علوم شهری | متن کامل رایگان - شهرساز | سایت تخصصی شهرسازی با هوش مصنوعی | شهرساز

بهترین آموزش های کاربردی در شهرسازی

بهترین آموزش های کاربردی در شهرسازی را از Urbanity.ir بخواهید

…

ادامه ...

خرید درب شیشه ای سکوریت با بهترین قیمت از تتراگلس

ادامه ...

Wednesday, 26 June , 2024
امروز : چهارشنبه, ۶ تیر , ۱۴۰۳

آخرین اخبار »

شناسه خبر : 20104

ارسال

پرینتخانه » مقالات تاریخ انتشار : 06 ژوئن 2024 - 3:30 | 17 بازدید | ارسال توسط : riazat

علوم شهری | متن کامل رایگان

۱٫ معرفی شهرها در سراسر جهان شهرنشینی سریع و رشد جمعیت را تجربه کرده اند که منجر به افزایش تراکم ترافیک شده است. میکرو تحرک الکتریکی مشترک در سال های اخیر به وجود آمده است زیرا سازگار با محیط زیست، مقرون به صرفه و استفاده آسان است. [۱]. راه‌حل‌های حمل‌ونقل کوچک می‌توانند استفاده از وسایل […]

۱٫ معرفی

شهرها در سراسر جهان شهرنشینی سریع و رشد جمعیت را تجربه کرده اند که منجر به افزایش تراکم ترافیک شده است. میکرو تحرک الکتریکی مشترک در سال های اخیر به وجود آمده است زیرا سازگار با محیط زیست، مقرون به صرفه و استفاده آسان است. [۱]. راه‌حل‌های حمل‌ونقل کوچک می‌توانند استفاده از وسایل نقلیه شخصی را به‌ویژه برای سفرهای کوتاه کاهش دهند و نشان‌دهنده تغییر به سمت حمل‌ونقل سازگارتر با محیط زیست باشند. بر این اساس، اثرات نامطلوب ازدحام ترافیک، مانند آلودگی هوا و استفاده زیاد از زمین را می توان با خدمات حمل و نقل کوچک الکتریکی مشترک کاهش داد. علاوه بر این، استفاده از آنها ممکن است فعالیت بدنی را تقویت کند و به بهبود نتایج سلامت عمومی کمک کند. اشتراک گذاری میکرو تحرک به افراد امکان می دهد از اشکال مختلف حمل و نقل در صورت تقاضا استفاده کنند [۲]. علاوه بر این، راحتی حمل و نقل کوچک با کمک الکتریکی، بازار تحرک مشترک را گسترش می دهد. بنابراین، تحرک مشترک و برق رسانی دو مورد از امیدوارکننده ترین روند حمل و نقل هستند. با این حال، افزایش دسترسی به خدمات اشتراک‌گذاری خرد می‌تواند مزایای آن‌ها را تقویت کند و آنها را قابل تشخیص‌تر و تأثیرگذارتر کند.

مکان و چیدمان ایستگاه هایی که مشتریان می توانند دوچرخه های برقی یا اسکوترهای برقی را سوار و پیاده کنند از نظر دسترسی ضروری است. [۳]. یافتن مکان‌های بهینه برای ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک به دلیل جنبه‌های فضایی فراوان یک مشکل چالش برانگیز است. [۴,۵,۶]. چندین راه حل، از روش های اکتشافی ساده تا مدل های پیچیده ریاضی، برای بهینه سازی ایستگاه های ریز تحرک الکتریکی مشترک ارائه شده است. [۷]. قبل از بحث در مورد شناسایی و نقشه‌برداری از ایستگاه‌های شارژ در سیستم‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک، شناخت محدودیت‌های ابتکارات حرکت خرد بسیار مهم است. اینها شامل نگرانی هایی مانند اضطراب محدوده، دسترسی به زیرساخت، ایمنی، موانع نظارتی و تضاد با سایر روش های حمل و نقل است. درک این چالش ها برای بهینه سازی عملکرد سیستم های تحرک میکرو ضروری است. شناسایی و نقشه‌برداری از ایستگاه‌های شارژ در سیستم‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک به دلایل کلیدی از اهمیت علمی قابل توجهی برخوردار است. اولاً، اطلاعات مربوط به مکان دقیق ایستگاه‌های شارژ، برنامه‌ریزی کارآمد و بهینه‌سازی سیستم تحرک خرد را امکان‌پذیر می‌سازد و از پوشش کافی و در دسترس بودن زیرساخت‌های شارژ اطمینان می‌دهد. [۸]. این تعیین موقعیت ایستگاه به کاهش محدودیت‌های ریز تحرک الکتریکی کمک می‌کند و قابلیت اطمینان و دسترسی کلی را ارتقا می‌دهد. ثانیاً، نقشه‌برداری از ایستگاه‌های شارژ، تحلیل و مدل‌سازی الگوهای شارژ و تقاضای انرژی را تسهیل می‌کند و امکان توسعه استراتژی‌های شارژ هوشمند و برنامه‌های توسعه زیرساخت را فراهم می‌کند. علاوه بر این، چنین داده‌هایی به ارزیابی اثرات زیست‌محیطی و پایداری سیستم‌های ریز تحرک الکتریکی با ارزیابی مصرف انرژی کمک می‌کند، که به طور غیرمستقیم بر انتشار کربن از طریق تولید برق که تقریباً بالاتر از ۱۰۰ CO است تأثیر می‌گذارد._۲eq/pkt [9,10,11]. این ارزیابی همچنین شامل ادغام بالقوه منابع انرژی تجدیدپذیر برای کاهش اثرات زیست محیطی است. در نهایت، در دسترس بودن و دید مکان‌های ایستگاه شارژ نقش مهمی در افزایش تجربه کاربر و ترویج پذیرش میکرو تحرک الکتریکی مشترک دارد، و انتقال یکپارچه به سمت سیستم‌های حمل‌ونقل شهری پاک‌تر و پایدارتر را تقویت می‌کند. [۱۲,۱۳].

مشارکت‌های این مطالعه این است که ما چندین معیار ضروری برای تعیین مکان‌های بهینه برای ایستگاه‌های شارژ در سیستم‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک را شناسایی و بررسی می‌کنیم که شامل جنبه‌هایی مانند نزدیکی به حمل‌ونقل عمومی، مقاصد کلیدی، جمعیت‌شناسی، ایمنی، کاربری زمین و زیرساخت عابر پیاده و دوچرخه سوار. با استفاده از مدل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، رویکرد سیستماتیک ما این معیارها را اولویت‌بندی می‌کند و به کارایی، دسترسی و پایداری سیستم‌های ریز تحرک الکتریکی در محیط‌های شهری کمک می‌کند. علاوه بر این، تحقیقات ما به تصمیمات برنامه ریزی شهری کمک می کند و توسعه سیستم های حمل و نقل پایدار و قابل دسترس تر را هدایت می کند.

۲٫ بررسی ادبیات

با افزایش پذیرش عمومی از تحرک مشترک، ادغام این خدمات در تحرک شهری پایدار بسیار مهم می شود. به عنوان مثال، تحقیق An و همکاران. [۱۴] بر اهمیت درک کلیشه های پیرامون تحرک مشترک و شناسایی ابعادی مانند شایستگی که بر ادراک عمومی تأثیر می گذارد تأکید می کند. علاوه بر این، نیفر و همکاران. [۱۵] بر نیاز به پرداختن به انتظارات عملکرد و تأثیرات محیطی جمعی برای افزایش پذیرش کاربر از تحرک خرد الکتریکی تأکید می کند. علاوه بر این، جابر و همکاران. [۱۶] اولویت‌های کاربران حمل‌ونقل کوچک در مناطق شهری را برجسته کنید، و عواملی مانند زمان سفر، هزینه سفر و ویژگی‌های پارکینگ را که بر انتخاب حالت تأثیر می‌گذارند را نشان دهید. به طور کلی، این مطالعات به درک نظری پذیرش تحرک مشترک کمک می کند و بینش های ارزشمندی را برای سیاست گذاران و برنامه ریزان با هدف ارتقای گزینه های حمل و نقل پایدار ارائه می دهد.

تحقیقات قبلی عوامل مختلفی را در موقعیت مکانی ایستگاه های ریز تحرک الکتریکی مشترک در شهرها بررسی کرده است. این عوامل را می توان به طور کلی به عوامل فیزیکی، اقتصادی، اجتماعی و مرتبط با سیاست طبقه بندی کرد [۱,۵]. درک این عوامل و نحوه تعامل آنها با یکدیگر و با الگوهای تحرک شهری برای بهینه سازی مکان ایستگاه های ریز تحرک الکتریکی مشترک بسیار مهم است. [۱۷,۱۸].

نزدیکی ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک به حمل‌ونقل عمومی یکی از فاکتورهای مورد مطالعه در ادبیات بوده است. ایده این است که خدمات میکرو تحرک الکتریکی مشترک می تواند با ارائه خدمات آخرین مایل، حمل و نقل عمومی معمولی را تکمیل کند. به همین دلیل، مطالعات قرار دادن ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک را در نزدیکی ایستگاه‌های اصلی قطار، اتوبوس و مترو توصیه کرده‌اند. [۱۹,۲۰]. این ممکن است حمل و نقل چندوجهی را ارتقا دهد و تجربه کاربر را بهبود بخشد. علاوه بر این، حمل و نقل عمومی می تواند زمان رفت و آمد مسافران و مسافت سفر را کاهش دهد. علاوه بر این، قرار دادن ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک در نزدیکی گره‌های اصلی حمل و نقل می‌تواند پایگاه کاربران بالقوه این سرویس را گسترش دهد و افراد بیشتری را تشویق کند تا آن را در سفرهای روزانه خود بگنجانند. [۲۱].

علاوه بر خدمات حمل و نقل عمومی، ایمنی و امنیت نیز اغلب مورد توجه قرار می گیرد. نشان داده شده است که احساس محافظت و امنیت کاربران بر تعداد دفعات استفاده آنها از یک سرویس تأثیر زیادی دارد [۲۲]. همچنین ایجاد امکانات لازم برای تضمین حفظ حریم خصوصی و ایمنی مشتریان در حین استفاده از خدمات بسیار مهم است. علاوه بر این، قرار دادن ایستگاه ریز حرکت در نزدیکی یک منطقه امن با توجه به تصادفات جاده ای و خرد ترجیح داده می شود. [۲۳]. کالاکنی و همکاران [۲۴] یک چارچوب کامل برای ارزیابی ایمنی و امنیت در سیستم‌های تحرک میکرو ارائه کرد. با در نظر گرفتن عواملی مانند تصادفات، زیرساخت شبکه، جدایی از ترافیک، روشنایی خیابان ها و اقدامات امنیتی، تصمیم گیرندگان می توانند مکان هایی را که ایمنی کاربر را تضمین می کنند، اولویت بندی کنند. علاوه بر این، آلتینتاسی و یالچینکایا [۲۵] نیاز به محیطی امن و ایمن برای ایجاد مسیرها و ایستگاه های تحرک ریز الکتریکی را برجسته کرد. هنگام تصمیم‌گیری درباره محل قرار دادن ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک و اطمینان از اینکه آنها برای مدت طولانی در اطراف هستند، امنیت بسیار مهم است.

به دلیل کمبود زمین در مناطق شهری، انتخاب مکان‌هایی که برای استقرار ایستگاه‌ها مقرون به صرفه و کاربردی باشند بسیار مهم است. [۱,۲۶]. علیرغم هزینه بالای زمین، تحقیقات نشان می‌دهد که ایستگاه‌ها باید در مکان‌های پرجمعیت در نزدیکی مشاغل و خانه‌ها قرار داده شوند تا استفاده به حداکثر برسد. [۲۷]. در نتیجه، رویکردهای خلاقانه ممکن است برای پرداختن به این موضوع مورد نیاز باشد، از جمله استفاده مجدد از ساختمان های قدیمی و مناطق عمومی.

یکی دیگر از معیارهای مهم نزدیکی به مقاصد کلیدی است [۲۸]. کاربران خدمات میکرو تحرک الکتریکی مشترک معمولاً به مقاصد مشترک از جمله دفاتر، مراکز خرید و مراکز حمل و نقل سفر می کنند. بنابراین، شناسایی مناطقی که به این مقاصد اصلی نزدیک هستند و به ضریب نفوذ بالایی دست می یابند، بسیار مهم است. دسترسی مستقیماً با نزدیکی به مکان های مهم مرتبط است. اصطلاح «دسترس‌پذیری» به این موضوع اشاره دارد که افراد چقدر راحت می‌توانند به یک مکان خاص با استفاده از گزینه‌های حمل و نقل مختلف سفر کنند. [۲۹]. با این حال، گزینه های قرار دادن ایستگاه ممکن است در مکان هایی با ترافیک سنگین و پارکینگ ناکافی محدود شود.

در دسترس بودن مسیرهای دوچرخه سواری و پیاده روی ایمن یکی دیگر از جنبه های مهم قرار دادن ایستگاه های ریز تحرک الکتریکی مشترک در مناطق شهری است. محققان مشاهده کرده‌اند که دسترسی و کیفیت زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی بر تعداد مشتریان خدمات حمل‌ونقل الکتریکی مشترک و احساس امنیت آنها تأثیر می‌گذارد. [۳۰,۳۱]. با ارائه مسیرهای راحت و ایمن به مقصد، زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی با طراحی خوب می‌توانند تقاضا برای خدمات حمل‌ونقل کوچک الکتریکی مشترک را افزایش دهند. [۳۲]. علاوه بر این، می تواند با کاهش ترافیک، تشویق ورزش و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به پایداری و کیفیت زندگی شهر کمک کند.

در نهایت، جمعیت شناسی یک عامل کلیدی است. مطالعات تفاوت‌های قابل‌توجهی را در استفاده از خدمات حمل‌ونقل کوچک در سن، جنسیت، درآمد و سطح تحصیلات شناسایی کرده‌اند. [۱۹,۳۳]. تحقیقات نشان داده است که افرادی که دارای سطح تحصیلات بالاتر و سنین پایین تر هستند، بیشتر از خدمات حمل و نقل خرد استفاده می کنند [۳۴]. افراد با درآمد کمتر ممکن است به دلیل هزینه های مربوطه نتوانند از این سرویس استفاده کنند، که می تواند بر دسترسی و محبوبیت برنامه تأثیر بگذارد. [۳۵].

به طور کلی، روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) که در این مطالعه به کار گرفته شده است، چندین مزیت را ارائه می دهد که به استفاده گسترده از آن در فرآیندهای تصمیم گیری کمک می کند. این مزایا شامل توانایی آن در ساختار سیستماتیک مسائل تصمیم گیری پیچیده، تسهیل در نظر گرفتن چندین معیار و زیرمعیارها، و ارائه چارچوبی برای تجزیه و تحلیل کمی قضاوت های ذهنی است. [۳۶,۳۷]. علاوه بر این، AHP امکان ادغام نظرات و ترجیحات کارشناسان را در مدل های تصمیم گیری فراهم می کند و استحکام و شفافیت آنها را افزایش می دهد. [۳۸]. علاوه بر این، AHP از تجزیه و تحلیل حساسیت پشتیبانی می کند و به تصمیم گیرندگان اجازه می دهد تا تأثیر تغییرات وزن معیارها را بر نتایج کلی ارزیابی کنند. [۳۹,۴۰].

در حالی که تحقیقات قبلی فاکتورهای مختلفی را که بر محل ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک تأثیر می‌گذارند روشن کرده است، نیاز به پرداختن به چندین شکاف و محدودیت در ادبیات موجود وجود دارد. اینها شامل عدم بررسی همه جانبه روابط متقابل بین عوامل معیار و توجه محدود به تأثیرات اقتصادی و جمعیتی است. در مقاله ما، هدف ما این است که این شکاف ها را با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) برای ارزیابی و اولویت بندی سیستماتیک معیارها و زیرمعیارهای مؤثر بر مکان ایستگاه تحرک خرد، پر کنیم. با ارائه یک رویکرد یکپارچه‌تر و ظریف‌تر، مطالعه ما به پیشرفت درک مکان بهینه ایستگاه میکرو تحرک در محیط‌های شهری کمک می‌کند.

۳٫ روش ها

بر اساس بررسی ادبیات، ما جنبه‌های مهم زیر را در محلی‌سازی ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک شناسایی کردیم: نزدیکی به مراکز حمل‌ونقل عمومی و مقاصد کلیدی، جمعیت‌شناسی، کاربری زمین، زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری، ایمنی و امنیت. با ارزیابی دقیق این عوامل، می توان شبکه ای از ایستگاه های تحرک خرد ایجاد کرد که پاسخگوی نیازهای جامعه باشد و از اهداف تحرک پایدار شهر حمایت کند. برخلاف مطالعات تجربی سنتی متمرکز بر مناطق خاص، AHP امکان تجزیه و تحلیل سیستماتیک معیارها و زیرمعیارهای مرتبط با هدف تحقیق را فراهم می‌کند که در زمینه‌های مختلف شهری قابل استفاده است. بنابراین، عوامل در نظر گرفته شده به‌عنوان یک خط پایه جامع قابل اجرا در محیط‌های متنوع عمل می‌کنند و از تعمیم‌پذیری و مرتبط بودن یافته‌ها اطمینان می‌دهند.

روش بررسی به کار گرفته شده در این مطالعه شامل یک قالب پرسشنامه ساختاریافته برای جمع آوری داده ها در مورد درک شرکت کنندگان از معیارها و معیارهای فرعی برای بهینه سازی مکان ایستگاه های ریز تحرک الکتریکی مشترک است. شامل دو بخش بود:

رتبه بندی معیارها: از کارشناسان خواسته شد تا اهمیت شش معیار را در مقیاس ۱ تا ۱۰۰ برای بهینه سازی مکان ایستگاه های ریز تحرک الکتریکی مشترک ارزیابی کنند. این معیارها شامل نزدیکی به حمل و نقل عمومی، دسترسی به مقاصد کلیدی، تراکم جمعیت، ایمنی، کاربری زمین و زیرساخت های پیاده و دوچرخه سوار بود.

وزن‌دهی معیارها و زیرمعیارها: فهرستی از معیارها و زیرمعیارهای مربوط به بهینه‌سازی مکان ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک به کارشناسان ارائه شد. به آنها دستور داده شد که اهمیت هر زیرمعیار را نسبت به معیار اصلی آن با استفاده از مقیاس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) که توسط ساعتی ایجاد شده است، مقایسه کنند. این مقیاس به شرکت‌کنندگان اجازه می‌دهد تا ارزش‌هایی را بر اساس سطح اهمیت درک شده‌شان، از ۱ (اهمیت برابر) تا ۹ (کاملاً مهم‌تر)، با مقادیر میانی در بین آن‌ها اختصاص دهند.

۳٫۱٫ توصیف و انتخاب معیارها

انتخاب و اولویت بندی معیارها ضروری است. پس از بررسی دقیق ادبیات و نظرات کارشناسان، شش معیار انتخاب و سطوح مختلف به منظور اعمال مدل AHP اختصاص داده شد. این شش معیار اولیه بیشتر به ۱۶ زیرمعیار تقسیم شدند که هر کدام بر اساس معیار اولیه مربوطه خود از C1.1 تا C6.3 برچسب‌گذاری شدند. برای اطمینان از اعتبار معیارها و زیرمعیارهای آنها، یک پانل متشکل از ۳۵ متخصص متشکل از افراد با پیشینه های مختلف، از جمله دانشگاهیان، متخصصان، دکترا. دانشجویان و سیاست گذارانی که همگی در زمینه های مرتبط با حمل و نقل تخصص دارند. انتخاب آنها بر اساس صلاحیت ها، تجربه و مشارکت آنها در این زمینه بود و آنها را کاندیدای مناسبی برای ارائه نظرات آگاهانه در مورد اهمیت نسبی معیارها و زیرمعیارها کرد. ورودی آنها در مطالعه، ارائه نظرات و قضاوت در مورد معیارهای مدل AHP، بسیار مهم بود. این تخصیص وزن‌ها به معیارها، شکل‌دهی به تصمیم‌گیری در مکان‌های مشترک ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی و همسویی با اصول AHP را هدایت کرد. میز ۱ معیارها و زیرمعیارها را ارائه می دهد.

۳٫۲٫ فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)

ساعتی در دهه ۱۹۸۰ مدل AHP را معرفی کرد که از آن زمان در بخش های مختلفی مانند مدیریت، تولید، صنعت، دولت و مهندسی برای مدل سازی و اولویت بندی عوامل به کار گرفته شده است. [۴۱]. AHP امکان ارزیابی سیستماتیک و ساختار یافته و اولویت بندی گزینه ها را بر اساس معیارهای متعدد فراهم می کند [۴۱]. یکی از مزیت های کلیدی AHP در توانایی آن برای رسیدگی به مسائل تصمیم گیری پیچیده که شامل عوامل ذهنی و عینی است، با تطبیق داده های کمی و کیفی نهفته است. با کمی کردن و تخصیص وزن های نسبی به معیارهای مختلف، AHP درک جامعی از فرآیند تصمیم گیری را تسهیل می کند و به شناسایی مطلوب ترین جایگزین کمک می کند. علاوه بر این، AHP با ارائه یک چارچوب منطقی برای ارزیابی و مقایسه گزینه‌ها، شفافیت و ثبات در تصمیم‌گیری را ارتقا می‌دهد. ساختار سلسله مراتبی آن تجزیه مشکلات پیچیده را به زیرمسائل قابل مدیریت امکان پذیر می کند و تجزیه و تحلیل متمرکزتر و ساختارمندتر را تسهیل می کند. علاوه بر این، AHP امکان تجزیه و تحلیل حساسیت را فراهم می کند و امکان بررسی تأثیر تغییرات وزن معیارها بر تصمیم نهایی را فراهم می کند.

ارزیابی معیارها از طریق یک فرآیند پیمایشی جمع آوری شد. از ارزیابان خواسته شد تا همزمان با در نظر گرفتن سطوح سلسله مراتبی تعیین شده در نظرسنجی، مقایسه های زوجی انجام دهند. سطح اولیه مقایسه شامل معیارهای فراگیر بود که به صورت C1 تا C6 نشان داده می شد. این معیارها جنبه های مختلفی از ارزیابی را در بر می گرفت. متعاقباً، ارزیابان زیرمعیارهای درون هر معیار را که با C1.1 تا C6.3 نشان داده شده است، مقایسه کردند و اطمینان حاصل کردند که مقایسه‌ها بین زیرمعیارهای متعلق به همان گروه انجام شده است. در فرآیند AHP، سازگاری پاسخ ها با استفاده از شاخص سازگاری ساعتی (CI) و نسبت سازگاری (CR) (معادلات (۱) و (۲)) ارزیابی می شود. این امر ضروری است زیرا ماتریس های تجربی اغلب فاقد مقاومت هستند و می توانند ناسازگاری ایجاد کنند.

$سی من = \frac{ل_{متر آ ایکس} - n}{n - ۱}$

(۱)

جایی که $سی من$ شاخص ثبات است، $ل_{متر آ ایکس}$ حداکثر مقدار ویژه است و $n$ تعداد سطرهای ماتریس است. $سی آر$ را می توان با موارد زیر تعیین کرد: کجا $آر من$ میانگین است $سی من$ مقدار یک ماتریس مقایسه زوجی به طور تصادفی تولید شده با همان اندازه. در تحقیق ما دو مقدار از وجود دارد $آر من$ : صفر برای n = 2 و ۰٫۵۸ برای n = 3، بر اساس ساعتی [۴۲] اندازه گیری ها اگر CR کمتر از ۰٫۱ باشد، پاسخ ها ثابت هستند.

وزن شرکت کنندگان با استفاده از میانگین هندسی، همانطور که توسط Aczél و Saaty بیان شده است، جمع می شود. [۴۳]همانطور که در رابطه (۳) نشان داده شده است.

$f ({ایکس}_{۱} ، {ایکس}_{۲} ، \dots ، {ایکس}_{n}) = \prod_{ک = ۱}^{n} {ایکس}_{ک}^{\frac{۱}{n}}$

(۳)

جایی که ${ایکس}_{۱} ، {ایکس}_{۲} ، \dots ، {ایکس}_{n}$ مخفف ورودی ها (به عنوان مثال، مقادیر مقیاس AHP)، و n تعداد شرکت کنندگان است (ک = ۱، ۲، ۳، … n).

پس از به دست آوردن یک ماتریس سازگار، بردارهای وزن نهایی با استفاده از رابطه (۴) پس از بدست آوردن میانگین هندسی پاسخ پاسخ دهندگان محاسبه می شوند.

$w_{آ_{من}} = \frac{w_{j}}{w} + \frac{w_{من j}}{\sum_{ک = ۱}^{n} w_{من ک}} = (\frac{w_{j}}{w} \frac{۱}{\sum_{ک = ۱}^{n} w_{من ک}}) w_{من ک}$

(۴)

جایی که $w_{آ_{من}}$ امتیاز نهایی عناصر سطح فعلی است. وزن از سطح قبلی $w = \sum_{من = ۱}^{متر} w_{j} ، j = ۱،۲ ، \dots ، متر ، و w_{j} > ۰ \forall j$ . بردار ویژه سطح فعلی توسط $w_{من j} > ۰ \forall من (من = ۱ ، ۲ ، \dots ، n)$ .

۴٫ نتایج

شرکت در نظرسنجی داوطلبانه بود. کارشناسان ۳۵ نفر شامل استادان / دانشگاهیان در مهندسی حمل و نقل (۱۱)، علاوه بر کارکنان فنی متخصص در برنامه ریزی تحرک خرد (۸) و (۱۶) داوطلبان دکترا در حمل و نقل وزارت حمل و نقل، و وزارت دولت محلی، و همچنین کادر علمی تخصصی. آنها سطوح معیارهای C1 تا C6 را همانطور که در ارائه شده است رتبه بندی کردند جدول ۲.

مقادیر معیار نشان می‌دهد که C1 (نزدیک به حمل‌ونقل عمومی)، با امتیاز ۰٫۸۵۹، بالاترین جایگاه را در رتبه‌بندی دارد، در حالی که C5 (کاربری زمین) کمترین ارزش معیار ۰٫۵۵۴ را دارد.

در زمینه بهینه‌سازی مکان ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک در شهرها، معیار اصلی شناسایی‌شده نزدیکی به حمل‌ونقل عمومی (C1) است. این معیار اهمیت قابل توجهی دارد زیرا ارزش ادغام سیستم تحرک خرد را در شبکه حمل و نقل عمومی به رسمیت می شناسد. این یافته با مطالعات قبلی مطابقت دارد [۴۴,۴۵]، که کارش بر مزایای یکپارچه سازی سیستم های ریز تحرک الکتریکی مشترک با حمل و نقل عمومی برای اتصال و دسترسی بیشتر تاکید دارد. معیار رتبه دوم، که دسترسی به مقاصد کلیدی (C2) بود، اهمیت حصول اطمینان از اینکه ایستگاه‌های تحرک خرد در نزدیکی مقاصد مهم و پربازدید درون شهر قرار دارند را برجسته می‌کند. این می تواند شامل مراکز تجاری، موسسات آموزشی، جاذبه های توریستی و مناطقی با ترافیک زیاد عابران پیاده باشد. با قرار دادن استراتژیک ایستگاه ها در چنین مکان هایی، کاربران می توانند به راحتی به خدمات دسترسی داشته باشند و استفاده و راحتی بیشتری را تقویت کنند. این معیار از مفهوم مطرح شده توسط محققان پشتیبانی می کند [۴۶,۴۷] که تاکید بر دسترسی به مقاصد کلیدی جذابیت و دوام سیستم‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک را افزایش می‌دهد. زیرساخت عابر پیاده و دوچرخه سوار (C6) یکی دیگر از معیارهای برجسته در رتبه بندی بود. این معیار بر اهمیت زیرساخت‌های توسعه‌یافته برای حمایت از عابران پیاده و دوچرخه‌سواران در مجاورت ایستگاه‌های حرکتی خرد تأکید می‌کند. داشتن خطوط اختصاصی دوچرخه، پیاده روها و مسیرهای مشترک که دسترسی ایمن و راحت به ایستگاه ها را ارتقا می دهد، تجربه کلی کاربر را افزایش می دهد و حمل و نقل فعال را تشویق می کند. یافته‌های مربوط به C6 با هدف گسترده‌تر ترویج گزینه‌های تحرک پایدار و سالم در شهرها مطابقت دارد.

در مقابل، در زمینه مکان یابی ایستگاه های ریز تحرک الکتریکی مشترک، معیار جمعیتی (C3) به عنوان یکی از کم اهمیت ترین عوامل شناسایی می شود. این نشان می دهد که عواملی مانند سن، سطح درآمد یا ترجیحات سبک زندگی جمعیت اطراف تأثیر کمتری بر تصمیم گیری دارند. این نشان می‌دهد که موفقیت ایستگاه‌های تحرک خرد ممکن است کمتر به پذیرایی از بخش‌های جمعیتی خاص و بیشتر به عوامل دسترسی و قابلیت استفاده گسترده‌تر بستگی داشته باشد. به طور مشابه، ایمنی (C5) در بهینه‌سازی مکان ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک چندان مهم در نظر گرفته نمی‌شود. در حالی که ایمنی بدون شک در هر سیستم حمل و نقل مورد توجه قرار می گیرد، این یافته نشان می دهد که معیارهای دیگر، مانند نزدیکی به حمل و نقل عمومی و دسترسی به مقاصد کلیدی، وزن بیشتری در فرآیند تصمیم گیری برای ایستگاه های حمل و نقل کوچک دارند. این بدان معنا نیست که ایمنی باید نادیده گرفته شود، بلکه ممکن است از طریق برنامه‌ریزی شهری و تلاش‌های توسعه زیرساختی به آن پرداخته شود. معیار کاربری زمین (C6) در رتبه آخر قرار دارد و کمترین اهمیت را در تحلیل به خود اختصاص داده است. این نشان می‌دهد که ویژگی‌های کاربری خاص منطقه اطراف، مانند مقررات منطقه‌بندی یا سازگاری با مناطق سبز، تأثیر نسبتاً کمتری در تعیین مکان‌های بهینه برای ایستگاه‌های تحرک خرد دارند.

مقیاس ۱۶ زیرمعیار پیشنهادی متفاوت است و تفسیر اهمیت نسبی آنها را چالش برانگیز می کند. در نتیجه، تجزیه و تحلیل به دو بخش تقسیم شد تا درک را تسهیل کند. طبقه بندی محلی، که بر جنبه های خاص در محیط های شهری تمرکز دارد، ابتدا مورد بحث قرار می گیرد. طبقه بندی جهانی، که چشم انداز وسیع تری را در نظر می گیرد، سپس پرداخته می شود. جدول ۳ نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل وزن و رتبه بندی زیرمعیارها را نشان می دهد.

۵٫ بحث

۵٫۱٫ طبقه بندی محلی

برای معیار C1 (نزدیکی به حمل و نقل عمومی)، معیار فرعی C1.1 (فاصله تا نزدیکترین ایستگاه اتوبوس یا قطار) بالاترین رتبه را دارد و دارای وزن محلی ۰٫۳۶۳ است. این نشان می‌دهد که نزدیکی ایستگاه‌های میکرو تحرک الکتریکی مشترک به نزدیک‌ترین ایستگاه‌های اتوبوس یا قطار از اهمیت بالایی برخوردار است. قرار دادن ایستگاه‌ها در نزدیکی این هاب‌های حمل‌ونقل می‌تواند دسترسی و راحتی را برای کاربران افزایش دهد و به آن‌ها این امکان را می‌دهد که در هنگام جابجایی از یا به حمل‌ونقل عمومی به راحتی به خدمات حمل‌ونقل کوچک دسترسی داشته باشند. معیار فرعی C1.3 (در دسترس بودن گزینه های انتقال به سایر روش های حمل و نقل) با وزن محلی ۰٫۳۴۵ رتبه دوم را دارد. این معیار اهمیت وجود گزینه های انتقال در دسترس برای کاربران را برجسته می کند تا به طور یکپارچه بین حالت های مختلف حمل و نقل جابجا شوند. با ارائه نقاط انتقال راحت، مانند ایستگاه‌های بین‌وجهی یا مراکز حمل‌ونقل مشترک، کاربران می‌توانند به طور موثر از حمل‌ونقل عمومی به خدمات حمل‌ونقل کوچک الکتریکی مشترک انتقال یابند. زیرمعیار C1.2 (فرکانس و قابلیت اطمینان خدمات حمل و نقل عمومی) با وزن محلی ۰٫۲۹۰ رتبه سوم را دارد. این معیار در حالی که هنوز مهم است، وزن کمی در مقایسه با سایر معیارهای فرعی دارد. این امر بر نیاز به در نظر گرفتن فراوانی و قابلیت اطمینان خدمات حمل و نقل عمومی در هنگام تعیین مکان های بهینه برای ایستگاه های تحرک خرد تاکید می کند.

از نظر معیار C2 (دسترسی به مقاصد کلیدی)، زیر معیار C2.2 (فاصله تا مقاصد پرطرفدار) با وزن محلی ۰٫۳۹۲ بالاترین رتبه را دارد. این نشان می‌دهد که نزدیکی ایستگاه‌های میکرو تحرک الکتریکی مشترک به مقاصد محبوب مانند مراکز خرید و جاذبه‌های گردشگری از اهمیت بالایی برخوردار است. معیار فرعی C2.1 (فاصله تا مراکز عمده اشتغال، مانند مناطق تجاری یا دانشگاه ها)، رتبه دوم را با وزن محلی ۰٫۳۷۳ دارد. این معیار اهمیت مکان یابی ایستگاه های تحرک خرد در نزدیکی مراکز عمده اشتغال را برجسته می کند. با فراهم کردن دسترسی آسان به این مناطق، ایستگاه‌ها می‌توانند نیازهای رفت‌وآمد افراد شاغل در مناطق تجاری یا دانشگاه‌ها را برآورده کنند و یک روش حمل‌ونقل راحت و پایدار را تسهیل کنند. معیار فرعی C2.3 (فاصله تا مناطق مسکونی و سایر جمعیت‌های کاربری بالقوه) با وزن محلی ۰٫۲۳۵ رتبه سوم را دارد. این معیار در مقایسه با سایر معیارهای فرعی وزن کمی دارد. این بر نیاز به در نظر گرفتن فاصله بین ایستگاه های تحرک خرد و مناطق مسکونی، و همچنین سایر جمعیت کاربران بالقوه تأکید می کند.

در مورد C3 (دموگرافیک)، زیر معیار C3.1 (تراکم جمعیت منطقه اطراف) مهمترین است و دارای وزن محلی ۰٫۵۱۰ است. این نشان می دهد که تراکم جمعیت در مجاورت ایستگاه های ریز تحرک الکتریکی مشترک بسیار مهم است. تراکم جمعیت بالاتر نشان دهنده پایگاه کاربر بالقوه بزرگتر و تقاضای قوی تر برای خدمات حمل و نقل خرد است. قرار دادن ایستگاه ها در مناطق پرجمعیت می تواند نرخ بهره برداری بالاتر را تضمین کند و به موفقیت و پایداری کلی سیستم کمک کند. معیار فرعی C3.3 (درصد سن جوان جمعیت اطراف در منطقه)، در رتبه دوم قرار دارد و وزن محلی ۰٫۲۸۴ را دارد. این معیار بر اهمیت در نظر گرفتن نسبت افراد جوان در جمعیت اطراف تأکید می کند. گروه‌های سنی جوان‌تر احتمالاً راه‌حل‌های نوآورانه تحرک را پذیرفته و فعالانه در گزینه‌های حرکتی خرد شرکت می‌کنند. بنابراین، قرار دادن ایستگاه‌ها در مناطقی با درصد افراد جوان می‌تواند به طور بالقوه باعث افزایش نرخ پذیرش و استفاده از خدمات حمل‌ونقل کوچک شود. زیر معیار C3.2 (میانگین درآمد جمعیت اطراف منطقه) با وزن محلی ۰٫۲۰۵ در رتبه سوم قرار گرفته است. این معیار در مقایسه با سایر معیارهای فرعی وزن کمی دارد. توجه به سطح درآمد در جمعیت اطراف را برجسته می کند. با این حال، نشان می‌دهد که درآمد ممکن است عامل اصلی تأثیرگذار بر فرآیند تصمیم‌گیری برای مکان بهینه ایستگاه‌های تحرک خرد نباشد.

برای معیار C4 (ایمنی)، زیر معیار C4.1 (نرخ جرم و نگرانی های امنیتی در منطقه اطراف)، وزن محلی کمی بالاتر از ۰٫۵۰۵ را دارد. حصول اطمینان از ایمنی و امنیت می تواند به افزایش تجربه کلی کاربر و ارتقای پذیرش خدمات حمل و نقل خرد کمک کند. معیار فرعی C4.2 (بهبودهای محیط تحرک خرد مورد نیاز برای کاهش تصادفات) با وزن محلی ۰٫۴۹۵ از نزدیک دنبال می شود. این معیار اهمیت ایجاد یک محیط امن برای کاربران ریز تحرک را با اجرای بهبودهای لازم برای به حداقل رساندن تصادفات برجسته می کند.

در رابطه با معیار C5 (کاربری زمین)، زیر معیار C5.1 (فضای سبز و پوشش گیاهی اطراف) وزن محلی بالاتری معادل ۰٫۵۱۰ دارد. این نشان می دهد که با توجه به وجود فضاهای سبز و پوشش گیاهی در مجاورت ایستگاه های ریز تحرک الکتریکی مشترک قابل توجه تلقی می شود. ترکیب این عناصر در محیط اطراف ایستگاه می‌تواند تجربه کلی کاربر را بهبود بخشد و به محیطی پایدار و جذاب‌تر کمک کند. معیار فرعی C5.2 (هزینه تملک یا اجاره زمین برای سایت ایستگاه) با وزن محلی ۰٫۴۹۰ از نزدیک دنبال می شود. ارزیابی پیامدهای هزینه برای اطمینان از امکان سنجی و مقرون به صرفه اقتصادی ایجاد ایستگاه های تحرک خرد بسیار مهم است. ایجاد تعادل بین جنبه های مالی با سایر معیارها می تواند به بهینه سازی فرآیند انتخاب مکان کمک کند.

در نهایت، در مورد معیار ۶ (زیرساخت عابر پیاده و دوچرخه سوار)، زیر معیار C6.1 (در دسترس بودن و کیفیت پیاده روها و مسیرهای دوچرخه در اطراف) با وزن محلی ۰٫۴۵۴ خودنمایی می کند. این نشان‌دهنده اهمیت وجود و وضعیت پیاده‌روها و مسیرهای دوچرخه‌سواری در مجاورت ایستگاه‌های میکرو تحرک الکتریکی مشترک است. دسترسی به زیرساخت‌های به خوبی نگهداری شده می‌تواند ایمنی و راحتی عابران پیاده و دوچرخه‌سواران را افزایش دهد و در نتیجه تمایل آنها را برای استفاده از خدمات حمل‌ونقل کوچک تقویت کند. معیار فرعی C6.3 (نزدیک به نزدیکترین ایستگاه ریز تحرک) با وزن محلی ۰٫۳۶۸ از نزدیک دنبال می شود. این معیار اهمیت در نظر گرفتن نزدیکی ایستگاه به کاربران بالقوه را برجسته می کند. قرار دادن ایستگاه های حمل و نقل کوچک در نزدیکی مخاطبان هدف می تواند زمان سفر را کاهش دهد و استفاده بیشتر را تشویق کند. همچنین به دسترسی کلی و راحتی سیستم میکرو تحرک الکتریکی مشترک کمک می کند. از سوی دیگر، معیار فرعی C6.2 (دسترسی به گذرگاه‌ها و تقاطع‌های عابر پیاده/دوچرخه)، وزن کمتری معادل ۰٫۱۷۹ دارد. این نشان می‌دهد که اگرچه سهولت پیمایش عابر پیاده/دوچرخه‌سواری و تقاطع‌ها عاملی است که باید در نظر گرفته شود، ممکن است در مقایسه با در دسترس بودن پیاده‌روها، خطوط دوچرخه‌سواری و نزدیکی به ایستگاه‌های حرکتی خرد، در فرآیند تصمیم‌گیری تأثیرگذار نباشد.

یافته‌ها با تحقیقات قبلی در مطالعات برنامه‌ریزی شهری و حمل‌ونقل مطابقت دارند و بر ملاحظات چندوجهی لازم برای قرار دادن ایستگاه بهینه تحرک میکرو تأکید دارند. به عنوان مثال، اولویت بندی نزدیکی به مراکز حمل و نقل عمومی با یافته های مطالعاتی مانند مطالعات Sun و همکارانش طنین انداز می شود. [۴۸] و کیان و همکاران [۴۹]که بر اهمیت ادغام با شبکه های حمل و نقل موجود برای افزایش دسترسی و سواری تاکید می کند. علاوه بر این، تاکید بر نزدیکی به مقاصد محبوب با تحقیقات Mix و همکاران مطابقت دارد. [۵۰]، که نقش دسترسی به مقصد را در تأثیرگذاری بر ایستگاه های دوچرخه برجسته می کنند. علاوه بر این، اهمیت نسبت داده شده به تراکم جمعیت بازتاب یافته های تولی و همکاران است. [۵۱]، که بر همبستگی بین تراکم جمعیت و نرخ استفاده از تحرک خرد تاکید دارند. از نظر ملاحظات ایمنی، اولویت بندی میزان جرم و جنایت و نگرانی های امنیتی با مطالعه مارکز و سوتو مطابقت دارد. [۵۲]، که بر اهمیت ادراکات ایمنی در مکان یابی زیرساخت دوچرخه تاکید می کند. به طور مشابه، تمرکز بر فضای سبز و پوشش گیاهی با تحقیقات بای و همکاران مطابقت دارد. [۵۳]، نقش سبز شهری را در ارتقای رفاه و جذابیت سفرهای فعال برجسته می کند. در نهایت، تاکید بر زیرساخت های عابر پیاده و دوچرخه سوار توسط مطالعاتی مانند مطالعات Pajares و همکاران پشتیبانی می شود. [۵۴]، ویلسون و میترا [۵۵]، و شعر و حق شناس [۳۰]، که بر اهمیت کیفیت زیرساخت در تسهیل حالت های حمل و نقل فعال تأکید دارند. به طور کلی، این یافته‌ها بر پیچیدگی تصمیم‌های مکان‌یابی ایستگاه‌های تحرک خرد و نیاز به یک رویکرد جامع که عوامل زمینه‌ای مختلف و ترجیحات کاربر را در نظر می‌گیرد، تأکید می‌کند.

۵٫۲٫ طبقه بندی جهانی

در دسترس بودن و کیفیت پیاده‌روها و مسیرهای دوچرخه‌سواری در منطقه اطراف (C6.1) به عنوان مهم‌ترین معیار ظاهر می‌شود و بر اهمیت زیرساخت‌های به خوبی نگهداری شده برای تحرک عابران پیاده و دوچرخه‌سواران تأکید می‌کند. نزدیکی به مقاصد محبوب مانند مراکز خرید و جاذبه های توریستی (C2.2) که نیاز به دسترسی راحت به مناطق پرتردد را نشان می دهد، به دقت دنبال می شود. فاصله تا مراکز عمده اشتغال (C2.1) نیز یک عامل حیاتی است که اهمیت اتصال ایستگاه ها با مناطق فعالیت اقتصادی را تشخیص می دهد. تراکم جمعیت (C3.1) یکی دیگر از معیارهای مرتبط است، با توجه به پایگاه کاربر بالقوه در مجاورت. فاصله تا نزدیک‌ترین ایستگاه اتوبوس یا قطار (C1.1) همچنین برای تجربه‌های یکپارچه سفر چندوجهی و همچنین نزدیکی به نزدیک‌ترین ایستگاه حمل‌ونقل کوچک (C6.3) قابل توجه است. معیارهای دیگر عبارتند از نرخ جرم و نگرانی های امنیتی (C4.1)، گزینه های انتقال برای حالت های حمل و نقل (C1.3)، بهبود محیط زیست تحرک خرد (C4.2)، فضای سبز و پوشش گیاهی (C5.1)، تملک زمین یا اجاره. هزینه (C5.2) و فراوانی و قابلیت اطمینان خدمات حمل و نقل عمومی (C1.2) اهمیت متوسطی دارد. از سوی دیگر، فاصله تا مناطق مسکونی و جمعیت کاربران بالقوه (C2.3)، درصد سن جوان در منطقه (C3.3)، دسترسی به گذرگاه‌ها و تقاطع‌های عابر پیاده/دوچرخه (C6.2)، و میانگین درآمد جمعیت اطراف (C3.2) کمترین رتبه را در بین همه معیارها دارد. این رتبه‌بندی‌ها راهنمایی‌های ارزشمندی برای تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد مکان‌یابی بهینه ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک ارائه می‌دهند.

۶٫ نتیجه گیری

این مطالعه از مدل AHP برای رتبه‌بندی معیارهای بهینه‌سازی مکان ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک در محیط‌های شهری استفاده کرد. تجزیه و تحلیل نشان داد که نزدیکی به حمل و نقل عمومی به عنوان مهم‌ترین معیار و پس از آن دسترسی به مقاصد کلیدی و زیرساخت‌های عابر پیاده و دوچرخه‌سوار ظاهر شد. ایمنی، کاربری زمین و جمعیت شناسی نیز مهم تلقی می شدند، البته به میزان کمتر. این یافته‌ها اهمیت در نظر گرفتن عواملی مانند دسترسی راحت به حمل‌ونقل عمومی، نزدیکی به مقاصد محبوب و ویژگی‌های جمعیت اطراف را هنگام تعیین مکان‌های بهینه برای ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک نشان می‌دهد. این مطالعه بینش‌های ارزشمندی را برای برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران شهری فراهم می‌کند و آنها را قادر می‌سازد تا تصمیم‌های آگاهانه بگیرند و به طور مؤثری مکان‌یابی ایستگاه‌های حرکتی خرد را بهینه کنند و در نهایت به توسعه سیستم‌های حمل‌ونقل شهری پایدار و قابل دسترس کمک کند.

مدل ما برای شناسایی مکان ایستگاه‌های شارژ در سیستم‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک دارای قابلیت تعمیم علمی قابل‌توجهی است و مزایای قابل‌توجهی برای تلاش‌های تحقیقاتی آینده دارد. پایه و اساس مدل در تجزیه و تحلیل جامع و معیارهای بهینه‌سازی نهفته است که از سازگاری آن با زمینه‌های جغرافیایی مختلف و مناظر حمل‌ونقل در حال تکامل اطمینان حاصل می‌کند. با در نظر گرفتن عوامل مهم، این مدل را می توان در محیط های مختلف شهری اعمال کرد و به استقرار کارآمد زیرساخت شارژ برای سیستم های ریز تحرک الکتریکی در سراسر جهان کمک کرد. طراحی منعطف آن امکان ترکیب منابع داده جدید، از جمله داده‌های رفتار کاربر و پیش‌بینی تقاضای انرژی را فراهم می‌کند و درک عمیق‌تری از تعامل بین مکان‌های ایستگاه شارژ و عملکرد سیستم را تقویت می‌کند. در نتیجه، مدل ما به‌عنوان پایه‌ای ارزشمند برای تحقیقات تحقیقاتی آینده، تسهیل پیشرفت‌ها در بهینه‌سازی زیرساخت‌های شارژ، ارزیابی پایداری، مدیریت انرژی و تجربه کاربر در سیستم‌های میکرو تحرک الکتریکی مشترک عمل می‌کند.

این تحقیق با شناسایی بحرانی ترین معیارها برای قرارگیری بهینه ایستگاه های ریز تحرک الکتریکی مشترک، راهنمایی هایی را برای تصمیم گیرندگان در طراحی سیستم های حمل و نقل شهری پایدار و در دسترس ارائه می دهد. درک اهمیت عواملی مانند نزدیکی به حمل‌ونقل عمومی و مقاصد کلیدی می‌تواند به شهرها کمک کند سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی را در اولویت قرار دهند و به طور مؤثر منابع را برای به حداکثر رساندن مزایای خدمات حمل‌ونقل خرد اختصاص دهند. علاوه بر این، شرکت‌های حمل‌ونقل می‌توانند به طور استراتژیک ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک را برای افزایش اتصال، ترویج حمل‌ونقل چندوجهی و بهبود تحرک کلی شهری مستقر کنند. متخصصان می‌توانند از یافته‌های ما برای حمایت از سیاست‌هایی استفاده کنند که از گسترش زیرساخت‌های تحرک خرد حمایت می‌کنند و چالش‌های کلیدی مربوط به ایمنی، دسترسی، و برنامه‌ریزی کاربری زمین را برطرف می‌کنند.

در جنبه های مدیریتی، نتایج می تواند به ذینفعان حمل و نقل شهری درگیر در برنامه ریزی و اجرای سیستم های تحرک خرد کمک کند. با درک اهمیت عواملی مانند نزدیکی به حمل‌ونقل عمومی، مقاصد کلیدی و ویژگی‌های جمعیتی، مدیران می‌توانند تصمیمات آگاهانه‌ای در مورد مکان ایستگاه‌های ریز تحرک الکتریکی مشترک بگیرند. به عنوان مثال، اولویت قرار دادن ایستگاه ها در نزدیکی هاب های ترانزیتی و مقاصد پرطرفدار می تواند حجم بیشتری از کاربران را به خود جذب کند و باعث افزایش سواری شود. علاوه بر این، در نظر گرفتن مشخصات جمعیتی مناطق اطراف می تواند به تنظیم استراتژی های بازاریابی و ارائه خدمات برای رفع نیازهای گروه های کاربری خاص کمک کند. علاوه بر این، یکپارچه‌سازی اقدامات ایمنی و تقویت زیرساخت‌ها در اطراف ایستگاه‌های میکرو تحرک می‌تواند اعتماد کاربر را بهبود بخشد و به موفقیت کلی سیستم کمک کند. با بهره گیری از بینش های به دست آمده از تحقیقات ما، مدیران می توانند به طور استراتژیک زیرساخت های تحرک خرد را برای مقابله با چالش های حمل و نقل شهری و ایجاد شهرهای قابل زیست و پایدارتر به کار گیرند.

نیاز به چنین تحقیقاتی از اهمیت روزافزون راه‌حل‌های تحرک خرد در پرداختن به چالش‌های حمل‌ونقل شهری ناشی می‌شود. از آنجایی که شهرها به طور فزاینده ای از حمل و نقل کوچک الکتریکی مشترک به عنوان یک روش حمل و نقل پایدار استقبال می کنند، نیاز مبرمی به بهینه سازی قرار دادن زیرساخت های شارژ برای اطمینان از دسترسی و اثربخشی آن وجود دارد. با پر کردن این شکاف در ادبیات، مطالعه ما به توسعه استراتژی‌های مبتنی بر شواهد برای ادغام خدمات حمل‌ونقل خرد در اکوسیستم‌های تحرک شهری کمک می‌کند.

این تحلیل عمدتاً بر محیط‌های شهری متمرکز است و ممکن است پیچیدگی‌های استقرار تحرک خرد در مناطق روستایی یا حومه شهر را به طور کامل نشان ندهد. مطالعات آینده در این زمینه باید با هدف افزایش درک ما از رفتار کاربر، بهبود یکپارچگی با حمل و نقل عمومی، استفاده از تکنیک های تحلیل فضایی، ارزیابی اثرات زیست محیطی و اجتماعی، نگاه عمیق تر به مناطق روستایی، و کشف فناوری های نوآورانه برای بهینه سازی مکان میکرو الکتریکی مشترک باشد. -ایستگاه های تحرک و افزایش اثربخشی کلی این سیستم ها در محیط های شهری.

منبع:
۱- shahrsaz.ir , علوم شهری | متن کامل رایگان
,۲۰۲۴-۰۶-۰۶ ۰۳:۳۰:۰۰
۲- https://www.mdpi.com/2413-8851/8/2/64