دکتر علی بیت‌اللهی مدیر بخش زلزله و مخاطرات مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در گفت و گو با ایسنا، در خصوص سیل روز ۲۶ اردیبهشت در مشهد گفت: این بارش از ساعت ۱۴:۳۰ تا ۱۵:۰۰ به مدت زمان ۳۰ دقیقه در مشهد و اطراف آن به مساحت تقریبی ۴۰ هزار هکتار رخ داد و طی آن ۳۸ میلی‌متری که حدود ۱۵ میلیون متر مکعب می‌شود، آب ناشی از  بارندگی را دریافت کرد.

وی، با بیان اینکه این حجم آب به صورت رواناب در سطح زمین جریان داشت، اظهار کرد: جهت کلی جریان رواناب‌ها از جنوب و جنوب غرب به سمت شمال و مسیر کشف‌رود و از شمال غرب به جنوب شرق بوده است.

بیت‌اللهی تاکید کرد: مسیر طبیعی کشف‌رود در شمال مشهد آب را به اراضی جنوب شرقی و خارج از شهر مشهد هدایت کرده است اما در جنوب مشهد و پای ارتفاعات به دلیل قطع شدگی‌های مکرر آبراهه‌های فرعی جنوبی – شمالی، آبگرفتگی‌ها و خسارت‌ها شدیدتر بوده است.

مدیر بخش زلزله و مخاطرات مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی خاطرنشان کرد: سیل مشهد همانند سیل ۵ فروردین ۱۳۹۸ دروازه قرآن شیراز نشان داد که نباید مسیر آبراهه‌ها را دخل و تصرف کرد و اگر اجباری هست حتما باید امکان جریان آزاد رواناب ها لحاظ شده باشد.

وی یاداور شد: شهرسازی‌ها در کشور ما باید با مبانی مدیریت ریسک مخاطرات طبیعی عجین گردد و این درس بزرگی از سیلاب‌های شهری است.

بیت‌اللهی افزود: کلیپ کوتاه از سرکار خانم مهندس نیکزاد در خصوص دستکاری‌ها در آبراهه‌های جنوبی – جنوب غربی مشهد نشان داده شده است.

وی ادامه داد: دشت مشهد از طریق آبراهه‌های جنوبی و نیز مسیر اصلی کشف‌رود سیراب می‌شود. تلاش برای انسداد آبراهه‌ها با هدف کاهش خطر سیل(با احداث بندها و سدها و .. که البته خود این مستحدثات نیز کانون خطر بالقوه برای شهر در صورت تخریب هستند) بیهوده و بی‌فایده و مضر بوده و فرونشست زمین مشهد را که هم اکنون نیز بحرانی است، بحرانی‌تر خواهد کرد.

بیت‌اللهی افزود: باید به این باور برسیم که توسعه پایدار شهری در حیطه خطر سیلاب‌های ناگهانی خسارت زا، با کاهش ریسک سیل میسر می‌شود و مفیدترین اقدام در مدیریت ریسک سیلاب های شهری نیز کاهش exposure ها و یا در معرض قرارگیری هاست.

انتهای پیام