۱٫ معرفی
عابر پیاده اغلب به عنوان فردی که با پای پیاده سفر می کند توصیف می شود، در حالی که سرعت پیاده روی فردی به عنوان مسافت طی شده در طول زمان صرف شده در سفر تعریف می شود و بر حسب متر در ثانیه اندازه گیری می شود. [
۱]. پیاده‌روی قدیمی‌ترین و ضروری‌ترین روش حمل‌ونقل است، زیرا تقریباً همه سفرها شامل یک مسیر پیاده روی است. محیط های پیاده روی عابران پیاده شامل مناطق عابر پیاده بدون تردد وسایل نقلیه، فضاهای مشترک و مناطق ترافیکی مختلط مانند تقاطع خیابان ها و گذرگاه ها می باشد. علاوه بر این، هنگام استفاده از زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی و وسایل نقلیه، عابرین پیاده به عنوان مسافر شناخته می‌شوند. عابران پیاده آسیب پذیرترین کاربران جاده هستند زیرا مستقیماً در معرض شرایط محیطی و خطر تصادف با اتومبیل های شخصی یا حتی دوچرخه ها و اسکوترهای الکترونیکی در فضاهای مشترک قرار دارند. سرعت فردی آنها به هر دو ویژگی برون زا و درون زا از جمله سن، جنسیت و شرایط فیزیکی بستگی دارد.
دینامیک حرکت عابر پیاده به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است زیرا ورودی ارزشمندی برای تعداد زیادی از تحلیل‌ها مانند تخلیه اضطراری، طراحی دینامیکی پل عابر پیاده، مرکز حمل و نقل و طراحی معماری است. سرعت حرکت یک عنصر کلیدی در همه این مطالعات است، زیرا به طور مستقیم با عملیات زیرساخت و سطح خدمات، در شرایط عادی و مختل ارتباط دارد. [
۲]. در چنین مواردی، سرعت راه رفتن برابر با میانگین سرعت فردی همه عابران پیاده در نظر گرفته می شود که در یک مسافت یکسان در یک محیط خاص حرکت می کنند. سرعت متوسط به عناصر طراحی زیرساخت، شرایط محیطی، تراکم عابر پیاده و پویایی کلی جمعیت بستگی دارد. سرعت نامحدود در شرایط بهینه، یعنی سرعت جریان آزاد، معیار دیگری است که برای طراحی زیرساخت استفاده می شود. کتابچه راهنمای ظرفیت حمل و نقل و کیفیت خدمات – ویرایش دوم [
۲,
۳] محدوده پایه را برای سرعت راه رفتن جریان آزاد تعریف می کند که از ۰٫۷۵ متر بر ثانیه تا ۲٫۴۱ متر بر ثانیه متغیر است. این محدوده شامل پیاده‌روی و آهسته دویدن محدود می‌شود، که منعکس‌کننده تغییر قابل‌توجه در سرعت عابر پیاده است که از عوامل متعددی بر روی سرعت پیاده‌روی مطلوب و واقعی تأثیر می‌گذارد. سرعت توصیه شده پیاده روی عابر پیاده برای طراحی ۱٫۲۵ متر بر ثانیه است [
۲]، در حالی که سرعت در نظر گرفته شده برای زمان بندی سیگنال عابر پیاده ۱٫۲ متر بر ثانیه است [
۴]. با این حال، شایان ذکر است که آن مقادیر مرجع با توجه به زمینه متفاوت است.
البته، سرعت متوسط نیز به طور مستقیم با تراکم عابر پیاده مرتبط است، همانطور که توسط تئوری جریان ترافیک پیشنهاد شده است. تحت رژیم های کم تراکم، عابران پیاده می توانند با سرعت جریان آزاد دلخواه حرکت کنند، در حالی که افزایش تراکم باعث کاهش سرعت حرکت می شود. [
۲]. افزایش تراکم با راحتی کمتر عابران پیاده مطابقت دارد [
۵]، کارایی زیرساخت و سطح خدمات [
۶]. عملیات در سطوح ظرفیت، توان عابر پیاده را به حداکثر می‌رساند، اما در دینامیک جریان بی‌ثباتی ایجاد می‌کند. هنگام وقوع حوادث، ثبات در شرایط تخریب شده اهمیت ویژه ای دارد. تأثیر حوادث جزئی را می توان به راحتی تحت جریان پایدار جذب کرد، در حالی که تأثیر حوادث مهم را می توان کاهش داد و تخلیه اضطراری تأسیسات حیاتی را می توان با ایمنی انجام داد.
با توجه به سیستم های حمل و نقل به ویژه، پویایی عابر پیاده از نظر طراحی و عملیات کارآمد بسیار مهم تر می شود. با این وجود، داده‌های مرتبط اغلب در دسترس نیستند، برآورد پارامترهای مربوطه دشوار است و فرمول‌های تحلیلی بسیار پیچیده هستند. جمع‌آوری سیستماتیک داده‌ها برخلاف ترافیک خودرو، روش معمولی نیست و تجهیزات حسگر استاندارد نیست. حتی زمانی که تراکم و سرعت مشخص باشد، شاخص‌های کل ممکن است نتوانند صحنه‌های ترافیکی را خلاصه کنند، زیرا در مورد عابران پیاده، ناهمگونی قوی‌تری در بین افراد مشاهده می‌شود در حالی که عوامل محیطی تأثیر بیشتری دارند. همچنین، پارامترهای در حال تکامل و/یا برون زا تأثیرگذارتر هستند، همانطور که در مورد همه‌گیری اخیر COVID-19 رخ داد، زمانی که فاصله‌گذاری اجتماعی الگوهای رفتاری جدیدی را تعریف کرد. [
۷]. علاوه بر این، مدل‌های پیوسته مکان و زمان به دلیل افزایش سطح پیچیدگی که با تراکم افزایش می‌یابد، نمی‌توانند به اندازه کافی صحنه‌های ترافیک و انتخاب‌های رفتاری را توصیف کنند. بنابراین، رویکردهای مدل‌سازی جایگزین، مانند شبیه‌سازی مبتنی بر عامل، به تدریج اولویت محققانی را که مطالعات شهری آینده‌نگر را انجام می‌دهند، به دست می‌آورد.
از جمع‌آوری داده‌ها تا مدل‌سازی و پیش‌بینی‌های آتی، سرعت عابر پیاده یک پارامتر ضروری و ورودی مهم برای برنامه‌ریزی حمل‌ونقل، طراحی زیرساخت و اندازه است. عوامل موثر بر سرعت به طور گسترده در ادبیات مطالعه شده است، اما نتایج همیشه همگرا نیستند. سن [
۸]، جنسیت [
۹]، و ویژگی های محیط پیاده روی [
۱۰] معمولاً بسیار تأثیرگذار گزارش می شوند. سایر عوامل تجزیه و تحلیل شده عبارتند از شرایط آب و هوایی، سر و صدا، یا کاربری زمین مجاور [
۱۱,
۱۲,
۱۳]. با وجود ادبیات گسترده در مورد این موضوع، هیچ طبقه بندی سیستماتیکی از آن عوامل وجود ندارد. تا آنجا که نویسندگان دانش دارند، هیچ ارزیابی مقایسه ای از اهمیت نسبی تأثیر آنها بر سرعت عابر پیاده وجود ندارد. درک بهتر عوامل تعیین کننده سرعت راه رفتن برای طراحان زیرساخت، محققان و اپراتورها بسیار سودمند خواهد بود زیرا ظرفیت و سطح خدمات (LoS) از سرعت واقعی ناشی می شود.
با توجه به موارد فوق، هدف این بررسی پرداختن به دو سؤال مطرح است: (i) عوامل اصلی مؤثر بر سرعت راه رفتن عابر پیاده، و (ii) تا چه حد این عوامل بر سرعت راه رفتن تأثیر می‌گذارند. در بررسی، عوامل تأثیرگذار به پنج دسته مجزا به شرح زیر دسته‌بندی می‌شوند:
- (۱)
-
ویژگی های جریان عابر پیاده: از جمله وضعیت ترافیک عابر پیاده و تأثیر سایر عابران پیاده بر سرعت (تراکم، جریان).
- (۲)
-
ویژگی های عابر پیاده: مانند سن، جنسیت و ویژگی های فیزیکی که بر سرعت راه رفتن عابر پیاده تأثیر می گذارد.
- (۳)
-
پیکربندی چیدمان: با در نظر گرفتن چیدمان محیط پیاده روی (به عنوان مثال، تنگناها، راهروها، شیب، سطح)، و همچنین کاربری زمین و موانع دائمی یا موقت.
- (۴)
-
شرایط محیطی: از جمله صداها و شرایط فصل/آب و هوا.
- (۵)
-
الگوهای رفتاری عابر پیاده: از جمله راه رفتن به صورت گروهی، حمل بار و استفاده از تلفن همراه.
موارد گزارش ترجیحی برای بررسی های سیستماتیک و متا آنالیز (PRISMA) به عنوان مبنایی برای بررسی سیستماتیک استفاده شد. پایگاه داده اسکوپوس برای جمع آوری تمام مطالعات مربوط به حوزه مورد علاقه که منحصراً بر اساس منابع داده های تجربی یا مشاهده ای است، استفاده شد. مطالعات پزشکی، ایمنی عابر پیاده و مجموعه داده های شبیه سازی شده از تجزیه و تحلیل حذف شدند. هم میانگین سرعت واقعی و هم سرعت راه رفتن افقی جریان آزاد، در داخل یک مرکز یا در مناطق بیرونی در نظر گرفته شد.
ساختار مقاله به شرح زیر است:
بخش ۲ روش بررسی دنبال شده را شرح می دهد،
بخش ۳ عوامل مؤثر بر سرعت راه رفتن را همراه با میزان تأثیر آنها ارائه می دهد و
بخش ۴ نتیجه گیری اصلی را مورد بحث قرار می دهد.
۲٫ مواد و روشها
۲٫۱٫ استراتژی جستجو
پایگاه داده Scopus در ماه مه ۲۰۲۲ برای شناسایی ادبیات مربوطه استفاده شد. کلیدواژه های مورد استفاده «سرعت راه رفتن عابر پیاده» بوده و جستجو در عنوان، چکیده و کلیدواژه مقاله انجام شده است. مجموعه محدودیت‌ها برای این جستجوها «زبان انگلیسی» و «مقالات مجله» بود. این جستجو در مجموع ۸۶۳ رکورد را ارائه کرد. در نهایت، انتخاب کلمات کلیدی به منظور محدود کردن مرحله بعدی خواندن کامل مقاله انجام شد. کلیدواژه هایی که حذف شدند به تفکیک رشته در زیر فهرست شده اند:
-
مطالعات پزشکی: زخم ها و جراحات، مقیاس آسیب، ترومای جمجمه ای؛
-
ایمنی عابر پیاده: ناوبری، اجتناب از برخورد؛ و
-
داده های شبیه سازی شده: پیش بینی
این مرحله جستجو ۶۴۱ رکورد را ارائه کرد. پس از آن، موارد تکراری حذف شد و چکیده ها برای بررسی اعتبار آنها بررسی شدند. دسته بندی هایی که به عنوان نامعتبر در نظر گرفته شدند به شرح زیر بودند:
-
داده های ارائه شده از مدل های شبیه سازی یا مدل های پیش بینی.
-
حرکت عمودی و آزمایش های تخلیه؛
-
ساختار نوسان جانبی؛
-
مطالعات در مورد سرعت عابر پیاده پس از ضربه / سکته یا مطالعات بر روی عابران پیاده دارای معلولیت یا شرایط توانبخشی.
-
مطالعه تأثیر سرعت بر رفتار (مثلاً احتمال برخورد).
-
مطالعات در مورد فاصله گام ها یا فاصله راه رفتن.
-
نظارت بر دسترسی یا پیاده‌روی یک شهر/محله.
در نهایت، ۱۴۳ مقاله برای خواندن متن کامل ادامه یافت. روش فوق در ارائه شده است
شکل ۱.
۲٫۲٫ روش سنتز
ادبیات واجد شرایط در نظر گرفته شده شامل مطالعات حرکت یا رفتار عابر پیاده از طریق مشاهدات میدانی یا آزمایش‌های ساختاری است که آمار توصیفی یا تجزیه و تحلیل کمی سرعت راه رفتن را گزارش می‌کند. با توجه به عواملی که بر سرعت راه رفتن تأثیر می‌گذارند، فرآیندی که دنبال می‌شود بر این اساس است که آیا ادبیات با دسته‌هایی که قبلاً ذکر شد مرتبط است یا خیر. پس از مطالعه دقیق متن کامل، در نهایت ۹۶ مطالعه در بررسی گنجانده شد. اطلاعات جمع آوری شده از ادبیات به اطلاعات زیر پاسخ می دهد:
-
سالی که جمع آوری داده ها انجام شد، در صورت گزارش، و کشور؛
-
مکان، خواه یک مرکز عمومی (داخلی) یا فضای عمومی (خارج) باشد.
-
هدف پژوهش؛
-
روش جمع آوری داده ها (مشاهده/آزمایش میدانی)، تعداد شرکت کنندگان، مدت زمان ضبط و ابزار فنی (دوربین ویدیویی، کرونومتر و غیره)؛
-
روش استخراج داده ها؛
-
نتایج، از جمله عامل تأثیرگذار و نرخ‌های سرعت راه رفتن، در صورت گزارش.
سرعت راه رفتن به m∗s تبدیل شد-۱و در صورت نیاز میانگین ها محاسبه شد. با توجه به جمع آوری داده ها، شناسایی و اعتبار سنجی داده های غیرعادی خارج از محدوده این مقاله است. علاوه بر این، همه مقالات موجود در این بررسی، توضیحات مفصلی از روش‌های جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌های خود ارائه نکرده‌اند.
در نهایت، این بررسی شامل یک متاآنالیز ادبیات مربوط به نرخ سرعت راه رفتن و عوامل موثر است. هدف از متاآنالیز ترکیب نتایج حاصل از مطالعات متعدد برای ارائه درک جامعی از تأثیر عوامل مختلف بر نرخ سرعت راه رفتن بود. تجزیه و تحلیل از میانگین نرخ های سرعت راه رفتن گزارش شده در ادبیات استفاده کرد و اندازه اثر را برای هر عامل تأثیرگذار محاسبه کرد. نتایج متاآنالیز در بخش های بعدی ارائه و مورد بحث قرار می گیرد.
در دهه ۱۹۷۰، اولین گام ها در تجزیه و تحلیل رفتار عابر پیاده و سرعت با کمک شمارش دستی انجام شد. با این حال، بیشتر مطالعات پس از سال ۲۰۰۰ انجام شد. مشاهدات میدانی با تکنیک‌های عکاسی غالب‌ترین آنها هستند و ابزارهای فنی در اضافه‌وقت تکامل می‌یابند. مطالعات تجربی داخلی جدیدتر هستند، اما ۴۱٪ از ادبیات جمع آوری شده را تشکیل می دهند. آنها از روش های نوظهور برای جمع آوری داده های عابر پیاده مانند سیستم های تشخیص و واقعیت مجازی استفاده می کنند. از نظر توزیع جغرافیایی، بیشترین تلاش برای درک پویایی عابر پیاده در چین مشاهده شده است (۲۱٪ از کل مطالعات). ایالات متحده آمریکا و بریتانیا هر کدام با تقریباً ۸ درصد پس از آن قرار دارند. که در
شکل ۱، سهم هر کشور در رشته مورد علاقه نمایش داده می شود.
۳٫ نتایج
عوامل تأثیرگذار همانطور که قبلاً ذکر شد به پنج دسته مجزا طبقه‌بندی شدند: (۱) ویژگی‌های جریان عابر پیاده، (۲) ویژگی‌های عابر پیاده، (iii) پیکربندی چیدمان، (IV) شرایط محیطی، و (V) الگوهای رفتاری عابر پیاده. آنها در بخش های فرعی زیر ارائه شده اند.
۳٫۱٫ ویژگی های جریان عابر پیاده
تئوری جریان ترافیک در درجه اول به مطالعاتی در مورد حرکت وسایل نقلیه حمل و نقل مربوط می شود و از رابطه و متغیرهای اساسی استفاده می کند: جریان (Q)، تراکم (k) و سرعت (V) [
1]. نمودار بنیادی اولین بار در دینامیک عابر پیاده در سال ۱۹۷۱ معرفی شد، زمانی که مشاهدات میدانی با کمک تکنیک های عکاسی به کار گرفته شد و رابطه چگالی با سرعت تعریف شد. [
۳]. تفاوت با ترافیک خودرو در این است که تراکم در اینجا بر حسب تعداد عابران پیاده در متریک مجذور طول پیاده‌رو اندازه‌گیری می‌شود. همانطور که توسط [
۱۴,
۱۵]، جریان (Q) یک متغیر اساسی در تئوری جریان عابر پیاده است. با این حال، تراکم (k) به عنوان عامل کلیدی تأثیرگذار بر سرعت عابر پیاده عمل می کند.
رابطه معکوس بین سرعت و چگالی در مطالعات میدانی و تجربی پسین تأیید شد. مطالعات میدانی با استفاده از تکنیک‌های مختلف ضبط ویدئو در محیط‌های مختلف خیابان از جمله پیاده‌روها اجرا شد [
۱۶,
۱۷]، تقاطع های علامت دار [
۹]، تقاطع های بدون علامت [
۱۸]، و پیاده روها [
۱۹,
۲۰,
۲۱,
۲۲,
۲۳]. نتایج مشابهی با شمارش دستی به دست آمد [
۲۴]. جالب توجه است، دو مطالعه میدانی یک همبستگی مثبت بین چگالی و سرعت را برای سطوح چگالی کم گزارش می‌کنند [
۱۵,
۲۵]. همبستگی منفی فقط برای چگالی های بالاتر ثابت می شود، که احتمالاً مربوط به قسمت متراکم نمودار اساسی است. با عطف به آزمایش‌های کنترل‌شده، همه مطالعات همبستگی منفی بین سرعت و چگالی را با استفاده از تکنیک‌های ویدئویی تایید می‌کنند. [
۹,
۲۶,
۲۷,
۲۸,
۲۹,
۳۰,
۳۱,
۳۲,
۳۳,
۳۴] یا شمارش دستی [
۲۵]. تمام روابط گزارش شده در ارائه شده است
میز ۱.
این بخش تأثیر ویژگی های تراکم بر سرعت راه رفتن را خلاصه می کند. دو دسته اصلی برای جمع آوری داده ها، تکنیک های ضبط ویدئو و ردیابی دستی نشان داده شد. ازدحام متراکم در فضای قابل پیاده‌روی مانع از راه رفتن آزادانه عابران پیاده با سرعت مطلوب و افزایش زمان سفر می‌شود که این امر نیز بیان می‌شود. [
۲].
۳٫۲٫ ویژگی های عابر پیاده
این بخش دو ویژگی حیاتی عابر پیاده را که در ادبیات وجود دارد، یعنی جنسیت و سن را در نظر می‌گیرد و تأثیر آنها را بر سرعت راه رفتن عابر پیاده مورد بحث قرار می‌دهد.
با شروع از تفاوت‌های جنسیتی، تقریباً تمام مطالعات نشان می‌دهند که مردان معمولاً در هر شرایط و محیط‌های خیابانی سریعتر از زنان راه می‌روند: گذرگاه‌های علامت‌دار یا بدون علامت. [
۳۸,
۳۹,
۴۰,
۴۱,
۴۲,
۴۳,
۴۴,
۴۵,
۴۶,
۴۷,
۴۸,
۴۹]، پیاده روها [
۲۳,
۳۵,
۵۰,
۵۱,
۵۲,
۵۳,
۵۴,
۵۵,
۵۶]، پیاده روها [
۲۵,
۵۷,
۵۸]، و داخل تأسیسات عمومی [
۱۰,
۳۴,
۵۹,
۶۰,
۶۱]. این تفاوت در سرعت به ویژگی های راه رفتن نسبت داده می شود که منجر به گام های بلندتر برای مردان می شود [
۶۰]، رفتار بی باکانه مردان [
۶۲]، فاصله امنیتی که به نظر می رسد برای زنان بیشتر است [
۳۴]یا این واقعیت که زنان تمایل دارند بیشتر با تلفن همراه یا هنگام راه رفتن در یک گروه چت کنند که حواس آنها را پرت می کند. [
۹].
جالب است که برخی از مطالعات سرعت بالاتری را برای زنان در شرایط خاص گزارش می‌کنند. نویسندگان از [
۳۶] سرعت راه رفتن را به صورت دستی در یک مسیر پیاده روی در یک بیمارستان آموزشی شمارش کرد و میانگین سرعت راه رفتن برای زنان را ۳٫۵٪ بیشتر دریافت کرد. سرعت عبور در گذرگاه‌های عابر پیاده برای زنان بیشتر است [
۴۰,
۶۳]. در نهایت، زوج های زن هنگام راه رفتن بدون محدودیت در پیاده روی محوطه دانشگاه در طول مشاهده میدانی در چین سرعت بالاتری داشتند. [
۶۴].
جدول ۲ با در نظر گرفتن روش‌های مختلف جمع‌آوری داده‌ها، مقادیر متوسط سرعت موجود در ادبیات جمع‌آوری‌شده برای هر جنسیت را ارائه می‌کند. جدول بر اساس روش، جمع آوری داده ها و مکان مرتب شده است.
در مورد تأثیر سن، ادبیات تأیید می کند که بر سرعت عابر پیاده به دنبال یک منحنی U شکل معکوس کلی تأثیر می گذارد. به نظر می رسد کودکان کندتر از بزرگسالان جوانی که سریعتر از سالمندان راه می روند، راه می روند [
۱۵,
۳۷,
۳۸,
۴۸,
۵۲,
۵۸,
۶۵,
۶۶,
۶۷]که در درجه اول به شرایط سلامتی در سالمندان و تفاوت در استقامت و ساختار بدن نسبت داده می شود. [
۶۰]. با این حال، در برخی موارد، سرعت بالاتری برای کودکان در مقایسه با بزرگسالان گزارش شده است [
۳۷,
۳۹,
۴۳].
سرعت راه رفتن عابران جوان و میانسال بیشتر از افراد مسن است و با افزایش سن سرعت آن کاهش می یابد. [
۲۷,
۳۵,
۳۹,
۴۲,
۴۴,
۴۷,
۴۸,
۵۴,
۵۶,
۵۷,
۶۳,
۶۸,
۶۹,
۷۰]. بیانیه فوق با آزمایش های کنترل شده نیز به اثبات رسیده است [
۵۰,
۵۹,
۷۱,
۷۲,
۷۳,
۷۴]. در نهایت، زمان عبور به طور کامل در مورد سالمندان مورد مطالعه قرار گرفته است که در نتیجه به دلیل سرعت کمتر و نیاز به فضای شخصی بزرگتر، زمان کافی برای آنها در هنگام عبور از یک تقاطع وجود ندارد. [
۴۹,
۶۰,
۷۵,
۷۶].
این بخش بر تأثیر ویژگی‌های عابران پیاده، جنسیت و سن بر سرعت تأکید می‌کند. به طور کلی، گزارش شده است که مردان سریعتر راه می روند. با این حال، این گفته را می توان تحت برخی شرایط رد کرد. با توجه به پارامتر سن، سرعت را می توان با یک منحنی U شکل معکوس مشخص کرد. که در
جدول ۳، نرخ های سرعت راه رفتن بر اساس سن ارائه شده است. جدول بر اساس روش، جمع آوری داده ها و مکان مرتب شده است.
۳٫۳٫ پیکربندی چیدمان
در زیر بخش پیکربندی محیط، ما دو دسته اصلی مرتبط با مطالعه عواملی را که بر سرعت پیاده‌روی عابر پیاده تأثیر می‌گذارند شناسایی می‌کنیم: (i) راه رفتن در فضای باز (تقاطع‌های علامت‌دار یا بدون علامت، پیاده‌روها و غیره) و (ii) راه رفتن در داخل خانه. در این دسته‌بندی‌ها، ما چندین عامل کلیدی را در نظر می‌گیریم که ممکن است بر رفتار عابر پیاده تأثیر بگذارد، از جمله شیب و زاویه سطح پیاده‌روی، کاربری زمین و اندازه شهر، و عناصر طراحی مانند موانع و وضعیت روسازی.
یک مطالعه اولیه رفتار پیاده روی عابر پیاده را هنگام راه رفتن در داخل و خارج از خانه تجزیه و تحلیل کرد و ادعا کرد که به نظر می رسد عابران پیاده در هنگام راه رفتن در فضای باز سریعتر هستند. [
۲۴] برای مسائل ایمنی و شرایط آب و هوایی [
۶۰]. عناصر پیاده روی و طراحی آنها بر سرعت تأثیر می گذارد از جمله بخش های خیابان، گذرگاه ها، پیاده روها و غیره. [
۴۴,
۵۱,
۵۸,
۶۲]; طول عابر پیاده و طول مسافت جلو [
۲۷,
۶۷,
۷۷]; علامت گذاری های عبوری [
۴۵,
۷۸]; عرض خیابان [
۴۲]; و در پارکینگ وسایل نقلیه موتوری خیابانی [
۲۲]. سرعت پیاده روی با اندازه شهر با توجه به همبستگی مثبت دارد [
۱۵,
۵۵]. همچنین کاربری زمین از نظر قابلیت پیاده روی نقش مهمی در سرعت پیاده روی دارد [
۱۲,
۲۶,
۴۳,
۵۷,
۵۸]. سرعت با شیب کاهش می یابد [
۲۸,
۵۰,
۵۲,
۵۴,
۵۶,
۷۹] و تاثیر هوای سرد بر روسازی مانند یخ [
۵۴]. بر خلاف موارد فوق، هیچ تاثیری از عرض روسازی و وضعیت آن وجود ندارد [
۲۳] و همچنین کنترل ترافیک [
۴۸] گزارش شده است.
با توجه به رفتار راه رفتن در داخل ساختمان، همبستگی منفی بین درجه زاویه و سرعت وجود دارد [
۸۰,
۸۱,
۸۲,
۸۳,
۸۴]و همچنین وجود موانع [
۷۵,
۷۹]، گزارش می شوند. از سوی دیگر، یک همبستگی مثبت بین (i) ارتفاع دیوارها [
۲۹] گزارش شده است که عابران پیاده از آن دور می شوند [
۸۵] و (ii) وجود علائم راهنما [
۱۰] هنگام راه رفتن در یک گذرگاه محصور با سرعت گزارش می شود.
در نتیجه، پیکربندی محیط پیاده روی دارای چندین ویژگی است که بر رفتار پیاده روی عابر پیاده و در نتیجه بر سرعت آنها تأثیر می گذارد. تفاوت بین راه رفتن در داخل و خارج از منزل مشخص نیست زیرا به عوامل مختلفی مانند وضعیت روسازی، زاویه چرخش، شیب و محدودیت های متحرک یا پایدار بستگی دارد.
۳٫۴٫ شرایط محیطی
شرایط محیطی که به عنوان تأثیرگذار شناخته می شوند عبارتند از (i) صدا و نور و (ii) شرایط آب و هوایی.
محیط صوتی ممکن است مربوط به “صداهای طبیعت” مانند آواز پرندگان و خش خش برگ ها و “صدا” از جمله صداهای مخرب، مانند ترافیک و فعالیت های انسانی باشد. مطالعات روی تأثیر صدا یا صداهای طبیعت بر رفتار عابران پیاده تفاوت سرعت را نشان داد [
۱۱,
۲۵,
۸۶]. ارتباط معنی داری بین سرعت راه رفتن و صداهای محیطی توسط [
۸۷]، که نرخ های سرعت بالاتری را برای صداهای طبیعت نسبت به صداهای ترافیک گزارش کردند. جدا از شرایط منظره صوتی، پدرسن و جوهانسون (۲۰۱۸) دریافتند که شرایط نوری به طور قابل توجهی بر ویژگی های پیاده روی عابر پیاده تأثیر می گذارد و نشان می دهد که سطوح روشنایی پایین منجر به کاهش سرعت راه رفتن می شود. [
۷۶].
با توجه به شرایط آب و هوایی، ادبیات تأثیر قابل توجهی از شرایط آب و هوایی بر سرعت نشان داد [
۱۵]، اگرچه نتایج همگرا نیستند. شرایط آب و هوایی ممکن است اثرات منفی بر وضعیت پیاده‌روی (یخ، برف و غیره) داشته باشد و منجر به رفتار دقیق‌تر راه رفتن و در نتیجه کاهش سرعت پیاده‌روی شود. [
۱۳,
۵۴]. با این حال، چندین مطالعه سرعت بالاتری را برای عابران پیاده در شرایط جوی نامساعد گزارش می‌کنند تا بتوانند سریع به مقصد برسند و از خود محافظت کنند [
۹,
۱۳,
۵۱,
۶۰,
۶۱]. برشچیچ و کاندا برعکس دومی [
۸۸] زمانی که افراد در حال راه رفتن در یک مرکز خرید بودند، هیچ تاثیر آب و هوایی بر سرعت عابر پیاده نداشت.
۳٫۵٫ الگوهای رفتاری عابر پیاده
این بخش تأثیر رفتار عابر پیاده در سرعت راه رفتن را تحلیل می کند. به طور دقیق تر، راه رفتن به صورت گروهی، استفاده از گوشی هوشمند و حمل کیف دسته بندی های اصلی ذکر شده هستند.
به نظر می رسد راه رفتن به صورت گروهی بر سرعت عابر پیاده تأثیر می گذارد [
۳۰,
۸۹]. کاهش سرعت قابل توجه هنگام راه رفتن در یک گروه، در بیشتر موارد، بدون توجه به تعداد اعضا ذکر شده است [
۹,
۱۷,
۳۸,
۴۰,
۴۱,
۴۷,
۵۱,
۵۸,
۶۳,
۶۵,
۶۷,
۹۰]. دلیل این امر در روابط اجتماعی و تعاملی است که منجر به تغییر راه رفتن به منظور دستیابی به سرعت مشابه می شود. [
۹۱]. برخی از محققان تأثیر کمتری از تأثیر گروه را هنگام حرکت به صورت جفت گزارش می کنند [
۱۵,
۴۲,
۴۵].
به نظر می رسد استفاده از تلفن همراه باعث کاهش سرعت راه رفتن می شود. تعداد قابل توجهی از نویسندگان گزارش می دهند که تمام استفاده های تکنولوژیکی (از جمله کارهای مربوط به تلفن همراه، هدفون و غیره) تأثیر منفی بر رفتار پیاده روی عابر پیاده دارند. [
۶۲,
۹۲,
۹۳,
۹۴,
۹۵,
۹۶,
۹۷,
۹۸,
۹۹]. علاوه بر این، کاهش سرعت و حواس پرتی پیامدهای ایمنی قابل توجهی دارد، به ویژه هنگامی که عابران پیاده از جاده عبور می کنند.
یافته ها در مورد تأثیر حمل چمدان بر سرعت راه رفتن قطعی نیستند. ادبیات هر دو را منفی گزارش می کند [
۹,
۳۸,
۴۰,
۴۱,
۵۷,
۱۰۰] و اثر مثبت [
۵۲,
۵۸,
۶۳] بر سرعت عابران پیاده با چمدان و همچنین عابران پیاده در اطراف آنها [
۱۰۰]. برخی از محققان حتی عدم تأثیر بر سرعت راه رفتن را گزارش می کنند [
۳۹,
۴۷,
۶۱,
۷۱,
۱۰۱]که ممکن است به دلیل ترکیب برخی پارامترهای مثبت و منفی باشد. اندازه چمدان و هدف سفر ممکن است در جهت این رابطه تعیین کننده باشد، اما تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته است. مسافرانی که کیف حمل می‌کنند ممکن است سریعتر از جریان متوسط راه بروند، در حالی که گردشگرانی که چمدان‌های سنگین حمل می‌کنند ممکن است آهسته‌تر از جریان متوسط راه بروند.
فاکتورهای حواس پرتی دیگری که برای تغییر سرعت راه رفتن عابر پیاده مشخص شد، حالات چهره و خیره شدن است [
۸۹]، سرعت اطراف [
۳۳]، ترس از سقوط هنگام عبور از یک تقاطع [
۴۴]، زمان انتظار در گذرگاه [
۱۰۲]، و سیگار کشیدن [
۵۹]. که در
جدول ۴عوامل تاثیرگذار فوق الذکر ارائه شده است.
۳٫۶٫ متا آنالیز
یک متاآنالیز بر روی متون جمع‌آوری‌شده در تلاش برای به دست آوردن بینش بیشتر در مورد نتایج و روش‌های مورد استفاده برای به دست آوردن آنها و همچنین تأثیر بالقوه روش جمع‌آوری بر نتایج انجام شد. در مورد ابزار مشاهده، متاآنالیز نشان می دهد که بیشترین روش استفاده شده مشاهدات میدانی است که ۶۱٪ را شامل می شود. دوربین‌ها عمدتاً برای مشاهدات میدانی (۶۰%) و آزمایش‌ها (۳۸%) استفاده می‌شوند، در حالی که روش‌های دیگر، مانند سیستم‌های تشخیص و فناوری واقعیت مجازی (VR) برای آزمایش‌ها (۲۴%) گزارش شده‌اند که انعطاف‌پذیری بیشتری را ارائه می‌کنند. در مقایسه با روش های دیگر، زیرا محیط و سناریوها قابل تکرار هستند. یک مشاهده روشنگر این است که اکثر مطالعات پس از سال ۲۰۱۰ انجام شده است که ۷۶٪ از کل (۴۱٪ از آزمایش ها و ۵۹٪ از مشاهدات) را شامل می شود. در مقابل، قبل از سال ۲۰۱۰، ردیابی دستی بیشتر برای مشاهدات میدانی استفاده می شد. با توجه به محل انجام مطالعات، درصد قابل توجهی از تحقیقات در چین (۲۱%) و پس از آن ایالات متحده آمریکا (۸%) و انگلستان (۷%) انجام شده است. کمترین سرعت عابر پیاده در گذرگاه‌های علامت‌دار گزارش شده است که احتمالاً به دلیل تراکم بالاتر ناشی از چرخه چراغ راهنمایی است که به طور بالقوه منجر به محدودیت حرکت می‌شود، در حالی که بالاترین سرعت در مسیرهای پیاده‌روی مشاهده شد.
با عطف به عوامل تأثیرگذار و رابطه اساسی ترافیک، نرخ های سرعت پیاده روی برای مقادیر تراکم داده شده با استفاده از روابط گزارش شده مختلف تخمین زده شد.
شکل ۲). یافته‌ها یک الگوی ثابت را نشان می‌دهند که همبستگی منفی ثابت بین چگالی و سرعت را تأیید می‌کند. با این حال، یک مطالعه منفرد یک رابطه معکوس را گزارش کرد [
۱۵].
ویژگی‌های عابر پیاده، به‌ویژه جنسیت و سن، با استفاده از دو روش جمع‌آوری داده‌های اصلی مورد بررسی قرار گرفت: ضبط ویدئو و ردیابی دستی. اگرچه هر دو روش نشان دادند که مردان ۹ درصد سریعتر از زنان راه می روند.
شکل ۳، تحت شرایط خاص (مانند کنترل ترافیک در معابر)، برعکس گزارش شده است. به طور مشخص، آزمایش‌های کنترل‌شده میانگین سرعت راه رفتن هر دو جنس را در مقایسه با مشاهدات صحرایی ۳۰ درصد بیشتر گزارش می‌کنند.
شکل ۳ و
شکل ۴). شمارش دستی (در مقابل ضبط های ویدئویی) مقادیر سرعت بالاتری را در همه موارد فراهم می کند. این امر به ویژه در مورد مطالعات تجربی صادق است و نیاز به بررسی بیشتر دارد. همچنین نرخ سرعت در فضای باز ۳۸ درصد بیشتر از سرعت تاسیسات داخلی گزارش شده است.
جدول ۵).
با توجه به سن، سرعت به طور کلی با افزایش سن در میان بزرگسالان کاهش می یابد. با این حال، تفاوت هایی در میزان کاهش سرعت مشاهده می شود. باز هم، شمارش دستی نرخ‌های سرعت بالاتری را در مقایسه با ضبط‌های ویدئویی برای همه گروه‌های سنی و مستقل از روش جمع‌آوری داده‌ها ارائه می‌کند. جالب توجه است که سیستم‌های تشخیص مورد استفاده مقادیری نزدیک به شمارش دستی و نه ضبط‌های ویدئویی ارائه می‌کنند که به نظر می‌رسد کمتر قابل اعتماد هستند و به طور مداوم نرخ سرعت را در حدود ۲۰% دست کم می‌گیرند.
شکل ۵). آخرین اما نه کم‌اهمیت، افراد ۵۵ ساله و بیشتر گزارش کردند که ۱۷ درصد سرعت کمتری نسبت به میانگین مطالعات و ۱۱ درصد از سرعت پیشنهادی توسط راهنمای ظرفیت بزرگراه دارند. [
۱].
راه رفتن گروهی و حمل بار به عنوان عوامل موثر بر سرعت عابر پیاده شناسایی شد. تعاملات اجتماعی و اندازه گروه به طور مداوم سرعت راه رفتن را کاهش می‌دهند و بیشترین کاهش در گروه‌های بزرگتر مشاهده می‌شود. بیشترین کاهش در گروه هایی با پنج عضو یا بیشتر مشاهده شد و تقریباً ۲۷ درصد است. مشاهده میدانی با استفاده از دوربین‌های فیلمبرداری رایج‌ترین روش مورد استفاده برای بررسی این موضوع است، اگرچه روش‌های ردیابی دستی نیز از این یافته پشتیبانی می‌کنند.
جدول ۶). تأثیر حمل بار بر رفتار سرعت عابر پیاده، صرف نظر از روشی که برای جمع‌آوری داده‌های عابر پیاده استفاده می‌شود، هنوز قطعی نیست. برخی از مطالعات نشان می دهد که حمل بار تأثیر منفی بر سرعت دارد، در حالی که برخی دیگر سرعت بالاتری را برای عابران پیاده با چمدان نشان می دهند. تفاوت‌های قابل‌توجهی بین آزمایش‌های کنترل‌شده و مشاهدات میدانی با توجه به متاآنالیز، با ۴۱٪ سرعت متوسط کمتر برای مشاهدات میدانی، ظاهر شد. در نهایت، مشاهدات انجام شده در زمینه های مختلف به شدت نشان می دهد که هر کار مرتبط با تلفن تنها تأثیر منفی بر سرعت راه رفتن دارد.
۴٫ نتیجه گیری و بحث
سرعت پیاده روی عابر پیاده یک ورودی ضروری برای طراحی زیرساخت و متغیر مهمی است که سطح خدمات و ایمنی عملیات را تعیین می کند. هدف از این مطالعه، ارائه یک بررسی جامع از ادبیات سرعت راه رفتن عابر پیاده و عوامل موثر بر سرعت است. عوامل تأثیرگذار در دسته‌های زیر سازمان‌دهی شدند: (۱) ویژگی‌های جریان عابر پیاده، (ب) ویژگی‌های عابر پیاده، (iii) پیکربندی چیدمان، (IV) شرایط محیطی، و (V) الگوهای رفتاری عابر پیاده.
از نظر روش های مشاهده ای، ادبیات شامل مشاهدات میدانی و آزمایش های کنترل شده است. تکنیک‌های جمع‌آوری داده‌ها عمدتاً ضبط ویدیویی، شمارش دستی یا سیستم‌های تشخیص بود. این روند نشان‌دهنده پیشرفت‌ها در فناوری مشاهده و روش‌شناسی پس از سال ۲۰۱۰ است که بر دقت فزاینده جمع‌آوری داده‌ها در تحقیقات عابر پیاده تأکید می‌کند. با این حال، متاآنالیز انجام شده نشان می دهد که نتایج به روش مشاهده و تکنیک جمع آوری داده ها بستگی دارد. این تأثیر به ارزش تخمینی سرعت راه رفتن مربوط می شود و نه جهت تأثیر عوامل تأثیرگذار. مشاهدات صحرایی ۴۰ درصد میانگین سرعت راه رفتن کمتر را در مقایسه با آزمایشات گزارش می دهند. سیستم‌های تشخیص و شمارش دستی با سرعت بالاتر و تکنیک‌های فیلمبرداری با سرعت کمتر مرتبط هستند. این یافته مهم است زیرا پیشنهاد می‌کند که پروتکل‌های آزمایشی آینده باید برای رسیدگی به این موضوع بازنگری شوند. به عنوان مثال، همه اندازه‌گیری‌ها، میدانی یا تجربی، باید حداقل شامل تعدادی شمارش دستی به عنوان معیار باشد، و همچنین مهم است که روش‌هایی را برای قرارگیری بهینه حسگرها بررسی کنیم. [
۱۰۳,
۱۰۴] یا عدم قطعیت های اندازه گیری [
۱۰۵] برای اطمینان از صحت جمع آوری داده ها
با عطف به عوامل تأثیرگذار، مشخص شد که مشخصه‌های جریان اصلی (به عنوان مثال، عمدتاً چگالی) تأثیر زیادی روی سرعت‌ها دارند، مشابه ترافیک موتوری. متاآنالیز همبستگی منفی بین سرعت و چگالی را تایید می کند. شیب منفی بالاتر در منحنی سرعت در گذرگاه های علامت دار هنگام استفاده از روش های فیلمبرداری و شمارش دستی رخ می دهد. در مقابل، افزایش ناچیز در مسیرهای پیاده‌روی هنگام استفاده از شمارش‌های صرفاً دستی گزارش می‌شود. پیاده روهای بیرونی در مقایسه با پیاده روها و پیاده روهای داخلی کاهش کمتری را تجربه می کنند. در نهایت، تنظیمات تجربی به طور کلی نرخ بالاتری از کاهش سرعت را در مقایسه با مشاهدات در میدان نشان می‌دهند. این یافته‌ها بر تعامل بین طراحی زیرساخت، مدیریت ترافیک و رفتار عابر پیاده تأکید می‌کند و بر نیاز به رویکردهای یکپارچه در برنامه‌ریزی شهری تأکید می‌کند. به طور کلی، رابطه جریان عابر پیاده به روش جمع آوری داده ها و زیرساخت وابسته است و برای طراحی تأسیسات عابر پیاده اساسی است. تحقیقات اخیر، همانطور که در [
۱۰۶]، با توسعه ابزاری برای تولید نمودارهای بنیادی خاص موقعیت کمک قابل توجهی به پرداختن به این چالش کرده است. با این حال، عوامل دیگری وارد عمل می شوند. آنها با فیزیولوژی و روانشناسی عابران پیاده و همچنین با محیط ساخته شده و شرایط محیطی مرتبط هستند. گزارش شده است که زن بودن، سن بالاتر، راه رفتن در یک گروه، درگیر شدن در تعاملات اجتماعی یا کارهای مربوط به تلفن و حرکت در شرایط سر و صدا بیشتر بر سرعت راه رفتن تأثیر منفی دارد. گزارش شده است که نرها سریعتر راه می روند، اگرچه این گفته را می توان رد کرد. جالب توجه است که حمل چمدان نیز تأثیر غیرقطعی دارد زیرا در برخی موارد افزایش می یابد در حالی که در برخی دیگر سرعت را کاهش می دهد. ممکن است فرض کنیم که جهت تأثیر بستگی به هدف سفر و اندازه چمدان دارد. با توجه به عامل سن، بررسی تأثیر را از یک منحنی U شکل معکوس با میانگین سرعت راه رفتن سالمندان به عنوان کمترین سرعت راه رفتن گزارش شده و پس از آن کودکان در نظر می گیرد. گزارش شده است که محیط پیاده روی و شرایط آب و هوایی از نظر آماری تأثیر معنی داری دارند، اما جهت تأثیر همیشه یکسان نیست و به نظر می رسد بسیار وابسته به زمینه باشد.
این بررسی بینش های ارزشمندی را برای محققان، طراحان و اپراتورها ارائه می دهد. در جامعه تحقیقاتی، نیاز به توسعه پروتکل‌های مشاهده تجربی و میدانی وجود دارد که معیارهایی در مورد سرعت راه رفتن برای اطمینان از جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل دقیق داده‌ها را در خود جای دهد. علاوه بر این، طراحان و اپراتورها باید نه تنها حجم مسافر، بلکه مشخصات خاص عابران پیاده را برای افزایش ظرفیت و ایمنی در نظر بگیرند. با این حال، این بررسی از محدودیت ها و شکاف های خاصی رنج می برد که باید برطرف شود. تغییرات روش‌شناختی در تخمین سرعت، اهمیت کاوش بیشتر نه تنها در پویایی‌های فیزیولوژیکی و روان‌شناختی در مطالعات عابر پیاده، بلکه همچنین چارچوب روش‌شناختی را برجسته می‌کند. درک این اختلافات برای طراحی محیط‌های مناسب برای عابر پیاده و پرداختن به خطرات ایمنی بالقوه مرتبط با حواس‌پرتی ضروری است. افزایش ایمنی و تحرک عابر پیاده مستلزم درک عوامل تأثیرگذار و تعاملات آنها در محیط های شهری است. پرداختن به این شکاف ها درک ما از پویایی عابر پیاده را ارتقا می دهد و مداخلات مبتنی بر شواهد را برای ایجاد محیط های عابر پیاده ایمن تر و فراگیرتر آگاه می کند. اولاً، ادبیات مورد بررسی شامل تکنیک‌ها/روش‌های جمع‌آوری داده‌های نوظهور نمی‌شود، زیرا آنها هنوز به خوبی تثبیت نشده‌اند، و ناهمگونی مهمی را ارائه می‌دهند که طبقه‌بندی آنها را دشوار می‌کند. با توجه به روش‌های جمع‌آوری داده‌ها و فرآیندهای استخراج، توجه به اختلالات و چالش‌های پیش‌رو برای اطمینان از پایایی و اعتبار یافته‌های تحقیق بسیار مهم است. عواملی مانند شرایط محیطی، محدودیت‌های تکنولوژیکی و خطاهای انسانی می‌توانند سوگیری یا عدم دقت را در داده‌های جمع‌آوری‌شده ایجاد کنند. این اختلالات می تواند به طور قابل توجهی بر نتایج مطالعات تأثیر بگذارد و منجر به نتیجه گیری های گمراه کننده یا نتایج غیرقابل اعتماد شود. علاوه بر این، ادبیات باید دامنه خود را گسترش دهد تا طیف وسیع تری از عوامل تأثیرگذار را در بر گیرد، به ویژه در محیط های داخلی. همچنین مهم است که اذعان کنیم که روش های به کار رفته در بررسی ادبیات ممکن است محدودیت های ذاتی داشته باشند. با در نظر گرفتن متاآنالیز، کاستی ها در قابلیت اطمینان و دقت نتایج باید بررسی شود. روش های جدید ارائه شده توسط [
۱۰۷,
۱۰۸] می تواند در بهبود دقت و قابلیت اطمینان تجزیه و تحلیل مفید باشد.
