با توجه به سیستم ارزیابی حساسیت اکولوژیکی، پارک ملی Sanjiangyuan مورد تجزیه و تحلیل بیشتری قرار گرفت تا به طور جامع عوامل مؤثر بر حساسیت در منطقه مورد مطالعه ارزیابی شود. یافته‌ها پارک را به پنج دسته حساس تقسیم می‌کنند: بسیار حساس، بسیار حساس، نسبتاً حساس، نسبتا حساس و غیر حساس. همانطور که در نشان داده شده است شکل ۵منطقه جنوبی پارک ملی Sanjiangyuan حساسیت اکولوژیکی بالاتری را در مقایسه با منطقه شمالی به طور کلی نشان می‌دهد، با منطقه منبع رودخانه Lancang و پارک منبع رودخانه زرد حساسیت بسیار بالاتری نسبت به پارک منبع رودخانه یانگ تسه نشان می‌دهد. پارک منبع رودخانه زرد ۷۵۶۸٫۳۴ کیلومتر است^۲ (۴۱٫۱۸٪) از زمین های نسبتا حساس، به دنبال ۳۶۲۷٫۴۷ کیلومتر^۲ (۱۹٫۷۴%) مناطق با حساسیت خفیف، ۵۱۹۹٫۲۹ کیلومتر^۲ (۲۸٫۲۹%) از مناطق بسیار حساس، ۷۵۸٫۷۱ کیلومتر^۲ (۴٫۱۳%) از مناطق غیر حساس، و ۱۲۲۶٫۲۲ کیلومتر^۲ (۶٫۶۷%) از مناطق بسیار حساس. به طور مشابه، پارک منبع رودخانه یانگ تسه عمدتاً با زمین های نسبتاً حساس مشخص می شود که ۲۸۷۵۳٫۱۱ کیلومتر را پوشش می دهد.^۲ (۳۲٫۲۱٪) و پس از آن ۱۸۸۰۸٫۶۳ کیلومتر^۲ (۲۱٫۰۷%) مناطق بسیار حساس، ۲۳۷۹۸٫۲۹ کیلومتر^۲ (۲۶٫۶۶%) از مناطق با حساسیت ملایم، ۳۲۸۸٫۰۸ کیلومتر^۲ (۳٫۶۸٪) از مناطق بسیار حساس، و ۱۴۶۲۱٫۱۳ کیلومتر^۲ (۱۶٫۳۸ درصد) از مناطق غیر حساس. در پارک منبع رودخانه Lancang، بیشترین نسبت مربوط به مناطق بسیار حساس است که تقریباً ۴۳۲۱٫۶۴ کیلومتر را پوشش می دهد.^۲ (۳۲٫۵۶٪) و پس از آن مناطق نسبتاً حساس، همچنین ۴۳۲۱٫۶۴ کیلومتر را پوشش می دهند.^۲ (۳۲٫۵۶%)، مناطق با حساسیت خفیف با پوشش ۱۴۳۰٫۳۶ کیلومتر^۲ (۱۰٫۷۸%)، مناطق بسیار حساس با پوشش ۶۳۸٫۶۸ کیلومتر^۲ (۴٫۸۱٪) و مناطق غیر حساس با پوشش ۲۶۷٫۹۴ کیلومتر^۲ (۲٫۰۲%). داده های آماری در نشان داده شده است جدول ۴.