تمام مناطق عمومی نیمی از خانه را در فضای باز با ارتفاع کامل به اشتراک می گذارند. در حالی که آنهایی که صمیمی هستند در سه سطح از نیمه دیگر توزیع می شوند، فقط به اندازه ای بزرگ که صاحبان و دوستانشان را که بازدید می کنند، در خود جای دهد. از آنجایی که پروژه نمونه ای از اشتراک در مناطق مشترک را جشن می گیرد، یک میز بلند ساخته شده از تنه کاج اروپایی افتاده تقریباً از تمام فضای طبقه همکف استفاده می کند و به عنوان میز ناهار خوری و واحد آشپزخانه عمل می کند. در یک طرف آن، کف یک پله پایین آمده است تا ارتفاع لازم برای پخت و پز راحت را فراهم کند و در همان سطح با غذاخوری ها مشترک باشد.

دو اتاق خواب مستر در طبقه اول است، یکی برای او و دیگری برای او. درهای روبه‌رو و راهروی مشترک، تا حدی صمیمیت بین این دو را بدون تغییر در استقلال آنها فراهم می‌کند و به آن نقطه میانی ظریف که در آن به طور جداگانه با هم زندگی می‌کنند، فضایی می‌دهد. در طبقه دوم، اتاق مطالعه از بالا به ارتفاع سه گانه باز می شود و هندسه خانه و سقف بزرگ با خفه کردن یک طرف این طبقه به حداقل می رسد و در طرف دیگر به سرعت تا ۵ متر باز می شود. .

داخل و خارج هر دو با تخته های چوب خام که یکی یکی رنگ آمیزی شده اند پوشیده شده اند. ناهمواری متریال و سایه های مختلف خاکستری ظاهری بی انتها به خانه می بخشد و آن را با صبح های همیشه مه آلود که نام این منطقه را به خود اختصاص داده است، ترکیب می کند. یک مسیر پر پیچ و خم دو حوض کوچک را به هم متصل می کند و از ورودی خانه و تراس می گذرد و از مسیر رودخانه تا یک گودال آتش ادامه می یابد. ادامه دادن در میان درختان به خلیج کوچکی در بین پوشش گیاهی متراکم منتهی می شود، جایی که اولین نگاهی به دریاچه خواهید داشت.