۱٫ معرفی
اقتصاددانان بوم شناس مفهوم «جهان کامل» را برای توصیف سیاره ما پیشنهاد کرده اند [
۱,
۲,
۳,
۴]، نشان می دهد که جمعیت انسانی و فعالیت های اقتصادی انسان و الگوهای مصرف در حال رسیدن یا فراتر از محدودیت های بیوفیزیکی اکوسیستم های زمین هستند. [
۵]. اقتصاددانان زیست محیطی استدلال می کنند که گسترش مداوم فعالیت های اقتصادی فراتر از محدودیت های اکولوژیکی سیاره می تواند منجر به تخریب محیط زیست، کاهش منابع و در نهایت سقوط شود. بنابراین، آنها از انتقال به یک مدل اقتصادی پایدارتر حمایت می‌کنند که به محدودیت‌های اکولوژیکی سیاره احترام می‌گذارد و در ظرفیت حمل آن عمل می‌کند. [
۶,
۷].
همین مفهوم توسط زمین شناسان پیشنهاد شد. تحت توسعه پیشرفته انسانی فعلی، سیاره کنونی ما در دوران زمین‌شناسی آنتروپوسن تعریف می‌شود. [
۸,
۹,
۱۰,
۱۱,
۱۲]. در حالی که پذیرش رسمی دوران آنتروپوسن هنوز مورد بحث است، بر اهمیت حیاتی پایداری و حفظ سکونت انسان در این سیاره تأکید می کند. [
۹]. با تشدید توسعه انسانی، تعارضات بین بهره برداری از منابع طبیعی و حفظ خدمات اکوسیستم به وجود می آید. [
۱۰,
۱۱,
۱۲]. اسکوون [
۱۳] و لیچ و همکاران [
۱۴] به نقش مهم تعامل بین سیستم های اجتماعی و بوم شناختی در کنار توسعه فشرده انسانی اشاره کرد. این امر مستلزم بررسی دقیق چگونگی همزیستی انسان ها با طبیعت به ویژه در مناطقی با شرایط شکننده است.
تحقیق حاضر به بررسی موردی از یک مکان با حاکمیت حوزه آبخیز از نظر زمین شناسی، اکولوژیکی و آب و هوایی شکننده می پردازد: حوضه آبخیز رودخانه Lanyang (LRW) در شمال شرقی تایوان. مدیریت این حوضه از لحاظ تاریخی با هدف کاهش تهدیدات آسیب‌پذیری از طریق سیاست‌های پهنه‌بندی اراضی مبتنی بر دانش علمی، با هدف کلی حفاظت از منابع طبیعی و تضمین ایمنی جمعیت محلی انجام شده است. [
۱۵,
۱۶,
۱۷,
۱۸,
۱۹,
۲۰]. استفاده از زمین بر رفاه انسان تأثیر می گذارد، به ویژه در زمینه «جهان کامل» در زمینه اقتصاد اکولوژیکی و در آنتروپوسن. پهنه‌بندی کاربری زمین برای طبقه‌بندی استفاده و حفاظت از آن در مناطق شکننده می‌تواند به ارائه خدمات اکوسیستمی کمک کند و نقش مهمی در تعادل نیازهای انسان با تلاش‌های حفاظت از محیط زیست ایفا کند. [
۲۱,
۲۲,
۲۳,
۲۴]. این تصور که پهنه‌بندی کاربری زمین با حفاظت از محیط زیست پایدار می‌تواند خدمات اکوسیستمی را افزایش دهد، در ادبیات رو به رشدی در مورد تعامل بین تغییرات کاربری اراضی و ارائه خدمات اکوسیستمی متعدد اتفاق نظر ایجاد کرده است. [
۲۵,
۲۶,
۲۷]. سیاست های منطقه بندی کاربری زمین بر ارائه خدمات اکوسیستمی در آینده تأثیر می گذارد. تجزیه و تحلیل برنامه ریزی کاربری زمین با درک عمیق نیروهای محرک کلیدی در یک محل می تواند در دستیابی به اهداف سیاست برای حفاظت و حفاظت از محیط زیست کمک کند. [
۲۸,
۲۹].
دامنه های تند دامنه تپه و مناطق کوهستانی مرتفع پوشیده از جنگل های تایوان است [
۳۰,
۳۱]، به جز ارتفاعات بالاتر از حد بالایی جنگل که دیگر وجود ندارند. جنگل های کوهستانی می توانند خدمات اکوسیستمی ارزشمندی را ارائه دهند [
۳۲,
۳۳]. با این حال، مناطق دامنه تپه در برابر خطرات طبیعی، مانند سیل ناگهانی و رانش زمین آسیب پذیر هستند و دسترسی به زمین های قابل کشت محدود است. برای تنظیم استفاده از زمین در این مناطق، دولت تایوان مقررات قانونی سختگیرانه‌ای را در مورد طبقه‌بندی و کاربری زمین، از جمله مقررات ویژه LRW، اجرا کرده است. [
۳۴].
کشاورزی کوهستانی و کشت میوه در مناطق مرتفع منجر به افزایش استفاده از زمین و جنگل کاری در مناطق شیب دار تایوان شده است. علیرغم بهره برداری از جنگل های گذشته، تغییر به سمت جنگل کاری و حفاظت از جنگل های دامنه تپه مشهود است، که ناشی از شناخت ارزش حفاظت از خاک و آب و خدمات اکوسیستم است. مشاهدات علمی تو و چن [
۳۵] این تغییر را به عنوان یک سیاست سودمند تأیید کرد. تحقیقات لین و همکاران [
۳۶] آگاهی رو به رشد عمومی از خدمات اکوسیستم در تایوان را برجسته می کند. تقاضای شدید برای توسعه در منطقه LRW برای معدن [
۳۷] و کشاورزی کوهستانی [
۳۸,
۳۹] درگیری ها بر سر توسعه در مقابل حفاظت از طبیعت را تشدید می کند و تنش ها را در مرز شکننده LRW برجسته می کند.
از طریق ساخت چارچوبی برای تعامل اکو-اجتماعی، نقش مهم کاربران منابع و ذینفعان توسط Ostrom برجسته شد. درک ادراکات محلی برای حکمرانی موثر زیست محیطی بسیار مهم است. پذیرش محلی و افکار عمومی در مورد راه حل های بازار ممکن است بسته به زمینه های محلی و ترجیحات ذینفعان متفاوت باشد [
۴۰,
۴۱,
۴۲,
۴۳,
۴۴,
۴۵]، بر اساس اقتصاد مذاکره پیشنهاد شده توسط کوز، بدون هیچ هزینه مبادله یا اثرات ثروت [
۴۲].
همانطور که آگاهی زیست محیطی مردم در یک گزارش مشاهدات محلی در مورد LRW در حال افزایش است [
۴۶] و ویژگی های مختلفی از استخراج شناخته شده است [
۴۶,
۴۷,
۴۸,
۴۹]پرداختن به خدمات متنوع اکوسیستم LRW و پیامدهای سیاست ضروری است. علاوه بر این، LRW که یکی از آسیب پذیرترین حوزه های آبخیز در تایوان است، توسعه محتاطانه و محتاطانه را از طریق برنامه ریزی و مقررات دقیق زمین نشان می دهد. [
۳۴]. ویژگی‌های قوی، گسترده و متنوع خدمات اکوسیستم توسط ویژگی‌های مختلف این خدمات اکوسیستمی که از جنگل‌های دامنه تپه‌ها در LRW شکننده نشات می‌گیرد تأیید می‌شود. [
۵۰,
۵۱,
۵۲,
۵۳,
۵۴,
۵۵,
۵۶]. در مقابل، سیل ویرانگر ناشی از بارندگی شدید در لیبی در سال ۲۰۲۳ جان هزاران نفر را گرفت و خسارات مالی زیادی به بار آورد. [
۵۶].
این مطالعه بر دیدگاه‌های ذینفعان کلیدی – ساکنانی که در جوامع دامنه تپه‌های شهرک‌های Sanshing، Yuanshan و Dongshan در LRW زندگی می‌کنند، متمرکز است. با ادغام اطلاعات از یک نظرسنجی ساکنان، این مطالعه بینش هایی را در مورد حاکمیت تعاملات پیچیده بین طبیعت و جامعه در LRW ارائه می دهد. نظرسنجی ساکنان برای بررسی ارزش درک شده محلی خدمات جامع اکوسیستم و سه جنبه از نظرات ساکنان، از جمله آگاهی ساکنان از آسیب اکوسیستم جنگل، دیدگاه ساکنان در مورد غرامت توسعه‌دهنده، و دیدگاه ساکنان در مورد کانال‌های جبران امکان‌پذیر استفاده می‌شود.
پرسشنامه نظرسنجی شامل سه بخش بود: بخش اول بر ویژگی‌های اجتماعی-اقتصادی پاسخ‌دهندگان و تاریخچه تعامل اکوسیستم جنگلی متمرکز بود، بخش دوم تمایل به پرداخت برای خدمات اکوسیستم را با استفاده از روش ارزش‌گذاری مشروط ارزیابی می‌کرد و بخش سوم آگاهی از آسیب اکوسیستم و ترجیحات جبران خسارت را بررسی می‌کرد. ارزیابی اقتصادی خدمات جامع اکوسیستم با استفاده از داده‌های اولیه از بخش دوم، با استفاده از یک رویکرد استخراج دو مرحله‌ای با سؤالات پایان بسته و سپس سؤالات باز. تجزیه و تحلیل به ترتیب با استفاده از مدل های Logit و Tobit انجام شد.
راه حل های بازار به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته اند و نگرانی های گسترده ای دارند [
۵۷,
۵۸,
۵۹,
۶۰,
۶۱,
۶۲,
۶۳,
۶۴,
۶۵,
۶۶]. علاوه بر قوانین منطقه‌بندی بلندمدت و سیاست‌های نظارتی، اتخاذ عملی راه‌حل‌های بازار برای مسائل زیست‌محیطی مورد بحث قرار می‌گیرد اما به صورت محلی به تصویب نمی‌رسد.
ارزش اقتصادی ادراک شده اکوسیستم جامع مبتنی بر اطلاعات سودمند برای ارائه راه حل های مناسب برای تعارضات متعدد کاربری زمین است. خدمات اکوسیستم تصور شده مدتهاست که توسط سیاست منطقه بندی زمین محافظت می شود. خدمات جامع اکوسیستم در حال حاضر توسط یک اکوسیستم جنگلی سالم ارائه می شود، در حالی که جبران خسارت یک انگیزه قیمتی برای ارتقای انطباق ساکنان برای توسعه در زمین هایی است که در حال حاضر حفاظت و حفاظت شده است. برای برجسته کردن اهمیت حفاظت از طریق منطقه‌بندی زمین، راه‌حل‌های بازار جبران خسارت و پرداخت خدمات اکوسیستم (PES) مورد بررسی قرار می‌گیرد. جبران خسارت یک تحریم و همچنین یک تشویق است. افزایش پذیرش عمومی برای یک خطر مرتبط با توسعه ناشی از جبران خسارت، مورد به مورد متفاوت است [
۴۳,
۴۴,
۴۵]. حفاظت و حفاظت درازمدت محیط زیست با سیاست پهنه بندی زمین، حفظ منابع طبیعی را ممکن می سازد و جبران فرضی نقاط داغ تخریب اکوسیستم ناشی از بهره برداری می تواند به عنوان تحریمی پس از وقوع آسیب عمل کند. نحوه توجه ساکنان دامنه تپه در LRW به جبران خسارت فرضی در این مطالعه بررسی شده است.
علاوه بر این، PES یک پرداخت یارانه ای است که مردم در ازای اجرای شیوه های مدیریت زمین دریافت می کنند و مالکان زمین را تشویق می کند تا خدمات اکوسیستمی را طراحی، ارائه یا تسهیل کنند، به ویژه در مناطقی که زمین در حال حاضر بسیار توسعه یافته و معمولاً مالکیت خصوصی است. PES یک طرح عملی برای پیاده سازی در LRW نیست زیرا خدمات اکوسیستم به طور کلی محافظت شده به طور مداوم برای عموم در LRW ارائه می شود. ساکنان در حال حاضر برای لذت بردن از خدمات اکوسیستم خود نیازی به پرداخت هزینه ندارند. هنگامی که اکوسیستم طبیعی به شدت تخریب می شود، تصور اینکه ساکنان LRW چگونه هزینه این خدمات اکوسیستم را پرداخت می کنند دشوار است.
درک مزایای رفاه اجتماعی ناشی از خدمات اکوسیستم جنگلی برای اطلاع رسانی برنامه ریزی منطقه ای و توسعه سیاست بسیار مهم است، به ویژه در مناطقی مانند جوامع دامنه تپه LRW که این خدمات نقش مهمی در معیشت و رفاه دارند. مطالعه حاضر بر ارزیابی تمایل ساکنان دامنه تپه به پرداخت برای خدمات جامع اکوسیستم در این حوضه متمرکز است. از طرف دیگر، ارزش اقتصادی خدمات اکوسیستمی در انواع دسته بندی های اکوسیستمی ارزیابی شد که منعکس کننده ماهیت گسترده و متنوع این خدمات است. [
۵۰,
۵۲]. چن و همکاران [
۵۰] ارزش های اقتصادی چهار دسته خدمات اکوسیستم جنگلی را بررسی کرد، به عنوان مثال، ارائه، تنظیم، خدمات فرهنگی، و خدمات پشتیبانی برای ساکنان دامنه تپه در LRW. از آنجایی که خطرات تغییرات آب و هوایی به مسائل اضطراری تبدیل شده است، چن و همکاران. [
۵۲] تمایل ساکنان LRW برای پرداخت خدمات اکوسیستم برای سازگاری با آب و هوا در LRW شکننده را برآورد کرد. علاوه بر این، کشاورزی بخشی است که به شدت به کاربری زمین وابسته است و چن و همکاران. [
۵۱] نشان داد که تبدیل کشاورزی مرسوم به کشاورزی فراغت یک اقدام محلی، عملی و قابل دوام برای سازگاری آب و هوا در LRW است. همه این تحقیقات از نظر آکادمیک و عملی برای کمک به سیاستگذاران در طراحی مداخلات برای جلب حمایت جامعه و مدیریت موثر استفاده از زمین در LRW اهمیت دارد. تحقیقات می تواند بینشی در مورد حاکمیت مرتبط تعاملات پیچیده بین طبیعت و جامعه ارائه دهد. در نهایت، یافته‌های مطالعه می‌تواند تصمیم‌گیری‌های سیاستی را که همزمان با حفظ یکپارچگی اکولوژیکی منطقه، توسعه پایدار را ترویج می‌کنند، اطلاع دهد.
۴٫ بحث
۴٫۱٫ پایداری در “جهانی کامل”
چالش‌هایی که «دنیای کامل» کنونی ما در زمینه اقتصاد اکولوژیکی با آن مواجه است [
۱,
۲,
۳,
۴,
۵,
۶,
۷] نیازمند سیاست هایی است که روابط سالم تری را بین جامعه و طبیعت تقویت کند. این مطالعه حوضه شکننده رودخانه Lanyang (LRW) را بررسی می‌کند که در آن توسعه انسانی به ظرفیت حمل طبیعی خود رسیده است. ارزیابی خدمات جامع اکوسیستم در LRW که به صورت پولی اندازه‌گیری می‌شود، رفاه جامعه محلی ارائه شده توسط اکوسیستم‌های جنگلی و اهمیت حفاظت از خدمات جامع اکوسیستم را برجسته می‌کند. از آنجایی که این خدمات به نفع ساکنان محلی است، هرگونه سوء مدیریت در اکوسیستم های جنگلی این مزایا را از دست می دهد. مقدار نشان دهنده هشدار جامعه شناختی در مورد ضرر در صورت وقوع بلایا است. این سیگنال هشدار دهنده برای مهار تبدیل زمین، حفظ منابع آب، حفظ زیستگاه های طبیعی، حفاظت از تنوع زیستی، کاهش تغییرات آب و هوا و حفاظت از خدمات ضروری اکوسیستم بسیار مهم است.
تحت فشار بالای توسعه LRW اضافی، این شاخص اقتصادی می تواند به طور موثر به حفظ خدمات اکوسیستم کمک کند زیرا سیاره ما به دوران پیشنهادی آنتروپوسین زمین شناسی می رسد. [
۱۰,
۱۱,
۱۲].
۴٫۲٫ سیاست منطقه‌بندی زمین و آگاهی بالای ساکنان دامنه تپه از خسارت
استفاده از زمین بر رفاه انسان تأثیر می گذارد [
۲۲,
۲۳,
۲۴]. استفاده نادرست از زمین می تواند فاجعه ایجاد کند. این امر به ویژه در LRW مشهود است، جایی که بادهای قوی و بارندگی شدید در فصول طوفان در شیب های تند با تکه تکه شدن زمین شناسی رخ می دهد، که باعث افت عمودی خطرناک می شود. [
۱۵]. ادبیات اثرات قابل توجه منطقه بندی زمین و مدیریت آبخیزداری، همراه با حفاظت از خاک و آب، در تایوان، و همچنین در LRW را نشان داده است. [
۱۶,
۱۷,
۱۸,
۱۹]. بر این اساس، خدمات جامع اکوسیستم ارائه شده توسط جنگل ها در LRW توسط یک سیاست منطقه بندی زمین محافظت می شود که به طور قانونی اجرا می شود. [
۳۴].
این تأثیر سیاست منطقه‌بندی در LRW با توجه به ادبیات فوق‌الذکر مشهود است، حتی اگر پاسخ‌دهندگان عملکرد منطقه‌بندی زمین را در مطالعه حاضر ارزیابی نکردند. این اکوسیستم ارزش قابل توجهی را از طریق خدمات جامع اکوسیستم به ساکنان دامنه تپه ارائه می دهد.
با این حال، استثنائات یا معافیت‌های سیاستی توسط قانون پیش‌بینی شده‌اند و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهند تا توسعه بیشتری را در کوه‌های دولتی و زمین‌های دامنه تپه بر اساس مشخصات برنامه انجام دهند. [
۳۴]. استفاده از این برنامه ها برای توسعه بیشتر برای معدن و کشاورزی، بر طبیعت و ساکنان حساس دامنه تپه فشار وارد می کند. از این رو، مسائل کلیدی کنونی به جای تکیه بر سیاست منطقه‌بندی محلی اراضی، تضاد بین توسعه و حفاظت را آشتی می‌دهند.
مطالعه حاضر بر افکار عمومی متمرکز است. با این حال، با توجه به نگرش های عمومی که در ادبیات ذکر شده است [
۴۶,
۴۹] و آسیب پذیری های محلی [
۱۵,
۱۶,
۱۷,
۱۸,
۱۹]، جالب است که بررسی کنیم که افراد چگونه سیاست منطقه بندی را در تحقیقات آینده ارزیابی می کنند. بررسی ادراکات عمومی از پهنه بندی زمین می تواند جنبه کلیدی تحقیقات آینده باشد.
ساکنان سهامداران کلیدی هستند، زیرا جان و دارایی آنها به صورت محلی متکی است. آگاهی بالای آنها از آسیب اکوسیستم جنگل که در مطالعه حاضر نشان داده شده است، حمایت محلی از حفاظت از اکوسیستم را تأیید کرده است. با توجه به معضل بین اقتصاد و حفاظت که اغلب در آبخیزداری و اداره اکوسیستم با آن مواجه می‌شویم، ساکنان به شدت موافق هستند که اکوسیستم جنگلی مهم‌تر از اقتصاد است. ساکنان می دانند که انسان ها باید به طور هماهنگ با طبیعت همزیستی کنند. آنها به شدت موافق هستند که مسئولیت حفاظت از محیط زیست باید بر عهده همه شهروندان باشد و انسان ها باید به طور هماهنگ با طبیعت همزیستی کنند. اولویت های جامعه محلی همانطور که در
جدول ۱۰ می تواند به عنوان استدلال های مهم برای حفظ سیاست مبتنی بر تصمیمات منطقه بندی تاریخی اراضی مورد استفاده قرار گیرد. بر اساس شواهد موجود در مطالعه نگرش های بسیار هوشیار و ارزش قابل توجه خدمات جامع اکوسیستم، همانطور که در نظرات بررسی شده ساکنان مشاهده می شود، تداوم پهنه بندی اراضی و حفاظت از ارتفاعات همچنان یک سیاست عملی است. نتایج نشان می دهد که جای کمی در ارتفاعات LRW برای استخراج معدن در کوه ها و رشد کلم در دره های سربالایی باقی مانده است.
به عنوان یک راه حل مناسب برای پرداختن به مشکلات توسعه و حفاظت و مقابله با آن، پهنه بندی زمین باید تضمین کند که اهداف سیاست مبتنی بر علمی در یک دوره طولانی، به ویژه در زمینه آنتروپوسن محقق می شود.
با این حال، معدنچیان و کشاورزان LRW نیز به عنوان سهامدارانی که نیاز به کاهش استفاده از زمین در LRW آسیب پذیر دارند، نقش دارند.
۴٫۳٫ نه جبران خسارت و نه پرداخت برای خدمات اکوسیستم
مطالعه حاضر به مسائل مربوط به پرداخت برای خدمات اکوسیستمی (PES) پرداخت تا نشان دهد که وقتی اکوسیستم طبیعی به شدت تخریب و نابود شود، زندگی چقدر دشوار خواهد بود. در LRW، که در آن خدمات اکوسیستم در حال حاضر به خوبی محافظت می شود و به طور مداوم در اختیار عموم قرار می گیرد، PES یک طرح عملی نیست.
PES طرحی است که از طریق آن مردم برای خرید خدمات اکوسیستمی هزینه می پردازند و PES برای تشویق توسعه دهندگان زمین به اتخاذ شیوه های پایدار، تضمین استفاده پایدار از منابع و تدارکات خدمات اکوسیستم استفاده می شود. PES تحت قضیه کوز عمل می کند و هدف آن تخصیص کارآمد منابع طبیعی از طریق مذاکره است، اما اثربخشی آن توسط هزینه های مبادله و اثرات ثروت محدود می شود. [
۵۹,
۶۲]. کاربرد عملی PES با چالش هایی از پیچیدگی طبیعت و جامعه مواجه می شود. شکست‌های طراحی، مانند هزینه‌های بالای تراکنش و هدف‌گیری نادرست، مانع موفقیت PES می‌شوند. اجرای قانونی و انطباق برای دوام آن بسیار مهم است. برای حفظ یا افزایش اثربخشی آن به یک سیاست ترکیبی از نظر سیاسی نیاز دارد. مناطق پر خطر ممکن است در مقایسه با مناطقی با سلامت اکولوژیکی قوی، مکان‌های PES امکان‌پذیرتر باشند.
با توجه به توسعه اضافی فعلی در LRW و آگاهی بالای ساکنان دامنه تپه، حفاظت از منطقه مرتفع عاقلانه است. حفاظت از اکوسیستم قبل از اینکه تخریب آن منجر به از بین رفتن خدمات اکوسیستم شود، به جای متوسل شدن به جبران خسارت پس از وقوع تخریب، به نفع عمومی است.
نه جبران خسارت و نه پرداخت برای خدمات اکوسیستم راه حل های ساده ای در زمینه LRW نیستند. به خصوص، جبران خسارت هم به عنوان تحریمی برای توسعه دهندگان و هم انگیزه ای برای دریافت کنندگان خدمات اکوسیستمی برای پذیرش توسعه بیشتر عمل می کند. با این حال، در LRW، که در آن آگاهی بالایی از آسیب های زیست محیطی وجود دارد و تاکید کمتری بر توسعه اقتصادی وجود دارد، جبران تخریب محیط زیست ممکن است قابل قبول نباشد. پرداخت برای خدمات اکوسیستمی (PES) با هدف پرداختن به خدمات اکوسیستمی رو به زوال با ایجاد انگیزه در ارائه آنها است، اما کاربرد عملی آن، علیرغم پتانسیل آن، دارای محدودیت هایی است.
ارزش ارزیابی شده خدمات جامع اکوسیستم در این مطالعه منعکس کننده ادراک ساکنان در مورد ارزش در یک بازار فرضیه است. سیاست منطقه‌بندی سخت‌گیرانه LRW در حال حاضر کیفیت خدمات را تضمین می‌کند و پرداخت واقعی را غیرضروری می‌کند.
بررسی نشان می دهد که ساکنان دامنه تپه درک و پشتیبانی محدودی از جبران خسارت و PES دارند، احتمالاً به دلیل وضعیت حفاظت شده LRW و آشنایی با بلایای طبیعی. غرامت مربوط به خدمات اکوسیستم تخریب شده ممکن است در این زمینه به عنوان تحریمی برای آسیب موجود قابل قبول تر باشد. همانطور که در این مطالعه بررسی شد، آنها سطح یکسانی از نگرانی را در مورد کانال های پرداخت نشان می دهند.
اتخاذ یک کمپین اطلاعاتی برای آگاهی بیشتر ساکنان از راه حل های بازار بسیار مهم است. با این حال، راه حل های بازار به طور گسترده در تحقیقات دانشگاهی و کاربردهای عملی مورد توجه قرار می گیرند [
۵۸,
۵۹,
۶۰,
۶۱,
۶۲,
۶۳,
۶۴,
۶۵,
۶۶]. این دانش و درک می‌تواند منجر به کاربردهای مرتبط بیشتر در سیاست‌های حاکمیت اکوسیستم محلی شود.
مطالعات انجام شده توسط چن و همکاران. [
۵۰,
۵۲]، که توسط تیم تحقیقاتی مشابه مطالعه حاضر انجام شد، ارزش اقتصادی غیربازاری طیف وسیعی از خدمات اکوسیستمی را در همان اکوسیستم جنگلی شکننده حوزه آبخیز ارزیابی کرد. خدمات اکوسیستم ارزیابی شده شامل ارائه، تنظیم، فرهنگی و خدمات اکوسیستم پشتیبانی می‌شود [
۵۰]و همچنین خدمات اکوسیستمی برای انطباق با تغییرات آب و هوایی [
۵۲]. تمایل تخمینی به پرداخت در این مطالعات نشان‌دهنده سود اقتصادی است که طبیعت برای انسان به ارمغان می‌آورد، و مطالعات ارزیابی نشان می‌دهد که حفاظت از اکوسیستم‌های جنگلی به طور موثر خدمات متعددی را برای جامعه به همراه خواهد داشت. این امکان پذیر است که اکوسیستم های جنگلی را بتوان به صورت محلی محافظت کرد. مطالعه حاضر نشان داد که حفاظت ارجحیت دارد تا جامعه انسانی و اکوسیستم‌های جنگلی بتوانند در همزیستی هماهنگ باشند.
۴٫۴٫ پیشرفت درک: ارزش گذاری خدمات جنگلی و زمینه نظری
از آنجایی که از روش ارزش گذاری مشروط برای بررسی ارزش اظهار شده پاسخ دهندگان بر اساس یک بازار فرضی برای کالاهای غیر بازاری استفاده می شود، با برخی پاسخ های اعتراضی و پاسخ های نامطمئن در نظرسنجی. [
۱۰۱]منطقی است، از طریق روش نظری پایه روش ارزش گذاری مشروط، که همه پاسخ دهندگان با پرداخت مبلغ پیشنهادی برای حفظ خدمات جامع موافقت نکنند، حتی اگر همه ساکنان دامنه تپه خدمات اکوسیستم جنگلی را دریافت کنند. نرخ عدم توافق برای پرداخت پیشنهاد در نظرسنجی، نشان داده شده در
جدول ۵، نشان نمی دهد که ساکنان هیچ فشاری را تجربه نمی کنند و توسط توسعه اضافی محلی تهدید نمی شوند. این مطالعه بر حفاظت از اکوسیستم‌های جنگلی متمرکز است، اعتبار آن را از طریق پرداختن به جنبه‌های نظری تکنیک‌های ارزش‌گذاری، و تأیید اعتبار آن تأیید می‌کند.
ارزش برآورد شده در پژوهش حاضر بر اساس ارزش بیان شده در یک بازار فرضی است. رفتار بیان شده ممکن است با ادراکات روانشناختی پاسخ دهنده محدود شود. زمینه نظری مربوطه در روش ارزش گذاری مشروط روشن نشده است و به تحقیقات پیشرفته بیشتری نیاز دارد. می توان با بررسی نظریه چشم انداز کانمن و تورسکی در سال ۱۹۷۹ در مطالعه آینده به آن پرداخت. [
۱۰۲]، و مطالعه اقتصاد رفتاری [
۱۰۲,
۱۰۳].
۵٫ نتیجه گیری ها
در پیگیری پایداری، یافتن سیاست‌هایی که تضمین می‌کند فعالیت‌های انسانی با ظرفیت‌های محدود زمین هماهنگ باشد، حیاتی است. حوضه آبخیز رودخانه لانیانگ (LRW) یک اکوسیستم شکننده است. برای حفاظت از آب و خاک و همچنین جان و دارایی ساکنان، شیوه‌های مدیریت مؤثر، از جمله پهنه‌بندی تاریخی زمین و حفاظت از جنگل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر این، این شیوه ها به حفظ خدمات اکوسیستمی ارائه شده توسط سیستم های جنگلی سالم کمک می کند.
مطالعه حاضر نشان داد که ساکنان دامنه تپه در LRW به خدمات جامع اکوسیستم محافظت شده توسط برنامه‌ریزی طولانی‌مدت استفاده از زمین با هدف حفاظت از جنگل و حفاظت از آب و خاک اهمیت زیادی می‌دهند. ساکنان دامنه تپه آگاهی عمومی بالایی از آسیب های ناشی از تخریب اکوسیستم دارند، اما توجه چندانی به جبران خسارت ندارند، که این امر تحریمی برای توسعه دهندگان و انگیزه ای برای دریافت کنندگان خواهد بود. بر اساس نتایج بررسی، آنها توافق کلی را در مورد امکان سنجی کانال های پرداخت برای آسیب اکوسیستم جنگل نشان می دهند. با توجه به نظرات جوامع محلی در خط مقدم طبیعت و جامعه، و با توجه به طبقه بندی زمین های فعلی و سیاست های منطقه بندی اجباری، ساکنان حفاظت را بر توسعه بیشتر اولویت می دهند.
علیرغم فشار برای بهره برداری از منابع محلی، توسعه بیشتر در LRW خطر کاهش این خدمات حیاتی اکوسیستم را به دنبال دارد. ساکنان دامنه تپه که مستقیماً از این خدمات بهره مند می شوند، حفاظت را بر توسعه بیشتر اولویت می دهند. در حالی که آنها برای خدمات اکوسیستم ارزش قائل هستند، علاقه محدودی به جبران خسارت نشان می دهند و در عوض بر حفظ اکوسیستم موجود تمرکز می کنند.
این مطالعه بر اهمیت تعادل نیازهای انسان با حفاظت از محیط زیست، به ویژه در مناطقی مانند LRW تاکید می کند. با برجسته کردن دیدگاه‌های ذینفعان محلی، بر پیوستگی سیستم‌های اجتماعی و اکولوژیکی تأکید می‌کند.
