آمریکایی‌های ژنرال Z برای دریافت گواهینامه رانندگی بسیار طولانی‌تر منتظر می‌مانند و یک مطالعه جدید تایید می‌کند که کمتر از نسل‌های قبل از خود سفر می‌کنند – اما اگر جوامع آن‌ها به طور انحصاری بر اساس خودرو طراحی شوند، ممکن است تأثیر زیادی بر آینده حمل‌ونقل ما نداشته باشد.

در آخرین در کوه رو به رشدی از مطالعات که نشان می‌دهد جوانان آمریکایی در حال رانندگی هستند، محققان دانشگاه هیوستون دریافتند که تنها ۶۵ درصد از افراد ۱۶ تا ۲۰ ساله گواهینامه خود را در سال ۲۰۱۷ دریافت کرده‌اند، آخرین سالی که داده‌های موجود برای آن در دسترس است. این نسبت ۸ درصد کمتر از سهم جوانانی است که در سال ۲۰۰۹ به DMV رفتند، زمانی که بسیاری از هزاره ها برای اولین بار وارد جاده شده بودند.

پسندیدن کارشناسان دیگر، محقق پشت این مطالعه می‌گوید دلیل اینکه چرا آمریکایی‌های ژنرال Z چه کسانی هستند، کجا زندگی می‌کنند، چقدر پول دارند و – بله – تغییر نگرش آنها نسبت به زندگی در پشت شیشه جلو می‌رود.

Kailai Wang، استادیار و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: “در مطالعه من، پس از محاسبه محیط ساخته شده و متغیرهای اجتماعی-اقتصادی، من هنوز تفاوت بین دو نسل را مشاهده می کنم.” این تفاوت را می توان تا حدی با تغییر نسلی در نگرش نسبت به خودرو توضیح داد.

با این حال، قبل از اینکه کسی شروع به جشن گرفتن پیروزی انقلاب شهری آینده کند، وانگ اصرار می کند که احتیاط کنید.

برای یکی، آن “محیط ساخته شده و متغیرهای اجتماعی-اقتصادی” اهمیت زیادی دارند. وانگ خاطرنشان می کند که ژنرال Z “متنوع ترین نسل از نظر نژادی و قومیتی در تاریخ ایالات متحده است” – و مردم رنگین پوست و مهاجران کمتر احتمال دارد داشتن هر کارت شناسایی عکس دار نسبت به همتایان سفیدپوست و غیرمهاجر خود. سایر محققان بر این باورند که این به این دلیل است که آن گروه‌ها احتمال کمتری دارند که بتوانند مستندات یک آدرس دائمی را ارائه دهند، و به احتمال کمتری قادر به پرداخت هزینه‌های گزاف مجوز هستند. یا مالکیت وسیله نقلیه، و ممکن است برای گذر از بوروکراسی دریافت آن کارت بسیار مهم در عصری که قوانین شناسایی رای دهندگان به طور فزاینده ای محدود کننده هستند، مبارزه کند. مجموعه ای از دلایل دیگر که مورد مطالعه قرار نگرفته اند.

نوجوانان BIPOC همچنین بیشتر در مناطق متراکم و شهری زندگی می کنند که رانندگی در آنها کمتر ضروری است، یا حداقل در حومه های نیمه شهری که حمل و نقل اسمی وجود دارد، حتی اگر عالی نباشد. وانگ همچنین دریافت که “تراکم جمعیت ارتباط آماری معنی‌داری و منفی با تمایل ژنرال Z برای دریافت گواهینامه رانندگی دارد… زیرا عناصر شهری دسترسی نوجوانان را به فرصت‌های بیشتری که به رانندگی وابسته نیست، افزایش می‌دهند.”

حتی زومرهایی که میتوانست مجوز دریافت کنید، اما ممکن است فقط در خانه بمانید. مانند بسیاری دیگر از دانشگاهیان، وانگ اشاره می کند که ژنرال Z “نسل اولی است که در یک محیط واقعا دیجیتالی رشد می کند”، به خصوص در دوران کووید-۱۹ که بسیاری از آنها به کلاس های درس از راه دور وارد شدند و به جای تعامل اجتماعی IRL به رسانه های اجتماعی متکی بودند.

و حتی قبل از اینکه یک ویروس هوابرد جهان را به اینترنت سوق دهد، ساکنان جوان ایالات متحده همچنان کمتر بیرون می‌رفتند، به طوری که نوجوانان در سال ۲۰۱۷ در مقایسه با نوجوانانی که در سال ۲۰۰۹ در نظرسنجی شرکت کردند، کاهش دو رقمی در سفرهای کلی به جز مدرسه و محل کار گزارش کردند. درصد افراد ۱۶ تا ۲۰ ساله که گزارش داده اند در هفته گذشته چیزی آنلاین سفارش داده اند، در مدت مشابه بیش از دو برابر شده است و تقریباً سه برابر شد برای بچه هایی که اصلا مجوز نداشتند.

حتی به عنوان میانگین رانندگی هفتگی یک نوجوان آمریکایی سفرها با این حال، میانگین رانندگی هفتگی آنها به شدت کاهش یافت فاصله نکرد. بین سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۷، اولی ۱۶ درصد کاهش یافت، اما دومی نزدیک به ۱۲ درصد افزایش یافت. یا به عبارت دیگر: در حالی که تعداد بیشتری از جوانان ترجیح می دهند گواهینامه خود را دریافت نکنند، مناظر به طور فزاینده ای وابسته به خودرو ممکن است تضمین کنند که آنهایی که این کار را می کنند.

با این حال، وانگ به فرهنگ ژنرال Z مشکوک است است دور شدن از مالکیت وسایل نقلیه خصوصی – حتی اگر مطمئن نباشد که به جای Uber، Lyft و امثال آنها، به سمت حمل و نقل و حمل و نقل فعال تغییر خواهد کرد. و این بدان معناست که سیاست‌گذارانی که از جوانان می‌خواهند حالت‌های پایدار را انتخاب کنند، باید در مورد عملی کردن آن‌ها هم‌اکنون – قبل از اینکه نسل بعدی در جاده‌ها سرمایه‌گذاری کنند، فعال باشند.

وانگ افزود: «برای اینکه ژن Z کمتر وابسته به خودرو باشد، بسیار مهم است که حومه‌های خود را با بهبود دسترسی به پارک‌ها، موزه‌ها، کتابخانه‌ها، سینماها و خدمات حمل و نقل عمومی شهری کنیم.» “اگر جوانان در فاصله ۱۰ یا ۱۵ دقیقه پیاده روی از خانه خود فعالیت های بیشتری داشته باشند، آنها بیشتر پیاده روی و دوچرخه سواری می کنند. ما برای جذب آنها به نقاط دیدنی بیشتری نیاز داریم.”