یک شخصیت رو به افزایش وجود دارد ساختمان های متروکه در بسیاری از شهرهای آفریقا و لیمبو آکرا؛ یک عمل طراحی فضایی، ریشه در آزمایش تعمیر، استفاده مجدد و تبدیل آنها دارد. این مرکز به این ساختمان ها به عنوان یک نوع شناسی معماری منحصر به فرد می نگرد که شامل نشانه های مهم شهر، از خانه متروکه استقلال در لاگوس از جمله به برج ناقص فرودگاه در آکرا. آنها آنها را فرصت های اصلی برای فضای عمومی مدرن و مکان های نمادین عدالت فضایی می دانند. از طریق تکنیک هایی مانند فتوگرامتری، Limbo Accra در حال ایجاد یک آرشیو دیجیتالی است از این ساختمان ها و همکاری با هنرمندان و طراحان برای ارائه چشم اندازهای جدید برای آنها. ArchDaily این فرصت را داشت که با او صحبت کند دومینیک پتی فرر، یکی از بنیانگذاران Limbo Accra، در مورد شخصیت جمعی این ساختمان ها، رویکرد لیمبو آکرا به دگرگونی آنها، و ناوبری چالش ها در استفاده مجدد تطبیقی ​​از این ساختارها.

+ ۵

پل یاکوبو (ArchDaily): یک روند برجسته در بسیاری از شهرهای آفریقا مانند آکرا، لاگوس، و داکار افزایش ساختمان های متروکه است. اینها از سازه های کوچک مقیاس گرفته تا املاک ناتمام و بلندمرتبه های متروکه را شامل می شود. به نظر شما عوامل تاثیرگذار کدامند و این شهرها چه شباهتی در رابطه با این عوامل دارند؟

Dominique Petit-Frère (Limbo Accra): از تجربیات من که به عنوان یک نیویورکی نسل اول با والدین هر دو بزرگ شدم غنا و هائیتی، من شاهد جریان بسیاری از افراد از جنوب جهانی بوده ام که برای فرصت های اجتماعی-اقتصادی به شمال جهانی سفر می کنند. این اغلب منجر به سرمایه گذاری های تدریجی در خانه می شود، از جمله پروژه های ساختمانی در حال انجام. در نتیجه، بسیاری از پروژه ها بدون بودجه کامل شروع می شوند و آنها را برای سال ها یا حتی دهه ها در حالت اسکلتی ناتمام می گذارند. از طریق تمرین خود، متوجه شدیم که هم در بخش دولتی و هم در بخش خصوصی، عوامل متعددی نقش دارند که می‌توانند بر تکمیل ساختمان تأثیر بگذارند. ما طیفی از چالش‌ها را کشف کردیم، مانند نقص‌های ساختاری، اختلافات مربوط به زمین و خانواده، شیوه‌های توسعه سوداگرانه، رشوه‌دهی، بیش از حد بودجه، و تخصیص مجدد دولت.

PY: تمرین شما چگونه است، لیمبو آکراکه ریشه در آزمایش تعمیر و تبدیل پروژه های ساختمانی ناتمام در شهرهای غرب آفریقا دارد، به این پاسخ می دهند؟

DP: رویکرد ما به سادگی با به اشتراک گذاشتن آگاهی از این خرابه های مدرن آغاز می شود. در طول سال گذشته، ما یک آرشیو دیجیتال با عنوان “آرشیو لیمینال” که به عنوان یک مخزن آنلاین از معماری ناتمام و رها شده در سراسر خدمت می کند آفریقا، با استفاده از فتوگرامتری به عنوان ابزاری برای اسکن و حفظ حافظه این ساختمان ها. در حال حاضر، ما در حال آماده سازی برای تعمیر و مقاوم سازی یک ملک ناتمام در آن هستیم آکرا، جایی که ما در دو سال گذشته در یک فضای تحقیقاتی و نمایشگاهی دائمی فعالیت می کنیم. این فضا آرشیو دیجیتالی ما را در خود جای خواهد داد و به عنوان یک “آزمایشگاه باز” خدمت می‌کند که یک مرکز بین رشته‌ای برای تعامل محلی و بین‌المللی برای کشف مضامین حفظ، دایره‌ای، استفاده مجدد، و زندگی مشترک ارائه می‌کند و در عین حال به آینده‌ای احیاکننده کمک می‌کند.

PY: آیا می‌توانید از طریق ساختار متروکه‌ای که از این طریق بازجویی کرده‌اید و پاسخ‌هایی که از آن به دست آمده است، در این مورد توضیح دهید؟

DP: اخیراً افتخار دعوت شدن را داشتیم توسین اوشینوو، متصدی شارجه معماری Triennale، برای پاسخ به موضوع کیوریتور، “زیبایی ناپایداری: معماری سازگاری”. از همان آغاز، ما می خواستیم شارجه را از دریچه Limbo کشف کنیم. این سفر ما را به کشف یک سری پروژه‌های ساختمانی ناتمام، از جمله مرکز خرید شارجه، بزرگترین سازه ناقص در امارات سوق داد. در چند لحظه در طول سال، همراه با آن لیز آگوسا و ریم بیدون، به هسته اصلی آن وارد شدیم و فضای داخلی آن را دوباره تصور کردیم. با بافتن چندین لایه پارچه در اطراف عناصر ساختاری موجود و تازه اضافه شده، جیب‌های صمیمی از فضا را ایجاد کردیم که افراد بتوانند در آن ساکن شوند و با یکدیگر تعامل داشته باشند. این کنار هم قرار دادن پارچه‌های ظریف در برابر ساختار خام و یادبود، تضاد و حس زیبایی منحصر به فردی را به سایت آورده است.

PY: قابل درک است که عوامل سیاسی و اقتصادی، به جای عوامل معماری، علل اصلی این ساختارهای فرسوده هستند. چگونه یک طراح یا معمار می تواند این تأثیرات را برای کمک به تعمیر و دگرگونی این سازه ها بررسی کند؟

DP: تا حدودی مهم است که امروز آفریقایی‌ها چه شیوه‌های ساختمانی انجام می‌دهند. خانه ها و ساختمان ها اغلب سال ها و حتی دهه ها طول می کشد تا تکمیل شوند. چگونه می توانیم فرصت ها و راه حل هایی برای حمایت از این رویکرد تدریجی در ساختن ایجاد کنیم؟ آیا امکان توسعه سیستم هایی وجود دارد که امکان ساخت و ساز با هزینه کمتر را در طول زمان فراهم کنند؟ آیا می‌توانیم راه‌حل‌هایی طراحی کنیم که ساختمان‌هایی را که به صورت مرحله‌ای طی سال‌ها ساخته می‌شوند، متناسب با نیازهای جوامع محلی در خود جای دهند؟

PY: بسیاری از این ساختمان ها به دلیل عدم استفاده بالقوه متروک باقی می مانند. به عنوان مثال، در حالی که لاگوس به مسکن اجتماعی بیشتری نیاز دارد، تغییر کاربری رها شده چالش برانگیز است دولتی بناهایی در شهر برای این نیاز با توجه به وضعیت سابق و ویژگی فضایی اصیل آنها. به نظر شما فرصت های استفاده بهینه برای این ساختمان ها چیست؟ اگر این کاربری‌ها شامل گونه‌شناسی متفاوتی باشد، چگونه آن را با ویژگی‌های موجود ساختمان تطبیق می‌دهید؟

DP: از طریق تجربه‌مان، آموخته‌ایم که کمبود فراوانی وجود دارد و هر چیزی ممکن است. مفهوم انطباق به ویژه در زمینه مدرن قاره آفریقا نسبتاً جدید است. هدف اصلی ما افزایش آگاهی و ارائه این سایت ها به عنوان زیبا، مطلوب و پر از پتانسیل برای پرداختن به مسائل مهم در جوامع ما است. با تحقیق، مستندسازی، بایگانی و جمع آوری اطلاعات/داده ها در مقیاس این پدیده و امکانات آن، هدف ما این است که این دانش را با معماران، شهرسازان، عموم مردم و کسانی که در موقعیت‌های قدرت و منابع مالی قرار دارند به اشتراک بگذاریم تا در بازسازی این مکان‌ها سرمایه‌گذاری کنند تا به موضوعات کلیدی مانند؛ کمبود فضاهای سبز، پارک های عمومی، مراکز نوآوری، بیمارستان ها، مدارس و غیره.

PY: در نهایت، پروژه شما “Super Limbo” برای سه سالانه معماری شارجه ۲۰۲۳ شامل کاوش و مداخله در ساختمان های متروکه در یک بافت جدید است. تحقیقات شما از غرب چگونه بود؟ آفریقا بر این کار تأثیر می‌گذارد، و این نصب چه بینش‌هایی می‌تواند برای ابتکارات استفاده مجدد تطبیقی ​​گسترده‌تر ارائه دهد؟

DP: همانطور که قبلا ذکر شد، ما معتقدیم که به عنوان یک دلیل بر مفهوم است. وقتی معماران، طراحان، مؤسسات، توسعه‌دهندگان و عوامل عمومی گرد هم می‌آیند، می‌توانیم استفاده از این سایت‌ها را به چیزی معنادارتر تبدیل کنیم. این مکالمه جدیدی را باز می کند که به ما امکان می دهد درباره بسیاری از موضوعات دیگر، یعنی سؤالات قبلی بحث و تأمل کنیم.