۴٫۳٫۱٫ ویژگی های تکاملی پویا

از موقعیت توزیع، منحنی چگالی هسته به طور چشمگیری در طول زمان به سمت راست حرکت می کند، با مقدار اوج سال به سال از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۶٫ با این حال، مقدار پیک به شدت کاهش می یابد، در حالی که تاج موج در سال ۲۰۱۹ گسترش می یابد، که نشان می دهد که درجه هماهنگی تاب آوری شهری و اقتصاد گردشگری در منطقه پکن-تیانجین-هبی متنوع است، اما پدیده قطبش ضعیف شده است. در مقایسه با سال ۲۰۱۹، مقدار اوج در سال ۲۰۲۱ به شدت افزایش یافته است و یک قله دوگانه “بزرگ و کوچک” را نشان می دهد و روند حرکت به سمت چپ را نشان می دهد. در سال ۲۰۲۱، درجه هماهنگی اتصال دو سیستم به طور قابل توجهی کاهش می یابد. تحت تأثیر COVID-19، خطر خارجی شهر تشدید می شود و در نتیجه عدم اطمینان در محیط خارجی افزایش می یابد. در نتیجه، سطح توسعه گردشگری کاهش قابل توجهی را تجربه کرده است که باعث انقباض قابل توجهی در همبستگی بین دو سیستم و در نتیجه تمایز آشکار شده است.

۴٫۳٫۲٫ ویژگی های توزیع فضایی

الگوی توزیع درجه هماهنگی جفت در منطقه پکن-تیانجین-هبی روند مشخصی را نشان داد، با سطوح بالاتر متمرکز در مناطق مرکزی و سطوح پایین‌تر در شهرهای اطراف مشاهده شد. به عبارت دیگر، پکن و تیانجین به عنوان دو شهر مرکزی، مراکز هماهنگی جفت هستند، در حالی که شهرهای اطراف ضعیف شده اند و تفاوت های بین شهری در منطقه آشکار است.

در سال ۲۰۱۰، پکن شهری با بالاترین درجه هماهنگی کوپلینگ بود. تاب‌آوری شهری و توسعه گردشگری با برخورداری از منابع تاریخی و فرهنگی و توان اقتصادی عالی در منطقه بسیار جلوتر بود و در ورود به مرحله هماهنگی متوسط ​​پیش قدم بود. تیانجین و کینهوانگدائو در مرحله هماهنگی بودند. این دو شهر به ترتیب دارای منابع تاریخی و فرهنگی قوی و منابع گردشگری طبیعی هستند. دولت های محلی به حاکمیت محیط زیست شهری و ساخت زیرساخت ها توجه می کنند، به طور فعال انعطاف پذیری گردشگری شهری را پرورش می دهند و توسعه گردشگری با کیفیت بالا را ترویج می کنند. درجه هماهنگی کوپلینگ سایر شهرها در وضعیت بی نظمی متوسط ​​قرار داشت، که وضعیت غالب هماهنگی جفت در منطقه پکن-تیانجین-هبی در سال ۲۰۱۰ بود. به دلیل توجه ناکافی به توسعه گردشگری، اقتصاد اکثر شهرها دچار مشکل شد. در این مرحله تحت سلطه صنعت است.

در سال ۲۰۱۳، منطقه پکن-تیانجین-هبی عمدتاً بی نظمی متوسطی را در هماهنگی پیوند بین تاب‌آوری شهری و اقتصاد گردشگری نشان داد، که نشان می‌دهد رابطه بین دو سیستم در منطقه آشکار نیست و تأثیر توسعه گردشگری هنوز مشخص نشده است. ظاهر شد. پکن در مرحله هماهنگی متوسط ​​باقی ماند، در حالی که Qinhuangdao در مرحله هماهنگی خالی بود. تیانجین از هماهنگی ساده به هماهنگی متوسط ​​تبدیل شده بود، که نشان می‌دهد تیانجین با سرمایه‌گذاری بر ویژگی‌های منحصربه‌فرد شهری خود و بهره‌گیری از عملکرد محرک گردشگری در اقتصاد شهری خود، به طور مداوم رشد گردشگری را تقویت کرده است.

در سال ۲۰۱۶، پکن، تیانجین و چینگ دائو وضعیت هماهنگی جفت قبلی خود را حفظ کردند، در حالی که چنگده، ژانگجیاکو، تانگشان، شیجیاژوانگ و هاندان از حالت بی نظمی متوسط ​​به حالت هماهنگی ساده تبدیل شدند. در سال ۲۰۱۵، دولت چندین نظر شورای دولتی در مورد ترویج اصلاحات و توسعه صنعت گردشگری را به منظور ارتقاء اصلاح و توسعه صنعت گردشگری و تزریق انگیزه جدید به توسعه با کیفیت گردشگری اجرا کرد. در این سال، درجه هماهنگی بین تاب‌آوری شهری و اقتصاد گردشگری در منطقه پکن-تیانجین-هبی به طور قابل توجهی تغییر کرد که نشان دهنده تأثیر مثبت گسترش مقیاس بازار گردشگری، تخصیص بهینه عوامل گردشگری و افزایش شهرنشینی است. سطوح این عوامل در مجموع به دگرگونی و غنی سازی سیستم ساختار صنعتی و فعال شدن بازار عامل منابع کمک کرده اند. در نهایت، این تحولات تاب آوری اقتصادی منطقه را تقویت کرده است. در همین حال، بهبود تاب‌آوری اقتصادی، صنعت گردشگری را قادر می‌سازد تا بهتر در برابر شوک‌های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی خارجی مقاومت کند و با آن مقابله کند، بنابراین درجه هماهنگی تاب‌آوری شهری و اقتصاد گردشگری به‌طور چشمگیری بهبود یافته است.

در سال ۲۰۱۹، درجه هماهنگی بین تاب آوری شهری و اقتصاد گردشگری در پکن به طور پیوسته به هماهنگی عالی ارتقا یافت. بائودینگ که توسط شهرهای اطراف هدایت می‌شد، از بی‌نظمی متوسط ​​به هماهنگی ساده افزایش یافت، در حالی که Cangzhou، Hengshui و Xingtai به اختلال متوسط ​​ادامه دادند. این نشان می دهد که هنوز پتانسیل زیادی برای بهبود سطح همکاری پیوند بین تاب آوری شهری و صنعت گردشگری وجود دارد.

در سال ۲۰۲۱، به دلیل تأثیر شدید COVID-19 بر اقتصاد گردشگری و چالش‌های مهمی که از نظر تاب‌آوری شهری با آن مواجه است، درجه هماهنگی بین تاب‌آوری شهری و اقتصاد گردشگری کاهش سریعی را تجربه کرد. در نتیجه، پکن و تیانجین در وضعیت هماهنگی متوسطی قرار دارند، در حالی که شیجیاژوانگ به سختی هماهنگی را حفظ می کند و سایر شهرها به حالت بی نظمی متوسط ​​عقب نشینی کرده اند.