فاجعه آب و هوایی قریب الوقوع و اپیدمی های سندرم متابولیک، چاقی، دیابت و بیماری های قلبی عروقی در سراسر جهان با بسیاری از رفتارهای مشابه، به ویژه با آنچه مردم می خورند و نحوه حرکت آنها در اطراف، مرتبط است. اپیدمیولوژی و علم سلامت جمعیت به ما می گویند که بیش از نیمی از تنوع در موربیدیتی و مرگ و میر را می توان به عوامل اجتماعی و رفتاری نسبت داد و بقیه از ژنتیک، تأثیرات محیطی و مراقبت های بهداشتی ناشی می شود. [۱,۲,۳]. علم آب و هوا به ما می گوید که شاید ۶۰ درصد [۴] تا ۷۵ درصد [۵] ردپای کربن بشریت از انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) ناشی می شود که به انتخاب ها، عادات و رفتارها در سطوح فردی و خانگی ردیابی می شود. [۶]. نکته شگفت‌انگیز و واقعاً شگفت‌انگیز در مورد این دو مجموعه واقعیت این است که بسیاری از رفتارهایی که از سلامت شخصی حمایت می‌کنند، اگر نگوییم اکثر آنها، در جهت حفظ محیط زیست و پایداری محیط‌زیست نیز کار می‌کنند. مثال های واضح شامل پیاده روی و دوچرخه سواری به جای رانندگی است [۷] و خوردن رژیم های گیاهی به جای حیوانی [۸]. این تلاقی مزایای سلامتی و پایداری، فرصتی فوق‌العاده برای دستیابی به سناریوهای برد-برد با بهره‌گیری از انگیزه‌های دوگانه سلامت شخصی و سیاره‌ای فراهم می‌کند، و از گرایش‌های خود محور و نوع دوستی که در همه ما وجود دارد، استفاده می‌کند. [۹]. برای رسیدن به این اهداف، من با این مقاله پیشنهاد می کنم که علم را توسعه دهیم سازگاری با محیط زیست رفتاری، یکی که شناسایی، ارزیابی و تلاش برای بهبود انتخاب ها، رفتارها و عادت هایی است که به پایداری اکولوژیکی و سلامت انسان کمک می کند.

تعداد فزاینده ای از افراد و سازمان ها شواهد را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده اند که تغییرات آب و هوایی انسانی بزرگترین تهدید برای سلامت آینده بشریت است. [۱۰,۱۱,۱۲]. تغییرات آب و هوایی نتیجه گرمایش جهانی است که ناشی از افزایش غلظت گازهای گلخانه‌ای (GHGs) در اتمسفر است که عمدتاً ناشی از احتراق سوخت‌های فسیلی و همچنین تخریب جنگل‌ها و شیوه‌های کشاورزی ضعیف است. مفهوم الف رد پای کربن و اندازه گیری آن به ما اجازه می دهد تا مقادیر GHG را به فعالیت های خاص انسانی نسبت دهیم [۱۳]. به عنوان مثال، تجزیه و تحلیل چرخه زندگی به ما می گوید که رانندگی یک مایل در یک خودروی متوسط ​​مسئول انتشار حدود ۶۳۰ گرم معادل دی اکسید کربن (gCO) است._۲e)، در مقایسه با ۲۶۰ گرم CO₂e از یک ماشین الکتریکی و بیش از ۱۰۰۰ گرم CO₂e از گازسوز [۱۴]. در مقابل، ردپای کربن یک مایلی در دوچرخه برقی کمتر از ۱۰ گرم CO است_۲e، شبیه به پیاده روی و دوچرخه سواری است. با این وجود، با توجه به اینکه فعالیت بدنی یکی از قوی‌ترین محرک‌های سلامتی است و حمل و نقل با سوخت فسیلی حدود یک چهارم گازهای گلخانه‌ای را تشکیل می‌دهد، مزایای «حمل و نقل فعال» با نیروی انسانی آشکار و قابل توجه است، اگرچه به یک اندازه در دسترس مردم نیست. با سطوح مختلف منابع و توانایی ها.

مزایای بالقوه الگوهای دریافت رژیم غذایی سالم و پایدار نیز بسیار مهم است [۱۵]. دریافت پروتئین روزانه (۵۰ گرم) از مغزها، لوبیاها یا نخودها دارای ردپای کربن ۱۵۰ تا ۴۰۰ گرم دی اکسید کربن است._۲e، در مقایسه با ۱۶۰۰ تا ۲۱۰۰ گرم CO₂e از لبنیات، ۲۸۰۰ گرم CO₂e از مرغ، و بالاتر از ۲۵۰۰۰ گرم CO₂e از گوشت گاو پرورش یافته در زمین های جنگل زدایی [۱۴]. اگر گاو از ذرت کاشته شده در زمینی که زمانی دشتزار بود تغذیه می شد، ردپای کربن به حدود ۱۵۰۰۰ گرم دی اکسید کربن کاهش می یافت._۲ه [۱۴]. ردپا برای گاوهای پرورش یافته در مرتع کمی بیشتر است، زیرا بالغ شدن آنها به زمان بیشتری نیاز دارد، و همه اینها در حالی که آنها متان را بالا می برند، GHG 28 برابر قوی تر از CO.₂. همانطور که کمیسیون EAT-Lancet اشاره کرده است، گذار به سمت رژیم های غذایی مبتنی بر گیاه می تواند مزایای سلامتی و پایداری و همچنین صرفه جویی قابل توجهی در هزینه ها داشته باشد. [۱۶].

جای تعجب نیست که مردمان ممتازتر جهان ردپای کربن بیشتری نسبت به افراد محروم از نظر اقتصادی دارند. [۱۷]. در عین حال، جمعیت فقیرتر به طور نامتناسبی از فاجعه آب و هوایی در حال رخ دادن رنج می برند، علیرغم اینکه سهم GHG آنها کمتر است. [۱۸]. برای مثال، پیش‌بینی می‌شود که خطر مرگ و میر ناشی از آب و هوا برای یک فرد فقیر در آفریقا یا آسیای جنوبی ده‌ها یا حتی صدها برابر بیشتر از افرادی در اقشار با درآمد متوسط ​​یا بالا در ایالات متحده یا اروپا باشد. [۱۹]. ردپای کربن یک فرد ممتاز که یک پرواز انجام می دهد ممکن است بیشتر از یک سال زندگی یک فرد فقیر ساکن در یک کشور توسعه نیافته باشد. [۱۴]. بنابراین، انگیزه کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای نه تنها برای آینده‌ای که در آن بشریت (و سایر گونه‌ها) می‌توانند رشد کنند، ضروری است، بلکه باید به عنوان وسیله‌ای قوی برای رسیدگی به نابرابری‌ها، که من آن را یک امر اخلاقی می‌دانم، درک شود.

یکی از بزرگترین تصورات غلط این است که بخش های ممتاز باید به نحوی سلامت، شادی یا کیفیت زندگی خود را کاهش دهند تا ردپای کربن خود را کاهش دهند. هیچ چیز نمی تواند دورتر از حقیقت باشد. معلوم می شود که مسیر زندگی کم کربن، مسیری به سوی سلامتی و شادی است. امتیاز اقتصادی اغلب شامل نشستن طولانی مدت روی صندلی و اتومبیل است که می تواند منجر به چاقی، دیابت، کمردرد مزمن و همچنین استرس، اضطراب و افسردگی شود. پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری به جای رانندگی فواید سلامت روانی و جسمی دارد و بسیار ارزان‌تر از جایگزین‌های با سوخت فسیلی است. مواد غذایی با کربن بالا مانند گوشت و لبنیات باعث افزایش بیماری های قلبی عروقی و سرطان می شود. [۲۰]. رژیم های غذایی گیاهی سالم تر و کم هزینه تر هستند و می توانند خوشمزه تر و لذت بخش تر باشند. خرید اقلام مصرفی غیر ضروری، دنباله ای از زباله ها را پشت سر می گذارد، پول ما را هدر می دهد، و ممکن است منجر به احساس گناه، غرق شدن، یا کاهش عزت نفس شود. زندگی جدا از یکدیگر در خانه های بسیار بزرگ و پر انرژی به سطوح همه گیر تنهایی، افسردگی و بی نظمی اجتماعی کمک می کند. زندگی مطابق با ارزش‌های ما (بهزیستی eudaimonic) از سلامت حمایت می‌کند و انسجام اجتماعی را تقویت می‌کند. [۲۱].

بنابراین، دانشمندان، پزشکان و سایر متخصصان تحصیلکرده چه کاری می توانند برای بهبود وضعیت انجام دهند؟ یک معامله بزرگ، معلوم است. ما می‌توانیم ردپای خود را کاهش دهیم، الگو قرار دهیم و به ما احساس درستکاری بدهیم. برای تأثیر بیشتر، می‌توانیم از تغییرات مورد نیاز در سیستم‌هایی که در آن کار و زندگی می‌کنیم دفاع کنیم. در حالی که دانشگاه ها و موسسات تحقیقاتی به دانش ضروری و راه حل های نوآورانه کمک می کنند، ردپای کربن می تواند اساسی باشد. [۲۲]. امکانات پزشکی، به ویژه بیمارستان ها، انرژی بر هستند و ۸ تا ۹ درصد از کربن ملی ایالات متحده و ۴ تا ۵ درصد از گازهای گلخانه ای در سراسر جهان را تشکیل می دهند. [۲۳,۲۴]. برای بسیاری از تأسیسات، تغییر به انرژی خورشیدی، بادی یا آبی می‌تواند نقطه شروع عالی باشد، همانطور که اقدامات بهره‌وری انرژی مانند عایق‌سازی، روشنایی LED، و کالیبراسیون بهتر سیستم‌های گرمایش، سرمایش و تهویه می‌تواند نقطه شروع عالی باشد. ترویج حمل و نقل فعال برای رفت و آمد به محل کار و برنامه های غذایی پایدار در موسسات باید در اولویت قرار گیرد. همه ما باید در نحوه تهیه و استفاده از اقلام مادی مانند رایانه و سایر وسایل الکترونیکی که تأثیرات بالایی بر چرخه عمر دارند، بیشتر مراقب باشیم. در مراقبت های بهداشتی، کاهش استفاده از دستکش، روپوش، سوزن، ابزار جراحی و لوازم آزمایشگاهی یکبار مصرف می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. ما می‌توانیم از سلامت از راه دور استفاده کنیم تا بیماران دیگر نیازی به رانندگی به کلینیک، پارک خودرو و نشستن در اتاق‌های انتظار نداشته باشند. ما می‌توانیم آزمایش‌ها و نسخه‌های غیرضروری آزمایشگاهی را کاهش دهیم و همچنین به طور معناداری با مشکلات جدی تشخیص بیش از حد و درمان بیش از حد مقابله کنیم. [۲۵,۲۶]. هر یک از این انتخاب‌ها منافع مشترکی را به همراه خواهد داشت، معمولاً از نظر صرفه‌جویی اقتصادی و داشتن زمان بیشتر برای توجه به مأموریت‌های کلیدی مؤسسات ما.

در نهایت، ما باید اولویت های سیستماتیک خود را از تمرکز واکنشی بر شناسایی و حل مشکلات اضطراری تغییر جهت دهیم و در عوض فرهنگ پیشگیری و سلامت زایی را بسازیم. [۲۷]. ۲۰۲۳ دستیابی به سلامت کامل گزارش آکادمی ملی ایالات متحده اشاره می کند که «سلامت کامل عبارت است از رفاه جسمی، رفتاری، معنوی و اجتماعی-اقتصادی که توسط افراد، خانواده ها و جوامع تعریف شده است. برای دستیابی به این، کل مراقبت های بهداشتی یک رویکرد بین حرفه ای و مبتنی بر تیم است که در روابط طولی قابل اعتماد برای ارتقای انعطاف پذیری، پیشگیری از بیماری و بازگرداندن سلامت تثبیت شده است. این با مأموریت، آرزو و هدف زندگی یک فرد همسو است. [۲۸]. به سرعت در حال رشد سلامت سیاره ای جنبش ابعاد جدیدی به تعریف WHO در سال ۱۹۴۸ از سلامت به عنوان “وضعیت رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی و نه صرفاً فقدان بیماری و ناتوانی” به ارمغان می آورد. [۲۹]. در حال حاضر، فقط سلامت جسمی، روانی و اجتماعی نیست که باید در راستای آن تلاش کنیم، بلکه باید برای سلامت محیط زیست بسیار پیچیده و اساساً در معرض تهدید زمین نیز تلاش کنیم.

به عنوان دانشمندان و متخصصان بهداشت، وظیفه اخلاقی و حرفه ای ماست که هم واقعیت های فاجعه آب و هوایی و پیامدهای ویرانگر الگوهای غذایی نامناسب و حرکتی را بپذیریم و هم آگاهی های جمعی خود را در کنار هم قرار دهیم تا راه حل های ممکن برای این بلایای دوقلو را کشف کنیم. با هدف تقویت یک جهت گیری مجدد ریشه ای در چارچوب مفهومی غالب، می خواهم یک تعریف آرمانی از کلمه معرفی کنم. بهداشت محیطی مانند زندگی برای به حداکثر رساندن سلامت، شادی و پایداری محیطی. برای شرکت علمی بشریت که بسیار قادر به طرح و پاسخگویی به سؤالات تحقیقاتی است، زمینه ای را پیشنهاد می کنم سازگاری با محیط زیست رفتاری، در اینجا به عنوان تعریف شده است انتخاب ها، عادات و رفتارهایی که از سلامت فردی و پایداری محیطی حمایت می کنند [۳۰,۳۱]. بدیهی است که در هنگام تصور، شروع، توسعه، اجرا، ارزیابی و انتشار مداخلات بهداشت محیطی و در عین حال توجه دقیق به منافع مشترک احتمالی، هزینه ها، معاوضه ها، جبران ها و اثرات سرریز، به طیف گسترده ای از تحقیقات دقیق نیاز خواهد بود.

تغییرات آب و هوایی یک تهدید وجودی برای بشریت و همچنین ده ها میلیون همنوع ما است [۳۲]. سندرم متابولیک، دیابت، دیس‌لیپیدمی و چاقی از عوامل خطر اصلی بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان هستند و در سراسر جهان به ابعاد اپیدمی رسیده‌اند. [۳۳]. این تهدیدات بهداشتی تا حد زیادی به دلیل کاهش فعالیت بدنی همراه با حمل و نقل مکانیزه و همچنین مصرف بیش از حد غذاهای حیوانی با کربن فشرده ایجاد می شود. از سرگیری حمل و نقل فعال (پیاده روی یا دوچرخه سواری به جای رانندگی) و بازگشت به هنجار تاریخی رژیم های غذایی مبتنی بر گیاه، مزایای فوق العاده ای برای سلامت و پایداری به همراه خواهد داشت. اینها را می‌توان به روش‌هایی انجام داد که از نظر فنی امکان‌پذیر، از نظر اقتصادی سودمند و از نظر اخلاقی مناسب باشند. در حالی که مسیرهای خاص بر اساس جغرافیا، بوم شناسی، هویت ملی و اجتماعی و هنجارهای فرهنگی متفاوت خواهد بود، موضوع کلی سازگار خواهد بود: سلامت، شادی و دوام اقتصادی نه تنها با گذار به سمت پایداری زیست محیطی سازگار هستند، بلکه انگیزه و محرک هستند. نیرو، مکانیسم و ​​نتیجه مطلوب این به همه ما بستگی دارد که این حقایق را بپذیریم، مسئولیت پذیر باشیم و در مسیرهای مناسب پیش برویم.