بهترین آموزش های کاربردی در شهرسازی
Wednesday, 26 June , 2024
امروز : چهارشنبه, ۶ تیر , ۱۴۰۳
امروز : چهارشنبه, ۶ تیر , ۱۴۰۳
آخرین اخبار »
شناسه خبر : 22623
پرینتخانه » مقالات
تاریخ انتشار : 16 ژوئن 2024 - 3:30 | 13 بازدید | ارسال توسط : riazat
پایداری | متن کامل رایگان | خطرات تخریب اکوسیستم ها: سلامت روان، امید و مقابله تاب آور متخصصان بهداشت پرتغالی
۲٫۱٫ بهداشت روانی متخصصان بهداشت و درمان قرار گرفتن در معرض عوامل خطر روانی-اجتماعی نه تنها بر سلامت و رفاه تأثیر می گذارد، بلکه با خشونت فیزیکی، جانشینی و روانی کارکنان مراقبت های بهداشتی نیز همراه است که اغلب تجربه می شود (باروس و همکاران، ۲۰۲۲). [۱۸]. با توجه به احتمال و دامنه پیامدهای آن، […]
۲٫۱٫ بهداشت روانی متخصصان بهداشت و درمان
قرار گرفتن در معرض عوامل خطر روانی-اجتماعی نه تنها بر سلامت و رفاه تأثیر می گذارد، بلکه با خشونت فیزیکی، جانشینی و روانی کارکنان مراقبت های بهداشتی نیز همراه است که اغلب تجربه می شود (باروس و همکاران، ۲۰۲۲). [۱۸].
با توجه به احتمال و دامنه پیامدهای آن، سلامت روان متخصصان مراقبت های بهداشتی به عنوان یک منطقه مهم نگرانی بهداشتی، قبل، در طول و بعد از همه گیری COVID-19 در نظر گرفته شده است. در نتیجه، موضوع پژوهشی پرطرفداری در حوزه های مختلف علمی بوده است. تا آنجا که بررسی های سیستماتیک در حال حاضر ضروری است.
هیل و همکاران (۲۰۲۲) [۱۹]به عنوان مثال، در بررسی سیستماتیک و متاآنالیز خود، نشان داد که هیچ مطالعه بروزی در ۴۳ مطالعه واجد شرایط، که در ۴۵ مقاله گزارش شده است، وجود ندارد. بر اساس برآوردهای شیوع، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شایع ترین مشکل سلامت روان و پس از آن اضطراب، افسردگی اساسی و اختلال استرس حاد بود. شیوع پریشانی روانی (با استفاده از پرسشنامه GHQ-28-General Health Questionnaire-28) 25.5 درصد برآورد شد.
اگرچه محققان و پزشکان تکنیک‌های متنوعی برای ارزیابی سلامت روان بزرگسالان دارند، GHQ-28 اغلب در سراسر جهان استفاده می‌شود. در واقع، در سال‌های اخیر، قبل و در طول همه‌گیری COVID-19، برای چندین نمونه از متخصصان بهداشت در سراسر جهان اجرا شد (در صورت وجود، مقادیر میانگین و انحراف استاندارد این نمونه‌ها در بخش ۴) (آلمیدا و همکاران، ۲۰۲۲؛ بابیکی و همکاران، ۲۰۲۱؛ دیاز رامیرو و همکاران، ۲۰۲۰؛ هیسنی و همکاران، ۲۰۲۳؛ کولیوند و همکاران، ۲۰۲۳؛ کوته و همکاران، ۲۰۲۳؛ کوالکز ، ۲۰۲۳; Magaña و همکاران، ۲۰۲۳; [۲۰,۲۱,۲۲,۲۳,۲۴,۲۵,۲۶,۲۷,۲۸,۲۹,۳۰,۳۱].
تحقیقات نشان داده است که عوامل متعددی ممکن است بر سلامت روانی متخصصان مراقبت های بهداشتی تأثیر بگذارد. در نتیجه، مطالعه انجام شده توسط هیل و همکاران. (۲۰۲۲) [۱۹] همچنین بر عواملی که بر میزان بروز و شیوع اختلالات سلامت روان در بین پرسنل پزشکی در طول و پس از همه گیری های همه گیر تأثیر می گذارد، تمرکز کرد. ویژگی‌هایی که ممکن است بر میزان شیوع تأثیر بگذارد، که از بررسی‌های سیستماتیک قبلی شناسایی شده‌اند، عبارتند از: دوره همه‌گیری (پیش و پس از آن). سن؛ درآمد ملت؛ محیط درمانی برای اختلال افسردگی اساسی، اختلالات اضطرابی و PTSD، یعنی هیچ عامل قابل تغییر/روانی در نظر گرفته نشد.
حتی اگر شناسایی مشخصات اجتماعی، جمعیت شناختی، بالینی و حرفه ای مرتبط با سلامت روان ضعیف مرتبط باشد (به عنوان مثال، بابیکی و همکاران، ۲۰۲۱؛ دیاز رامیرو و همکاران، ۲۰۲۰؛ هیل و همکاران، ۲۰۲۲؛ هیسنی و همکاران، ۲۰۲۳؛ ۲۰۲۳). کولیوند، و همکاران، ۲۰۲۳؛ کوالچوک و همکاران، ۲۰۲۳; [۱۹,۲۱,۲۲,۲۳,۲۴,۲۶,۲۷,۲۹,۳۱]، شناسایی متغیرهای قابل تغییری که با سلامت روانی متخصصان مراقبت های بهداشتی مرتبط/پیش بینی می کنند (به عنوان مثال، سطوح فعالیت بدنی-آلمیدا و همکاران، ۲۰۲۲) [۲۰]; عادات خواب – دیاز رامیرو، و همکاران، ۲۰۲۰ [۲۲]; حمایت اجتماعی درک شده-کوته و همکاران، ۲۰۲۳ [۲۵]; استرس شغلی (ذهنی) – Kowalczuk و همکاران، ۲۰۲۳; ماگانا و همکاران، ۲۰۲۳ [۲۶,۲۸]; رفاه – زونپ، آکتاش و آدیگوزل، ۲۰۲۲ [۳۱]; فرسودگی شغلی و مهارت های مقابله ای – هیسنی و همکاران، ۲۰۲۳ [۲۳]) از نظر مداخله بر/پیشگیری از سلامت روان ضعیف امیدوارکننده تر به نظر می رسد.
اولیویرا و همکاران در مطالعه نیمه تجربی خود که هفت ماه به طول انجامید. (۲۰۲۱) [۳۲] ۵۳ پرسنل آمبولانس صلیب سرخ پرتغالی در یک گروه ارائه دهندگان پشتیبانی همتایان شرکت داشتند. پس از برنامه حمایت از همتایان، گروه حمایت‌کنندگان از همتایان نتایج برتری از نظر سلامت کلی و بهزیستی روان‌شناختی، اضطراب/بی‌خوابی و علائم جسمانی داشتند (GHQ-28).
در میان فهرست طولانی متغیرهای قابل تغییر، ویژگی‌های روان‌شناختی مثبت، مانند امید و انعطاف‌پذیری (عوامل محافظتی)، ممکن است به‌ویژه ارزش توجه داشته باشند. در واقع، تحقیقات نشان می‌دهد که امید و تاب‌آوری می‌توانند نقش مهمی در سلامت روان متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ایفا کنند، زیرا آنها با سلامت روان در نمونه‌های بسیار ناهمگون (با توجه به جغرافیا، سن، حرفه، سلامت و غیره) مرتبط هستند/پیش‌بینی می‌کنند.
۲٫۲٫ امید و سلامت روان
پیشنهاد شده است که امید “منعکس کننده ادراکات افراد از ظرفیت های خود برای: (۱) مفهوم سازی واضح اهداف است. (۲) استراتژی های خاصی را برای رسیدن به آن اهداف توسعه دهید (تفکر مسیرها). و (۳) انگیزه استفاده از آن راهبردها (تفکر نمایندگی) را آغاز و حفظ کنید»، با نظریه امید که به همه این جنبه ها اهمیت یکسانی می دهد (لوپز و همکاران، ۲۰۰۴، ص ۳۸۸). [۳۳] که به طور متقابل بر یکدیگر تأثیر می گذارند (چیونز و همکاران، ۲۰۰۶؛ اسنایدر، ۲۰۰۲) [۳۴,۳۵].
از سوی دیگر، تحقیقات نشان داده است که اگرچه امید را می‌توان به روش‌های مختلف تعریف/مفهوم‌سازی کرد و در نتیجه آن را اندازه‌گیری کرد، اما به طور موثر در برابر پیامدهای آسیب‌شناسی روانی/منفی (سلامت روان) محافظت می‌کند، نقش کلیدی در بهبودی از بیماری روانی دارد و یک همبستگی/پیش‌بینی قوی از چندین پیامد مثبت در میان جمعیت‌ها، فرهنگ‌ها و کشورهای مختلف، که آن را به یک عامل انعطاف‌پذیری محافظ تبدیل می‌کند (به عنوان مثال، آچاریا و آگیوس، ۲۰۱۷؛ احمدی و رمضانی، ۲۰۲۰؛ آنتونز و همکاران، ۲۰۲۳؛ دینگ و همکاران، ۲۰۲۱ Feldman et al., 2020; سو و همکاران، ۲۰۲۳؛ تی و همکاران، ۲۰۲۲) [۳۵,۳۶,۳۷,۳۸,۳۹,۴۰,۴۱,۴۲,۴۳,۴۴,۴۵,۴۶,۴۷,۴۸,۴۹].
در ووهان، چین، امید به طور قابل توجهی و منفی با افسردگی در میان پزشکان و پرستاران خط مقدم که در خط مقدم درمان کووید-۱۹ بوده اند، مرتبط بود (فنگ و یین، ۲۰۲۱) [۵۰]. قدردانی تأثیر مستقیم و منفی بر افسردگی داشت. از طریق متغیرهای میانجی امید و حمایت اجتماعی و همچنین از طریق یک مسیر غیرمستقیم از امید به حمایت اجتماعی، پیش‌بینی‌کننده منفی افسردگی بود.
در میان متخصصان پزشکی ژاپنی، تنهایی، امید و شفقت به خود همگی پیش‌بینی‌کننده‌های بسیار مهمی برای مسائل سلامت روان بودند (کوترا و همکاران، ۲۰۲۱). [۵۱]. در میان متخصصان پزشکی، تنهایی بهترین شاخص مسائل سلامت روان بود. با این حال، در میان عموم مردم، امید قابل اعتمادترین بود.
در این زمینه، بر اساس داده‌های نظری و تجربی، چندین نویسنده بر تقویت امید تمرکز کرده‌اند (به عنوان مثال، چیونز و همکاران، ۲۰۰۶؛ فلدمن و درهر، ۲۰۱۲؛ هانی و همکاران، ۲۰۲۳؛ لوپز و همکاران، ۲۰۰۴٫ پویان فرد و همکاران، ۱۳۹۹؛ صفرعلی زاده و همکاران، ۲۰۲۲٫ [۳۳,۳۴,۵۲,۵۳,۵۴,۵۵].
با این حال، اطلاعات بیشتری در مورد امید متخصصان مراقبت های بهداشتی ضروری است (به عنوان مثال، فلدمن و همکاران، ۲۰۲۳) [۴۰] و “مطالعات آینده (ترکیب) باید امیدی را که توسط ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی وجود دارد بررسی کند زیرا امید آنها بر ارائه مراقبت آنها تأثیر می گذارد” (Olsman, 2020, p. 204) [43].
در واقع، در میان شکاف‌های موجود در شواهد موجود در مورد اثرات امید بر تاب‌آوری و سلامت روان در طول همه‌گیری، فهرست شده توسط Senger (2023) [47]، تعداد محدودی از مطالعات بر روی متخصصان مراقبت های بهداشتی وجود دارد.
۲٫۳٫ تاب آوری و سلامت روان
به زبان ساده، «تاب‌آوری توانایی پایداری در مواجهه با چالش‌ها و عقب‌نشینی از ناملایمات است» (ریویچ و همکاران، ۲۰۱۱، ص ۲۵). [۵۶].
همانند امید، حجم قابل توجهی از تحقیقات، از کشورهای مختلف، با تمرکز بر جمعیت‌های مختلف، با استفاده از تکنیک‌های ارزیابی متنوع، ارتباط بین تاب‌آوری (به‌طور عملیاتی‌شده) و سلامت روان را نشان داده‌اند (مانند Afek et al., 2021; Al Omari et al. همکاران، ۲۰۲۳؛ هیلدبراند و همکاران، ۲۰۲۱؛ وو و همکاران [۵۷,۵۸,۵۹,۶۰,۶۱,۶۲].
اخیراً بررسی محدوده توسط شیخابوری و همکاران. (۲۰۲۲) [۶۳] موارد زیر را نشان داد: (۱) جنبه های اصلی تاب آوری ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی تاب آوری شخصی (زیر شاخه ها: شخصیت و خودمراقبتی)، تاب آوری در بخش اورژانس (زیر شاخه ها: پشتیبانی سازمانی، ظرفیت جغرافیایی و زیرساخت های مناسب مراقبت های بهداشتی) و تاب آوری در ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی (زیر دسته ها: تمرین های تشدید، تاب آوری متخصصان پزشکی، تاب آوری پرستاران و تاب آوری روانشناسان). (۲) روش اولیه انعطاف پذیر شدن، مدیریت ناملایمات و سختی ها است. نویسندگان به این نتیجه رسیدند که لازم است راهبردهای متمایز برای افزایش تاب آوری ارائه دهندگان مختلف مراقبت های بهداشتی در نظر گرفته شود.
با استفاده از مقیاس تاب آوری برای بزرگسالان، آلمیدا و همکاران. (۲۰۲۳) [۶۴] گزارش داد که سطح تاب آوری متخصصان مراقبت های بهداشتی در پرتغال متوسط است. مصاحبه‌های عمیق چهار موضوع اصلی را در مورد عوامل سازمانی که تاب‌آوری فردی را افزایش می‌دهند، نشان داد: «آموزش حرفه‌ای»، «اقدامات حمایتی و رفاهی»، «سازمان‌دهی مجدد خدمات» و «قدردانی حرفه‌ای».
در کارکنان مراقبت‌های بهداشتی مراکز بهداشت عمومی در ایران، اضطراب و تاب‌آوری کووید-۱۹ به طور معنی‌داری همبستگی معکوس دارند: هرچه تاب‌آوری بالاتر باشد، نمره کل اضطراب پایین‌تر است (رایانی و همکاران، ۲۰۲۲). [۶۵].
در پرستاران در اسپانیا، همه عوامل روان‌شناختی خطر و محافظ، تغییرات قابل‌توجهی را بین اولین و دومین موج همه‌گیری کووید-۱۹ نشان دادند، به استثنای اضطراب، که در تمام ارزیابی‌ها ثابت ماند (Mendoza Bernal et al., 2023). [66]. تمامی متغیرهای محافظ کاهش یافت و متغیرهای ریسک در موج دوم افزایش یافت. علاوه بر این، ارتباط منفی قابل توجهی با اضطراب و افسردگی و ارتباطات مثبت قابل توجهی با تاب‌آوری و همه عوامل محافظتی، یعنی هوش هیجانی، خودکارآمدی و خوش‌بینی در هر دو موج وجود داشت.
در طول اوج شیوع COVID-19 در صربستان، تاب آوری متخصصان مراقبت های بهداشتی با استرس، اضطراب و افسردگی – سه مولفه وضعیت سلامت روان – همبستگی منفی داشت (صافیه و همکاران، ۲۰۲۳). [۶۷]. تاب‌آوری و بیش‌ذهنی پیش‌بینی‌کننده منفی معنادار افسردگی، اضطراب و استرس بودند.
مطالعه علائم اضطراب و افسردگی در بین افراد از ۱۱ کشور در طول قرنطینه COVID-19، دینگ و همکاران. (۲۰۲۱) [۳۹] مقابله تاب آور را با مقیاس چهار ماده ای کوتاه مقابله تاب آور ارزیابی کرد. تغییرات قابل توجهی در رابطه با مقابله تاب آوری با میانگین کلی ۱۵٫۱ (SD = 3.1). کاهش اضطراب با سطوح بالاتر مقابله تاب آور مرتبط بود اما نه با افسردگی.
به طور همزمان، در متخصصان مراقبت های بهداشتی مورد مطالعه توسط Hyseni و همکاران. (۲۰۲۳) [۲۳]سطوح پایین‌تر مهارت‌های مقابله‌ای با سطوح بالاتر مشکلات سلامت روان مرتبط بود.
ارتباط شناخته شده مطالعه سلامت روان کارکنان بهداشت و ارتباط آن با متغیرهایی مانند تاب آوری منجر به یک موضوع تحقیقاتی می شود – تاب آوری متخصصان سلامت روان پس از همه گیری COVID-19 – با هدف بررسی پیامدهای بلندمدت این همه گیری بر سلامت روان. حرفه ای ها (ون دن بروک و همکاران ۲۰۲۳) [۶۸]. این امر به ویژه مهم است زیرا “نیازهای سلامت روان کارکنان بهداشت به طور سنتی نادیده گرفته شده است، … و نیاز به ادغام مداخلات برای رسیدگی به پریشانی روانی افزایش یافته و افزایش تاب آوری در محیط های کاری پزشکی برای کسانی که مراقبت می کنند وجود دارد” (Akinnusotu et al., 2023). ، ص ۱۰۰) [۱].
با این وجود، مدتی است که چندین قدم محکم در جهت درست برداشته شده است (مانند انجمن روانشناسی آمریکا، ۲۰۲۰؛ دتور و همکاران، ۲۰۲۲؛ فریتاس و همکاران، ۲۰۲۳؛ جانسون و همکاران، ۲۰۱۵؛ نیلا و همکاران. ریویچ و همکاران، ۲۰۱۱، سیلویا و همکاران، ۲۰۱۴ [۵۶,۶۹,۷۰,۷۱,۷۲,۷۳,۷۴,۷۵]. این مطالعات و سایر مطالعات ثابت می‌کنند که تاب‌آوری را می‌توان در کودکان و بزرگسالان حتی با مداخلات کوتاه گروهی افزایش داد. در این صورت، اگر «یک چارچوب تاب‌آوری تشخیص دهد که همه جوامع، خانواده‌ها و افراد از دارایی‌ها، ریسک‌ها، عوامل حفاظتی و آسیب‌پذیری‌های متعددی تشکیل شده‌اند که برای شکل‌دهی به مسیر توسعه تعامل و تعامل دارند» (یتس و ماستن، ۲۰۰۴، ص. ۵۳۴) [۷۶]، به گروه های کم خطر نیز باید برنامه های ارتقای تاب آوری ارائه شود.
در سال ۲۰۰۴، سینکلر و والستون [۷۷] دفاع کرد که «پس از دهه‌ها تحقیق همبستگی که به شناسایی عوامل حفاظتی فردی و محیطی که رفتار تاب‌آوری را ارتقا می‌دهند، تمرکز پژوهش کنونی به فرآیند حفاظتی مقابله تاب‌آور تغییر کرده است» (ص ۹۴). آنها با تأکید بر اینکه در مقایسه با تاب آوری اطلاعات بسیار کمتری در مورد فرآیند مقابله تاب آور وجود داشت، تصریح کردند که “ویژگی متمایز مقابله تاب آوری توانایی آن در ترویج سازگاری مثبت علیرغم استرس زیاد است” (ص ۹۵).
علاوه بر این، پژوهش‌های گروه‌های مختلف بر امید و تاب‌آوری و ارتباط آن با سلامت روان متمرکز شده‌اند.
۲٫۴٫ امید، تاب آوری و سلامت روان
رابطه بین امید و تاب آوری فراتر از سلامت روان و بین این سه متغیر نیز مورد بررسی قرار گرفته است (به عنوان مثال، Laranjeira و همکاران، ۲۰۲۰؛ Sińska و همکاران، ۲۰۲۱؛ Sun و همکاران، ۲۰۲۳). [۷۸,۷۹,۸۰].
بر اساس نمونه ای از متخصصان مراقبت های بهداشتی شاغل در یک بیمارستان دولتی در ترکیه، یلدیریم و گولر (۲۰۲۱) [۸۱] یافته‌ها نشان داد که تاب‌آوری به‌عنوان یک عامل میانجی در ارتباط بین ترس از کووید-۱۹ و اضطراب کرونا عمل می‌کند. کانال میانجی از ترس ویروس کرونا تا تاب‌آوری با امید تعدیل شد. بر خلاف شرایط کم امید، اضطراب COVID-19 تأثیر قابل توجهی بر تاب آوری در بین افراد در شرایط متوسط و پر امید داشت.
اخیراً، در اواخر مرحله اضطراری همه گیر COVID-19، Torales و همکاران. (۲۰۲۳) [۸۲] بزرگسالان از جمعیت عمومی پاراگوئه را مورد مطالعه قرار داد. شرکت کنندگان با سلامت روانی شکوفا امید، تاب آوری و شادکامی ذهنی بالاتری را نشان دادند. برعکس، شرکت‌کنندگان با سلامت روانی ضعیف امید، تاب‌آوری و شادکامی ذهنی کمتری نشان دادند.
اولسمن (۲۰۲۰) [۴۳]با هدف توصیف امید در مراقبت های بهداشتی، ۷۳ مطالعه مروری را مرور کرد و سه مفهوم سازی از امید را شناسایی کرد: به عنوان یک انتظار، تاب آوری (“به این معنی بود که امید قدرت یا یک استراتژی (مقابله) برای تحمل ناملایمات است”؛ ص ۲۰۰) و میل. . اولسمن اظهار داشت که اگرچه “اثرات امید با امید به عنوان تاب آوری رابطه دارند”، “اثرات امید را نمی توان به امید به عنوان تاب آوری کاهش داد” (ص ۲۰۱).
منبع:
۱- shahrsaz.ir , پایداری | متن کامل رایگان | خطرات تخریب اکوسیستم ها: سلامت روان، امید و مقابله تاب آور متخصصان بهداشت پرتغالی
,۲۰۲۴-۰۶-۱۶ ۰۳:۳۰:۰۰
۲- https://www.mdpi.com/2071-1050/16/12/5123
برچسب ها
آور , اکوسیستم , امید , بهداشت , پایداری , پرتغالی , تاب , تخریب , خطرات , رایگان , روان , سلامت , کامل , متخصصان , متن , مقابله , ها
به اشتراک بگذارید
https://shahrsaz.ir/?p=22623
تعداد دیدگاه : 0
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.