بیشتر مردم آنقدر به محیط ساخته شده خود عادت کرده اند که تصور اینکه مکان هایی که در آن زندگی و کار می کنند متفاوت به نظر برسد دشوار است. آنها به این ایده که جوامع هستند عادت کرده اند ساخته شده به حالت تمام شدهیخ زده در زمانی که آخرین زونا گذاشته می شود یا آخرین درخت در خیابان کاشته می شود. آنها شرایط فعلی را می پذیرند، بنابراین پیشرفت های حاشیه ای مانند پیشرفت های غول پیکر هستند.

متفاوت فکر کردن در مورد یک مکان سخت است. وقتی صحبت از دریای آسفالت به شکل پارکینگ یا جاده های بیش از حد عریض باشد، حتی دشوارتر است. عموم مردم قبول دارند که این آسفالت با هدفی طراحی و نصب شده است. واقعیت این است که همه جوامع آمریکای شمالی دارای پیاده روهای زیادی هستند و بسیاری از آن ها مورد نیاز نیستند.

من اخیراً با شهر نیس در شمال کالیفرنیا آشنا شدم. نیس یک جامعه کوچک زیبا است که در سواحل دریاچه کلیر واقع شده است و دروازه ای برای فعالیت های بی پایان در فضای باز است.

نیس در سال‌های اخیر از سرمایه‌گذاری‌های جاده‌ای مانند بازسازی، راه‌اندازی، علامت‌گذاری، گذرگاه‌ها و حتی بهبود ایستگاه اتوبوس بهره‌مند بوده است. سازمان برنامه ریزی متروپولیتن لیک کانتی (MPO) و اداره حمل و نقل کالیفرنیا (CalTrans) در حال کار بر روی طرح های متعددی برای بهبود این بخش از جاده هستند – اما بر اساس جدیدترین سرمایه گذاری های دولتی و خصوصی در نیس، من می ترسم این سرمایه گذاری های با نیت خوب انجام شود. فقط در نهایت به بودن در دراز مدت برای شهر و ساکنان آن مضر است.

به عنوان مثال، اخیراً یک فروشگاه دلار در مرکز شهر ساخته شده است. این یکی از اولین پیشرفت‌های جدید در این جامعه است، و از آنجا که به مسیر ۲۰ ایالتی کالیفرنیا می‌رود، باید استانداردهای توسعه شهرستان را برآورده کند و پیشرفت‌های مختلفی در خیابان انجام دهد. طرح به دست آمده یک فروشگاه خرده فروشی در مرکز جامعه است که برای هر بازدید نیاز به یک ماشین دارد. چیزی به سادگی ادامه پیاده رو در جلوی سایت – حذف آسفالت اضافی برای مسیری که به نظر می رسد یک مسیر به راست است – می تواند گزینه ایمن تری برای کل جامعه فراهم کند.

چهار خط عابر پیاده جدید در State Road 20 (نصب شده توسط CalTrans) نمونه دیگری است. این گذرگاه ها در این جامعه مورد نیاز است، اما هیچ یک از این گذرگاه ها در واقع هدف خود را برآورده نمی کنند، زیرا قبل از رسیدن به مکانی امن برای عابران پیاده به پایان می رسند. این گذرگاه‌ها عابران پیاده را به مکان‌هایی هدایت می‌کنند که عابران پیاده نباید باشند، از پارکینگ‌های باز تا شانه‌های جاده‌ای که به‌عنوان خطوط پیچ بدون علامت استفاده می‌شوند. بدتر از همه، چندین مسیر عابر پیاده با علائم راهنمایی و رانندگی مسدود شده است.