برای متغیر حداقل دمای هوا (Tn)، ما روند افزایشی گسترده و گسترده ای را در مقیاس های سالانه، فصلی و ماهانه شناسایی کردیم (به جز ماه های اردیبهشت و مرداد که از نظر آماری معنی دار نبودند).پ > ۰٫۰۵). همانطور که در نشان داده شده است جدول ۲Tn به طور مداوم در Diamantina-MG با نرخ تا ۰٫۰۳۵ درجه سانتیگراد در سال (اکتبر) در حال افزایش است. برای متغیر دمای حداکثر (Tx)، ما یک رفتار متمایز از آن مشاهده شده برای Tn مشاهده کردیم، که در آن، با وجود یک روند افزایشی غالب، از نظر آماری در سطح احتمال ۵٪ معنی دار نبود. با توجه به میانگین دمای هوا (Tav)، اگرچه همه ماه‌ها در تاو روند افزایشی را نشان می‌دهند، اما تنها پنج ماه از آن‌ها (ژان-ژوئن-سپتامبر-اکتبر-دسامبر) افزایش معنی‌داری داشته است.پ ≤ ۰٫۰۵). در مقیاس سالانه و دو فصل مقیاس فصلی (زمستان و بهار) نیز روند افزایشی مثبت و معناداری مشاهده شد.

به طور کلی، ما دریافتیم که دمای هوا به طور مداوم در Diamantina-MG در حال افزایش است (شکل ۳) که با جلوه ای از تغییرات آب و هوایی همسو است. در برزیل نیز این روند توسط Almeida و همکاران مشاهده شد. [۴۲] و کاروالیو و همکاران [۴۳] در مطالعات انجام شده به ترتیب در آمازون قانونی و منطقه شمال شرق کشور.

از نظر تاریخی، دمای سالانه روند افزایشی نشان داده است، اگرچه این تنها در مورد دماهای حداقل و متوسط ​​قابل توجه است. این وضعیت ممکن است نه تنها ناشی از گرمایش ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای انسانی (GHGs) باشد، بلکه همچنین فرآیندهای منطقه‌ای مانند شهرنشینی، کاربری زمین و تغییر پوشش زمین ایجاد می‌شود که تعادل انرژی را تغییر داده و به گرم شدن سطح کمک می‌کند. [۴۴,۴۵]. در واقع، مطالعات قبلی روند جهانی افزایش بیشتر دماهای حداقل را در مقایسه با حداکثر دما شناسایی کرده‌اند که دامنه دمایی روزانه را کاهش می‌دهد. [۴۶,۴۷].

علیرغم شواهد زیادی مبنی بر افزایش دمای هوا در سراسر جهان، تخمین دقیق روندهای زمانی موضوعی است که با توجه به ویژگی های جغرافیایی منطقه، به ویژه موقعیت و توپوگرافی، به تحقیقات بیشتری نیاز دارد. همانطور که الکسری و همکاران اشاره کردند. [۴۸]افزایش دما باعث افزایش ظرفیت اتمسفر برای حفظ آب از طریق فرآیندهای تبخیر و تعرق می شود، به ویژه در مناطق کوهستانی که اثر تسکین (ارتفاع از سطح دریا) مشهود است، انتظار افزایش بارندگی به ویژه بارندگی کوه نگاری وجود دارد که ویژگی های محلی دارد. . در Diamantina-MG، همانطور که بعداً ارائه خواهد شد، پیش بینی هایی از افزایش بارندگی در آینده وجود دارد، با افزایش بیشتر در نیمه دوم قرن.

در تجزیه و تحلیل پیش بینی آب و هوای آینده Diamantina-MG، افزایش دمای هوا پیش بینی می شود، همانطور که در نشان داده شده است. شکل ۴. تا اواسط قرن (۲۰۲۱-۲۰۶۰)، با در نظر گرفتن میانگین سه GCM ارزیابی شده در مقایسه با اقلیم شناسی فعلی (۱۹۷۳-۲۰۲۲)، در سناریوی بدبینانه تر (SSP585) تا ۱٫۴ درجه سانتیگراد افزایش می یابد. از سوی دیگر، در سناریوی خوش بینانه تر (SSP245)، افزایش ۱٫۱ درجه سانتی گراد است. در تجزیه و تحلیل مقایسه ای بین مدل ها، پروژه های ACCESS افزایش قابل توجهی (۲٫۱ درجه سانتیگراد) دارند، در حالی که MIROC6 مقدار ۰٫۱ درجه سانتیگراد زیر میانگین تاریخی (۱۹٫۲ درجه سانتیگراد) را پروژه می کند.

با مقایسه پیش‌بینی‌ها بین مدل‌ها، کاهش دما را مشاهده می‌کنیم که در کوتاه‌مدت (۲۰۲۱-۲۰۴۰) کمتر مشخص است، فقط برای مدل MIROC. از سال ۲۰۴۱ به بعد، تا پایان قرن، توافقی در پیش بینی های گرمایش بین مدل ها، صرف نظر از سناریوی در نظر گرفته شده وجود دارد. بنابراین، در شرایط اقلیمی آینده، به جز مدل MIROC در کوتاه مدت که کاهش ۱ درصدی را نسبت به اقلیم شناسی پیش بینی می کند، پیش بینی ها بیانگر شرایط گرم شدن است. این افزایش دمای پیش‌بینی‌شده برای Diamantina-MG می‌تواند بر فعالیت‌های اقتصادی مختلف در منطقه تأثیر بسزایی بگذارد، مانند استخراج گونه‌های بومی، مانند Actinocephalus polyanthus [1,49]و همچنین نرخ تجزیه میکروبی و سطح آب زیرزمینی در مناطق تورب‌زارهای گرمسیری [۵۰]. Serra do Espinhaço Meridional، جایی که Diamantina-MG در آن قرار دارد، دارای بیش از ۱۴۰۰۰ هکتار زمین های تورب است که مسئول حفظ حدود ۱۴۲ میلیون متر مکعب آب و تقریباً ۳٫۶ میلیون تن کربن است. [۱۰,۵۱]. همانطور که توسط Barral و همکاران گزارش شده است. [۹] و کاستا و همکاران [۱۱]اختلالات ناشی از فعالیت‌های انسانی در تورب‌زارها یا توزیع پوشش گیاهی، مانند انتشار گازهای گلخانه‌ای در مقیاس کلان و آتش‌سوزی و فرآیندهای فرسایشی در مقیاس‌های مزو و توپوگرافی، می‌تواند بر خدمات اکوسیستم در این سیستم‌ها تأثیر منفی بگذارد و در نتیجه ظرفیت نگهداری آب را کاهش دهد. تسریع تلفات کربن

با توجه به بارندگی مشاهده شده در ۵۰ سال گذشته، علیرغم شناسایی روندهای کاهش انباشت سالانه (شکل ۳اینها به احتمال ۵ درصد معنی دار نبودند (جدول ۲). در مقیاس فصلی، روندهای مثبتی را برای بهار و پاییز یافتیم، در حالی که روندهای منفی در تابستان و زمستان شناسایی شد، اگرچه همه آنها معنی دار نبودند.پ > ۰٫۰۵). ماهانه یک روند مثبت (غیر معنی دار) در فوریه، آوریل، ژوئن و دسامبر مشاهده شد (مرداد هیچ روندی را نشان نداد).

روند تاریخی کاهش انباشت بارندگی سالانه، اگرچه قابل توجه نیست، اما نشان دهنده افزایش خطر خشکسالی و دوره های خشک است که بر تولید مواد غذایی، تولید انرژی، تامین آب و گسترش مناطق در معرض خطر بیابان زایی تأثیر می گذارد. [۵۲]، افزایش آسیب پذیری آب منطقه [۵۳,۵۴]. کاهش شدید بارندگی تابستان (۹۶۴/۰-)، که مصادف با مرطوب ترین دوره است، ممکن است به کمبود آب محلی کمک کند و باعث اثرات زیست محیطی جدی به دلیل کاهش بارندگی شود. [۵۵,۵۶].

در تجزیه و تحلیل آب و هوای آینده (“پنجره های زمانی” و مسیرهای اجتماعی-اقتصادی مشترک – SSP)، که برای بارندگی پیش بینی شده است، تفاوتی بین مدل های آب و هوایی در نظر گرفته شده در اینجا یافتیم، اگرچه، تا پایان قرن، همه مدل ها بر حجم بارندگی بیشتر توافق کردند. در مقایسه با داده های تاریخی (۱۳۸۸٫۹ میلی متر از ۱۹۷۳-۲۰۲۲)، با تغییرات از ۱۸- میلی متر (-۱٫۳٪) تا +۱۴۷ میلی متر (+۱۱٪)شکل ۴). مدل های ACCESS و MIROC6 در شرایط آب و هوایی آینده حجم بیشتری را متمرکز می کنند. در عین حال، MRI اثرات متمایز را نشان می دهد، با کاهش کل انباشته در میان مدت و افزایش در بلند مدت. با در نظر گرفتن میانگین پیش بینی شده توسط سه GCM، حجم بالاتری در مقایسه با اقلیم شناسی فعلی از سال ۲۰۶۱ تا پایان قرن پیش بینی می شود (به جز سناریوی SSP370 از ۲۰۶۱ تا ۲۰۸۰). بنابراین، در توافق با مطالعات قبلی، در مورد الگوی توزیع پیش‌بینی‌شده بارش در بین مدل‌های اقلیمی منطقه مورد مطالعه اتفاق نظر وجود ندارد. [۵۷,۵۸,۵۹].

به دنبال یک رویکرد رایج و توصیه شده توسط IPCC، ما پیش‌بینی‌های مجموعه را در مطالعه حاضر در نظر گرفتیم [۵۲]. با توجه به عدم قطعیت‌های مرتبط با مدل‌های پیش‌بینی آب و هوای جهانی، که در آن مدل‌های مختلف نتایج متفاوتی را برای یک منطقه ارائه می‌دهند، بسته به پارامترسازی و شرایط مرزی در نظر گرفته شده، فرآیندهای مقیاس جهانی و منطقه‌ای درگیر، وضوح فضایی، پارامترها و غیره. [۵۱,۶۰,۶۱,۶۲]، پیش بینی ها نباید بر اساس یک مدل واحد به منظور بررسی طیف وسیعی از تغییرات احتمالی باشد.