۱٫ معرفی
از سال ۱۹۹۰ به دلیل افزایش روزافزون جمعیت، محیط شهری مورد توجه قرار گرفته است [
۱]با تمرکز بر تامین و زیرساخت خدمات عمومی با فناوری اطلاعات ارائه شده به شهروندان [
۲]و همچنین تدوین استراتژی هایی برای شهر [
۳]. ادارات دولتی با تثبیت در بستر فرآیندهای گذار، نقش اساسی را به دست می آورند و در سه حوزه برجسته می شوند: دانش، برنامه ریزی و اشتراک شهر. [
۴]. علاوه بر این، تصمیم گیری توسط مدیران شهری به دلیل تنوع اطلاعات از محیط شهری، پیچیده، نوآورانه و چالش برانگیز است. [
۵]. راهبردهای پایدار تعریف شده برای شهر به یک دغدغه مرتبط تبدیل شده و به ابزاری کاربردی شهری در مدیریت و حکمرانی پایدار تبدیل شده است. [
۶,
۷,
۸].
بحث در مورد استراتژی شهری به سمت ابزارهای مدیریتی و کیفیت عملکرد در بخش عمومی حرکت می‌کند و تمرکز آن بر اشتراک مجموعه معینی از بازیگران اجتماعی است که منابع اقدام جایگزین را بررسی می‌کنند و با ایجاد منطقی زیرساخت‌های اجتماعی-شناختی مشترک. چالش از طریق کنش جمعی، تأکید می کند که استراتژی نه تنها شکل مؤثرتری از برنامه ریزی، بلکه توانایی ترسیم ترکیب نهادی شهر، ایجاد فضایی است که توسط کنشگران اجتماعی ساختار یافته است. [
۹]. علاوه بر این، استفاده از نوآوری‌های تکنولوژیک برای بهبود حکمرانی، برنامه‌ریزی و ارائه خدمات در بخش عمومی همچنان یک چالش باقی می‌ماند، همانطور که تحول دیجیتالی بخش عمومی را ارتقا می‌دهد. [
۱۰]از جمله پایداری در شهرها [
۱۱,
۱۲].
مشکلات تحقیق به چالش‌های ناشی از شهرنشینی سریع سیاره‌ها می‌پردازد و به استراتژی‌های نوآورانه برای پرداختن به این واقعیت نیاز دارد. [
۱۳,
۱۴]و استراتژی‌ها به‌عنوان ساختارهای نظری-مدیریتی برای پاسخگویی به دغدغه‌های شهرهای مدرن و پایدار شناخته نمی‌شوند. [
۱۵]. همچنین در مورد اسناد راهبردی که نیازهای واقعی شهر را برآورده نمی‌کنند و به دلیل ساختار نامشخص، خوانا و درک مشکل هستند، از جمله عدم استفاده از شاخص‌های پایدار در شهرها، نگرانی وجود دارد. [
۱۶].
این بدان معناست که به مسائل توسعه شهری محلی رسیدگی نمی شود [
۱۷]. علاوه بر این موانع ساختاری و روش‌شناختی، بن‌بستی نیز در اجرای استراتژی‌ها وجود دارد که اغلب ریشه در جنبه‌های سیاسی استراتژی‌های شهری دارد. [
۱۰,
۱۸]. دولت های محلی بر شفافیت، پاسخگویی، کارایی و استفاده موثر از منابع موجود تمرکز کرده اند. با این حال، آنها کارایی خدمات عمومی را به عنوان عامل تعیین کننده شفافیت دولت های خود ندانسته اند. [
۱۹]. دولت ها نباید صرفاً بر ارائه بسیاری از خدمات عمومی بدون درک نیازهای شهروندان و اطلاعات موجود تمرکز کنند. علاوه بر این، بخش عمومی با چالش ارائه خدمات با کیفیت از دو منظر مواجه است: رویکرد از بالا به پایین، با در نظر گرفتن نیازهای دولت، و رویکرد از پایین به بالا در مورد تصمیمات مبتنی بر نیازهای شهروندان، از جمله تقاضای نهفته برای خدمات عمومی که بر اساس پتانسیل کم نوآوری ارائه‌دهندگان خدمات، شکست‌های اجرایی ارائه می‌شود [
۲۰].
زیرساخت دیجیتال شهری باید از گفتمان های فن محور جدا شود و به رویکردهای تجربی و مفهومی دیگری نیاز دارد. [
۲۱]مانند SDC [
3]. از این نظر، لازم به یادآوری است که منشاء شهرها همیشه به عنوان یک فضای ملاقات بوده است که نوآوری های فناوری بخشی از آن بوده است. به این ترتیب، گفتمان‌های متمرکز بر فناوری از پارادایم‌ها نمی‌شکنند، بلکه آنها را به روش‌های دیگری منعطف می‌کنند [
۳]. در نهایت شهر به مجموعه‌ای از سیستم‌های پیچیده و پویا اطلاق می‌شود که در طول زمان تشدید می‌شوند و از تعامل مستمر شبکه‌های فیزیکی و اجتماعی استفاده می‌کنند. [
۲۲]، مستلزم مشارکت بیشتر شهروندان در مدیریت شهر از جمله زمینه سازی مضامین شهری است [
۳] و با توجه به پایداری آنها، با چالش دائمی توسعه سناریوهای سیاسی کافی برای رشد پایدار در شهرها. [
۶,
۷,
۸,
۱۸,
۲۳].
سؤالات تحقیق به شرح زیر است: آیا یازده پروژه (یا مدل) چندگانه پروژه های مدیریت شهری پایدار با مفهوم، مدل و پروژه اصلی شهر دیجیتال استراتژیک (SDC) مرتبط هستند؟ همچنین چگونه می توان آنها را در شهرهای مختلف اعمال کرد؟
هدف ارائه پروژه های متعدد برای مدیریت شهری پایدار است که در شهرها بر اساس مفهوم، مدل و پروژه اصلی شهر دیجیتال استراتژیک (SDC) اعمال می شود.
توجیهات پژوهشی اهمیت ارتباط استراتژیک بخش‌های مدیریت دولتی را در بر می‌گیرد [
۱۳]. همچنین شامل چگونگی گسترش استراتژی‌های شهری پایدار، نفوذ دولت محلی، تحریک دموکراسی، تأثیرگذاری بر شهروندان در سطح خرد، مداخله در روابط شهر، و گسترش به ایالت و منطقه می‌شود. [
۱۵,
۱۷]. هنگامی که خدمات عمومی نیازهای شهروندان را برآورده می کند، به طور همزمان اعتقاد آنها را به دولت تقویت می کند [
۲۴]، ارتقاء کیفیت زندگی در شهر [
۳]. منابع فناوری دیجیتالی شدن شهر را قادر می‌سازد و آنها را به یک محیط مجازی منتقل می‌کند که در نهایت باعث توانمندسازی شهروندان می‌شود. [
۲۵]. شهرداری ها تلاش های خود را در سه جبهه متمرکز می کنند: انتشار اطلاعات در مورد مدیریت خود برای مشارکت بهتر شهروندان و سایر بازیگران اجتماعی. استفاده از این تبلیغات برای افزایش محبوبیت و امکان انتخاب مجدد مدیران؛ و استفاده از اقدامات عمومی دولت در جستجوی منابع اقتصادی و فناوری [
۱۹]. پروژه SDC شامل سازماندهی یک مجموعه داده بزرگ، سیستماتیک کردن آن، و یکپارچه سازی این ابزارهای مدیریتی از طریق فناوری اطلاعات، تقسیم شهر بر اساس موضوعات شهری است. [
۳,
۲۶]. همچنین باید بر اهمیت شهرها به عنوان واحدهای توسعه اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و پایدار تاکید شود [
۱۷]و دولت های محلی شفافیت اقدامات خود و ارائه خدمات عمومی را بهبود بخشند [
۲۷,
۲۸]. نقش فناوری اطلاعات به عنوان منبع نوآوری عمومی و مولد تحول در شهر نیز در بحث پایدار گنجانده شده است. [
۶,
۸,
۲۹]. همچنین، هنوز فضای تحقیقاتی برای مدل‌های نظری، روش‌های فنی و کاربردهای عملی در شهرها وجود دارد [
۱۱,
۱۲,
۱۸,
۲۱].
۴٫ پروژه های چندگانه SDC
۱۱ پروژه چندگانه SDC برای مدیریت شهری پایدار در شهرها بر اساس مفهوم، مدل یا چارچوب و پروژه اصلی SDC وجود دارد. [
۳]که تمرکزهای متعدد آن به بافت مدیریت شهری از منظری میان رشته ای و پایدار می پردازد.
قابل ذکر است که مدیریت شهرها از طریق راهبردهای فهرست شده شهرداری، اطلاعات موجود و ارائه خدمات عمومی با فناوری اطلاعات بر کیفیت زندگی شهروندان تأثیر می گذارد. علاوه بر این، مدیریت شهری شامل یک چشم انداز یکپارچه و سیستمی است که بر برنامه ریزی شهری، مدیریت و فناوری های اجتماعی و محیطی متمرکز است، از جمله سیاست های عمومی در رویکردهای محیط شهری و فرآیند سیاسی-اداری در شهرها.
اولین پروژه SDC [
58] شامل سازه های متصل به خدمات عمومی شهری، اینترنت اشیا و SDC است. کاربرد در شهرها متضمن پویایی متغیرهای فرعی است: مسائل عمومی. نیازهای شهروند دیجیتال؛ مدیریت شهری؛ اشیاء متصل؛ استراتژی های شهرداری، اطلاعات شهرداری، خدمات عمومی شهری و منابع فناوری اطلاعات. جهت گیری برجسته به سمت به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی، ارتقای اثربخشی انرژی، مدیریت ضایعات، و حفاظت از منابع طبیعی، که مستقیماً با پایداری محیطی مرتبط است، برجسته است. پویایی متغیرهای مرتبط با نیازهای شهروندان و مسائل عمومی، شناسایی و برآورده کردن خواسته‌های اجتماعی نوظهور، ترویج شمول و برابری در دسترسی به خدمات عمومی شهری (پایداری اجتماعی) را ممکن می‌سازد. استراتژی‌های شهرداری مبتنی بر داده‌ها و فناوری اطلاعات موجب توسعه اقتصادی محلی، تحریک نوآوری و ایجاد شغل می‌شود، در حالی که منابع فناوری اطلاعات اثربخشی خدمات عمومی محلی را بهینه می‌کنند و پایداری مالی بلندمدت (پایداری اقتصادی) را ارتقا می‌دهند.
دومین پروژه SDC [
59] شامل ساختارهای جمع سپاری و SDC است. کاربرد در شهرها متضمن پویایی متغیرهای زیرساخت است: ابتکارات جمع سپاری شهروندان. ابتکارات جمع سپاری دولتی؛ نظارت جمعی از شهروندان؛ نظارت بر جمع سپاری دولتی؛ استراتژی‌های مربوط به طرح‌های جمع‌سپاری؛ تأثیرات بر اطلاعات شهر؛ تأثیرات بر خدمات عمومی؛ و تاثیرات آن بر فناوری اطلاعات این ابتکارات را برجسته می کند که می تواند با هدف نظارت و رسیدگی به مسائل زیست محیطی، مانند آلودگی هوا، کیفیت آب، و حفظ منابع طبیعی باشد. نظارت جمعی توسط شهروندان و دولت می تواند به نظارت بر محیط زیست و تصمیم گیری مبتنی بر داده ها برای ارتقای پایداری زیست محیطی کمک کند. همچنین می‌توان از جمع‌سپاری برای مشارکت شهروندان در برنامه‌ریزی و مدیریت سیاست‌های شهری، ارتقای مشارکت شهروندان و شمول اجتماعی استفاده کرد. بنابراین، می تواند تأثیرات مثبتی بر اطلاعات، خدمات عمومی و فناوری اطلاعات شهر داشته باشد و اطمینان حاصل کند که تصمیمات شهرداری مطابق با نیازها و منافع جامعه است. جمع سپاری می تواند برای ترویج نوآوری و کارآفرینی محلی، ایجاد فرصت های اقتصادی و تحریک رشد پایداری اقتصادی به کار گرفته شود.
سومین پروژه SDC [
60] شامل سازه های اطلاعات عمومی، عوامل ارزیابی اطلاعات و SDC است. کاربرد در شهرها متضمن پویایی متغیرهای زیرساخت است: نوآوری. خلاقیت؛ کیفیت؛ بهره وری؛ اثربخشی؛ عامل هوش؛ و خدمات عمومی در شهرها. این امر شناسایی و رسیدگی به مسائل زیست محیطی فوری مانند آلودگی، تغییرات آب و هوا و مدیریت منابع طبیعی را برجسته می کند. به این ترتیب، این استراتژی می تواند منجر به نوآوری ها و راه حل های خلاقانه برای ارتقای پایداری زیست محیطی در شهرها شود. کیفیت و اثربخشی خدمات عمومی در شهرها نیز می‌تواند از طریق استفاده از عوامل هوش عمومی و ارزیابی بهبود یابد و اطمینان حاصل شود که خدمات به طور عادلانه و فراگیر نیازهای جمعیت را برآورده می‌کنند و در نتیجه پایداری اجتماعی را ارتقا می‌دهند. نوآوری و بهره‌وری مبتنی بر هوش عمومی می‌تواند منجر به بهبود خدمات عمومی و اثربخشی در مدیریت شهری شود که منجر به صرفه‌جویی در هزینه و افزایش درآمد می‌شود و به پایداری اقتصادی بلندمدت شهرها کمک می‌کند.
چهارمین پروژه SDC [
61] شامل ساختارهای مدیریت اطلاعات و SDC است. کاربرد در شهرها شامل متغیرهای زیرساخت پویایی است: سیستم های اطلاعاتی یکپارچه سازی چند بعدی. سفارش چند بعدی خدمات عمومی شهر؛ سفارشی سازی چند بعدی اطلاعات شهر. و راهبردها در شهرها در مورد موضوعات مختلف شهرداری. این امر نظارت و مدیریت مسائل زیست‌محیطی مانند کیفیت هوا، مدیریت پسماند، و حفاظت از منابع طبیعی را برجسته می‌کند و به ترویج شیوه‌های پایدارتر و حفاظت از محیط زیست در شهرها کمک می‌کند. نظم دهی چندبعدی خدمات عمومی شهر می تواند تضمین کند که خدمات نیازهای متنوع جمعیت را برآورده می کند و برابری و شمول اجتماعی را ارتقا می دهد. ادغام چند بعدی سیستم های اطلاعاتی و نظم دهی چند بعدی خدمات عمومی می تواند منجر به مدیریت کارآمدتر و موثرتر منابع شهرداری شود که به پایداری اقتصادی کمک می کند. علاوه بر این، استراتژی‌هایی در شهرها با موضوعات مختلف شهرداری می‌تواند توسعه اقتصادی محلی و ایجاد شغل را ارتقا دهد.
پنجمین پروژه SDC [
62] شامل ساختارهای فرآیند تصمیم گیری شهرداری و SDC است. کاربرد در شهرها شامل متغیرهای زیرساخت پویایی است: شواهدی برای تصمیم گیری در شهرها. تصمیمات کارگزاران عمومی و شهروندان؛ استراتژی های شهری؛ اطلاعات شهر؛ خدمات عمومی در شهرها؛ و منابع فناوری اطلاعات این امر نشان می‌دهد که جستجو برای شواهد برای تصمیم‌گیری در شهرها می‌تواند به سیاست‌ها و پروژه‌هایی منجر شود که پایداری زیست‌محیطی را ارتقا می‌دهند و به کاهش اثرات زیست‌محیطی و حفظ منابع طبیعی کمک می‌کنند. همچنین شامل مشارکت شهروندان و برابری اجتماعی در شهرداری‌های تصمیم‌گیر، حصول اطمینان از اینکه سیاست‌ها و خدمات عمومی نیازهای همه گروه‌های اجتماعی را برآورده می‌کند، و انسجام اجتماعی و عدالت را ارتقا می‌دهد.
ششمین پروژه SDC [
63] شامل مدیریت عمومی و SDC است. کاربرد در شهرها شامل متغیرهای زیرساخت پویایی است: برنامه ریزی شهری بین بخشی. مدیریت بین بخشی شهر؛ ادغام بیان و همگرایی؛ مشارکت مشورتی مدیران دولتی و فرآیندهای شهروندان؛ عدم تمرکز فعالیت ها و فرآیندهای تصمیم گیری؛ و نتایج نوآوری جایگزین. این امر نشان می‌دهد که یکپارچگی برنامه‌ریزی بین بخشی شهر برجسته است که می‌تواند اجرای سیاست‌ها و پروژه‌هایی را که پایداری زیست‌محیطی را ارتقا می‌دهند، مانند توسعه زیرساخت‌های سبز، مدیریت پسماند، و ترویج انرژی پاک، تسهیل کند و به کاهش آسیب‌ها کمک کند. اثرات زیست محیطی
هفتمین پروژه SDC [
64] شامل سازه های اساسی مدیریت بهداشت و SDC است. کاربرد در شهرها متضمن پویایی متغیرهای فرعی است: مدیریت آب شهری. مدیریت فاضلاب شهری؛ مدیریت پسماند شهری؛ مدیریت زهکشی شهر؛ خدمات عمومی به شهروندان؛ و اطلاعات برای تصمیم گیری مدیران و شهروندان. این امر نشان می دهد که قابل توجه است که خدمات اولیه بهداشتی برای سلامت و کیفیت زندگی مردم ضروری است. با حصول اطمینان از دسترسی عادلانه به این خدمات، مدیریت بهداشتی اولیه، شمول اجتماعی و بهبود شرایط زندگی را برای همه شهروندان، به ویژه آنهایی که در موقعیت‌های آسیب‌پذیر قرار دارند (پایداری اجتماعی) ارتقا می‌دهد.
پروژه هشت SDC [
65] شامل سازه های حساب های عمومی شهر و SDC است. کاربرد در شهرها شامل متغیرهای زیرساخت پویایی است: سیستم برزیلی حساب های عمومی برای شهر. سیستم های حسابداری عمومی شهر بین المللی؛ فرآیندهای قانونی حساب های عمومی؛ و مدلسازی ساختارها و ابزارها با تجمیع ساختارهای قانونی شهر تعریف و تحلیل شد. این امر نشان می‌دهد که اجرای سیستم‌های حسابداری عمومی مؤثر که با قوانین مطابقت دارند، می‌تواند به مدیریت مالی مسئولانه و استفاده کارآمد از منابع شهرداری کمک کند و با تضمین ثبات مالی شهر و تداوم خدمات عمومی ضروری، پایداری اقتصادی را ارتقا بخشد.
نهمین پروژه SDC [
66] شامل ساختارهای بودجه مشارکتی دیجیتال و SDC است. کاربرد در شهرها شامل متغیرهای زیرساخت پویایی: اطلاعات برای بازیگران اجتماعی است. انتخاب شهروندان و مدیران دولتی؛ جهت پروژه های شهری؛ راه اندازی سرمایه گذاری؛ بحث سرمایه گذاری؛ ارزیابی سرمایه گذاری؛ سرمایه گذاری انتخاب شده توسط اجرای بودجه دیجیتال شهر؛ و مدیریت شهری این امر نشان می‌دهد که بودجه‌بندی مشارکتی دیجیتال به شهروندان و مدیران دولتی این فرصت را می‌دهد تا در مورد سرمایه‌گذاری در خدمات عمومی و پروژه‌هایی که نیازهای جامعه را برآورده می‌کنند، انتخاب‌های آگاهانه داشته باشند. در نتیجه، شمول اجتماعی با حصول اطمینان از تخصیص منابع بر اساس اولویت ها و خواسته های اقشار مختلف جامعه ارتقا می یابد.
دهمین پروژه SDC [
67] شامل ساختارهای مدیریت عملکرد شهرداری و SDC است. کاربرد در شهرها متضمن پویایی متغیرهای فرعی است: برنامه ریزی و تصمیم گیری از طریق مدیریت ارتباط با شهروندان. مدیریت فرآیندهای استراتژیک؛ محیط تصمیم گیری؛ هوش شهری; داشبورد استراتژی شهر؛ مدیریت عملیاتی از طریق اتوماسیون شهری؛ محیط عملیات شهری؛ مدیریت مطالبات مستمر؛ مدیریت سیاسی از طریق نظارت بر عملکرد شهروندان؛ دستور کار مدیریت مدیران دولتی؛ جلسات عمومی؛ داشبورد مدیریت سیاسی; مدیریت پروژه های استراتژیک از طریق تعریف مشارکتی پروژه های استراتژیک شهر؛ مدیریت پروژه ماتریسی؛ و نظارت بر پروژه های استراتژیک شهر؛ مدیریت لایه پایه تصمیم گیری از طریق سیستم های اطلاعات جغرافیایی؛ سیستم های اطلاعات معاملاتی؛ و خدمات عمومی با فناوری اطلاعات. این امر نشان می دهد که ارتباط و تعامل با شهروندان از طریق مدیریت عملکرد می تواند تضمین کند که سیاست ها و تصمیمات شهرداری پاسخگوی نیازها و خواسته های جامعه است. این امر با حصول اطمینان از مشارکت شهروندان در تعیین اولویت ها و ارزیابی عملکرد دولت شهری، شمول اجتماعی را ارتقا می دهد. علاوه بر این، گنجاندن شاخص‌های مرتبط با محیط زیست می‌تواند به نظارت و ترویج شیوه‌های پایدار در مدیریت شهری کمک کند و به حفاظت از محیط زیست و کاهش تغییرات آب و هوایی کمک کند.
یازدهمین و آخرین پروژه SDC [
68] زیرساخت های عمومی را با دسترسی برای کارگران شهری، از جمله مهاجران و کارگران معلول، مرتبط می کند. مطالعه کتاب‌سنجی ۱۵ مدل همبسته را پیدا کرد که اصالت مدل را تأیید می‌کنند. این مدل دو ساختار (دسترسی برای کارگران شهری و SDC)، چهار زیرساخت (زیرساخت خدمات عمومی شهری، زیرساخت اطلاعات عمومی شهری، زیرساخت شهری و استراتژی‌های شهرداری) و ۲۵ متغیر را گرد هم می‌آورد. تئوری دسترسی در فرآیند ساخت خود، فضای نظری فلسفی را برای اندیشیدن به دسترسی و ساختارگرایی یک رویکرد روش‌شناختی ارائه کرد که به وسیله آن دسترسی منابع عمومی به فرصت‌های شغلی امکان‌پذیر می‌شود. این نشان می‌دهد که دسترسی برای کارگران شهری، از جمله مهاجران و افراد دارای معلولیت، به شمول اجتماعی و برابری در دسترسی به فرصت‌های شغلی کمک می‌کند. حصول اطمینان از دسترسی به زیرساخت های عمومی برای همه اقشار مردم، انسجام اجتماعی را ارتقاء می دهد و نابرابری های اجتماعی-اقتصادی (پایداری اجتماعی) را کاهش می دهد.
شرح پروژه های چندگانه SDC بر اساس ۱۱ پایان نامه دکتری، جنبه های قابل توجه مربوطه را از هر چارچوب، با ساختارها، زیرساخت ها و متغیرهای جدید و پایدار نشان می دهد.
۵٫ بحث
می‌توان مشاهده کرد که چالش‌ها و فرصت‌ها برای شهر متعدد است، با مدیریت شهری در بحث‌های محلی و منطقه‌ای که در پروژه‌های متعدد ارائه‌شده SDC برجسته شده است. مطالعات مذکور حوزه پایدار مدیریت شهری را درک می کند و فرآیندهای بین رشته ای شهری و چگونگی سازماندهی شهر را به تفصیل بیان می کند و ساختار و پویایی آن را برجسته می کند. مفهوم، مدل یا چارچوب و پروژه اصلی SDC [
3] می‌تواند بحث‌های دیگری را در ساختار خود بگنجاند و پروژه‌های چندگانه جدیدی را که در مدل یا چارچوب SDC سابق خود تثبیت شده‌اند، تشکیل دهد. با انجام این کار، رویکردهای دانش جدیدی ایجاد می کند و پروژه های متعدد SDC را ایجاد می کند که در زمینه مدیریت شهری و مطالعات شهری، از جمله چشم انداز پایدار قرار دارند.
شهرها باید استراتژی های پایداری داشته باشند که نیازهای شهروندان را از طریق امکاناتی که یک محیط اتصال می تواند ارائه دهد، برآورده کند. پروژه SDC از [
۵۸] نشان می دهد زمانی که مدیر شهرداری اطلاعات مفید و راهبردهای شهرداری کافی داشته باشد، بهبود مدیریت برای یک شهر پایدار با ارائه خدمات عمومی شخصی سازی شده با توجه به نیازهای شناسایی شده توسط جامعه امکان پذیر است.
پروژه SDC بر روی برنامه ابتکاری جمع سپاری متمرکز بود [
۵۹] به ما اجازه می دهد تا همسویی، اجرا و نظارت بر برنامه ریزی استراتژیک شهرداری را مشاهده کنیم. به نوبه خود، این ابتکار مشارکت شهروندان را در فرآیند هم آفرینی و تصمیم گیری بر اساس چرخه یادگیری مستمر امکان پذیر می کند. چالش در این نوع پروژه جدید این بود که میزبان پروژه‌ها، محصولات و ایده‌های حاصل از این ابتکارات متمرکز بر شهروندان و خدمات پایدار ارائه شده توسط مدیریت دولتی عملی شود.
منافع موجود در مدیریت دولتی منجر به تحولات چند بعدی می شود که از فناوری اطلاعات برای ایجاد تعاملات بین شهروندان و مدیران استفاده می کند. بنابراین، پروژه SDC اطلاعات عمومی [
۶۰] از این فرض پشتیبانی می کند که فناوری ها می توانند از پویایی شهرها، چه از طریق استخراج اطلاعات، از طریق پایداری، و یا با تولید یا بهینه سازی خدمات برای شهروندان خود، اهرمی ایجاد کنند.
در راستای بحث چند بعدی، پروژه مدیریت اطلاعات چند بعدی SDC [
61] روابط بین پویایی اطلاعات و خدمات عمومی ارائه شده را به ارمغان می آورد. این پروژه جدید یک قطع ارتباط جزئی بین متغیرهای مورد تحقیق را برجسته می‌کند که منجر به سیستم‌های مدیریت دو بعدی در شهر می‌شود. بنابراین، محدودیت هایی در اطلاعات ارائه شده در خدمات عمومی پایدار ارائه شده به شهروندان از شهر، شهروندان و تعاملات ناشی از SDC وجود دارد.
فناوری اطلاعات بخشی از زندگی روزمره مردم است که تصمیمات مدیران شهری را با خواسته های شهروندان مرتبط می کند. این نقطه شروع پروژه SDC تصمیم گیری شهرداری است [
۶۲]بر اساس شواهدی که شهروندان مشارکت مرتبط کمی دارند. شهروندان نقش اساسی در بافت شهری دارند زیرا منبع مطالبات مقامات محلی محلی هستند و اگر نیازهای شهروندان بدون پایداری برآورده شود، مدیریت شهر بی فایده است.
پروژه تحلیل مدیریت عمومی بین بخشی SDC [
63] گستره نیازها و انتظارات شهروندان، گروه های اجتماعی و مدیریت دولتی را مورد بررسی قرار داد که مستلزم موقعیت ها و روابط جدید با جامعه است. این زمینه‌ای است که بین بخشی خود را نشان می‌دهد، با رویکرد این تحقق که بازیگران مختلف اجتماعی را در بر می‌گیرد، به طوری که دستیابی به نتایج هم افزایی در موقعیت‌های پیچیده پایدار امکان‌پذیر و امکان‌پذیر است.
با این حال، تمرکز همیشه بر شهروندان یا منابع فناوری مورد استفاده در مدیریت عمومی نیست. از این نظر، پروژه SDC برای مدیریت خدمات بهداشتی اولیه [
۶۴] اشکال دیگر کار، ارتباطات، اجتماعی شدن، و حکمرانی، از جمله بهداشت اساسی یک شهر را در این بحث به نمایش گذاشت. این پروژه یا مدل جدید یک ساختار رسمی بین مدیریت و تعامل شهروندان برای ارائه خدمات بهداشتی اولیه کافی و پایدار پیشنهاد کرد.
پروژه SDC حساب های عمومی [
۶۵] اهمیت دسترسی به محتوای حساب‌های عمومی را به‌عنوان ابزاری نوآورانه برای کاهش اثرات خارجی ناشی از اطلاعات نادرست، بی‌علاقگی و عدم کنترل اجتماعی آشکار کرد. این عوامل خارجی آسیب پذیری در برابر فساد و عدم کنترل عمومی ایجاد می کنند و همیشه خدمات پایدار را ارائه نمی دهند.
با توجه به مدیریت عمومی، ارتباط تصمیم‌گیری به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند تصمیم‌گیری، با این موضوع در پروژه SDC بودجه‌بندی مشارکتی دیجیتال مورد بحث قرار گرفته است. [
۶۶]. این به منابع فناوری اطلاعات و ارتباطات مورد استفاده برای درک مشارکت مردمی در مشاوره های مدیریت دولتی می پردازد. بحث پیشنهادی منجر به اجرای ابزار مشارکت دیجیتالی در بودجه مشارکتی دیجیتال شد. فرض بر این است که وقتی ابزارهای کافی و پایدار برای ارزیابی اطلاعات موجود در دسترس باشد، شهروندان می توانند مشارکت در فرآیند تصمیم گیری را بهبود بخشند.
پروژه SDC مدیریت عملکرد شهرداری [
۶۷] به مدیریت، اتوماسیون و پتانسیل عملیاتی شهر می پردازد. این دیدگاه همچنین شامل رابطه بین مدیران دولتی و شهروندان درگیر در مدیریت استراتژیک پایدار پروژه های شهری است. این پیشنهاد برای پروژه جدید دولت الکترونیکی با هدف ایجاد جایگزین هایی برای مدیریت عملکرد دولت شهری است. دستیابی به این پروژه جدید متکی به استراتژی های فهرست شده برای شهر، اطلاعاتی که در دسترس شهروندان قرار می گیرد و منابع جدید فناوری اطلاعات در دسترس است.
سرانجام، [
۶۸] پروژه‌های SDC به نیاز به انطباق فرآیندها و سیستم‌ها و ابزاری برای مشارکت اجتماعی که بتواند خواسته‌های کارگران را به شیوه‌ای پایدار برآورده کند، اشاره می‌کند. این پروژه جدید بدون در نظر گرفتن ویژگی های اجتماعی-اقتصادی یا سیاسی-اداری در شهرها قابل اجرا است. این می تواند منبعی برای تشویق دولت های محلی برای شناسایی شکاف ها و بهبودها در مدیریت وسایل دسترسی عمومی و ایجاد مکانیسم های مشارکت با شناخت تنوع کارگران برای ارتقای دسترسی عادلانه و کیفیت مناسب زندگی باشد.
در نتیجه، مجموعه ای از پروژه های چندگانه SDC با محوریت چهار پروژه فرعی پایدار (استراتژی ها، اطلاعات، خدمات عمومی و منابع فناوری اطلاعات) که پروژه اصلی SDC را تشکیل می دهند، مفهوم آن را اثبات می کند.
میز ۱). دیدگاه‌های مختلفی با هدف ارائه خدمات عمومی به شهروندان وجود دارد: خواسته‌های شهروندان برای مدیریت شهر بر اساس منابع فناوری اطلاعات، که پس‌زمینه آن پروژه SDC، تحول مدیریت دولتی و چالش‌های معاصر آن است. پروژه های متعدد SDC (نگاه کنید به
بخش ۴. پروژه‌های چندگانه SDC) رویکردهای داخلی و خارجی را مورد بحث و تشریح قرار دادند و چرخه تحلیلی از فرآیندهای شهری را تشکیل دادند که با مفهوم، مدل یا چارچوب و پروژه اصلی SDC به هم مرتبط هستند. [
۳]با رعایت اصول پایداری (نگاه کنید به
بخش ۲. بررسی و پیشینه و
بخش ۱. مقدمه) با تکرار دستیابی به الگوهای مداخله در شهرها و دستیابی به اهداف توسعه پایدار شهری.
یافته اصلی در این تحقیق این است که هر یک از پروژه‌های چندگانه SDC مورد تجزیه و تحلیل، در ساختار خود دارای استراتژی‌های شهری و اطلاعاتی است که از مضامین پایدار شهری شکل گرفته است. اطلاعات شهرداری برای مدیران در تصمیم گیری، از جمله انتخاب استراتژی های اتخاذ شده ضروری است. به این ترتیب، مجموعه ۱۱ پروژه چندگانه مورد تجزیه و تحلیل، دیدگاه های مختلف مدیران دولتی در برنامه ریزی و مدیریت شهری از جمله چشم انداز پایدار را با توجه به ابعاد آن برجسته کرد.
جدول ۲).
۶٫ نتیجه گیری
با توجه به افزایش جمعیت، محیط شهری با تمرکز بر ارائه و زیرساخت خدمات عمومی با فناوری اطلاعات ارائه شده به شهروندان و نیز توسعه پایدار استراتژی‌های شهر، پیشتاز خاصی پیدا کرده است. استراتژی مناسب، اطلاعات، خدمات عمومی و کاربرد فناوری اطلاعات در شهرها می‌تواند توسعه محلی عادلانه‌تر و پایدارتری ایجاد کند و SDC امکانی برای شهرنشینی فراگیرتر و عادلانه‌تر است. در این زمینه، مدیران دولتی و شهروندان باید بر اساس پیچیدگی تصمیمات مدیران، استفاده شهروندان از خدمات عمومی، برنامه‌ریزی استراتژیک شهر و استفاده از استراتژی‌ها و اطلاعات شهری بر اساس مضامین شهرداری‌ها با یکدیگر تعامل داشته باشند. از جمله خواستار پایداری همه این مسائل است. قابل توجه است که پایداری فراتر از حفاظت از منابع زیست محیطی است و رویکردهای دیگری را در بر می گیرد که در آن SDC می تواند یک پروژه پایدار باشد.
با توجه به موضوعات و هدف پیشنهادی، با ارائه، تحلیل و بحث و بررسی ۱۱ پایان نامه اصلی منتخب، به آنها دست یافت. این بررسی امکان ارائه پروژه های متعدد SDC را فراهم کرد که بر اساس مفهوم، مدل یا چارچوب اصلی SDC و پروژه پیشنهادی توسط [
۳]. بحث نظری-تجربی و کاربردی، که در دهه گذشته حول موضوع مورد تحقیق توسعه یافته است، یک پروژه SDC را بر اساس چهار زیرپروژه پایدار تجمیع کرد: استراتژیک، اطلاعات، خدمات عمومی و منابع فناوری اطلاعات مناسب با هدف بافت شهر.
نتایج به‌دست‌آمده مجموعه‌ای از پروژه‌های چندگانه SDC را با محوریت چهار پروژه فرعی پایدار SDC نشان داد. درک ایده این مجموعه منفرد به ما امکان می دهد شکل گیری یک چرخه نظری-تحلیلی از فرآیندهای شهری را که با پیشنهاد مدل اصلی یک SDC به هم پیوسته است، تجسم کنیم. همچنین این یک پروژه شهری است که در بلندمدت توسعه می یابد و عمدتاً توسط استراتژی های شهر پایدار ذکر شده پشتیبانی می شود. چرخه فرآیندهای شهری، با محوریت چهار پروژه فرعی پایدار SDC، می تواند جایگزین هایی را برای مدیران دولتی، برنامه ریزان شهری و محققان علاقه مند به ایجاد و اجرای مدل های توسعه پایدار شهری ارائه دهد.
هنوز در مورد پایداری، پروژه‌های متعدد SDC که توسط مطالعات مختلف ایجاد شده‌اند، با اکثر معیارهای تعریف‌شده توسط محققان بین‌المللی مطابقت دارند. در بعد اجتماعی، تمام پروژه های جدید قصد دارند سطح معقولی از همگنی اجتماعی را به ویژه در جستجوی دسترسی برابر به منابع و خدمات اجتماعی ارتقا دهند. این تأثیر در بعد اقتصادی نیز وجود دارد، زیرا پروژه‌های مربوط به SDC توسعه اقتصادی بین بخشی را دنبال می‌کنند، به دنبال ظرفیتی برای نوسازی مستمر ابزارهای تولید، رعایت ابعاد و رویکردهای فعلی پایداری هستند.
در بحث اکولوژیکی، نگرانی آشکاری با حفظ پتانسیل سرمایه‌های طبیعی و انسانی وجود دارد، چه از طریق توسعه و بهینه‌سازی زیرساخت‌های پایدار (اداری و شهرها) و چه از طریق بهبود کیفیت زندگی شهروندان در برنامه‌های روزمره.
در ابعاد سیاسی و سرزمینی (محلی)، ارتباطات مستقیم و قابل توجهی وجود دارد، زیرا تمام پروژه های جدید بر مدیریت شهری و چگونگی بهبود آنها بر اساس چهار پروژه فرعی SDC پایدار متمرکز هستند.
بعد زیست محیطی تنها توسط یک پروژه مورد توجه قرار می گیرد [
۴۶]. با این حال، می توان اعتراف کرد که بین بخشی بودن سایر مدل ها نیز مزایای غیرمستقیم را به همراه خواهد داشت که قادر به احترام و افزایش ظرفیت خودپالایی اکوسیستم های طبیعی و پایدار است. همین استنباط در موضوع سرزمینی (بین المللی) نیز امکان پذیر است که در آن تنها سه پروژه کاربرد را در شهرداری های کشورهای مختلف بررسی می کنند. به دور از تعمیم، اعتقاد بر این است که تمام پروژه‌های دیگر در صورتی می‌توانند در سطح بین‌المللی اعمال شوند که به درستی با واقعیت‌های مختلف محلی سازگار شوند، به تخصیص جهانی حقوق بشر احترام بگذارند و سطح معقولی از انسجام اجتماعی را ایجاد کنند، اما پایدار باشند.
از تجزیه و تحلیل یازده پروژه (یا مدل) چندگانه SDC، مطابقت با ابعاد پایداری در
جدول ۲.
به طور کلی، SDC می تواند از بسیاری از جنبه های مدیریت شهری و توسعه پایدار استفاده کند. SDC می‌تواند زیرساخت‌های شهر را از طریق پروژه‌های فرعی خود بهبود بخشد و مشارکت شهروندان را از طریق پلتفرم‌های مختلف موجود در دستگاه‌ها و مکان‌های مختلف شهر ارتقا دهد. چنین پلتفرم هایی مربوط به پروژه های SDC و همچنین پروژه های شهر هوشمند و جایگزین های فناوری است. این مشارکت همچنین می تواند حکومتداری و توسعه مشارکتی و فراگیر را ایجاد کند و امکان ایجاد سیاست های عمومی پایدار برای شهرها را فراهم کند.
مشارکت‌های پژوهشی با هدف تعمیق ادبیات مدیریت شهری پایدار از منظر مدیریت دولتی، در مورد استفاده و تعریف استراتژی‌های شهر و خدمات عمومی با منابع فناوری اطلاعات شهروند محور بود. از دیدگاه مدیران شهری، این پروژه به طرح‌های چندگانه SDC کمک می‌کند که می‌تواند به فرآیند تصمیم‌گیری شهرداری در زمینه‌های مختلف کمک کند. برای شهروندان، این کمک به رفع نیازهای جمعی و دسترسی به خدمات عمومی با کیفیت و همچنین با هدف نزدیک‌تر کردن شهروندان به فرآیند مدیریت مدیریت دولتی گسترش می‌یابد. بحث ارائه شده همچنین مربوط به تمام دولت ها و شیوه های دموکراتیک است که از منابع فناوری اطلاعات به عنوان یک سیاست مدیریت تسهیل کننده در شهرها استفاده می کنند. همچنین، قابلیت عملی مفهوم اصلی و مدل پروژه SDC با موارد تحقیقاتی، نشریات، کلاس‌های اساتید و جهت‌گیری‌های دانشجویی اثبات می‌شود که می‌تواند روش‌های مختلفی برای به اشتراک گذاشتن دانش کسب‌شده از طریق این تجربیات و موارد دیگر باشد. همچنین می‌تواند به آکادمی یا مطالعات مرتبط یا علوم مرتبط با موضوع SDC و دیدگاه‌های پایدار پروژه‌ها تعمیم یابد. مشارکت‌های دیگر مربوط به مدیریت شهری پایدار است که شهروندان، کارمندان شهرداری، مدیران دولتی و سایر بازیگران علاقه‌مند به افزایش شفافیت و شهروندی فعال این موضوعات را درگیر می‌کند. در نهایت، بهترین شیوه‌های دولت را می‌توان با شهرهای دیگر به اشتراک گذاشت و بازتاب‌های مفهومی در مورد واقعیت‌های عملی پایدار آنها را تحریک کرد. علاوه بر این، با نتایج به‌دست‌آمده در یازده پایان‌نامه تحلیل‌شده، سهم به ماهیت چند رشته‌ای دانش در شهرها و چالش‌های توسعه پایدار شهری گسترش می‌یابد.
اگرچه پروژه‌های شهر هوشمند مفهوم و اهداف متفاوتی نسبت به SDC دارند، اما این تحقیق می‌تواند به مطالعات جاری و آتی در حوزه شهر هوشمند کمک کند و نتایج به‌دست‌آمده را با چشم‌انداز استراتژیک و مدیریتی پروژه‌های شهر هوشمند در شهرها و کشورهای مختلف با رعایت آنها مرتبط سازد. سیاست های فناورانه و پایدار
محدودیت‌های پژوهشی این است که پروژه‌های چندگانه SDC ارائه‌شده، همه موضوعات موجود شهرداری را برآورده نمی‌کنند، و آن را پیشنهادی برای تحقیقات آینده برای کشف سایر پتانسیل‌های پروژه‌های چندگانه SDC فعلی می‌سازد. از سوی دیگر، مفهوم اصلی SDC و مدل پروژه [
۳] قابل تعمیم و اعمال در همه شهرها نیست و نیاز به پروژه های خاص و عمدتاً اقدام پژوهی برای نظارت بر پیشرفت پروژه های پیشنهادی است، زیرا دارای تفاوت های اقتصادی، زیست محیطی، فرهنگی، اجتماعی و از جمله تفاوت های پایدار از جمله قوانین مربوطه هر شهر و کشور
از آنجایی که مدیریت شهری پایدار به سرعت در حال تحول است، می توان کارهای آینده را با تأکید بر محدودیت های پژوهشی پیشنهاد داد. بنابراین، با در نظر گرفتن پیشرفت‌های جدید فناوری و نوآورانه و در عین حال پایدار، می‌توان اقدام‌پژوهی دیگری را توسعه داد.
نتیجه گیری مجدداً تأکید می کند که مجموعه پروژه های چندگانه SDC که در شهرها اعمال می شود به یک بحث بین رشته ای نظری-تجربی در حوزه های مدیریت شهری، نوآوری عمومی و مدیریت عمومی با تمرکز بر مطالعات انجام شده در حوزه دولت و دموکراسی اشاره دارد. سطح محلی این بحث همچنین شامل راهبردها و اطلاعات شهری است که بر اساس مضامین شهرداری توسط مدیران دولتی، بر اساس اصول پایداری، اما نه تنها بر اساس فناوری اطلاعات، استفاده می شود. سپس، متفاوت از مفهوم مرسوم شهر هوشمند، مفهوم SDC به طور منظم در طول سال ها حفظ شده است، بنابراین یک مفهوم معاصر است، با تحقیقات بین المللی در کشورهای مختلف که رویکردهای پایداری را در نظر می گیرد، به طور موثر به پروژه های مدیریت شهری از طریق برنامه ریزی و کمک می کند. اجرای راهبردهای پایدار و اقدامات کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت در شهرها، مشارکتی و دموکراتیک کردن فضای عمومی با شفافیت، اثربخشی و حکمرانی پایدار.
