، به طور خاص از نظر تکامل اوج خود، منحنی توزیع به طور کلی تغییر از یک قله دوگانه به یک قله منفرد و سپس از یک قله منفرد به یک قله دوگانه را تجربه می‌کند، به این معنی که قطبش دو قطبی و چند قطبی تمایل به تقویت ویژگی ها دارد. برای سال ۲۰۰۵، دو طرف قله اصلی شیب دار و هموار هستند و قله های جانبی آشکاری وجود دارد که نشان می دهد ظرفیت حمل منابع آب استان هوبی دارای ویژگی های تمایز سلسله مراتبی آشکار است و سمت راست قله اصلی به تدریج موج می زند و کند می شود. از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵ کاهش یافته است، که نشان می دهد با استقرار سیستم مدیریت منابع آب در سال ۲۰۱۲، تفاوت مطلق در ظرفیت حمل منابع آب در بین سه تجمع بزرگ شهری استان هوبی کاهش یافت. در سال ۲۰۲۰، سمت راست قله اصلی دوباره بالا می‌رود، که نشان می‌دهد ظرفیت حمل منابع آب استان هوبی بار دیگر با تمایز سلسله مراتبی مشخص می‌شود. این نشان می دهد که اگرچه ظرفیت حمل منابع آب استان هوبی با اجرای استراتژی حفاظت از رودخانه یانگ تسه به طور قابل توجهی بهبود یافته است، به دلیل تفاوت در سطح توسعه اقتصادی، وقف منابع، تراکم جمعیت و سیاست های حفاظت از محیط زیست. در شهرها، برای شهرهایی که ظرفیت حمل منابع آب کم دارند، رسیدن به عقب در کوتاه مدت دشوار است و این احتمال وجود دارد که شکاف با شهر پیشرو همچنان بیشتر شود.

۳٫۱٫۲٫ سه مجتمع بزرگ شهری

شکل ۲b،c،d، به ترتیب، روندهای تکاملی ظرفیت حمل منابع آب در تجمع شهری یی-جینگ-جینگ-ان، تراکم شهری ووهان، و تجمع شهری Xiang-Shi-Sui-Shen را در طول مشاهده نمونه به تصویر می‌کشند. دوره زمانی.

اولاً، از موقعیت توزیع، منحنی تخمین چگالی هسته ظرفیت حمل منابع آب برای هر سه توده شهری به سمت راست تغییر می‌کند، مطابق با روند کلی در استان هوبی. این نشان می دهد که ظرفیت حمل منابع آب این مجموعه های شهری به طور کلی افزایش یافته است.

ثانیاً، از الگوی توزیع، ارتفاع قله اصلی منحنی توزیع برای تراکم شهری ووهان سال به سال کاهش می‌یابد که منعکس کننده روند کلی در استان هوبی است. این نشان می‌دهد که در حالی که ظرفیت حمل منابع آب در تراکم شهری ووهان در طول دوره نمونه افزایش یافته است، تفاوت مطلق رو به افزایشی وجود دارد. تجمع شهری Xiang-Shi-Sui-Shen روندی را نشان می دهد که در آن ارتفاع قله اصلی ابتدا افزایش می یابد و سپس کاهش می یابد و عرض منحنی بزرگتر می شود. این امر به معنی یک تفاوت مطلق در حال گسترش در ظرفیت حمل منابع آب برای این تراکم شهری است. تجمع شهری یی-جینگ-جینگ-ان یک تکامل “افزایش-نزولی” در ارتفاع قله اصلی و یک تکامل “باریک-گسترش” در عرض را نشان می دهد که نشان دهنده افزایش جزئی در تفاوت مطلق است.

از نقطه نظر گسترش توزیع، پدیده دنباله دار درست در تراکم شهری ووهان با روند استان هوبی سازگار است. در مقابل، توده‌های شهری Xiang-Shi-Sui-Shen و Yi-Jing-Jing-E یک پدیده کاهش‌دهنده را نشان می‌دهند، که نشان می‌دهد در حالی که ظرفیت حمل منابع آب برخی شهرها سطح کلی را کاهش می‌دهد، این روند در حال کاهش است. توسعه پذیری منحنی های تراکم هسته تخمین زده شده در بین سه تراکم متفاوت است. تراکم شهری ووهان روند گسترش به سمت راست را نشان می دهد، در حالی که تجمعات شهری Xiang-Shi-Sui-Shen و Yi-Jing-Jing-E روند تغییر “همگرایی-گسترش” را نشان می دهند که نشان دهنده یک همگرایی جزئی در کل است. این به این معنی است که شکاف بین شهرهایی با ظرفیت حمل منابع آب بالا و پایین در Xiang-Shi-Sui-Shen و Yi-Jing-Jing-En تا حدودی کاهش یافته است، اما این کاهش قابل توجه نیست.

در نهایت، از نظر پدیده قطبی شدن، سه توده شهری تفاوت معنی داری نشان می دهند. در طول دوره مشاهده، توزیع ظرفیت حمل منابع آب در تراکم شهری ووهان از یک قله اولیه منفرد به یک حالت دووجهی “یک سمت اصلی” تکامل یافته است، با اوج سمت راست به تدریج کاهش می یابد، که نشان دهنده روند قطبی شدن است. تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen یک تکامل “یک قله-دو قله-یک قله-یک سمت اصلی و دو طرف قله های متعدد” را تجربه کرد. در سال ۲۰۰۵، یک قله منفرد با مقدار کم داشت. در سال ۲۰۱۰، یک اوج دوگانه پدیدار شد. در سال ۲۰۱۵، به یک قله واحد بازگشت. و تا سال ۲۰۲۰، یک قله اصلی و دو قله جانبی داشت که نشان دهنده یک اثر گرادیان واضح و یک روند قطبی شدن مداوم است. تجمع شهری Yi-Jing-Jing-E به طور مداوم یک حالت قله منفرد را نشان می دهد، که ارتفاع قله اصلی در سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۵ افزایش یافته است. در سال ۲۰۲۰، یک قله جانبی ظاهر شد و هر دو ارتفاع قله اصلی و فرعی به طور قابل توجهی کاهش یافتند، که نشان دهنده واضح است. اثر گرادیان داخلی و ادامه قطبش برجسته. به طور خلاصه، سه تجمع عمده شهری عمدتاً با تراکم منطقه ای غیرمتمرکز مشخص می شوند.

۳٫۲٫ تحلیل تحول فضایی ظرفیت حمل منابع آب

برای تجزیه و تحلیل تکامل فضایی ظرفیت حمل منابع آب در سه تجمع بزرگ شهری در استان هوبی، بر اساس سیستم شاخص ارزیابی ایجاد شده و نتایج درجه مجاورت Ci، و با مراجعه به نتایج تحقیق دنگ ژنگوا و همکاران. نتایج تحقیقات [۲۰]این مقاله ظرفیت حمل منابع آب را به پنج سطح، سطح پایین، سطح پایین، سطح متوسط، سطح بالاتر و سطح بالا تقسیم می‌کند. جدول ۲.

برای بررسی توزیع فضایی و تکامل ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای دسته‌بندی ظرفیت حمل منابع آب به پنج درجه: اضافه بار جدی، اضافه بار ضعیف، متعادل، قابل بارگیری و بار مناسب استفاده شد. این مطالعه با استفاده از تجسم فضایی و تحلیل مقایسه ای بر سال های ۲۰۰۵، ۲۰۱۰، ۲۰۱۵ و ۲۰۲۰ متمرکز شد. همانطور که در نشان داده شده است شکل ۳ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی تفاوت های فضایی قابل توجهی را با تفاوت های بین منطقه ای قابل توجه نشان می دهد. این توزیع به طور خاص با یک الگوی “بالا در جنوب غربی و کم در شمال شرقی” مشخص می شود.

به طور مفصل، (۱) منابع آب در امتداد کمربند شهر رودخانه یانگ تسه، به ویژه تجمع شهری یی-جینگ-جینگ-ان، به طور مداوم در خط مقدم بوده اند، با انشی که سطح بالایی از ظرفیت حمل منابع آب را حفظ کرده است. خوشه شهر ووهان عمدتاً ظرفیت متوسطی را نشان می دهد. با توسعه اجتماعی-اقتصادی، فشار بر عرضه و تقاضای منابع آب از شهرهای پرجمعیت درجه یک و دو به شهرهای در حال توسعه درجه سه و چهارم تغییر یافته است. در شهرهایی مانند Yichang، Jingmen، و Wuhan که پرجمعیت از مناطق صنعتی هستند، فشار بر منابع آب از طریق پیشرفت در توسعه اقتصادی، علم و فناوری و افزایش نرخ بهره برداری از منابع آب کاهش یافته است. (۲) در منطقه جریان شمالی-جنوبی رودخانه غیر یانگ تسه، ظرفیت حمل منابع آب در تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen قبل از سال ۲۰۱۵ در سطح پایینی بود. در این دوره، توسعه صنعتی در شهرهایی مانند شیان و شیانگ یانگ در مراحل اولیه خود با فناوری های تولید نابالغ، راندمان مصرف کم آب و بهره برداری بیش از حد از منابع آب بودند. این منجر به رشد منفی در ذخایر منابع آب و ظرفیت حمل کم شد. پس از سال ۲۰۱۵، با بهبود بهره وری مصرف آب و ظهور صنایع سازگار با محیط زیست، ظرفیت حمل منابع آب در تجمع شهری Xiang-Shi-Sui-Shen به سطح پایین تری کاهش یافت.

۳٫۳٫ تحلیل واریانس کلی

برای تجزیه و تحلیل بیشتر تفاوت‌ها در سطح ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی و منابع آنها، این مقاله از ضریب Dagum Gini و روش تجزیه برای محاسبه و تجزیه تفاوت‌های کلی استفاده می‌کند. شکل ۴ روند تکاملی تفاوت های کلی در ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی را در طول دوره مشاهده نشان می دهد. از روند ضریب کلی جینی، مشخص شد که شکاف کلی در ظرفیت حمل منابع آب در بین سه خوشه اصلی شهری در استان هوبی، قبل از سال ۲۰۱۹ یک روند نزولی کلی و پس از سال ۲۰۱۹ یک روند متضاد صعودی را نشان داد. این نشان می دهد که وجود دارد. عدم تعادل نسبتاً آشکار در میان سه خوشه اصلی شهری در استان هوبی، و درجه عدم تعادل به طور مداوم عمیق تر می شود.

به طور خاص، از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۸، ضریب جینی منطقه ای ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی نسبتاً ثابت بود، اساساً در حدود ۰٫۰۸۵ نوسان داشت، با میانگین کاهش سالانه ۱٫۹۶٪. این “ثبات” در سال ۲۰۱۹ شکسته شد. در طول دوره ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰، ضریب جینی از ۰٫۰۸۴ به ۰٫۱۲ افزایش یافت، با افزایش ۰٫۰۳۶، که نشان دهنده نرخ رشد ۴۲٫۸۶٪ است. این عمدتا به این دلیل است که “برنامه پنج ساله یازدهم”، “برنامه پنج ساله دوازدهم” و “برنامه پنج ساله سیزدهم توسعه آب در استان هوبی” به نتایج خاصی در هماهنگی منابع آب، اکولوژی آب، محیط زیست آب دست یافتند. و استراتژی های کنترل بلایای آب، کاهش شکاف بین مناطق در داخل استان. از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰، استان هوبی تحت تأثیر همه گیری COVID-19 قرار گرفت و اقتصاد کلی کاهش یافت که منجر به کاهش تولید ناخالص داخلی سرانه در زیرسیستم اقتصادی سیستم شاخص مربوطه شد و باعث عدم تعادل در ظرفیت حمل منابع آب بین مناطق شد. آشکارتر با این حال، تفاوت در وقف منابع آب در میان خوشه های مختلف شهری قابل توجه است.

بنابراین، کاهش تفاوت‌های منطقه‌ای در ظرفیت حمل منابع آب، فرآیندی طولانی است و دولت‌ها در همه سطوح باید به ترویج اجرا و تحقق کار تضمین امنیت آب با کیفیت و کارایی بالا ادامه دهند.

۳٫۴٫ تجزیه و تحلیل تغییرات در مناطق

شکل ۵ روند تکاملی تفاوت‌های درون منطقه‌ای در ظرفیت حمل منابع آب را در میان سه تجمع بزرگ شهری در استان هوبی در طول دوره بررسی نشان می‌دهد.

با توجه به سه تراکم اصلی شهری، ضریب جینی منطقه ای تراکم شهری یی-جینگ-جینگ-ان به طور مداوم از ضریب کلی جینی پیشی می گیرد و به طور قابل توجهی به اختلاف قابل توجهی در ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی کمک می کند. میانگین ارزش نمونه تفاوت‌های درون منطقه‌ای در تراکم شهری Yi-Jing-Jing-E به اندازه ۰٫۱۱ است که در بین هر سه تجمع بزرگ شهری رتبه اول را دارد و پس از سال ۲۰۱۸ به سرعت در حال افزایش است. این روند ممکن است در درجه اول ناشی از استان هوبی باشد. انتخاب موفق پروژه حفاظت و احیای محیط زیست در منطقه سه دره رودخانه یانگ تسه به عنوان یکی از سومین دسته از پروژه های آزمایشی ملی در سال ۲۰۱۸٫ این پروژه سه شهرداری Yichang، Enshi و Jingzhou را پوشش می دهد و به طور سیستماتیک اجرا شده است. کمک به حفاظت و احیای محیط زیست در منطقه سه دره.

ضرایب جینی منطقه ای تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen، به جز سال ۲۰۰۶، از ضریب جینی کلی استان هوبی تجاوز نمی کند، که نشان دهنده درجه نسبتاً پایین عدم تعادل در منطقه است. مقدار متوسط نمونه از تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen 0.06 است، در محدوده قابل قبولی قابل قبول است، و پس از رسیدن به ۰٫۱۴ در سال ۲۰۰۶ شروع به کاهش کرد. موضوع ارتقاء صنایع سنگین و صنعت تولید همزمان با ترویج توسعه سبز توجه به افزایش ظرفیت حمل منابع آب در تجمع شهری Xiang-Shi-Sui-Shen را تضمین می کند.

مقدار متوسط نمونه ضریب جینی در تراکم شهری ووهان ۰٫۰۷ است که تنها پس از تراکم شهری یی-جینگ-جینگ-ان در رتبه دوم قرار دارد و یک روند نوسانی آشکار را نشان می دهد که ارتباط نزدیکی با اجرای شدید استراتژی حفاظت از رودخانه یانگ تسه و آلودگی شهر ووهان دارد. اقدامات پیشگیری و کنترل این تلاش به طور جامع مدیریت محیط زیست آب را پیش می برد و به ابتکاراتی مانند پروژه تشخیص بیماری پنهان شبکه زهکشی در ناحیه مرکزی شهر ووهان منجر می شود. علاوه بر این، مقرراتی مانند “قوانین اجرای مقررات حفاظت از دریاچه ووهان” در سال ۲۰۰۵ و “مقررات حفاظت از دریاچه ووهان (اصلاح)” در سال ۲۰۱۵ الزامات سختگیرانه تری را برای حفاظت از دریاچه اعمال می کند. با این حال، ضریب جینی منطقه ای تراکم شهری ووهان از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ از یک منحنی رشد مشابه روند کلی ضریب جینی پیروی می کند. این ممکن است به فلج سیستم صنعتی ناشی از همه‌گیری COVID-19 نسبت داده شود، که باعث کاهش شدید داده‌های مربوط به مصرف آب به ازای هر ۱۰۰۰۰ یوان از ارزش افزوده صنعتی و نرخ‌های مصرف آب زیست‌محیطی شده و در نتیجه منجر به افزایش شدید در جینی کلی می‌شود. ضریب بعد از سال ۲۰۱۹

۳٫۵٫ تحلیل تفاوت های بین منطقه ای

شکل ۶ به صورت بصری تفاوت‌های بین منطقه‌ای در ظرفیت حمل منابع آب را در میان سه تجمع بزرگ شهری در استان هوبی و روندهای تکاملی آنها در طول دوره مشاهده به تصویر می‌کشد. روند تغییرات تفاوت‌های بین منطقه‌ای در میان سه تجمع عمده شهری را می‌توان به سه مرحله تقسیم کرد: کاهش مستمر از ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲، نوسان از ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸، و افزایش ناگهانی از ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰٫

به طور خاص، بین سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۱۹، یک روند “افزایش جزئی-کاهش مداوم-افزایش نسبتاً پایدار- ناگهانی” بین تراکم شهری یی-جینگ-جینگ-ان و تراکم شهری ووهان مشاهده شد. تراکم شهری ووهان و تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen افزایش اولیه و به دنبال آن کاهش از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ را نشان دادند و به دنبال آن کاهش کلی تا سال ۲۰۱۹ با افزایش ناگهانی پس از آن مشاهده شد. بین تراکم شهری Yi-Jing-Jing-En و تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen، بین سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ یک روند صعودی وجود داشت و به دنبال آن یک روند نزولی نوسانی از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۹، با افزایش ناگهانی پس از ۲۰۱۹ مشاهده شد. .

از زمان اجرای استراتژی مفهوم توسعه علمی در سال ۲۰۰۳، استان هوبی اهمیت زیادی به حفاظت از منابع آب داده است. در سال ۲۰۰۵، “قوانین اجرای مقررات حفاظت از دریاچه ووهان” اعلام شد، و در سال ۲۰۱۲، کمیته دائمی کنگره مردمی استان مقررات محلی – “مقررات حفاظت از دریاچه استان هوبی” را صادر کرد که به تدریج به هدف “بدون آلودگی، بدون آلودگی” دست یافت. کاهش کمیت، عدم کوچک شدن مساحت بدنه های آبی. در سال ۲۰۱۷، یک ارزیابی میان مدت از اجرای “سیزدهمین برنامه پنج ساله” برای حفاظت از محیط زیست در استان هوبی انجام شد و یک برنامه عملیاتی سه ساله برای پیشگیری و کنترل آلودگی در استان هوبی تدوین و اجرا شد که به طور جامع بهبود می یابد. کیفیت محیط‌های جوی، آب و خاک، و کاهش تفاوت‌های بین منطقه‌ای در ظرفیت حمل منابع آب در میان سه تجمع بزرگ شهری. ضریب جینی بین تراکم شهری ووهان و تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen از ۰٫۰۸۶ در سال ۲۰۰۵ به ۰٫۰۶۷ در سال ۲۰۱۳ کاهش یافت که کاهش ۰٫۰۱۹ یا تقریباً ۲۲٫۰۹٪ بود. ضریب جینی بین تراکم شهری Yi-Jing-Jing-En و تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Sen از ۰٫۱۳۷ در سال ۲۰۰۵ به ۰٫۰۸۷ در سال ۲۰۱۳ کاهش یافت که کاهش ۰٫۰۵ یا تقریباً ۳۶٫۵۰٪ بود. در سال ۲۰۲۰، شهرهایی مانند Yichang، Jingmen، Xiangyang و Suizhou در استان هوبئی تحت تأثیر بارندگی شدید قرار گرفتند که منجر به افزایش قابل توجه شاخص هایی مانند شدت بارش و تشدید تفاوت های بین منطقه ای شد. میانگین نمونه ضریب جینی بین تراکم شهری یی-جینگ-جینگ-ان و دو توده شهری دیگر به ۰٫۱۱ می رسد، در حالی که میانگین نمونه تفاوت بین منطقه ای ۰٫۰۸ است. اگرچه تقاضای آب در تراکم شهری ووهان زیاد است، فناوری و بودجه کافی کارایی نسبتاً بالای استفاده از منابع آب را تضمین می کند. از سوی دیگر، تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen تحت تأثیر محیط طبیعی و توسعه صنعتی شهری است که منجر به کاهش ذخایر منابع آب و راندمان استفاده می شود، بنابراین تفاوت در ظرفیت حمل منابع آب بارزتر می شود.

۳٫۶٫ تجزیه و تحلیل سهم واریانس

تجزیه و تحلیل تجزیه تفاوت‌ها نشان می‌دهد که از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰، میانگین نرخ مشارکت سالانه تفاوت‌های درون گروهی، تفاوت‌های بین گروهی و چگالی بیش‌تغییر به تفاوت‌های کلی در ظرفیت حمل منابع آب سه شهری اصلی تجمعات در استان هوبی به ترتیب ۳۴٫۵۸٪، ۲۰٫۱۳٪ و ۴۵٫۲۹٪ است، که نشان می دهد که چگالی بیش از تنوع منبع اصلی نابرابری های منطقه ای است. همانطور که در شکل ۷نرخ مشارکت تفاوت‌های درون گروهی یک روند صعودی پایدار و خفیف را در طول دوره نمونه نشان می‌دهد و از ۳۱٫۶۵ درصد در سال ۲۰۰۵ به ۳۵٫۷۰ درصد در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است، که پس از تراکم بیش‌تغییر، دومین عامل مهمی است که به تفاوت‌های منطقه‌ای کمک می‌کند. در ظرفیت حمل منابع آب تفاوت های بین گروهی از ۰٫۰۱۴ در دوره نمونه اولیه به ۰٫۰۴ در سال ۲۰۲۰ افزایش یافت، با این حال نرخ مشارکت آنها به طور مداوم زیر ۳۳٫۶۵٪ باقی ماند و به کاهش ادامه داد، که نشان می دهد تفاوت بین تراکم های شهری دلیل اصلی تفاوت های منطقه ای در ظرفیت حمل منابع آب نیست. . اگر چه نرخ سهم چگالی تغییرات بیش از حد از ۵۴٫۷۱٪ در سال ۲۰۰۵ به ۳۰٫۶۵٪ در سال ۲۰۲۰ کاهش یافت، اما کاهش ۲۴٫۰۶٪، نرخ مشارکت آن در تفاوت های کلی در بلندمدت بالای ۳۰٫۶۵٪ باقی ماند.

بنابراین، چگالی بیش‌تغییر منبع اصلی تفاوت‌های کلی در ظرفیت حمل منابع آب در میان سه توده شهری اصلی در استان هوبی در طول دوره نمونه است، که نشان‌دهنده موضوع برجسته هم‌پوشانی منطقه‌ای و همپوشانی ظرفیت حمل منابع آب در بین این تجمعات شهری است. ، در نهایت منجر به اختلاف نسبتاً زیادی بین شهرهایی با ظرفیت حمل منابع آب بالا و شهرهایی با ظرفیت حمل منابع آب پایین می شود. این ممکن است به دو دلیل زیر نسبت داده شود: (۱) توسعه اقتصادی و تفاوت‌های سیاستی میان شهرهای همپوشانی در استان هوبی، بر زیرسیستم اقتصادی و زیرسیستم اجتماعی تأثیر می‌گذارد و در نتیجه شکاف در ظرفیت حمل منابع آب را افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، اثر سیفون باعث می‌شود مناطق توسعه‌یافته اقتصادی، فناوری‌های آبیاری پیشرفته‌تر صرفه‌جویی در آب و حمایت مالی قابل توجه‌تری را از مناطق همسایه جذب کنند و در نتیجه شکاف در ظرفیت حمل منابع آب را افزایش دهند. (۲) انتشار آلودگی فشار حاکمیت محیطی را بر برخی شهرها افزایش می دهد. به عنوان مثال، آلودگی آب از بالادست به شهرهای پایین دست گسترش می‌یابد، و ارتقای صنعتی باعث می‌شود برخی از شهرها شرکت‌های آلوده‌کننده را به شهرهای دیگر منتقل کنند، که ممکن است شکاف کلی منابع آب را از طریق آلودگی آب افزایش دهد.

۴٫ بحث

این مقاله با بررسی حداکثر جمعیت و مقیاس اقتصادی که منابع آب می تواند پشتیبانی کند، مبنای علمی برای تعیین اهداف برنامه ریزی ارائه می کند. انتخاب شاخص‌های ظرفیت حمل آب، ساخت سیستم نشانگر، محاسبه وزن‌ها و بکارگیری روش‌های ارزیابی کمی، همگی عدم قطعیت‌هایی را در برآورد ظرفیت حمل آب ایجاد می‌کنند. بنابراین لازم است تا منطقی بودن نتایج برآورد شده در این مقاله تحلیل شود. با آزمایش نتایج برآورد شده با استفاده از مدل TOPSIS بر اساس یافته‌های تحقیقات قبلی (در بخش‌هایی از هوبی)، مشخص می‌شود که تجزیه و تحلیل ظرفیت حمل آب سه تجمع بزرگ شهری هوبی (به عنوان مثال، Yi-Jing-Jing-En رتبه اول را کسب کرده است). ) به طور کلی با مقادیر اندازه گیری شده توسط یانگ و همکاران سازگار است. با استفاده از روش فازی متغیر [۳۴]و نتایج برآورد شده برای ظرفیت حمل آب در شیان ارائه شده توسط این مقاله مشابه نتایج چنگ و همکاران است. بر اساس چارچوب DPSIRM [35]. این نشان می دهد که سیستم نشانگر ظرفیت حمل آب ساخته شده در این مقاله و استفاده از مدل TOPSIS برای تخمین ظرفیت حمل آب در استان هوبئی نسبتا ایده آل است.

این مقاله به تشریح تفاوت‌های منطقه‌ای در ظرفیت حمل آب می‌پردازد و راهنمایی برای چیدمان و کنترل فضایی ارائه می‌دهد. این تحقیق تفاوت‌های منطقه‌ای قابل توجهی را در ظرفیت حمل آب در استان هوبی نشان می‌دهد، به طوری که Yi-Jing-Jing-En بهتر از Wuhan و Xiang-Shi-Sui-Shen عمل می‌کند. این نابرابری ها در درجه اول به تغییرات در میزان مصرف آب اکولوژیکی در اکوسیستم نسبت داده می شود که با یافته های Lv Bo و همکارانش در تضاد است. برای منطقه شرقی استان هیلونگجیانگ [۳۶]. دلایل بالقوه برای این تفاوت ها عبارتند از (۱) تفاوت های منطقه ای و آب و هوایی قابل توجه بین دو منطقه، (۲) اختلاف قابل توجه در فراوانی منابع آب، و (۳) نسبت بیشتر استفاده از آب کشاورزی در منطقه شرقی هیلونگجیانگ در مقایسه با هوبی، جایی که مصرف آب کشاورزی و زیست محیطی بالاست. از این رو، نتایج تحقیق با شرایط خاص این دو مکان با دقت بیشتری مطابقت دارد.

مطالعات موجود عمدتاً بر ارزیابی ظرفیت حمل آب و تلاش برای نشان دادن نابرابری‌های فضایی محدود شده توسط منابع آب متمرکز است، که الزامات دقیق برنامه‌ریزی فضایی را برآورده نمی‌کند. با این حال، این مقاله از دیدگاه تراکم شهری، ارائه بهتر طرح‌بندی‌های برنامه‌ریزی فضایی شهری را ارزیابی می‌کند. قابل ذکر است که برای منطقه مورد مطالعه در منطقه آب و هوای مرطوب نیمه گرمسیری باران های موسمی، یک سیستم شاخص متشکل از ۲۰ شاخص طراحی شده است که ساختار وزنی را اساساً بر اساس مقوله های اکولوژیکی و اقتصادی ایجاد می کند. این می‌تواند مرجعی برای سایر مناطق برای انجام تحقیقات مرتبط باشد و اطمینان حاصل کند که انتخاب شاخص‌ها و وزن‌ها باید به طور جامع بر اساس شرایط منابع آب محلی، ویژگی‌های مصرف‌کننده آب و پایه‌های زیرساخت آب تعیین شود.

۵٫ نتیجه گیری ها

این کار تحقیقاتی با استفاده از یک سیستم شاخص ارزیابی چند بعدی توسعه یافته با استفاده از روش وزن دهی آنتروپی و مدل TOPSIS، به بررسی تعاملات بین منابع آب، جامعه، اقتصاد و اکولوژی می پردازد. این مطالعه از ابزارهای تحلیلی پیشرفته مانند تخمین تراکم هسته، ArcGIS برای تجسم فضایی، و روش ضریب Dagum Gini برای کشف تغییرات مکانی-زمانی، تکامل دینامیکی و عوامل کمک‌کننده به ظرفیت حمل منابع آب در سه تجمع بزرگ شهری در استان هوبی استفاده می‌کند. از ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰٫ یافته های اصلی به شرح زیر است:

از منظر زمانی، ظرفیت حمل کل منابع آب در استان هوبی به تدریج از اضافه بار شدید به اضافه بار فقط بین سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۲۰ بهبود یافته است. در سال‌های اخیر، هماهنگی بین عرضه و تقاضای آب در این مجموعه‌های شهری افزایش یافته است که نشان‌دهنده افزایش واضح است. روند ظرفیت حمل منابع آب این مطالعه همچنین یک روند قطبی را در ظرفیت حمل منابع آب در میان توده های شهری نشان داد، همانطور که توسط تخمین تراکم هسته مشهود است. قبل از سال ۲۰۱۵، ظرفیت حمل منابع آب در تجمع شهری Xiang-Shi-Sui-Sen نسبتا کم بود. پس از سال ۲۰۱۵، با بهبود بهره وری استفاده از منابع آب و افزایش صنایع دوستدار محیط زیست، ظرفیت حمل منابع آب این مجموعه به سطوح پایین تری کاهش یافت. ساختار صنعتی تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen نیاز فوری به دگرگونی دارد، زیرا هنوز به صنایع پر مصرف آب و آلودگی متکی است که منجر به اختلافات قابل توجهی بین شرایط منابع آب و تقاضای آب اجتماعی-اقتصادی می شود و در نتیجه سطح پایین طولانی مدت ظرفیت حمل منابع آب.

از منظر توزیع فضایی، یک عدم تعادل فضایی آشکار در ظرفیت حمل منابع آب در میان سه تجمع بزرگ شهری هوبی وجود دارد که مشخصه آن “بالا در جنوب غربی و پایین در شمال شرق” است. علیرغم ضریب جینی به طور مداوم بالا که به کاهش ادامه می دهد و نشان دهنده کاهش شکاف است، عدم تعادل قابل توجهی ادامه دارد و آسیب پذیری های کلی و موضعی در استراتژی مدیریت منابع آب هوبی را برجسته می کند. رتبه بندی ضریب جینی برای ظرفیت حمل منابع آب در بین سه تجمع شهری نشان داد که تجمع یی-جینگ-جینگ-ان در مقایسه با توده های ووهان و شیانگ-شی-سوی-شن ظرفیت برتری دارد و اختلاف کلی قبل از سال ۲۰۱۹ کاهش یافته است. با این حال، از سال ۲۰۱۹، این روند معکوس شده است و تحت محدودیت‌های شدید محیطی طبیعی افزایش یافته است، به طوری که برخی از شهرها به دلیل استفاده ناهماهنگ از منابع آب و توسعه اجتماعی، کاهش ظرفیت حمل منابع آب را تجربه می‌کنند.

از منظر عوامل تأثیرگذار، نرخ مصرف اکولوژیکی آب بیشترین تأثیر را بر ظرفیت حمل منابع آب استان هوبی دارد و پس از آن شدت بارندگی، طول لوله زهکشی سرانه و تولید ناخالص داخلی سرانه قرار دارد. استفاده از آب در کشاورزی و صنعت، همراه با استفاده از آب خانگی، فشار منابع آب را تشدید می کند و علت اصلی عدم تعادل تقاضای آب در استان هوبی است. ایجاد چگونگی هماهنگی حفاظت از اکوسیستم آب و ارتقای توسعه پایدار اجتماعی-اقتصادی و زیست محیطی یک چالش مشترک است که سه تجمع بزرگ شهری در استان هوبی با آن مواجه هستند.

۶٫ توصیه های خط مشی

بر اساس تجزیه و تحلیل و نتیجه‌گیری‌های ذکر شده، استراتژی‌های متمایز باید برای کاهش آسیب‌پذیری ظرفیت حمل کلی و محلی منابع آب در سه تجمع بزرگ شهری استان هوبی تدوین شود.

اولا، با هدایت افزایش هماهنگی، حفاظت از محیط زیست اکولوژیکی آب باید به طور جامع برنامه ریزی شود. با توجه به موضوع پایین بودن میزان مصرف اکولوژیک آب در برخی شهرها، طرح مکانی و زمانی منابع آب باید به طور کامل برنامه ریزی شود. در ابتدا، سیستم اتصال رودخانه‌ها و دریاچه‌ها در میان سه تجمع شهری باید بهبود یابد و یک جامعه اکولوژیکی از منابع آب ایجاد شود تا به یک الگوی مدیریت آب “انگور بلند و خربزه، طرح تار عنکبوت، به هم پیوسته” دست یابد. با استفاده از نقاط قوت برای حمایت از نقاط ضعف، ظرفیت حمل منابع آب در تجمعات شهری انتهایی مانند Xiang-Shi-Sui-Shen می تواند افزایش یابد و در نتیجه نابرابری های منطقه ای کاهش یابد. علاوه بر این، دولت به عنوان نهاد اصلی در حکمرانی منابع آب، باید فشارهای هماهنگی ناشی از منافع بین بخشی را برای دستیابی به حاکمیت مؤثر اکوسیستم آب حذف کند. این را می توان با ایجاد یک شبکه همکاری بین دولتی قوی و تجزیه مسئولیت های حاکمیتی از طریق قانون انجام داد، در نتیجه یک “زنجیره مسئولیت” در میان ادارات مختلف دولتی برای اطمینان از هماهنگی موثر به عنوان جامعه ای از منافع مشترک تشکیل می شود.

ثانیاً، تمرکز بر رفع نقاط ضعف و تسریع تحول و ارتقاء صنعتی بسیار مهم است. برای مقابله با موضوع گسترش نابرابری مطلق منطقه ای در ظرفیت حمل منابع آب و روند نوظهور قطبی شدن، اولویت باید به بهبود ظرفیت حمل تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Sen داده شود. در ابتدا، باید تلاش‌های مستمری در اجرای پروژه برای تسریع پیشرفت پروژه‌های کلیدی منبع آب، استفاده زیست‌محیطی آب، فن‌آوری‌های تصفیه فاضلاب و ابتکارات ویژه مرتبط در تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Sen انجام شود. این امر مدیریت منابع آب و مدل توزیع موجود را بهبود می بخشد، امنیت عرضه را افزایش می دهد و فشار مصرف آب صنعتی را کاهش می دهد. علاوه بر این، اصلاح صنعتی، به‌ویژه تعدیل صنایع پرمصرف آب و تحول سبز صنایع آلوده‌کننده، به فوریت مورد نیاز است. ترویج تحول سبز و ارتقاء شرکت‌های صنعتی باید تغییری از رویکردهای مقیاس محور به رویکردهای مبتنی بر نوآوری فناوری را آغاز کند. ساختار صنعتی باید تنظیم شود، ابزارآلات آب تولیدی باید نوسازی شود و بهره وری آب تولید باید بهبود یابد. تحول تکنولوژیکی صرفه جویی در مصرف آب در صنایع پر مصرف انرژی باید تسریع شود و تجهیزات تصفیه فاضلاب قدیمی حذف شوند.

ثالثا، اجرای استراتژی های دقیق برای ترویج تخصیص متوازن منابع آب ضروری است. پرداختن به عدم تعادل فضایی در ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی مستلزم در نظر گرفتن کامل تفاوت‌های موجود در منابع آب در میان تراکم‌های مختلف شهری است. با پایبندی به اصل “انطباق اقدامات با شرایط محلی و پیشروی بر اساس مناطق”، تلاش ها باید بر بهبود نرخ تصفیه فاضلاب و بهره وری استفاده از منابع آب در تجمع شهری ووهان از طریق تلاش های مستمر در مدیریت و فناوری متمرکز شود و در نتیجه ساخت و ساز آب را ارتقا بخشد. نجات شهرها در تراکم شهری یی-جینگ-جینگ-ان، یک الگوی تخصیص منابع آب از نظر علمی بهبود یافته باید دنبال شود، که حوضه های اطراف تراکم شهری را هماهنگ می کند، به توسعه آبشاری تمام بخش های رودخانه، هماهنگی علمی ذخیره و توسعه منابع آب، ساخت هاب های حفاظت از آب و بهبود روش های تخصیص آب درون منطقه ای. همچنین تقویت هماهنگی رودخانه های اصلی و فرعی و مدیریت منابع آب سیلابی و خشکسالی بین مناطق ضروری است. برای ظرفیت حمل منابع آب نسبتاً پایین تراکم شهری Xiang-Shi-Sui-Shen، برنامه ریزی علمی مصرف آب منطقه ای، حصول اطمینان از نیازهای آب برای صنایع کلیدی، معیشت اولیه و اهداف زیست محیطی ضروری است.

منبع:
۱- shahrsaz.ir , پایداری | متن کامل رایگان | واگرایی مکانی و زمانی ظرفیت حمل منابع آب در استان هوبی، چین، از منظر سه تجمع بزرگ شهری
,۲۰۲۴-۰۶-۱۴ ۰۳:۳۰:۰۰
۲- https://www.mdpi.com/2071-1050/16/12/5059