خانه به سه قسمت تقسیم می‌شود: یک مستطیل دراز به ابعاد ۴۰ متر × ۱۰ متر که قسمت‌های سرپناهی را مشخص می‌کند، خدمات در هر انتها، و یک منطقه اجتماعی مرکزی در اطراف شومینه. همه این مناطق توسط یک تراس طولانی که مستقیماً به سمت کوه ها نگاه می کند از طریق دنباله ای از تیرها و ستون ها که ساختار بیرونی خانه را تشکیل می دهند در حالی که چشم انداز طبیعی را قاب می کنند به هم متصل می شوند.

حجم با حیاط هایی سوراخ شده است که برنامه را از بین می برد و نور طبیعی را به داخل می آورد.
بزرگترین آنها شامل پلکانی است که به پشت بام منتهی می شود، جایی که مناظر ۳۶۰ درجه از دره و کوه ها وجود دارد.

این سازه شامل دیوارهای بتنی اکسپوز، ستون‌ها و تیرهایی است که با قالب‌های افقی، جزئیات فلزی و پانل‌های شیشه‌ای بزرگ با قاب‌های آلومینیومی ریخته شده‌اند. این سایت همچنین دارای یک نمای و گودال است که مستقل از خانه و یک میز در فضای باز با ظرفیت ۲۰ نفر است که هر دو به صورت یکپارچه بتنی ساخته شده اند.

خانه به عنوان نوعی پناهگاه در نظر گرفته می شود که کاربران آن از شهر دور می شوند و با طبیعت ملاقات می کنند. این خانه به آنها اجازه می دهد تا با محیط طبیعی خود ارتباط برقرار کنند و آگاهی عمیقی از مکان، منابع و دنیایی که به طور ایمن و دلپذیر در آن زندگی می کنند ایجاد می کند.

اگرچه خانه متعلق به یک خانواده است، اما تجربه رفتن به پناهگاه آنها در کوه، برای هر یک از اعضای آن با توجه به سن، نقش و مسئولیت خانوادگی لحظاتی از تفکر و خودیابی را ایجاد می کند. خانه به عنوان پناهگاه و رصدخانه، ابزاری برای مشاهده مناظر، کوه ها و جنگل و احساس گذر زمان در نظر گرفته می شود.