شهرنشینی سریع به طور چشمگیری کاربری زمین و پوشش زمین را تغییر می دهد، در نتیجه به طور مستقیم بر ظرفیت سطح زمین برای جذب تابش خورشید تأثیر می گذارد، که تأثیرات شدیدی بر شرایط آب و هوایی محلی دارد. یکی از پیامدهای قابل توجه جزیره گرمایی شهری (UHI) است که به پدیده ای اشاره دارد که مناطق شهری دمای اتمسفر یا سطح بالاتری نسبت به همتایان غیرشهری خود نشان می دهند. اثر UHI به دلیل اثرات نامطلوب آن یک نگرانی عمده است [۱,۲]مانند افزایش مصرف انرژی [۳]، کیفیت هوا را بدتر کرد [۴]، و خطرات بالاتر مرگ و میر ناشی از بیماری های مربوط به گرما [۵]. مطالعات ارتباط واضحی بین انواع پوشش زمین و اثر UHI نشان داده است [۶,۷]. پارک‌های شهری به‌عنوان یکی از اجزای اساسی زیرساخت‌های آبی و سبز شهری، شبیه‌ترین مناطق با طبیعت هستند، با ترکیبی از آب‌ها و تکه‌های فضای سبز. بنابراین، پارک‌های شهری نسبت به مناطق مسکونی اطراف خنک‌تر هستند و مانند جزیره‌ای خنک، بر مناطق مجاور اثر خنک‌کنندگی دارند. به عنوان مثال، مطالعات قبلی نشان داده است که دمای مناطق اطراف در فاصله صدها متری اطراف پارک های شهری را می توان ۲ تا ۳ درجه سانتی گراد کاهش داد. [۸,۹,۱۰]. این پدیده به عنوان اثر جزیره خنک کننده پارک (PCIE) نشان داده می شود. به دلیل PIE قابل توجه، پارک های شهری به عنوان یک راه حل امیدوارکننده برای کاهش اثر UHI شناخته شده اند. [۱۱,۱۲,۱۳].

با تنظیم و کنترل عوامل کلیدی که به طور قابل‌توجهی بر PCIE تأثیر می‌گذارند، می‌توان پارک‌های شهری را به‌طور منطقی طراحی کرد تا اثر خنک‌کنندگی آن‌ها به حداکثر برسد. مطالعات قابل‌توجهی بر روی اثرات خنک‌کننده فضای سبز و بدنه‌های آبی، عوامل مهمی را که بر PCIE تأثیر می‌گذارند، نشان داده‌اند. هم ترکیب منظر و هم پیکربندی چشم‌انداز پارک‌ها با PCIE مرتبط هستند. [۱۲,۱۴,۱۵,۱۶,۱۷]. پارامترهای رایج مورد استفاده برای توصیف ویژگی های منظر پارک ها شامل اندازه پارک، ویژگی های هندسی و ترکیب پوشش زمین است. روابط آنها با PCIE برای شناسایی عوامل کلیدی موثر بر PCIE مورد بحث قرار گرفته است [۱۸,۱۹,۲۰]. با این حال، هنوز در مورد عوامل کلیدی موثر بر PCIE نامشخص است. مطالعات در مناطق مختلف حتی به نتایج متناقضی نیز می رسد. در حالی که اندازه پارک، که بیش از ۵۰٪ از تغییرات PCIE در شرق چین را توضیح می دهد. [۲۱,۲۲]، معمولاً به عنوان عامل غالب شناخته می شود، یک اندازه آستانه وجود دارد که فراتر از آن تأثیر آن بر PCIE کاهش می یابد. [۱۲]. یافته های متناقضی در مورد پیچیدگی شکل پارک ها وجود دارد. برخی از تحقیقات نشان می دهد که اشکال پیچیده تر PCIE را تقویت می کند [۲۳,۲۴]، در حالی که مطالعات دیگر نشان می دهد که اشکال پارک دایره ای باعث تقویت PCIE می شود [۱۸,۲۵]. علاوه بر این، PCIE نه تنها از مناظر داخلی پارک‌ها بلکه تحت تأثیر شرایط بیرونی آنها نیز قرار می‌گیرد. ترکیب چشم انداز محیط اطراف [۲۶,۲۷]مورفولوژی ساختمان سه بعدی [۲۸]منطقه آب و هوای محلی (LCZ) [29]و آب و هوای پس زمینه جغرافیایی [۲۱,۳۰]، همچنین گزارش شده است که به طور قابل توجهی بر PCIE تأثیر می گذارد. بنابراین، مطالعات منطقه‌ای که ویژگی‌های خاص هر شهر را در نظر می‌گیرد برای درک بهتر عوامل محرک PCIE و در نتیجه هدایت مؤثر ساخت پارک‌های شهری ضروری است.

ارزیابی کمی PCIE برای درک عوامل تأثیرگذار آن ضروری است. با توجه به پوشش فضایی گسترده، دمای سطح زمین ($L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$) تصاویر به دست آمده از حسگرهای دور مادون قرمز حرارتی به طور گسترده در ارزیابی کمی PCIE استفاده شده است. را $L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$ تفاوت بین فضای داخلی پارک و منطقه اطراف آن یک معیار رایج برای ارزیابی PCIE است [۳۱,۳۲,۳۳]. برای تعریف منطقه اطراف، باید یک منطقه حائل در خارج از پارک ساخته شود. دو روشی که معمولاً در جامعه برای تعیین شعاع بافر استفاده می شود، روش فاصله ثابت و روش «$L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$روش نقطه عطف منحنی فاصله [۳۳]. در حالی که روش فاصله ثابت از شعاع بافر یکنواخت برای همه پارک ها استفاده می کند [۳۱]، “$L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$روش نقطه عطف منحنی «فاصله» با شناسایی اولین نقطه عطف یک «شعاع بافر منحصر به فرد برای هر پارک» تعیین می کند.$L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$منحنی فاصله [۲۴,۲۶]. مجموعه ای از مناطق حائل با فواصل مساوی از مرز پارک ایجاد می شود تا “$L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$منحنی فاصله. مقدار متوسط ​​از $L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$ در هر منطقه حائل برای تجزیه و تحلیل نحوه محاسبه می شود $L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$ با فاصله از پارک تغییر می کند (یعنی “$L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$منحنی فاصله). تحت تأثیر PCIE، $L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$ در ابتدا با افزایش فاصله از پارک افزایش می یابد و سپس تمایل به تثبیت دارد زیرا اثر PCIE به تدریج کاهش می یابد. این همچنین فرض می کند که اولین نقطه عطف “$L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$منحنی فاصله” نقطه ای است که در آن $L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$ تثبیت می کند. این نقطه عطف را می توان با روش های مختلف از جمله بازرسی چشمی شناسایی کرد [۲۴,۳۲]، تعیین آستانه برای $L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$ تفاوت بین بافرها [۳۴,۳۵]، یا ارزیابی مشتق تابع چند جمله ای مکعبی برازش منحنی [۲۶,۳۶]. فاصله فضایی مربوط به اولین نقطه عطف به عنوان شعاع بافر در نظر گرفته می شود.

مزایای روش فاصله ثابت ساده و آسان برای پیاده سازی است [۳۳,۳۷]. با این حال، این روش ممکن است عدم قطعیت هایی را در ارزیابی PCIE ایجاد کند [۳۸]. توزیع از $L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$ اطراف پارک الگوهای فضایی پیوسته ای را نشان می دهد که به طور کلی در پارک های مختلف متفاوت است. “$L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$منحنی «فاصله» بینش ارزشمندی در مورد الگوها ارائه می دهد. با اولین نقطه عطف “$L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$منحنی فاصله، معیارهای اضافی را می توان برای ارزیابی بیشتر PCIE محاسبه کرد. به عنوان مثال، یو و همکاران. معیارهای پیشنهادی برای ارزیابی میزان و شدت PCIE بر اساس اولین نقطه عطف [۳۹]. وسعت PCIE منطقه حائل از لبه پارک تا فاصله مربوط به اولین نقطه عطف است. شدت PCIE تفاوت بین آن است $L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$ در اولین نقطه عطف و میانگین $L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$ از پارک از آنجایی که اولین نقطه عطف نشان دهنده حداکثر میزان تحت تأثیر PCIE است، این معیارها PCIE را از منظر حداکثر فضایی ارزیابی می کنند. به دلیل پیوستگی فضایی و غیر خطی بودن$L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$منحنی فاصله، اولین نقاط عطف ممکن است برای پارک‌هایی با «مختلف» یکسان باشد.$L\mathrm{اس}\mathrm{تی}$منحنی های فاصله. این نشان می‌دهد که معیارهای بالا ممکن است نتوانند الگوهای فضایی پیوسته و ناهمگنی فضایی ذاتی PCIE را به تصویر بکشند. برای رفع این محدودیت، پنگ و همکاران. [۴۰] اخیراً معیارهایی برای ارزیابی PCIE از منظر حداکثر و انباشت فضایی پیشنهاد شده است. معیارها از دیدگاه حداکثر فضایی، که حداکثر میزان تأثیر PCIE را ارزیابی می‌کند، شامل منطقه خنک‌کننده پارک می‌شود ($پ\mathrm{سی}آ$) و راندمان خنک کننده پارک ($پ\mathrm{سی}E$). علاوه بر این، معیارها از دیدگاه انباشت فضایی، که تأثیر پیوسته انباشته شده را در حداکثر میزان تأثیر ارزیابی می‌کنند، شامل شدت سرمایش پارک می‌شوند.$پ\mathrm{سی}\mathrm{من}$) و گرادیان خنک کننده پارک ($پ\mathrm{سی}\mathrm{جی}$). این معیارها به طور گسترده برای افزایش ارزیابی PCIE استفاده شده است [۴۱,۴۲,۴۳,۴۴,۴۵,۴۶]. به عنوان مثال، شی و همکاران. PCIE فضاهای سبز در شهرهای بزرگ کمربند اقتصادی رودخانه یانگ تسه در چین را بررسی کرد [۴۵]. ژانگ و همکاران به طور جامع PCIE پارک های شهری در منطقه آب و هوایی معتدل موسمی چین را ارزیابی کرد [۴۶].

ژنگژو که در دهه ۱۹۸۰ به عنوان “شهر سبز” افتخار می کرد، در ژانویه ۲۰۲۰ عنوان باغ شهر ملی اکولوژیکی را دریافت کرد. با این حال، به دلیل شهرنشینی سریع، این شهر با چالش های مرتبط با اثرات UHI روبرو است، همانطور که در مطالعات اخیر برجسته شده است. [۴۷,۴۸]. آخرین تحقیق در سال ۲۰۲۳ ژنگژو را در میان ۱۰ شهر “کوره” در مراکز استان ها رتبه بندی کرد. [۴۹]، بنابراین بر نیاز مبرم به استراتژی های برنامه ریزی شهری پایدار تأکید می کند. ژنگ ژو در راستای تعهد خود به ارتقای محیط زیست شهری و برآوردن نیازهای متنوع ساکنانش، بر اساس برنامه سیستم فضای سبز شهری ژنگژو، قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ به یک فضای سبز پارکی به وسعت ۱۰۰۰۷ هکتار در منطقه اصلی شهری دست یابد. ۲۰۱۳-۲۰۳۰). چگونگی برنامه ریزی و ساخت پارک های شهری برای دستیابی به این اهداف به یک موضوع عملی فوری تبدیل شده است. با این حال، تحقیقات محدودی در مورد PCIE پارک‌ها در ژنگژو وجود دارد.