۲٫۲٫۱٫ شرکت کنندگان تحقیق

OzHarvest نوار را عمدتاً از طریق وب سایت و شبکه گسترده رسانه های اجتماعی خود (فیس بوک، ایکس (به طور رسمی توییتر) و اینستاگرام) تبلیغ کرد. این تبلیغ مزایای بالقوه کاهش ضایعات غذایی نوار را برجسته کرد و مردم را برای سفارش آن به وب سایت OzHarvest هدایت کرد. در حین سفارش، از هر کسی که در استرالیا زندگی می کرد برای شرکت در مطالعه دعوت شد. هیچ انگیزه ای برای مشارکت در نظر گرفته نشد، اگرچه در زمان مطالعه، نوار به صورت رایگان در دسترس بود (فقط هزینه پست باید پرداخت شود).

۲٫۲٫۲٫ پروتکل تحقیق و اقدامات پیمایشی

هنگام سفارش نوار خود از وب‌سایت OzHarvest، افرادی که مایل به شرکت در این مطالعه بودند آدرس ایمیل خود را ارائه کردند و پیوندی به پیش‌نظرسنجی را ایمیل کردند تا بلافاصله تکمیل شود. در همان زمان، نوار به خانه های آنها نصب شد. در عرض سه هفته پس از ارسال نوار برای شرکت‌کننده، پیوند نظرسنجی پس از استفاده از طریق ایمیل برای آنها ارسال شد. با تأخیرهای احتمالی در تحویل پستی و شرکت‌کنندگانی که از نوار استفاده می‌کنند، فرض بر این بود که این دوره شرکت‌کنندگان را قادر می‌سازد تا قبل از تکمیل نظرسنجی پس از استفاده، از نوار برای حدود دو هفته استفاده کنند.

هنگام تکمیل هر دو نظرسنجی، از شرکت کنندگان خواسته شد که کدپستی چهار رقمی حومه استرالیا که معمولاً در آن زندگی می کنند و تاریخ تولد خود (یعنی DDMMYY) ارائه دهند. این دو مجموعه اعداد در تجزیه و تحلیل ترکیب شدند تا به هر شرکت کننده یک کد منحصر به فرد داده شود، که برای مطابقت با پاسخ های نظرسنجی قبل و بعد از استفاده آنها (در صورت تکمیل هر دو) استفاده می شود.

برای بخش اول هر نظرسنجی، شرکت‌کنندگان فهرستی از ۲۴ دسته غذا و نوشیدنی را بررسی کردند و هر دسته‌ای را که در هفت روز گذشته دور انداخته بودند، علامت زدند. از آنها خواسته شد که هر گونه غذا و نوشیدنی خوراکی را که به صورت آنلاین، در سوپرمارکت خریداری کرده‌اند، به عنوان غذای آماده یا رشد خود، و همچنین باقیمانده‌های وعده‌های غذایی یا محصولاتی که فاسد شده یا تاریخ انقضای آنها گذشته است را بگنجانند. استخوان‌ها، پوست‌ها، حفره‌ها یا هسته‌ها، یا غذا و نوشیدنی دور ریخته شده هنگام غذا خوردن در خارج از خانه شامل نمی‌شد. از شرکت کنندگان خواسته شد که هر گونه غذا یا نوشیدنی را بدون توجه به نحوه دفع آن (به عنوان مثال، در سطل زباله، کمپوست یا دادن به حیوانات خانگی) قرار دهند.

در نهایت، شرکت‌کنندگان (در مقیاس پاسخ ترتیبی پنج درجه‌ای از «هرگز» تا «همیشه») تعداد دفعات انجام برخی رفتارهای تهیه غذای خانگی (مانند بررسی ذخایر مواد غذایی قبل از خرید یا تهیه یک وعده غذایی با غذایی که نیاز به مصرف شود). رفتارهایی که در اینجا گنجانده شده اند فقط رفتار هدف کمپین Use It Up که قبلاً توضیح داده شد نبودند، بلکه شامل رفتارهایی بودند که توسط شرکت کنندگان در مطالعه ۱ به عنوان کاری که به دلیل نوار انجام می دادند ذکر شد.