این مقاله بود در ابتدا منتشر شد بر لبه مشترک.

کریستوفر الکساندر (۱۹۳۶–۲۰۲۲) و جوزف رایکورت (متولد ۱۹۲۶) دو غول قرن بیستم بودند نظریه معماری که کار خود را در انگلستان و در نهایت میراث های ماندگار را در دو بزرگ خلق کرد مدارس معماری آمریکا: دانشگاه کالیفرنیا در برکلی (الکساندر) و دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا (Rykwert). حرفه آنها نه تنها با دوره حساس تحقیقات اجتماعی و فرهنگی در میان آنها مصادف شد طراحان و شهرنشینان، اما از بسیاری جهات همچنان الهام بخش نسل فعلی منتقدان متعهد توسعه سرمایه داری متاخر در سیاره در معرض خطر ما است. با این حال برای بسیاری از آنها بسیار کم شناخته شده است.

+ ۱

هر دو برکلی و پن تأثیر عمده ای بر روی محیط ساخته شده در ربع سوم قرن بیستم، زمانی که جهان درگیر ناآرامی های اجتماعی در مقیاس بزرگ بود. بسیاری از جنبش‌های اعتراضی تحت رهبری دانشجویان در آن دوران توسط ایده‌آلیسم شدیدی که توسط ایده‌هایی که در هنرهای لیبرال مدرن آموزش داده می‌شد، هدایت می‌شدند. دانشگاه ها توسط هیئت علمی در علوم انسانی و اجتماعی. اگر جامعه سرمایه داری از طریق کنترل ابزار تولید (برای استفاده از اصطلاحات مارکسیستی که در آن زمان رایج بود) طبقه کارگر را استثمار می کرد، تغییر تنها از طریق مقاومت هماهنگ در برابر صاحبان قدرت ممکن بود. اگر دموکراسی‌های مدرن با شرایط متلاطم اقتصادی و اجتماعی به چالش کشیده می‌شدند، همه شهروندان باید این فرصت را داشته باشند که این شرایط را برای منافع عمومی بهبود بخشند. نوع دوستی که گاه با افراط گرایی افراطی رنگ آمیزی می شود، هزاران دانشجو را به پیوستن به جنبش حقوق مدنی، گروه های قدرت سیاه پوست، تظاهرات ضد ویتنام، فمینیست های موج دوم و بسیاری دیگر از نیروهای ضد فرهنگ در آن دهه های پر فراز و نشیب سوق داد.

هنگامی که الکساندر در سال ۱۹۶۳ هاروارد را ترک کرد تا در برکلی تدریس کند، به دانشگاهیان برجسته تری مانند تیموتی لیری (۱۹۲۰-۱۹۹۶) و رام داس (ریچارد آلپرت، ۱۹۳۱-۲۰۱۹) پیوست تا به سمت غرب رفت تا “مطمئن شود، فعال شود و ترک تحصیل کند.” ” دیوید لاج در رمان خود طنزی کمیک ارائه کرد تغییر مکان ها این ممکن است داستان زندگی اسکندر در آن زمان باشد. Rykwert، همچنین یک مهاجر اروپای شرقی، در اواخر سال از لندن برای تدریس در اسکس نقل مکان کرد. دهه ۱۹۶۰. لازم به ذکر است که معمار عملی نیز نبود. اسکندر فوق لیسانس ریاضیات و دکترا داشت. در معماری از هاروارد، و Rykwert دارای مدرک از مدرسه بارتلت و انجمن معماری در لندن بود. او از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۷ به عنوان کتابدار هنر در کالج سلطنتی هنر خدمت کرد و پس از آن یک برنامه تحصیلات تکمیلی در تاریخ و تئوری معماری در دانشگاه اسکس تأسیس کرد. RIBA). او در سال ۱۹۸۸ به فیلادلفیا نقل مکان کرد تا استاد پل کرت شود معماری. هیچ یک از این دو مرد هرگز با وضعیت موجود راحت نبودند – یک دهه جنبش های اصلاحی به آنها مجوز حمله به کسانی که شهرها و توسعه های بزرگ را در یکی از بزرگترین رونق های ساختمانی تاریخ ایجاد می کردند، داد.

اسکندر یک نماینده ایده آل از نظریه های ضد تاسیس معماری در سراسر جهان بود دهه ۱۹۷۰، زمانی که او “آزمایش اورگان” و کارگاه های دیگر را با دانشجویان و اساتید برکلی ایجاد کرد. او در سال ۱۹۶۷ نقدی تند از «نظریه سیستم‌ها» به عنوان فرمولی برای ساده‌سازی طراحی معماری منتشر کرد. نکاتی در مورد سنتز فرم. او که صرفاً به از بین بردن سایبرنتیک و عقل گرایی راضی نبود، شروع به بررسی آنچه آموس راپاپورت «معماری بدون معماران» می نامید، دید یک انسان شناس از مردم و ساختمان ها بود. او این کار را با نظم و انضباط یک دانشمند انجام داد.

رایکورت، که در اوایل کار خود برای نشریات ادواری درباره لندن و معماری انگلیسی نوشته بود، در زمانی که مورخان اجتماعی و اقتصادی در حال تغییر رشته های خود در اروپا و بریتانیا بودند، به تاریخ معماری روی آورد. تحت غالب مدرنیست مورخان آن روز، نیکولاس پیوسنر (۱۹۰۲-۱۹۸۳) و زیگفرید گیدیون (۱۸۸۸-۱۹۶۸). او که به عنوان یک کلاسیک آموزش دیده بود، به ایده یک شهر و نمونه اولیه نگاه کرد خانه از دیدگاهی گسترده انسان‌گرا و هرگز تاریخ‌نگاری «شکل‌سازان» قهرمان مدرنیستی را که از بالا به دست می‌آمد، نپذیرفت. نثر او به طور غیرمعمول واضح و مختصر بود، شاید به دلیل اصل و نسب لهستانی اش. (برخی از نویسندگان به دلایل مشابه جوزف کنراد را بزرگترین شیک پوش انگلیسی می دانند.) رایکورت نویسنده و محققی پرکار شد که بر نسل جدیدی از مورخان تأثیر گذاشت.

اگرچه برخی اسکندر را به عنوان یک فرقه عجیب و غریب در منطقه خلیج می دیدند، اما برکلی ثابت کرد که یک مزرعه حاصلخیز است که در آن ایده های متفاوت و مکمل زیادی در طول دهه ها کاشته است. معیار او، به طور مناسب، طبیعت با حروف بزرگ N بود یک زبان الگو در سال ۱۹۸۰، او و همکارانش نشان دادند که در بسیاری از تاریخ بشر، جوامع برای تضمین ثبات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در محیط‌های خاص در سراسر جهان به الگوهای ساختمانی مکرر و آزمایش‌شده با زمان وابسته بودند. او یکی از اولین نظریه پردازانی بود که اصرار داشت که سلامت و رفاه همه مردم نه تنها به ساختمان ها و شهرها نیاز دارد، بلکه به زیبایی نیز نیاز دارد. فرم ممکن است از عملکرد پیروی کند، اما تنها در صورتی که ابتدا از طبیعت و الگوهای رشد و هماهنگی زیبایی‌شناختی او پیروی کند. به طور عجیبی، کتاب‌های او در میان دانشگاهیان معماری مورد حمایت محدودی قرار گرفت، اما هزاران نسخه از چاپ اول تا امروز را به طراحان و خوانندگان عادی فروخت.

Rykwert همیشه یک شخصیت بحث‌برانگیز در بریتانیا بود، جایی که مدرنیست‌ها و گوروهای فن‌آوری پیشرفته بر آن حکومت می‌کردند. او که یکی از طرفداران اولیه کار بالغ جیمز استرلینگ بود، گروهی از دانشجویان و متفکران رادیکال را گردآوری کرد که شامل دالیبور وزلی، آلبرتو پرز-گومز، دنیل لیبسکیند، جورج بیرد و آلن کولکوهون در اسکس، انجمن معماری و کمبریج، به جای نقدهای نازک از عملکرد ساختمانی معاصر، تحقیقات منظم را ترویج می کنند. او همچنین به خوبی از شاهزاده چارلز، کوئینلان تری و مروجین محافظه کار سنت گرایی جدید دوری کرد. کتاب های او به خصوص اولین مدرن ها، بر ظهور فلسفه های جدید طراحی که همزمان با انقلاب صنعتی و قوانین تکنوکراتیک تولید آن بودند، تمرکز داشتند، اما تابع آن نبودند. او روشن کرد که نئوکلاسیسیسم یک سبک احیاگر نیست، بلکه یک حرکت جدید و بسیار عقلانی به سمت ساختمان هایی است که با مردم عادی به زبانی قابل درک صحبت می کند. او همچنین ایده‌های نادرست «عقلانی» متفکران روشنگری مانند JNL Durand را بر اساس افسانه عینیت علمی توضیح داد.

این دو پرت به نقدهای خود از یک پلتفرم رادیکال و اجتماعی گرایش داشتند که بر تجربه جسمانی و احساسی معماری متمرکز بود، نه بازنمایی انتزاعی آن به عنوان شکل خالص. با انجام این کار، کسانی که گفتمان آکادمیک را کنترل می کردند، بیش از پیش از دغدغه های انسان گرایانه به سمت «نظریه انتقادی» در قالب فیلسوفان پساساختارگرا روی آوردند. اگر «درست»، «خوب» و «زیبا» به‌عنوان اصطلاحات نسبی در نظر گرفته می‌شد، دنبال کردن قوانین مبتنی بر اجتماعی طراحی بیهوده تلقی می‌شد. اگر علوم اجتماعی و زیست شناسی در خط مقدم گفتمان معماری قرار می گرفتند، می توان به تنهایی گرایی ذاتی این موضع پی برد. آنها در دهه ۱۹۸۰ هیچ جا دیده نمی شدند.

الکساندر علیرغم حسن نیت علمی اش، به عنوان میله برق گیر برای نظریه پردازانی مانند پیتر آیزنمن تبدیل شد که در یک بحث با او بحث می کردند. جلسه جشن گرفته شد در GSD دانشگاه هاروارد در نوامبر ۱۹۸۲٫ دومی، همیشه مگس گاد مسخره کننده، مکرراً اسکندر را با اصرار بر این که اختلافات آنها کمتر از تصویر کارتونی «روشنفکر شرقی در مقابل یک پسر شادی کالیفرنیا» است، به زبان آورد. اکثر کسانی که متن را خوانده اند موافقند که اسکندر با امتناع از طعمه شدن و ارائه دلیل روشنی برای اهمیت نظم، هماهنگی طبیعی و احساسات در تمام طراحی های محیطی، به راحتی در بحث پیروز شد. او به نوشتن و ارائه مطالعات موردی از کارگاه های ساختمانی خود در سراسر جهان ادامه داد.

Rykwert به خوبی از این جنجال ها دور ماند و خود را به عنوان یک عضو معرفی کرد برجستگی گریس در پن موقعیت او به عنوان وارث کرسی وقفی کان قدرتمند بود و دکترای خود را دریافت کرد. دانش آموزانی که به تدریس در سراسر جهان ادامه دادند. مبتنی بر دیدگاهی گسترده از فرهنگی تاریخ، نوشته های او از معانی نمادهای معماری باستانی تا اهمیت شاعرانه استادان مدرن مانند لویی کان. اکثر معاصران او در یک دوره یا دوره دیگر متخصص شدند، بدون وسعت تجربه ی کاتولیک رایکورت. اگرچه برخی او را به خاطر این موضوع مورد انتقاد قرار دادند، اما او در یک دانشکده معماری ماند، نه در یک بخش تاریخ هنر، جایی که چنین تحقیقاتی برای چندین برنامه تحصیلات تکمیلی مفید بود. در زمان جورج هلمز پرکینز، پن مدل یکپارچه “مدرسه هنرهای زیبا” را ایجاد کرد که در آن کار میان رشته ای تشویق می شد: معماران طراحی، طراحی شهری و معماری منظر را در هماهنگی با همکاران خود در بخش های متحد مطالعه می کردند.

برنامه های برکلی به طور مشابه متنوع بودند، اگرچه هرگز به خوبی برنامه پن یکپارچه نبودند. دو استاد تأثیرگذار آن جوزف اشریک و ویلیام ورستر بودند. اشریک در برنامه هنرهای زیبای پن تحت نظر پل فیلیپ کرت آموزش دید و به متدولوژی طراحی اصلی خود متعهد ماند. وورستر تحصیلات مشابهی را در برکلی زیر نظر جان گالن هاوارد داشت و سپس در نیویورک برای دلانو و آلدریچ کار کرد. در دوران ورستر در طول دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، این مدرسه یکی از فعال‌ترین دانشکده‌های برنامه‌ریزی، مسکن و تحقیقات عوامل اجتماعی در جهان را داشت. الکساندر با مطالعات کلر کوپر مارکوس، کاترین باوئر وورستر، و گالز کرانز و دیگران تعامل داشت و از آنها بهره برد.

از بسیاری جهات، الکساندر و رایک‌ورت مهارت‌ها و علایق تحقیقاتی مکمل داشتند، اما تا آنجا که من می‌دانم هرگز با هم تلاقی نکردند. آنها ممکن است همکاری کنند و در نتیجه دامنه نفوذ خود را فراتر از گروهی از دانشجویان بسیار وفادار و سازنده افزایش دهند که در دانشگاه های دوردست تدریس می کنند اما هرگز در هیچ کشوری مسلط نبوده اند. رویکرد ضد کلاسیک و از بسیاری جهات غیرتاریخی اسکندر به طراحی از دیدگاه کاتولیک تری نسبت به تاریخ معماری بهره می برد. دیدگاه ادبی و محرمانه رایک‌ورت از فلسفه معماری به خوبی می‌توانست گسترش یافته و دانش علمی جدیدی را که به موازات تحقیقات خود او پدیدار می‌شود، شامل شود. ضعف‌های آشکاری در تفکر هر مردی وجود داشت که شروع به دستیابی به مخاطبان وسیع‌تری کرد، اما هیچ‌کدام در سال‌های آخر عمر خود آماده پاسخگویی به این نوع انتقادات نبودند.

“زیبایی ساختمانبرنامه تحصیلات تکمیلی در دانشگاه Suor Orsola Benincasa در ناپل، ایتالیا، بسیاری از ایده های الکساندر را به خوبی پذیرفته است، اما در حال حاضر برای ادعای تعداد قابل توجهی از پیروان بسیار کوچک است. پن تحت فشار جهانی شدن و Starchitecture از نقاط قوت اصلی خود به عنوان یک مدرسه طراحی کثرت‌گرا و چند رشته‌ای دور شده است. بدون رایکورت در راس آن، دکتری. این برنامه جایگاه خود را نسبت به موسسات رقیب از دست داده است. به این ترتیب، اهمیت کار بزرگ هر دو نفر در دهه گذشته کمرنگ شده است.

معماران امروزی ایالات متحده در حال تعقیب هستند عدالت اجتماعی آشکارا از تأثیر این متفکران در بیانیه های مطبوعاتی خود استفاده نکرده اند. به نظر می رسد که ترک های جوان اروپا نیز به همان اندازه بی سواد به نظر می رسند. مطمئناً هزاران جوان در کشورهایی مانند نروژ، فنلاند و دانمارک شکل گرفتند قیام معماری استثنا هستند. و خیابان ها را ایجاد کنید در بریتانیا در طول دهه گذشته چراغ راه بوده است. اما به طور کلی تاریخی که در مدارس تدریس می شود شامل کتاب یا مقالات این نظریه پردازان مهم نمی شود. ایدئولوژی های خسته از مدرنیسم با وجود ورشکستگی خود ادامه می دهند.

طنز این وضعیت نباید بر سر نسل کنونی دانش‌آموزان که آشکارا خواهان چیزی متفاوت در آموزش خود هستند و به دنبال تمرین در محیطی چالش‌برانگیز اجتماعی هستند، گم شود. ساخت مدارس و مسکن که در آفریقا یا خاورمیانه یک اولویت آشکار است، اما دلایل زیادی در ایالات متحده و اروپای غربی با فوریت یکسان وجود دارد که نیاز به ایده های جدید از سوی معماران دارد. هیچ چیز خوبی از هیچ به وجود نمی آید. تاریخ باید راهنمای ما باشد.

طراحی اجتماعی مبتنی بر الگوهای روشن ساختمان و تحقیقات انسان‌شناسی در مورد شیوه‌ای که انسان‌ها ترجیح می‌دهند زندگی کنند، می‌تواند به آسانی با استفاده از مجموعه تحقیقاتی که چهره‌هایی مانند رایک‌ورت و الکساندر طی دهه‌ها منتشر کرده‌اند، دنبال شود. گروه هایی مانند کنگره برای شهرسازی نوین از آن تحقیقات در برنامه ها و دوره های خود استفاده کنند. سازمان‌های مبتنی بر تحقیق مانند ANFA در سن دیگو نیز درگیر مطالعه رفتار انسان هستند. ما برای حیوانات به نام می سازیم یک مرد داناو طبیعت هزاران سال است که نشاط زایی آنها را شکل داده است. هیچ بهانه ای برای نادیده گرفتن آنچه در مورد ماهیت سرپناه، هماهنگی زیبایی شناختی، و صنایع دستی سنتی می دانیم، در مواجهه با چالش های هزاره جدید وجود ندارد. خواهد بود افراطی اگر معماران جوان به جای قورت دادن آنچه در مدرسه در مورد تازگی و نوآوری به آنها آموزش داده می شود، شروع به تضعیف مؤسسات دانشگاهی می کردند و از پارادایم های اثبات شده برای حل مشکلات امروزی استفاده می کردند.