چادر زدن، همانطور که در لغت نامه ها تعریف شده است، شامل می شود به طور موقت ماندن در فضای باز، راه‌اندازی اقامتگاه‌های موقت و استقرار در آن طبیعی محیط اطراف. در معماری، چادرها نمادی از این جنبه ها، نشان دهنده گونه شناسی است که پایدار است در طول قرن ها و فرهنگ ها، اغلب با مفاهیم ناپایداری و آسیب پذیری مرتبط است.

در پرتو این درک رایج، اصطلاح “چشم اندازدر اوایل دهه ۲۰۰۰ پدیدار شد و “کمپینگ” را با “زرق و برق” ترکیب کرد و تلفیقی از کمپینگ با امکانات مجلل را نشان داد. با این حال، علیرغم محبوبیت اخیر، این مفهوم به دور از اصل است. کمپینگ همیشه به عنوان نقطه مقابل تجمل تلقی نشده است.

+ ۱۲

مغول ها به خاطر خود معروف بودند یوزها. گزارش های تاریخی نشان می دهد چنگیز خانچادر بسیار بزرگ و استادانه، بر روی سکویی با چرخ هایی به قطر ۹ متر نصب شده و توسط گاری که توسط ۲۲ گاو کشیده می شود، کشیده شده است. قرن ها بعد، حتی خانواده سلطنتی بریتانیا در طول سافاری های شکار در هند و آفریقا، با حمام و مبلمان راحت، در سازه های مجلل اردو زدند. این سنت الهام بخش توسعه مبلمان کمپین است که به آن نیز معروف است مبلمان بیواکبا طراحی جمع و جور و مینیمالیستی آن مشخص می شود که اغلب برای حمل و نقل آسان قابل تاشو یا انباشته شدن است.

در این زمینه، مهم است که برجسته کنیم که گلمپینگ معاصر، اگرچه یک ایده بدیع نیست، اما خود را از بسیاری جهات از اردوگاه های مجلل گذشته متمایز می کند. این سازه ها به دقت ساخته شده اند و بر پایداری، زیبایی شناسی و تجربه کاربری تاکید دارند. از جانب پنل های خورشیدی به جمع آوری آب باران سیستم ها یا مواد طبیعی، این سازه ها به طور هدفمند ساخته شده اند تا حداقل داشته باشند رد پای کربن. این اخلاق با بسیاری از glamper ها که به دنبال تجربه ای راحت و در عین حال آگاهانه از محیط زیست هستند، طنین انداز می شود.

برای وفادار ماندن به نام خود، گلمپینگ معاصر در درجه اول در چادرها اتفاق می افتد، اگرچه گنبدها یا سازه های پوشیده از بوم نیز مناسب هستند. ایده اصلی حول عناصر متحرکی می چرخد ​​که به راحتی قابل تنظیم و برچیده می شوند و تجسم موقتی بودن و کوچ نشینی هستند. بنابراین، در این زمینه، ساختارهای دیگری مانند غلاف، کلبه ها، یا خانه های درختی، ضمن ارائه ارتباط با طبیعت، معماری های دائمی محسوب می شوند.

در این سناریو، SJCC Glamping Resortواقع در یک منطقه کوهستانی در ۲۰۰ کیلومتری سئول، کره جنوبی، سه واحد اقامتی مجزا را ارائه می دهد: “کوه”، “Cutent” و “Firefly” که هر کدام دارای پلان های طبقه و طرح های رنگی منحصر به فرد هستند. علیرغم اینکه مجموعه اصلی یک سازه دائمی است، چادرها به طرز ماهرانه ای از فولاد ساخته شده و با پارچه مقاوم در برابر آب و هوا و مقاوم در برابر آتش پوشیده شده اند. این فناوری پیشرفته از پارچه های عایق دولایه برای اطمینان از پایداری و سازگاری با دماهای شدید از منفی ۲۰ تا ۴۰ درجه سانتیگراد استفاده می کند. شایان ذکر است، این پروژه به عنوان نمونه اولیه سازه هایی در نظر گرفته می شود که به تقاضای جهانی برای واحدهای مسکونی مقرون به صرفه و قابل استقرار سریع رسیدگی می کنند.

در همین حال، Glamping برای Glampers، همچنین واقع در کره جنوبی، دو نوع چادر را ارائه می دهد که به طور یکپارچه در طبیعت ادغام شده و توسط یک غشای محافظت شده در برابر UV، ضد آب و مقاوم در برابر آتش پوشانده شده است. اثاثیه داخلی که احتمالاً از مبلمان بیواک الهام گرفته شده است، تاشو هستند و به راحتی از مبل در روز به تخت خواب در شب تغییر می کنند.

در راستای این روند، گلمنگ روی صخره این مجموعه فراتر از کابین های سنتی است و چادرهایی را ارائه می دهد که به طور یکپارچه با محیط طبیعی با حداقل مزاحمت ترکیب شده اند. با الهام از سنگ های این سایت، مفهوم اصلی “گل سنگ” از طریق حجم های ایجاد شده از یک غشای شفاف آشکار می شود، و به طور موثر به عنوان فانوس در میان محیط طبیعی در طول شب دو برابر می شود.

دنبال کردن پاندمی کووید ۱۹، افزایش قابل توجهی در تقاضا وجود داشته است خلوتگاه های منزوی در طبیعت، به ویژه در میان جمعیت های خاص. برای کسانی که به دنبال پرهیز از دردسر برپایی چادرهای خود هستند، سازه های گلمپینگ راه حل عالی را ارائه می دهند. آنها همان انزوا و غوطه ور شدن در طبیعت را ارائه می دهند در حالی که توسط یک تیم حرفه ای هتل مدیریت می شوند.

برخی استدلال می کنند که گلمپینگ تجربه کمپینگ را تجاری می کند و به طور بالقوه ارتباط واقعی با طبیعت را کمرنگ می کند، زیرا راحتی را بر خودکفایی و مینیمالیسم ذاتی در کمپینگ سنتی اولویت می دهد. با این وجود، صرف نظر از این بحث، مهمترین دغدغه معماری کمپ “پر زرق و برق” باید تاثیر زیست محیطی آن باشد. داده های اخیر از گزارش وضعیت صنعت گلمپینگ آمریکا در سال ۲۰۲۳ نشان می دهد که ۷۳ درصد از مجتمع های گلمپینگ در نزدیکی جاذبه های طبیعی، ۵۱ درصد در نزدیکی پارک های دولتی، ۳۳ درصد در نزدیکی پارک های ملی و ۱۶ درصد در نزدیکی سواحل واقع شده اند. در حالی که این ارقام بر تمایل به تجربه ای مبتنی بر طبیعت تاکید می کنند، آنها همچنین بر نیاز به مراقبت از محیط زیست تأکید می کنند. بدون برنامه ریزی دقیق، این سازه ها می توانند زیستگاه ها را مختل کنند و به تخریب اکولوژیکی کمک کنند.

با تمرکز بر آگاهی محیطیمعماری گلمپینگ پتانسیل ارائه تجربیات به یاد ماندنی را دارد که مسئولیت زیست محیطی را در بین بازدیدکنندگان القا می کند. چالش اصلی ایجاد تعادل بین تجمل و پایداری در عین احترام به فرهنگ‌های محلی و اطمینان از دسترسی است. این تضمین می‌کند که می‌توان بدون تضعیف یکپارچگی محیط‌های طبیعی یا ارزش‌های سنتی کمپینگ لذت برد.