۱٫ معرفی
فضاهای عمومی در شهرها برای بهره برداری از کلان شهرها حیاتی هستند زیرا مزیت ها و تجربیات گوناگون اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی را در اختیار مردم قرار می دهند. این مناطق عمومی به عنوان محل ملاقات جامعه و همچنین محلی برای تبادل فرهنگی و انسجام اجتماعی است [
۱]. این مناطق – پارک ها، میادین، زمین های بازی و مسیرهای عابر پیاده – نه تنها فرصتی برای اوقات فراغت، ورزش و آرامش را فراهم می کنند، بلکه تأثیر مستقیمی بر زندگی روزمره مردم شهر و سلامت روحی و جسمی آنها دارند. [
۲,
۳,
۴]. علاوه بر تأثیر قابل توجهی بر کیفیت کلی زندگی یک شهر، کیفیت فضای عمومی بر اقتصاد محلی و ارزش املاک و مستغلات تأثیر دارد. [
۵,
۶]. به دلیل نابرابری در دسترسی عادلانه ساکنان، به ویژه در مواقع بحرانی مانند بیماری همه گیر که مهاجرت در این مکان ها افزایش یافته است، مسائل دسترسی و همچنین عدالت فضایی و زیست محیطی ایجاد می شود. [
۷,
۸].
اگرچه مطالعات متعددی فواید فضاهای عمومی شهری و به ویژه فضاهای سبز را برای سلامتی و رفاه شهروندان برجسته کرده است، با این حال، اثرات دقیق توزیع نابرابر جغرافیایی این فضاها چه در سطح محلی و چه در سطح منطقه ای هنوز مشخص نشده است. به طور کامل مورد مطالعه قرار گرفته است. اهداف تحقیق ما دوگانه است. ابتدا، مایلیم توجه را به کیفیت، دسترسی و در دسترس بودن مکان‌های عمومی شهری در منطقه آتیکا که توسط افرادی که در طول همه‌گیری از آنها بازدید کردند، جلب کنیم. دوم، هدف ما ارزیابی این آمار به منظور به دست آوردن بینش های ارزشمند برای بحث های آینده در مورد عدالت محیطی و فضایی، به ویژه در مورد اینکه چگونه گروه های اجتماعی مختلف تحت تاثیر الگوهای مسکن آتیکا قرار می گیرند، هستیم.
مکان‌های عمومی شهری در شهرها برای رفاه اقتصادی آنها حیاتی هستند زیرا امکان فعالیت‌های تجاری مانند دستفروشی‌های خیابانی، بازارهای روباز و جشنواره‌ها را فراهم می‌کنند. [
۹,
۱۰,
۱۱]. با توجه به ادبیات مربوطه، فضاهای بیرونی با منظره مناسب ممکن است ارزش ملک همسایه را تا ۲٫۶-۱۱٫۳٪ افزایش دهد. [
۱۲]. بعد محیطی فضاهای عمومی شهری نیز قابل توجه است. مناطق سبز در فضاهای عمومی آلاینده ها را جذب می کنند، دما را تنظیم می کنند و اثر جزیره گرمایی شهری را کاهش می دهند و به سلامت محیط زیست شهر کمک می کنند. [
۱۳,
۱۴,
۱۵]. علاوه بر این، فضاهای سبز در فضای باز که به خوبی متصل هستند، گیاهان و جانوران شهری را حفظ می کنند و به حفظ اکوسیستم شهری کمک می کنند. [
۱۶].
با این حال، صرف فضاهای عمومی در یک شهر کافی نیست. تضمین دسترسی همه ساکنان، صرف نظر از وضعیت اجتماعی-اقتصادی، جنسیت، سن یا توانایی آنها، حیاتی است. اصطلاح دسترسی به این موضوع اشاره دارد که آیا یک فضای عمومی از نظر فیزیکی و روانی قابل دسترسی است یا خیر، به این معنی که باید معیارهای خاصی مانند دسترسی به صندلی چرخدار، نور کافی و ویژگی های ایمنی را رعایت کند. [
۱۷,
۱۸]. در دسترس بودن یک مکان عمومی به باز بودن آن برای استفاده اشاره دارد، به این معنی که بسته نیست یا برای استفاده انحصاری رزرو شده است. [
۱۹]. داده های به دست آمده از انتشارات نسبتاً اخیر نشان می دهد که منطقه آتیکا فاقد فضاهای عمومی مناسب است. به‌طور دقیق‌تر، سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) اخیراً مطالعه «کتاب اطلاعات OECD 2014: آمارهای اقتصادی، زیست‌محیطی و اجتماعی» را منتشر کرده است که در مورد آتیکا نیز اظهارنظر می‌کند. در گزارش فرعی، «پایداری زیست‌محیطی در کلان‌شهرها»، یکی از مشکلات مورد بررسی درصد فضای سبز به ازای هر نفر در کلان‌شهرهای سراسر جهان بود. با توجه به ادعای سازمان جهانی بهداشت مبنی بر اینکه حداقل درصد فضای سبز در شهرها کمتر از ۹ متر نیست.
۲ برای هر نفر، آتن با تنها ۰٫۹۶ متر در رتبه چهارم از پایین قرار دارد
۲ سبز برای هر نفر [
۲۰,
۲۱]. در شهرهای اروپایی مدیترانه ای، نسبت مردمی که از مناطق تفریحی و سبز راضی هستند در اسپانیا تنها ۶۶ درصد، در مالت ۶۴ درصد، در ایتالیا ۶۱ درصد، در قبرس ۵۹ درصد و در یونان ۵۰ درصد است. [
۲۲]. این “نارضایتی” عاملی است که باید به منظور تشویق رویه هایی با هدف بهبود وضعیت فعلی، با استفاده از اقداماتی که ممکن است بر اساس تلاش های منطقه ای و تلاش های اتحادیه اروپا باشد، برجسته شود.
مجموعه شواهد موجود نشان می‌دهد که در مواقع بحرانی، مانند همه‌گیری کووید-۱۹، شهروندان ترجیح می‌دهند از مکان‌های عمومی که در فاصله‌ای پیاده‌روی هستند بازدید کنند. نظرسنجی‌های انجام‌شده در یونان در طول زمان همه‌گیری، قبلاً یافته‌هایی را منتشر کرده‌اند که ترجیح شهروندان برای مکان‌های عمومی اطراف (زمان پیاده‌روی کمتر از ۱۵ دقیقه) را تأیید می‌کنند. [
۷]. این استدلال با مفهوم شهر فشرده و محله ۲۰ دقیقه ای نیز سازگار است. نتیجه مطلوب برنامه ریزی شهری کارآمد پس از کووید (۲۰MNs) [
23].
برای دستیابی به درک بهتر از اهمیت فضاهای عمومی در بافت شهری در یک بافت واقعی، بررسی موضوع توزیع فضایی نابرابر علاوه بر دیدگاه محیطی ضروری است. بر اساس مطالعات، برخی از جمعیت ها مانند افراد کم درآمد و رنگین پوستان در نتیجه نابرابری های سیستمی و تاریخی در برنامه ریزی و توسعه شهری ممکن است دسترسی کمتری به فضاهای عمومی داشته باشند. [
۲۴]. این می تواند منجر به عدم دسترسی به مزایای متعدد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی ارائه شده توسط مکان های عمومی شود.
با تمرکز بر مطالعه موردی منتخب، در منطقه آتیکا، محله‌های خاصی ممکن است فضاهای عمومی و مناطق سبز کمتری نسبت به سایرین داشته باشند. ساکنان آن مناطق ممکن است دسترسی کمتری به مزایای سلامت جسمی و روانی فضاهای عمومی داشته باشند، مانند بهبود کیفیت هوا و شانس برای فعالیت بدنی. علاوه بر این، جوامع با فضاهای عمومی کمتر ممکن است فرصت های کمتری برای تعامل اجتماعی و مشارکت اجتماعی داشته باشند که می تواند نابرابری های اجتماعی را تشدید کند. [
۲۵,
۲۶]. برای رسیدگی به این مشکل، برنامه ریزی و توسعه شهری باید بر توزیع عادلانه مکان های عمومی در سراسر شهر، با تاکید بر دسترسی به جوامع محروم تاکید کند. ابتکاراتی مانند طراحی و توسعه تحت رهبری جامعه، همکاری با گروه‌های محلی و سیاست‌های منطقه‌بندی که بر توسعه فضای عمومی در مناطق محروم از نظر اقتصادی-اجتماعی تأکید دارند ممکن است تأثیر مثبتی داشته باشند. شهرها می توانند سلامت، رفاه و انسجام اجتماعی ساکنان خود را افزایش دهند و در عین حال از پایداری زیست محیطی با ترویج دسترسی عادلانه به فضاهای عمومی حمایت کنند. [
۲۷,
۲۸].
از این دیدگاه، هدف این مقاله ارائه بررسی کاملی از توزیع فضایی و کیفیت مکان‌های عمومی شهری در آتیکا، یونان است. این مطالعه شامل یک مرور ادبیات کامل است که عوامل کلیدی مؤثر بر توزیع و کیفیت مکان‌های عمومی شهری در منطقه را شناسایی می‌کند. نویسندگان همچنین داده‌ها را از طریق نظرسنجی جمع‌آوری کرده‌اند و بینش‌هایی را در مورد وضعیت فعلی فضاهای عمومی آتیکا ارائه می‌کنند. چارچوب روش شناختی این مطالعه بر اساس سؤالات پژوهشی خاصی ساخته شده است. اولین سوال تحقیق بر درک وضعیت فعلی فضاهای عمومی شهری آتیکا از جمله توزیع فضایی و کیفیت آنها متمرکز است. سوال دوم تحقیق به دنبال شناسایی عواملی مانند عوامل اجتماعی-اقتصادی، طراحی شهری و سیاست های برنامه ریزی است که در توزیع و کیفیت مکان های عمومی در منطقه نقش دارند. سومین سوال تحقیق به بررسی مفاهیم عدالت فضایی در توزیع و کیفیت اماکن عمومی در آتیکا می پردازد. نویسندگان بررسی خواهند کرد که چگونه توزیع مکان های عمومی بر گروه های اجتماعی مختلف منطقه تأثیر می گذارد و آیا نابرابری های فضایی وجود دارد یا خیر.
در نهایت، نویسندگان بررسی می‌کنند که چگونه برنامه‌ریزان شهری و سیاست‌گذاران می‌توانند به دسترسی برابر به فضاهای عمومی شهری، در مورد آتیکا دست یابند. این می تواند شامل پیشنهاد تغییرات در سیاست های برنامه ریزی شهری یا رویکردهای جدید برای طراحی و مدیریت مکان های عمومی باشد که عدالت فضایی بیشتری را ترویج می کند. به طور کلی، هدف این مقاله کمک به درک بهتر ارتباط بین فضاهای عمومی و برابری فضایی، و همچنین ارائه پیشنهادهای عملی برای بهبود توزیع و کیفیت فضاهای عمومی در آتیکا، یونان است.
بررسی ادبیات
بر اساس مطالعات، کمبود اماکن عمومی شهری به ویژه پارک ها با کمبود کلیه خدمات اکوسیستم شهری همراه است که می تواند بر سلامت و رفاه ساکنان تأثیر منفی بگذارد. [
۲۹]. عوامل مرتبط با طراحی پارک ممکن است تأثیر بیشتری بر کیفیت فضای بیرونی و خدمات اکوسیستم داشته باشند. از این منظر، حصار کشی ممکن است ساکنان را از استفاده از پارک برای تفریح و ورزش منصرف کند. برنامه‌ریزی برای جوامع دوستانه و پایدار باید شامل تدارک مکان‌های عمومی قابل دسترس و در دسترس باشد که برای ساکنان مراکز کلان شهرها مزایای اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی متنوعی را فراهم می‌کند.
این امر مستلزم یک رویکرد جامع به برنامه ریزی شهری است که الزامات و ترجیحات همه ساکنان را در نظر می گیرد و در عین حال فراگیری و برابری را ترویج می کند. مطالعات کنونی نشان داده‌اند که در دسترس بودن و کیفیت مکان‌های عمومی شهری می‌تواند بر سلامت جسمی و روانی و رفاه ساکنان شهر تأثیر بگذارد. [
۳۰,
۳۱]. این نتایج بر اهمیت فضاهای عمومی شهری در ارتقای سلامت و رفاه ساکنان شهری تاکید دارد. در مقیاس کلی، در دسترس بودن و کیفیت فضاهای شهری عمومی تأثیر چندلایه ای بر سلامت، رفاه و کیفیت زندگی مردم شهر دارد.
برنامه ریزی شهری مناسب می تواند به تضمین کیفیت اماکن عمومی با اطمینان از دسترسی، عملکرد و ایمنی آنها کمک کند. به عنوان مثال، طراحی پیاده روها، مسیرهای دوچرخه سواری و سیستم های حمل و نقل عمومی می تواند دسترسی، تحرک و امنیت شهروندان را بهبود بخشد. افزایش فضای سبز همچنین می تواند به کاهش آب و هوای چالش برانگیز و آرامش کمک کند. و ارتقای کیفیت تجهیزات و روشنایی شهری آسایش شهروندان را بهبود می بخشد. علاوه بر این، برنامه‌ریزی شهری فراگیر می‌تواند با بررسی نیازها و ترجیحات گروه‌های مختلف مردم (جنس، سن، قومیت، ناتوانی و غیره) از تنوع و شمول در فضاهای عمومی حمایت کند. این می‌تواند شامل طراحی فضاهای قابل دسترس برای افراد دارای معلولیت، فراهم کردن مکان‌های نشیمن برای افراد مسن، و ترکیب جنبه‌های فرهنگی یا تاریخی باشد که هویت یک جامعه را نشان می‌دهد. [
۳۲]. با این حال، برنامه ریزی شهری به تنهایی نمی تواند در دسترس بودن و کیفیت فضاهای عمومی را تضمین کند. حاکمیت، مقامات محلی و تصمیم گیرندگان همگی در شکل دادن به کیفیت فضاهای عمومی نقش دارند [
۳۳]. برای ایجاد و حفظ فضاهای عمومی، بودجه ثابت و کافی مورد نیاز است. تنها ساختارهای حاکمیتی فشرده و کارآمد می توانند تضمین کنند که فضاهای عمومی به گونه ای مدیریت می شوند که به نفع کل جامعه باشد [
۳۴].
اگرچه شهرهای اروپایی نگرانی فزاینده ای نسبت به محیط و بهبود فضای عمومی نشان می دهند، شهرهای یونان در بین کم رقابت ترین ها در اروپا در این زمینه هستند. [
۳۵,
۳۶,
۳۷]. از اواخر دهه ۱۹۷۰ مشخص شد که وخامت محیط شهری در مناطق مرکزی آتیکا، به ویژه در آتن و پیرئوس، با پارامترهای مختلفی از جمله کمبود فضاهای آزاد و سبز، ترافیک سنگین، اشکال مختلف آلودگی مشخص می شود. نگهداری ناکافی زیرساخت‌های دولتی و خصوصی، تراکم بالای مسکونی و فقدان زیرساخت‌های اولیه اجتماعی برای مسکن [
۳۸,
۳۹]. در واقع، امروزه محیط‌های شهری یونان برای ساکنان و بازدیدکنندگان، به‌ویژه در آتیکا، خوشایند تلقی نمی‌شوند و اغلب مشکلات عملکردی جدی مانند سطح ناکافی آسایش و آلودگی بالا، مسائل دسترسی و ایمنی، کمبود گسترده فضای سبز و فضای باز، ترافیک را به همراه دارند. ازدحام و کمبود پارکینگ، نبود امکانات رفاهی و زیرساخت های شهری کارآمد و تخریب میراث فرهنگی ملی. همه این کمبودها تا حد زیادی مرهون حوادث تاریخی است که نوع رشد شهری در این منطقه را در اوایل قرن بیستم مشخص کرد. به طور دقیق تر، ورود پناهندگان آسیای صغیر، به دنبال معاهده لوزان در سال ۱۹۲۳، منجر به تغییر سریع جمعیت در مناطق شهری و روستایی کشور شد. بر اساس منابع تاریخی، بیش از ۱۵۰۰۰۰۰ پناهنده در یونان اسکان داده شدند. بنابراین، روند شهرنشینی در این دوره به شدت به توانبخشی پناهندگان آسیای صغیر مرتبط بود، که منجر به ایجاد اشکال شهری تحت فشار ارائه مسکن ارزان قیمت برای تعداد زیادی از ذینفعان شد. علاوه بر آن، روند شهرنشینی پس از جنگ در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ با رویه‌های گسترده در ضلع غربی آتیکا همراه بود و محدوده‌های شهر را بدون برنامه‌ریزی و تدارک مناسب گسترش می‌داد. گسترش شهری بیشتر در آتیکا در اوایل دهه ۲۰۰۰ در بخش شرقی آتیکا مشاهده شد.
شکل ۱). با توجه به همه این رویدادها، ارزیابی کیفیت برنامه ریزی و طراحی در منطقه آتیکا باید موارد ذکر شده در بالا را تصدیق کند. همچنین ذکر این نکته ضروری است که هسته‌های قدیمی شهر آتن و پیرئوس دارای تراکم جمعیت بالاتری هستند.
میز ۱ و
شکل ۲) در مقایسه با مناطق حومه شهر (بخش جنوبی و شمالی آتن) و مناطق حومه شهری در غرب و شرق آتیکا. در پرتو این مشاهدات، تفاوت هایی در مورد کیفیت فضاهای عمومی در فضای باز وجود دارد.
متغیرهای تاریخی و فرهنگی مختلف ایده فضای عمومی را در بافت شهری یونان شکل داده اند. این مطالعه جنبه‌های اساسی، نظریه‌ها و شواهد تجربی مرتبط با در دسترس بودن و کیفیت فضای عمومی شهری در یونان را در این زمینه شناسایی می‌کند. ایده فضای عمومی در بحث برنامه ریزی شهری محوری است. فضاهای عمومی به عنوان مناطقی توصیف می شود که برای همه قابل دسترسی است و برای تعامل اجتماعی، آرامش و تعامل با محیط در نظر گرفته شده است. فضاهای عمومی در یونان تحت تأثیر میراث تاریخی و فرهنگی «اگورا» یونان باستان و فروم رومی است. [
۴۰]. در یونان، فضاهای عمومی برای تشویق تعاملات اجتماعی و اجتماعی در نظر گرفته شده است و اغلب شامل عناصر مهم فرهنگی مانند بناهای تاریخی و آثار هنری می شود. چندین نظریه که تعاملات انسان با فضاهای عمومی را تحلیل می کنند، چارچوبی برای درک نقش و عملکرد فضاهای عمومی در محیط های شهری ارائه می دهند. برای مثال، نظریه تعامل اجتماعی پیشنهاد می‌کند که فضاهای عمومی انسجام و تعامل اجتماعی و همچنین شکل‌گیری حس اجتماع را تسهیل می‌کنند. [
۳۴]در حالی که تئوری اکولوژیکی بر اهمیت دسترسی به محیط های طبیعی در فضاهای عمومی برای سلامت و رفاه تاکید می کند. [
۴۱,
۴۲]. تئوری سیاسی بر اهمیت فضاهای عمومی در ارتقای مشارکت دموکراتیک و مدنی تاکید دارد [
۴۳].
از لحاظ تاریخی، تکامل توسعه شهری آتن، گسترش را با تشدید بهره برداری از زمین ترکیب کرده است. جریان سرمایه ناشی از تامین مالی بانکی و ایجاد ملاحظات قراردادی (سیستم مبادله زمین در برابر آپارتمان یا سیستم آپارتمان در برابر زمین) رشد املاک و مستغلات مسکن را در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰، درست قبل و بعد از ورود یونان به منطقه یورو تسهیل کرد. [
۴۴,
۴۵]. از نظر توسعه شهری، این نشان دهنده افزایش جمعیت حومه آتن، به ویژه در مناطق نزدیک به زیرساخت های حمل و نقل اصلی (بزرگراه) است که اخیراً ساخته شده است. این رویه گسترده، مرزهای کلان شهر آتن “سنتی” را گسترش داد و به شدت به زیرساخت های توسعه یافته قبل از بازی های المپیک ۲۰۰۴ متصل شد. [
۴۶]. جابجایی مداوم طبقات اجتماعی متوسط و بالاتر یونان از مناطق مسکونی در مرکز شهر و مناطق اطراف آن که در دهه ۱۹۷۰ آغاز شد، طرف دیگر این مسیر رشد شهری بود. [
۴۷]. اثرات منفی بر کیفیت زندگی در آتن، به ویژه در مرکز شهر در حال زوال، حداقل از دهه ۱۹۸۰ منبع نگرانی عمومی بوده است. با این حال، تا دهه ۱۹۹۰، تمرکز اصلی برنامه ریزی استراتژیک بر مدیریت رشد و ارتقای یک کلان شهر غیرمتمرکزتر بود.
طرح جامع آتن در سال ۱۹۸۵ توجه به این موضوعات را افزایش داد [
۴۸]. اگرچه رشد جمعیت شهر تا آن زمان متوقف شده بود، اما تلاش برای ارتقای ساختار شهری غیرمتمرکزتر نیز یکی از موضوعات کلیدی در بازنگری این طرح در سال ۹۲ بود، اما این امر مانع از ادامه رشد بافت شهری به سمت بیرون نشد. [
۴۷]. بسیاری از محله‌های درون شهری که جمعیت، اجاره‌بها و قیمت‌هایشان کاهش یافته بود، گزینه‌های مسکن نسبتاً مقرون به صرفه‌ای را در اختیار موج‌های متوالی مهاجران اقتصادی قرار دادند که در اوایل دهه ۱۹۹۰ پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی و سپس از کشورهای آفریقایی و آسیایی وارد کشور شدند. در دهه ۲۰۰۰ [
۳۸]. این گروه ها ابتدا به عنوان مستأجر و سپس به عنوان مالک خانه ها و فروشگاه ها عمدتاً در سطوح پایین ساختمان های آپارتمانی در مناطق مرکزی به مسکن دسترسی داشتند. [
۴۹]. ذکر این نکته حائز اهمیت است که نابرابری‌های فضایی-اجتماعی در آتیکا توسط مطالعات مختلف به‌طور کامل مستند شده است و تصاویر نقشه‌کشی ارائه می‌کند که ناسازگاری‌های اجتماعی-اقتصادی آشکار را نشان می‌دهد. [
۴۵]. این اختلافات اجتماعی-اقتصادی اغلب به دسترسی نابرابر به فضاهای عمومی با طراحی کارآمد مربوط می شود. از این منظر، این مطالعه با جمع‌آوری داده‌های جدید در منطقه آتیکا در طول همه‌گیری COVID-19 بینش‌هایی ارائه می‌دهد. این داده ها یک شکاف در دانش موجود را پوشش می دهند زیرا تنها چند مطالعه مرتبط اخیر در این زمینه وجود دارد.
۲٫ مواد و روشها
برای انجام این نظرسنجی مقطعی، محققان آتن، یونان را در طول موج دوم اقدامات محدودیت، از ۲۷ آوریل تا ۲۷ ژوئن ۲۰۲۱ انتخاب کردند. برای جمع آوری داده ها برای این نظرسنجی، محققان پرسشنامه ای ایجاد کردند که شامل سؤالات مکرر در زمینه علمی در طول همه گیری، مانند مواردی که در مطالعات انجام شده توسط [
۵۰]. نمونه شامل ۷۴۵ نفر از ساکنان شهر آتیکا، یونان، بالای ۱۸ سال بود که به طور داوطلبانه و توافقی در نظرسنجی شرکت کردند. بر اساس آخرین آمار سرشماری سال ۲۰۲۱، کل جمعیت منطقه آتیکا شامل ۳،۷۹۲،۴۶۹ شهروند است. ساندرز و همکاران برای داشتن یک راهنمای تقریبی از نحوه محاسبه حجم نمونه. [
۵۱] بیان می کند که برای یک جمعیت ۱۰،۰۰۰،۰۰۰ نفر، یک نمونه ۳۸۴ مشاهده برای دستیابی به ۵ درصد حاشیه خطا و ۹۵ درصد سطح اطمینان لازم است. برای تخمین دقیق حجم نمونه مورد نیاز برای آتیکا، نویسندگان از یک برنامه آنلاین استفاده کرده و سطح اطمینان ۹۹٪، ۵٪ حاشیه خطا و ۵۰٪ بخش جمعیت را انتخاب کرده اند. نمونه مورد نیاز ۶۶۶ مشاهده برآورد شد. تعداد کل شرکت کنندگان ۷۴۵ نفر بود که بیش از نمونه مورد نیاز برآورد شده است. نویسندگان حاشیه خطای ۷۴۵ پاسخ را ۴٫۷۳ درصد محاسبه کرده اند. این بدان معنی است که ۹۹٪ احتمال وجود دارد که مقدار واقعی در ± ۴٫۷۳٪ از مقدار اندازه گیری / بررسی شده باشد.
پاسخ‌های شرکت‌کنندگان به‌صورت شخصی گزارش شد و محققان قبل از جمع‌آوری پاسخ‌ها اطلاعات دقیقی در مورد ماهیت و دامنه تحقیق ارائه کردند. محققان از روش‌های نمونه‌گیری راحت و گلوله برفی برای استخدام شرکت‌کنندگان استفاده کردند. شرکت کنندگان از طریق ایمیل های شخصی و پست های رسانه های اجتماعی در فیس بوک و اینستاگرام دعوت شدند. هر یک از شرکت کنندگان یک پرسشنامه جداگانه دریافت کردند و برخی از شرکت کنندگان پرسشنامه را برای دوستان و خانواده خود ارسال کردند. پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی شامل جنسیت، قومیت، سن، محل سکونت، وضعیت تأهل، داشتن فرزند، اندازه خانه، وضعیت تحصیلی، شغل و درآمد سالانه را جمع آوری کرد. این پرسشنامه همچنین شامل سؤالاتی در مورد ویژگی های فضاهای عمومی مانند کمیت، کیفیت، ایمنی در طول روز و شب، نگهداری و اطلاعات تحرک بود. شرکت کنندگان یا از طریق یک مقیاس لیکرت از ۱ (کاملاً مخالفم) تا ۵ (کاملاً موافقم) یا از سؤالات بسته شامل پاسخ های چند گزینه ای به سؤالات پاسخ دادند. [
۷].
تحلیل آماری
برای تجزیه و تحلیل آماری از SPSS، به ویژه PASW Statistics 18 استفاده شد. در این پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. عوامل کمی با استفاده از آمار توصیفی مانند فراوانی نسبی و مطلق توصیف شد. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل جداول متقابل، همچنین به عنوان تجزیه و تحلیل جدول احتمالی شناخته می شود، برای بررسی رابطه متقابل بین متغیرهای مختلف استفاده شد. ارتباط بین دفعات بازدید از فضاهای عمومی رایگان و در دسترس بودن آنها، کیفیت، دسترسی، نگهداری، ایمنی در طول روز، ایمنی در طول شب و احساس آرامش، همچنین سن، جنسیت، سطح تحصیلات، وضعیت شغلی و داشتن فرزند با استفاده از رگرسیون لجستیک چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت. در زمینه تجزیه و تحلیل داده ها، پیوند بین داده های جغرافیایی (بخش های مختلف منطقه آتیکا) و ویژگی های کیفیت فضای عمومی محاسبه شد. ابتدا تمامی متغیرها در هر مدل گنجانده شدند و سپس به تدریج حذف شدند تا اینکه کفایت پیش بینی مدل حاصل شد. سطح معنی داری آماری در سطح تعیین شد پ < 0.05، به این معنی که یک نتیجه از نظر آماری معنی دار تلقی می شود اگر شانس به دست آوردن آن کمتر از 5٪ باشد.
۳٫ نتایج
شرکت کنندگان در نظرسنجی شهروندان منطقه اداری منطقه آتیکا، پایتخت یونان هستند. نمونه شامل ۲۰۱ شرکت کننده مرد، ۵۵۰ شرکت کننده زن و ۱ شرکت کننده غیر باینری (
شکل ۳). نمونه شامل شهروندان تمام مناطق اداری آتیک است، همانطور که در ارائه شده است
جدول ۲. تقسیم اداری در منطقه آتیکا در به تصویر کشیده شده است
طرح ۱. پیشینه اجتماعی-اقتصادی شرکت کنندگان در نظرسنجی با سطح تحصیلات و درآمد متوسط آنها تعریف می شود، همانطور که در نشان داده شده است.
جدول ۳ و
شکل ۴. برای اظهار نظر در مورد محدودیت های این نظرسنجی، سطح تحصیلات شرکت کنندگان بالاتر از میانگین سطح تحصیلات ثبت شده است. بر اساس تجزیه و تحلیل منتشر شده از داده های آماری مربوط به منطقه آتیکا توسط Maloutas and Spyrellis (2019)، تفاوت هایی بین بخش های مختلف آتیکا از نظر سطوح تحصیلی وجود دارد. به طور خاص، به نظر می‌رسد که بخش‌های جنوب شرقی و شمالی آتیکا دارای ساکنان با مدرک تحصیلی عالی با درصد بالاتری نسبت به سایر مناطق آتیکا هستند، واقعیتی که به شدت با تفاوت‌های مسکن و موقعیت‌های شغلی مرتبط است. با این حال، روش گلوله برفی مورد استفاده برای این نظرسنجی منجر به شناسایی شرکت‌کنندگان با مدارک تحصیلی بالاتر در تمام بخش‌های آتیکا شد.
از نظر در دسترس بودن، درصد متوسطی از ۳۷٫۲۵ درصد از پاسخ دهندگان در تمام بخش های اداری آتیکا اظهار داشتند که محله آنها فضاهای بیرونی عمومی کافی را فراهم می کند. با این حال، به طور متوسط ۱۸٫۷٪ در همه بخش ها از تعداد فضاهای عمومی در فضای باز ناراضی به نظر می رسد.
شکل ۵).
تنها به طور متوسط ۱۵٫۲ درصد در تمام بخش های اداری ادعا می کنند که در محله هایی که در آنها زندگی می کنند فضاهای عمومی در فضای باز فراوان وجود دارد. در این مرحله، ذکر این نکته ضروری است که هیچ تفاوت فاحشی در دسترسی و در دسترس بودن فضاهای عمومی در فضای باز در میان افراد وجود ندارد. بخش های مختلف اداری آتیکا (
شکل ۶). تنها یک تفاوت جزئی بین بخش شمال شرقی آتیکا و بقیه استان آتیکا نشان می دهد که ساکنان شمال شرقی آتیکا از در دسترس بودن فضاهای عمومی در فضای باز موجود در این مناطق رضایت بیشتری دارند. این را می توان با ویژگی حومه ای این مناطق و تفاوت های بعدی در برنامه ریزی و طراحی شهری توجیه کرد. با این حال، از نظر دسترسی، مناطق حومه ای تازه تاسیس در بخش شرقی آتیکا در مقایسه با کلان شهر آتن و پیرئوس کارآمدتر به نظر می رسند. بنابراین، مراکز شهری سنتی در آتیکا ممکن است فضاهای عمومی در فضای باز کمتری داشته باشند، اما دسترسی به آنها آسان باشد، در حالی که مناطق حومه شهرها فضاهای عمومی بیشتری در فضای باز دارند و به طور ناکارآمد به محله ها متصل هستند. این می تواند تا حد زیادی به این دلیل باشد که بافت شهری در این مناطق حومه شهر به اندازه مراکز شهر فشرده نیست و فضاهای عمومی بیرونی را ارائه می دهد که به مسافت های طولانی تری برای پیاده روی نیاز دارند.
با پاسخ به این سؤال که «فضای عمومی در منطقه شما چقدر در دسترس است؟»، از شرکت کنندگان خواسته شد دسترسی به مکان های عمومی در مناطق خود را ارزیابی کنند. از پاسخ دهندگان خواسته شد دسترسی را بر اساس مقیاس لیکرت ۵ درجه ای رتبه بندی کنند که ۱ نشان دهنده دسترسی محدود و ۵ نشان دهنده دسترسی خوب است. همچنین، به طور متوسط ۵۰ درصد از پاسخ دهندگان در تمام بخش های اداری آتیکا فضاهای بیرونی را در فاصله ۵ تا ۱۵ دقیقه پیاده روی ترجیح می دهند. یک یافته قابل توجه این واقعیت است که میانگین قابل توجه ۱۷٫۶۷٪ در تمام بخش های اداری ایده ایجاد فضاهای بیرونی در فاصله کمتر از ۵ دقیقه پیاده روی از مناطق مسکونی را مطرح می کند که نشان دهنده لزوم وجود فضاهای سبز پراکنده کوچک در فضای باز در هر محله است. . فضاهای بیرونی در فاصله ۱۵ تا ۲۵ دقیقه پیاده روی کمتر محبوب هستند اما همچنان ترجیح داده می شوند. با این حال، فضاهای بیرونی که به مسافت پیاده روی بیش از ۲۵ دقیقه نیاز دارند، جذابیت کمتری دارند. یک ارزیابی کلی از نظر دسترسی نشان می دهد که به طور متوسط ۳۶٫۷٪ از پاسخ دهندگان در همه بخش ها تا حدی از وضعیت موجود راضی هستند. در این مرحله، ذکر این نکته ضروری است که سایر مطالعات انجام شده در دوران کووید-۱۹ نشان می‌دهد که تمایل سفرهای تفریحی وابسته به ماشین در تعطیلات آخر هفته برای رسیدن به پارک‌های شهری با مقیاس متوسط تا بزرگ در آتیکا وجود دارد. به نظر می‌رسد این تمایل در میان شهروندان محله‌های پرجمعیت آتیکا قوی‌تر است [
۵۲].
اختلافات قابل توجهی بین بخش های مختلف اداری آتیکا از طریق سوالات مربوط به کیفیت آشکار شده است. از شرکت کنندگان خواسته شد تا کیفیت کلی فضاهای عمومی در جوامع خود را با پاسخ به این سوال، “کیفیت کلی را چگونه ارزیابی می کنید؟”، با رتبه بندی از ۱ (بسیار ضعیف) تا ۵ (عالی) ارزیابی کنند. به طور خاص، ساکنان بخش مرکزی آتن وضعیت حفظ فضاهای خارجی موجود را کمتر رضایت بخش (۷۱٫۷٪) توصیف می کنند، در حالی که ساکنان بخش شمالی آتن (۳۸٫۹٪) راضی به نظر می رسند. با این حال، درصد قابل توجه ۳۴٫۳ درصد از شرکت کنندگان در بخش شمالی آتن وجود دارد که نشان می دهد علیرغم محیط شهری ارتقا یافته، فضایی برای بهبود بیشتر وجود دارد. وضعیت مشابه آتن مرکزی در مرکز پیرئوس وجود دارد: به نظر می رسد تنها درصد کمی از شرکت کنندگان (۱۵٫۶٪) از کیفیت حفظ فضاهای بیرونی عمومی موجود در منطقه راضی هستند. در مورد حومه جنوبی آتن، بر اساس یافته های تحقیق، به نظر می رسد فضاهای بیرونی تحت مراقبت بهتری قرار دارند. به طور خاص، ۴۶٪ از شرکت کنندگانی که در آتیک جنوبی زندگی می کنند، وضعیت موجود حفاظت را کارآمد و رضایت بخش می دانند.
شکل ۷).
شرکت کنندگان علاوه بر مسائل نگهداری، فضاهای بیرونی را از نظر کارایی طراحی و کیفیت آنها ارزیابی کردند. از این منظر، آتن مرکزی و پیرئوس مرکزی درصد کمتری دارند. حدود ۱۸ درصد از شرکت کنندگان ساکن در این مناطق کیفیت فضاهای عمومی موجود در فضای باز را کارآمد توصیف کردند، در حالی که بقیه شرکت کنندگان دوسوگرا یا ناراضی به نظر می رسیدند.
از آنجایی که به فضاهای عمومی در فضای باز به خوبی حفظ شده است، سؤالات مربوط به ایمنی، اختلافات را نه تنها در بین مناطق مختلف اداری، بلکه در زمان های مختلف روز آشکار می کند. به طور دقیق تر، شرکت کنندگان با درصد بالایی در تمام مناطق اداری آتیکا، فضاهای بیرونی موجود در ساعات شب را ناامن می دانند.
شکل ۸). یافته های تحقیق، همانطور که در زیر نشان داده شده است، بر وضعیت بحرانی از نظر ایمنی در منطقه مرکزی آتن تاکید می کند. ۴۱٫۸ درصد از پاسخ دهندگان، فضاهای بیرونی موجود در ساعات شب را کاملاً ناایمن و ۳۰٫۵ درصد را تا حدی ناایمن توصیف می کنند. این نتایج نسبتاً نگران کننده هستند و نیاز به مداخله را نشان می دهند. وضعیت در ساعات صبح بهتر است، به طور متوسط ۳۶٫۹٪ در تمام بخش های اداری اعلام کرده اند که فضاهای بیرونی در ساعات صبح کاملاً ایمن هستند.
یافته قابل توجه دیگر با افزایش دفعات بازدید در طول همه گیری COVID-19 مرتبط است. به طور متوسط ۵۷٫۴ درصد در تمام بخش های اداری آتیکا اظهار داشتند که تعداد بازدیدها در طول همه گیری افزایش یافته است. در مورد استفاده از فضاهای عمومی برای فعالیت‌های ورزشی، بخش شمالی آتن نرخ بالاتری از پاسخ‌های مثبت را نشان می‌دهد، با ۴۲.۳ درصد موافقت نسبی یا کامل. به طور مشابه، منطقه آتیک شرقی حمایت قابل توجهی را نشان داد و مجموعاً ۳۷٫۵ درصد تأیید را به دست آورد. در مقابل، بخش جنوبی آتن کمترین اشتیاق را به نمایش گذاشت و تنها ۲۴٫۲ درصد موافق بودند و بخش مرکزی آتن با ۲۷٫۶ درصد پس از آن قرار گرفت.
شکل ۹). علاوه بر این، اکثر شرکت‌کنندگان در تمام بخش‌های اداری بر نقش فضاهای بیرونی در سلامت جسمی و روانی تاکید کردند، همانطور که در
شکل ۱۰ و
شکل ۱۱ زیر بر اساس یافته‌های این مطالعه، این درصدها برای ساکنان بافت شهری متراکم آتن و پیرئوس در مقایسه با مناطق حومه‌ای آتیکا بیشتر است.
۴٫ بحث
مطالعات انجام شده در دوران COVID-19 اهمیت فضاهای عمومی در فضای باز را برای رفاه عمومی ساکنان شهرها برجسته می کند. [
۵۳]. صرف نظر از ویژگی‌های زمان و مکان، مطالعات بر این واقعیت همگرایی دارند که وجود فضاهای عمومی در فضای باز (به ویژه سبز) به تجربه شهری می‌افزاید و برای سلامت جسمی و روانی نیز مفید است. [
۵۴]. با این حال، مطالعات ثابت کرده اند که تعاملات اجتماعی محدود در فضاهای باز در طول همه گیری، تجربه بازدیدکنندگان را تغییر داده است و در برخی موارد کاهش تعداد بازدیدها ثبت شده است. [
۵۴].
مجموعه اصلی شواهد موجود نشان می‌دهد که ویژگی‌های اقتصادی-اجتماعی، مانند درآمد، سن و جنسیت، برای دفعات بازدید بسیار مهم هستند. [
۵۵]. علاوه بر این، محققان بر این واقعیت تأکید می‌کنند که حتی قبل از همه‌گیری، عوامل اجتماعی-اقتصادی نقش مهمی در شهرهای اروپا بازی می‌کردند (همان). علاوه بر استدلال قبلی، یک پیوند ارتباطی بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالا و دسترسی به فضاهای سبز در آمریکای شمالی وجود دارد (ibid). مطالعه ما تأیید می کند که بین اقشار اجتماعی-اقتصادی و فضاهای عمومی ارتباط وجود دارد. به نظر می رسد حومه های مسکونی طبقه بالا در بخش شمالی آتن در مقایسه با بقیه آتیکا دارای فضاهای عمومی به خوبی نگهداری، در دسترس و ایمن تر هستند. تصاویر نقشه‌کشی در فصل قبل، تفاوت‌های بین بخش‌های مختلف آتیکا را نشان می‌دهد، که هر کدام با تاریخ شهری خود. این نابرابری ها همچنین دارای یک بعد محیطی قوی است. فضاهای سبز در فضای باز کیفیت هوای بهتری را ارائه می دهند که شرایط میکرو اقلیم شهری را بهبود می بخشد [
۵۳]. فضاهای بیرونی به خوبی طراحی شده موظف به متعادل کردن پیامدهای تسهیلات مسکن ضعیف، به ویژه در مناطقی با ذخایر مسکونی تخریب شده و از فقر انرژی هستند. بنابراین، مناطق حومه شهر دارای فضاهای عمومی در فضای باز بیشتری هستند اما به طور ناکارآمد به محله ها متصل هستند، در حالی که هسته های تاریخی شهر در آتیکا ممکن است فضاهای عمومی در فضای باز کمتری داشته باشند اما همچنان در دسترس هستند.
وجود چنین فضاهایی همراه با دسترسی ایمن و راحت ممکن است به عنوان اجزای کلیدی طراحی شهری پایدار و فراگیر عمل کند. با استخراج عناصر از مطالعه ای که در بریتانیا انجام شد، اختلافات مربوط به فضاهای سبز شهری نه تنها حفظ شده است، بلکه در طول همه گیری جهانی نیز بدتر شده است. [
۵۴]. با توجه به این واقعیت، این مطالعه مسائلی مانند نگهداری، حفظ و ایمنی را به عنوان عوامل حیاتی برای بررسی بیشتر نشان می دهد. [
۷]. اگرچه این مطالعه اطلاعات ارزشمندی را به یک موضوع عمدتا ناشناخته برای این منطقه خاص اضافه می کند، چند محدودیت قابل توجه وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. اولاً، فقط بر اساس داده‌های نظرسنجی است که ممکن است شامل سوگیری‌هایی مانند انتخاب خود، سوگیری پاسخ و اشتباهات خود گزارش دهی باشد. با توجه به نوع روش مورد استفاده برای جمع‌آوری داده‌ها، نمونه – در حالی که قابل توجه است – شامل نمونه‌ای نماینده از مهاجران یا افراد مسن نیست. علاوه بر این، هیچ داده کیفی در دسترس نیست زیرا بررسی کمی در سطح منطقه بسیار وقت گیر و چالش برانگیز برای تجزیه و تحلیل است، به ویژه در مرحله همه گیری، با توجه به منابع و زیرساخت های بزرگ مورد نیاز. در نتیجه، ارزیابی‌های کیفیت و دسترسی صرفاً بر اساس ادراکات ذهنی است.
با توجه به ادبیات گسترده در مورد شهرها و همه‌گیری COVID-19، تحقیقات ما کمک قابل توجهی به درک توزیع فضایی و کیفیت فضاهای عمومی شهری در منطقه آتیکا در این دوره بحرانی می‌کند. از طریق این بررسی، مطالعه ما با روشن کردن در دسترس بودن، دسترسی و کیفیت فضاهای عمومی شهری باز به یک شکاف مهم می پردازد. علاوه بر این، تحقیقات ما فراتر از شناسایی فضاهای عمومی موجود است و به ارزیابی های کیفیت در بخش های مختلف آتیکا می پردازد. به طور قابل‌توجهی، ما نابرابری‌ها را آشکار می‌کنیم، با بخش‌های مرکزی آتن و پیرئوس مرکزی از نظر در دسترس بودن، کیفیت و ایمنی در مقایسه با حومه‌های مسکونی، به‌ویژه در بخش شمالی، رتبه‌بندی پایین‌تری دریافت می‌کنند. این تحلیل ظریف از نابرابری‌های فضایی به درک ما از عدالت محیطی و فضایی کمک می‌کند و بر نیاز به توزیع عادلانه فضاهای عمومی برای رسیدگی به نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی تأکید می‌کند. اهمیت این مطالعه به تأکید آن بر اهمیت حیاتی فضاهای عمومی با کیفیت، به ویژه در زمان‌های بحرانی مانند همه‌گیری COVID-19 گسترش می‌یابد.
اگرچه این تحقیق داده های ارزشمندی را در زمینه ای ارائه می دهد که هرگز در این زمینه بررسی نشده است، ممکن است محدودیت هایی وجود داشته باشد. این تحقیق اساساً بر اساس داده‌های نظرسنجی گزارش‌شده خود از یک منطقه خاص در طول همه‌گیری COVID-19 است که ممکن است عینیت نتایج را محدود کند. محدودیت‌های مربوط به جمع‌آوری داده‌ها و همچنین جمع‌آوری نمونه می‌تواند الهام‌بخشی برای تحقیقات بیشتر و هدفمندتر، با ترکیبی از روش‌های جمع‌آوری داده‌ها باشد. تحقیقات آتی در این زمینه می‌تواند در یک سطح خرد جغرافیایی برای بررسی انواع مختلف فضاهای بیرونی در دوران COVID-19 برای مقایسه و مقایسه مقیاس‌های مختلف و مکان‌های مختلف در بافت شهری معین بررسی شود. علاوه بر این، گروه‌های جمعیتی آسیب‌پذیر می‌توانند کانونی برای بررسی نقاط ضعف استراتژی‌های طراحی و برنامه‌ریزی فعلی باشند. [
۱۷,
۵۶,
۵۷,
۵۸]. با توجه به همه این عوامل، تحقیقات آینده در مورد این موضوع باید قطعات کوچکی از بافت شهری را برای ارزیابی کیفیت فضاهای عمومی بررسی کند و آزمایش کند که آیا استراتژی‌های برنامه‌ریزی و طراحی از اصول اساسی فراگیری پیروی می‌کنند یا خیر.
