خلاصه

خاک لایه فوقانی، تحکیم نشده و هوازده پوسته زمینی است. ما آن را در همه جا در نظر می گیریم و بنابراین تمایل داریم آن را بدیهی تلقی کنیم، با کمی دقت و همدلی آن را مدیریت، پرورش و بهره برداری می کنیم. با این حال، خاک محدود، شکننده و بسیار مهم است زیرا پیش‌شرطی برای بیشتر حیات روی زمین است. در این مقاله می‌خواهیم توجه را به خاک و رابطه انسان با آن در طول زمان جلب کنیم. هدف، تأمل در مورد چگونگی تکامل این رابطه است، از رویکردهایی که مستلزم تغذیه و مراقبت مداوم تا نگرش‌های اخیر در مورد اخراج و خطرات ناشی از آن است. ما از سه جزیره مدیترانه‌ای به‌عنوان عدسی برای خواندن هم‌وابستگی استفاده می‌کنیم که شکل‌گیری خاک و زندگی انسان را در محیط‌های خشن مشخص می‌کند و درباره پیامدهایی که تغییر در عامل انسان‌شناسی در معادله تشکیل خاک دارد بحث می‌کنیم. از طریق تجزیه و تحلیل این موارد، مشخص خواهد شد که بدون مراقبت و توجه، خاک های بسیار انسانی که امروزه زندگی بیشتر انسان ها به آن وابسته است، همچنان در معرض خطر اتلاف و از دست دادن خواهند بود.