همانطور که می بینیم ایده های شهرهای قوی وارد جریان اصلی می شوند، یاد چیزی می افتم که دانیل هریگز در سال ۲۰۱۹ نوشت: اگر ما برنده شویم، واقعا پیروزیاو می گوید، شما در مورد آن چیزی نخواهید شنید – زیرا اکثریت عظیمی از تغییراتی که تولید می کنیم به هیچ وجه به ما نسبت داده نخواهد شد. “این در فرهنگ گسترده تر گنجانده خواهد شد.”

در سال ۲۰۱۹، Portmanteau “stroad” کاملاً در حرفه برنامه ریزی نفوذ کرد. پنج سال بعد، در سال ۲۰۲۴، استفاده از آن بسیار فراتر از برنامه ریزان و شهرنشینان خودخوانده است. در سال ۲۰۱۹، اصلاحات پارکینگ به آرامی در شهرهای منتخب رواج یافت، اما به سختی در سطح ملی موج ایجاد کرد. در سال ۲۰۲۴، این جنبش به گلوله برفی رسیده است و یک شهر جدید هر ماه دستورات را لغو می کند.

تنها در چند ماه گذشته، ایده‌های «شهرهای قوی» به روشی که کمتر کسی از ما انتظارش را داشتیم در جریان اصلی نفوذ کرده است. وال استریت ژورنال در اوایل ماه مه گزارشی را در مورد افزایش قیمت گزارش داد. واشنگتن پست در ماه مارس به دنبال مقاله ای از نیویورک تایمز که از شهرها به عنوان «آسفالت غرق شده» نام می برد، از خوانندگان خود خواست که در مورد پارکینگ ها تجدید نظر کنند. امروزه گسترش بزرگراه ها به طور معمول در نشریات بزرگ بد دهن می شود و مسکن افزایشی در حال رنسانس است.

رسانه های هایپر محلی مشتاقانه محتوای ما را تحت مجوز Creative Commons بازنشر می کنند و در غیر این صورت ایده های ما را برای مخاطبان خود بسته بندی می کنند. مکالمات محلی مانند Reconnect Rochester و Strong Towns Steubenville بارها و بارها توجه رسانه ها را برای حمایت از خود جلب کرده اند.

ده سال پیش، حامیان شهر های قوی عملاً در حمایت از توسعه تدریجی با حق، #جاده های جدید و حذف الزامات پارکینگ، تنها بودند. اکنون، بیش از هر زمان دیگری، به نظر می رسد که این کمپین ها توسط یک گروه کر خوانده می شوند. در یک نگاه، به نظر می رسد که ما برنده هستیم.

با این حال، من یاد این کلمات احتیاطی از مقاله هریگز افتادم:

«اگر نام «شهرهای قوی» ده برابر امروز بر سر زبان ها باشد، اما همان نوع سرمایه گذاری های بد هنوز با همان بسامد امروز انجام می شود، این یک شکست خواهد بود. اگر افرادی که می گویند با ما موافق هستند، نمی توانند تحلیل ما را در کار واقعی خود به کار ببرند – به دلیل اینکه موانع سازمانی خیلی زیاد است یا فرصت ها را نمی بینند – این یک شکست است.

بنابراین حتی با وجود اینکه مقامات منتخب و رسانه‌ها به طور فزاینده‌ای به مکان‌سازی علاقه‌مند هستند، منتقد توسعه بزرگراه‌ها و نگران مسکن هستند. نکات ظریفی که Strong Towns از آن حمایت می کند بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز است. کاستی‌های Complete Streets، برنامه‌ای که از نظر تئوری، اهداف مشابهی با Stron Towns را دنبال می‌کند، شاید بهترین نمونه از مخاطرات باشد.

وقتی Complete ناقص است

«هدف پشت مفهوم خیابان‌های کامل روشن و سرراست است. چاک مارون بنیانگذار آن در سال ۲۰۲۳ نوشت: یک خیابان باید مکانی امن برای همه کسانی باشد که از آن استفاده می کنند. … اما من از خیابان های کامل حمایت نمی کنم.

جاده Ager در Hyattsville، مریلند، به بهترین وجه دلایل رزرو مارون را نشان می دهد. انجمن مهندسین عمران آمریکا (ASCE) Ager Road را یکی از دریافت کنندگان جایزه برجسته دستاورد مهندسی عمران در سال ۲۰۲۳ معرفی کرد و از آن به عنوان “پروژه خیابان های سبز-کامل” یاد کرد و ادعا کرد که این پروژه “ایمنی، عملکرد و زیبایی شناسی” را بهبود بخشیده است. خیابان.

پروژه جاده Ager همچنین جایزه ای را از انجمن مهندسان شهرستان مریلند (CAEM) به عنوان پروژه بزرگ سال ۲۰۲۲ دریافت کرد. بخش واشنگتن دی سی از موسسه مهندسین حمل و نقل (WDCSITE) جاده Ager را پروژه سال خود معرفی کرد. این سازمان این پروژه را “نمونه ای قدرتمند” نامید که یک “جامعه مرتبط و فراگیر” ایجاد کرد. بر اساس WDCSITE، جاده Ager در اهداف Complete Streets برای “بهبود ایمنی، دسترسی، عملکرد و زیبایی شناسی” عمل می کند.

مارون اشاره می‌کند که در اهدای جایزه خود، WDCSITE بیان می‌کند که جاده Ager “واقعاً پروژه خیابان‌های سبز-کامل مشخصه شهرستان است که به نیازها می‌پردازد و زندگی روزمره ساکنان محروم خود را از طریق چند وجهی بهبود می‌بخشد.”

طنز اینجاست که جاده آگر یک راه است. قبل از اینکه دستخوش دگرگونی کامل در خیابان‌ها شود، قدمی برداشته بود و امروز هم همینطور است. با برخی از اندازه گیری ها، امروز بدتر از قبل از سرمایه گذاری است.

قبل (۲۰۱۲):