این بخش گردش کار شش مرحله ای تحویل پروژه RD را توسعه می دهد. از آنجایی که RD نیازمند تغییر مدل ذهنی از رویکرد تکنولوژیکی یا مکانیکی به رویکردی است که نحوه عملکرد اکوسیستم‌ها را درک می‌کند، درک این جریان کار به روش مکانیکی، خطرناک است. تغییر سیستمی پیشنهاد شده توسط RD مستلزم مفروضات چالش برانگیز و دور شدن از ابزارهای طراحی پایدار تجویزی به سمت فرآیند طراحی انعطاف پذیرتر، بازتابنده تر و پاسخگو است که سناریوها را بدون ایده ها یا فرمول های از پیش تعیین شده پیش بینی می کند. [۱۲]. این فرآیند طراحی پاسخگو به معنای دور شدن از جهان بینی انسان محور است که طبیعت را ابزاری برای نیازهای انسان می داند. درعوض، با جهان بینی اکولوژیکی یا اکو محوری همسو می شود، که اذعان می کند که انسان ها بخشی جدایی ناپذیر از طبیعت با نقش مثبت و متقابل سودمند هستند. [۲۶,۲۷]. بنابراین، طراحان دیگر خود را جدا از طبیعت یا فراتر از طبیعت نمی بینند، بلکه به عنوان مشارکت کنندگان خلاق و متعلق به زیست کره هستند. [۲۴]. فرآیندهای طراحی باید از یک جهان بینی کل سیستم پیروی کنند که در آن انسان ها مشارکت داشته و در تکامل سیستم های اکولوژیکی و اجتماعی مشارکت داشته باشند. [۲۳] از طریق درک عمیق‌تر سیستم‌های بوم‌شناختی و روابط متقابلی که زندگی را حفظ می‌کنند [۱۹].

از آنجایی که هدف RD کمک به توانایی همه سیستم‌های طبیعی، فرهنگی و اقتصادی است که در یک مکان برای رشد و تکامل در سلامت و ماندگاری مداوم آنها تأثیر می‌گذارد، «مکان» به عنوان تعاملات پیچیده در یک شبکه منحصربه‌فرد و چند لایه درک می‌شود. سیستم های زندگی در یک منطقه جغرافیایی با این حال، پیچیده با پیچیده متفاوت است و نباید به اندازه گیری های کمی قطعات متکی باشد [۷]. کمک های بصری به کشف و نمایش جریان های نقشه برداری شده در لایه هایی از «الگوهای اصلی متمایز» – تاریخ و فرهنگ در هم تنیده زمین شناسی، طبیعی و انسانی در طول زمان کمک می کند. [۷,۹].

زیرا RD مستلزم درک سیستم های اجتماعی (تاریخی، فرهنگی و اقتصادی) و اکولوژیکی به عنوان یک سیستم اجتماعی-اکولوژیکی پیچیده و پویا است. [۱۳,۲۸]، RD نیاز به استفاده از تفکر سیستمی دارد. تفکر سیستمی به معنای درک این نکته است که کل به دلیل روابط درون اجزا و نحوه تأثیرگذاری آنها بر یکدیگر همیشه با مجموع اجزا متفاوت است. [۲۶]. کل را نمی توان از طریق یک رویکرد تحلیلی و متوالی توضیح داد که قطعات را مانند یک سیستم مکانیکی به هم متصل می کند، بلکه با تجزیه و تحلیل دقیق و شهودی اجزای آن از طریق ترکیبی از تفکر، احساس و ادراک. [۲۳].

RD یک چشم انداز مشترک یا “هدف اساسی” ایجاد می کند [۱۰] که در آن طراحان و جوامع از طریق درک و گفت‌وگوی باز مشارکتی یا طرح‌های انعکاسی تسهیل‌شده جامعه، آرزوهای بالاتری را توسعه می‌دهند. این نمودارها پتانسیل کامل، اهداف و آرزوهای پروژه را شناسایی می کند و پتانسیل جدیدی را در سیستم های اجتماعی و زیست محیطی فعال می کند. [۲۴]. به جای یک رویکرد مکانیکی که قطعات را به طور جداگانه بررسی می کند، رویکرد RD کل سیستم ها را به طور یکپارچه بررسی می کند [۲۳]. پلات [۱۷] پیشنهاد می کند از یک زمینه بصری برای ارائه جریان های نقشه برداری شده برای کشف و مشاهده لایه هایی از الگوها و روابط عناصر کنونی و تاریخی استفاده شود.

کل تیم طراحی باید به یک جهان بینی اکولوژیکی تغییر کند. از آنجا که ذینفعان ساختمان معمولاً با اصول و استراتژی های اکولوژیکی آشنا نیستند، از زیست شناسان و بوم شناسان دعوت می شود تا در تیم های RD شرکت کنند و تحقیقات زیست محیطی را در فرآیند طراحی ادغام کنند. [۱۳]. سازمان‌ها نیز به جای اشیا، سیستم‌های زنده در حال تکامل، ساختارمند و مرتبط تلقی می‌شوند [۷].

برخی از روش‌های مفید برای ایجاد چشم‌انداز جمعی از پتانسیل مکان شامل پرسیدن سؤالات چالش برانگیز برای تشویق تفکر سیستمی متفاوت و کل برای گسترش نتایج بالقوه و اجتناب از تفکر دوگانه (درست در مقابل اشتباه) برای ترویج مسیرهای طراحی متعدد است. [۲۴]. این سوالات ممکن است شامل اصول زیر باشد: مکان و طبیعت، انرژی، کربن، آب، مواد و منابع، زباله، سلامت و رفاه، برابری اجتماعی، اقتصاد، فرهنگ و جامعه، آموزش، محیط زیست و تحرک. ادبیات بررسی شده راهنمایی نمی کند که کدام اصول را اولویت بندی کنیم یا چگونه روابط متقابل آنها را ترکیب یا مفهوم سازی کنیم.

ناگل [۹] نشان می‌دهد که دستیابی به یک چشم‌انداز سیستمی و احیاکننده مستلزم ایجاد یک زیرساخت دایره‌ای است که به معنای «ایجاد سیستمی است که مواد، محصولات و منابع را قادر می‌سازد دوباره استفاده شوند و در گردش باقی بمانند». با این حال، این نویسنده راهنمایی بیشتری در مورد این موضوع ارائه نمی دهد.

نویسندگان در مورد اینکه کدام سهامداران باید در توسعه چشم انداز گنجانده شوند، اختلاف نظر دارند. نی [۱۰] نشان می دهد که گفتگوی گروهی باید شامل مشتری و تیم طراحی باشد. سایر نویسندگان [۲۰] حداقل سه ذینفع را پیشنهاد دهید که باید با تیم طراحی همکاری نزدیک داشته باشند: جامعه، سیستم های طبیعی که مستقیماً با پروژه مرتبط هستند و افرادی که مسئول انتقال چشم انداز به آینده هستند. هوکسی [۱۲] استدلال می کند که این رویکرد باید همیشه با زمینه پروژه تطبیق داده شود، اما این به شناسایی متغیرهایی که باید در نظر گرفته شود و بر اساس کدام معیارها باید آن را متناسب کرد کمک نمی کند.

این فرآیند با آنچه به طور سنتی توسط متخصصان طراحی درک می شود متفاوت است. این شامل یک طراحی مفهومی و دستورالعمل های طراحی به عنوان چارچوبی برای تصمیم گیری های بعدی است [۱۰]. این طراحی چشم انداز را به اهداف و استراتژی هایی برای هماهنگ کردن رابطه بین محیط ساخته شده و اکوسیستم هایی که آن را پرورش می دهند تبدیل می کند. اکثر نویسندگان توافق دارند که ایجاد اجماع و مالکیت جامعه برای همسوسازی و تأیید اهداف، تعیین اهداف، و اولویت‌بندی استراتژی‌ها، الگوهای روابط، گونه‌های اصلی و سیستم‌های کلیدی برای موفقیت پروژه حیاتی هستند.

باز هم، این تصمیمات به صورت مشارکتی از طریق چارت های طراحی گرفته می شوند [۱۰]. تیم طراحی باید شامل بوم شناسان، هنرمندان، جامعه شناسان، مقامات نظارتی و سایر اعضای جامعه باشد [۲۴] برای همکاری در یک فرآیند تصمیم گیری شهودی، مصنوعی، کل نگر و غیرخطی [۱۱]. یک فرآیند طراحی یکپارچه که از طریق یک قرارداد طراحی و ساخت مرتبط است، خلاقیت تیم را قادر می‌سازد تا به یک طراحی با کارایی بالا دست یابد تا نیازهای پروژه را برآورده کند. [۸]. اگرچه فقط برخی از نویسندگان نیاز به گفتگوی باز جامعه را ذکر می کنند، برخی دیگر فقط مشتری و تیم طراحی را ذکر می کنند.

طرح مفهومی RD شامل مفهوم توسعه، انتخاب مواد سبز و فناوری مناسب، ساخت و ساز، عملیات و بهره برداری و نگهداری طولانی مدت است. پروژه باید حداکثر بازدهی را هدف قرار دهد و با به کارگیری استانداردهای Passivhaus، Minergie یا Active House و افزودن انرژی تجدیدپذیر کافی در محل برای تولید انرژی مازاد، یک نتیجه مثبت ایجاد کند. همچنین باید کیفیت محیط داخلی و سلامت، راحتی و رفاه سرنشینان را افزایش دهد [۲۱]. ابزارهای RD مانند REGEN از RD در مرحله طراحی پشتیبانی می کنند اما فرآیند توسعه خاصی را پیشنهاد نمی کنند [۱۱].

به گفته وال [۲۲]، یک پروژه RD باید عمیقاً این سوال را مطرح کند که اجزا چگونه ساخته شده اند، از چه موادی ساخته شده اند و شرایط کاری افرادی که آنها را تولید می کنند چگونه است. بنابراین، اثرات احیا کننده مربوط به محل ساخت و ساز و هر مکان دیگری است که مواد و اجزا از آن می آیند. بنابراین، طراحی ساختمان‌ها به‌عنوان بانک مواد برای چرخش بی‌نهایت از طریق طراحی برای جداسازی، برگشت‌پذیری و مدولار بودن بدون اختلاط یا چسباندن آنها، RD را به رویکرد ساختمان دایره‌ای (CB) نزدیک می‌کند. مواد باید دارای گواهی پایداری، مبتنی بر زیست، استفاده مجدد، بازیافت، محلی و کربن کم در صورت امکان باشند. [۱۱]. اولویت برای مواد استخراج شده و تولید شده محلی که فرآیند تولید آنها هیچ آلودگی ایجاد نمی کند، بتن، آلومینیوم و فولاد را شامل نمی شود. ارزیابی چرخه عمر ابزار ارزشمندی برای ارزیابی کربن تجسم یافته مواد است [۸]. آگاهی از خطرات بهداشتی مواد و رفاه ساکنان، استفاده از نیروی کار محلی، مهارت ها و صنعتگران و تأثیر آنها بر تنوع زیستی توصیه می شود. [۱۴].

استفاده از ابزارهای محاسباتی مانند BIM و دوقلوهای دیجیتال به طراحان این امکان را می‌دهد تا با متمرکز کردن اطلاعات ساختمان و ایجاد پایگاه داده برای پاسپورت‌های مواد، طرح‌های ساختمان را برای دایره‌ای و بازسازی بهینه کنند. [۶,۸].

جعبه ابزار RD شامل اصول CB، مانند طراحی برای جداسازی قطعات است. اینها شامل مستندسازی مواد و روش‌های تخریب، انتخاب مصالح با استفاده از اصل احتیاط، طراحی اتصالات در دسترس، ترجیح اتصالات پیچی، پیچی و میخ‌دار به جای اتصالات شیمیایی، جداسازی سیستم‌های مکانیکی، الکتریکی و لوله‌کشی (MEP)، سادگی ساختار و فرم است. ماژولار بودن، استقلال، استانداردسازی و ساختارشکنی آسان و ایمن [۸,۱۴,۲۵].

داشتن یک طرح به طور مستقیم منجر به اجرا در RD نمی شود. ابتدا باید روشی برای نظارت بر عملکرد اکوسیستم و ارائه بازخورد برای حمایت از مشارکت مردم و مکان اجرا شود. [۱۰]. شاخص‌ها و معیارها برای نظارت بر پیشرفت و ارائه بازخورد مداوم به جامعه برای تنظیم نقشه راه تکراری تنظیم شده‌اند. مطابق با [۱۱]معیارها باید از تمرکز بر قوانین و مقررات و ذهنیت منطقی، تحلیلی، تقلیل گرایانه و خطی به سمت یک ذهنیت یکپارچه، شهودی، ترکیبی، کل نگر و غیرخطی تغییر کنند.

ابزارهای صدور گواهینامه RD مانند Living Building Challenge، Living Community Challenge، SITES و EcoQuartier به دلیل طبقه بندی و فهرست بندی معیارهای عملکرد زیست محیطی به صورت جداگانه مورد انتقاد قرار گرفته اند. مطابق با [۱۳]برای ادغام دانش محیطی مبتنی بر مکان در پروژه‌های طراحی احیا، یک رویکرد جامع‌تر به اکولوژی مورد نیاز است. انتقادات دیگر عبارتند از فقدان شفافیت در مورد اینکه چه چیزی احیا کننده تلقی می شود و چگونه می توان آن را ارزیابی کرد، تحمیل اهداف بیش از حد جاه طلبانه به طراحان غیر ماهر در سیستم های زیست محیطی، و مقیاس پروژه ها معمولاً برای ارائه مزایای زیست محیطی واضح به زمینه های بزرگتر بسیار کوچک است. [۲۵].

آتیا [۸] ارزیابی CO را پیشنهاد می کند_۲ تعادل (که باید منفی باشد، از جمله انتشار عملیاتی و تجسم یافته) و دایره ای بودن (که شامل طراحی برای جداسازی قطعات، پیش ساخته، و ردیابی مواد از طریق گذرنامه های مواد است) به عنوان معیارهایی برای ارزیابی پروژه های RD.

ساخت و ساز به روش احیا کننده به منظور افزایش سلامت سیستم های انسانی و طبیعی، پر کردن جریان های منابع انرژی، آب و مواد است – این مستلزم تامین منابع، بازیافت و استفاده مجدد است. [۱۸]. یک فرآیند یکپارچه طراحی به ساخت ترجیح داده می شود [۱۰]. تحویل پروژه یکپارچه یک روش استاندارد در ساختمان های پایدار یا با عملکرد بالا است که به تفصیل در [۲۹,۳۰]. پروژه های یکپارچه به عنوان همکاری بسیار مؤثر بین مالک، طراح اصلی و سازنده اصلی توصیف می شوند که با طراحی اولیه شروع می شود و تا زمان تحویل پروژه ادامه می یابد.

Sertyesilisik [11] یک رویکرد مدیریت زنجیره تامین احیاکننده را پیشنهاد می‌کند که شامل مدیریت پروژه ساخت‌وساز مشارکتی، ناب و چابک است. یک مدل کسب‌وکار محصول به‌عنوان خدمات که در آن تولیدکنندگان مسئول کل چرخه عمر یک محصول هستند و برای اجرای استراتژی‌های ساختمان مدور (CB) و مواد طراحی تشویق می‌شوند تا بتوان آن را از بین برد، تجزیه کرد، دوباره استفاده کرد یا به فروش رساند. به سایر احزاب پیشنهاد می شود [۸,۱۴,۲۵]. بکارگیری قراردادهای مبتنی بر عملکرد، تیم طراحی را تشویق می‌کند تا به طور مؤثر برای دستیابی به KPIهای از پیش تعریف‌شده برای کیفیت انرژی، مواد، آب و هوا همکاری کنند و مسئولیت تأمین‌کننده و تولیدکننده را بر محصولاتشان افزایش دهد. [۸].

مناقصه چرخه عمر ساختمان (شامل بهره برداری و نگهداری ساختمان) بر اساس قابلیت به جای کمترین هزینه توسط [۱۴]. بنابراین، پیمانکار و تامین کنندگان باید بر اساس عملکرد مدیریت کربن، آیین نامه رفتار شرکت، و اجرای موثر شیوه های مدیریت پروژه ناب و چابک منصوب شوند. [۱۱].

برخی از مکانیسم‌های پیشنهادی برای ساخت‌وساز احیاکننده عبارتند از: مدیریت ضایعات سایت، ابزارهای ناب مانند Last Planner System برای کاهش نوسانات و تثبیت عملیات، اجتناب از تولید بیش از حد و کاهش موجودی، و اصول کایزن برای کاهش ریسک کار معیوب. [۱۱]. پاسپورت‌های مواد (ابزار CB) برای به حداکثر رساندن توانایی ردیابی، نگهداری و استفاده مجدد از مواد با ساده‌سازی جستجوی جایگزین‌های مناسب یا انجام تعمیرات در صورت نیاز پیشنهاد شده‌اند. [۶].

پروژه‌های احیاکننده به‌عنوان سیستم‌های تطبیقی ​​طراحی می‌شوند که قادر به اصلاح و تطبیق با استفاده از مکانیسم‌های بازخورد هستند. [۲۳]. بنابراین، ساختمان پایان فرآیندهای تحویل پروژه RD نیست، بلکه شروع مشارکت تکاملی جوامع و طبیعت است. بازسازی یک فرآیند تکاملی پویا و در حال تکامل است که به منظور ترکیب سیستمی است که می تواند عملکرد خود را در طول زمان بهبود بخشد. [۷]. بنابراین، فرآیند نهایی تحویل پروژه RD جامعه را در چرخه های تکراری اقدام، نظارت و بازخورد پس از اجرای پروژه درگیر می کند. [۱۰]، که مستلزم تمرکز تیم پروژه بر ظرفیت سازی جامعه است تا مکان را برای تحقق پتانسیل خود بیاورد [۲۴]. ایجاد فرهنگ تکامل مشترک در اطراف پروژه بسیار مهم است [۷]. در محیط های کاری، کیفیت محیط داخلی، رفاه کارگر و محیط روانی اجتماعی باید به طور مداوم بهبود یابد. [۱۴].

توصیه‌هایی برای پروژه‌های RD شامل اضافه کردن تیم مدیریت تسهیلات از مرحله تدارکات اولیه است [۱۱] و در نظر گرفتن یک فرآیند نوسازی میان عمر برای هر تجهیزات و سیستم [۱۴].

چارچوب‌های فرآیند توسعه RD قبلی، تکامل مشترک را یک مارپیچ نهایی و پایان باز در نظر گرفته‌اند که به‌طور نامحدود باز می‌شود. [۷]. با این حال، چارچوب ذکر شده قبلی مفاهیم و فرآیندها را ترکیب می کند و تنها شامل سه مرحله (درک مکان، طراحی برای هماهنگی، و تکامل مشترک) است. این تحقیق استدلال می‌کند که از آنجایی که چرخه‌های اقدام-نظارت-بهبود تکراری و به طور بالقوه بی‌پایان هستند، فرآیندهای تکامل مشترک باید به فرآیندهای توسعه پروژه بازگردند. بنابراین، یک رویکرد حلقه بسته پیشنهاد شده است. از سوی دیگر، مشخص شد که توسعه پروژه RD به جای سه مرحله باید شامل شش مرحله باشد.