بخشی از این فضای داخلی با یک سقف شیشه ای سبک پوشانده شده است که یک غرفه سولاریوم را که توسط یک توری چوبی پوشانده شده است، مشخص می کند و ساکنان را قادر می سازد از نور روز لذت ببرند در حالی که از آفتاب مستقیم و باران محافظت می شوند. ستون های دوتایی ساخته شده از لوله های فولادی ضد زنگ صیقلی با آینه سقف را پشتیبانی می کنند و محور ساختاری را برای عبور سیستمی از پانل های شیشه ای کشویی بدون قاب که فضا را محصور می کند، آزاد می گذارند. لحظه آستانه دسترسی از طریق دهانه ای در محیط سبز رخ می دهد که به اتاق موجود مجهز به آشپزخانه کوچک، توالت و آتلیه متصل می شود.

علاوه بر این، یک منطقه باز متشکل از سطوح چوبی و چمنی باغ را همراه با دوش در فضای باز تکمیل می کند. در وسط این فضا، یک استوانه آینه ای وجود حجم زیادی از تهویه فنی را پنهان می کند و در عین حال فضایی را برای کابینت تعمیر و نگهداری فراهم می کند.

این خانه که به عنوان یک فضای داخلی نامشخص تصور می شود، هیچ عملکرد یا فعالیت ثابتی ندارد. شاید این یک خانه نباشد، بلکه پناهگاهی برای لذت بردن از اوقات فراغت است – نوعی جایگزین از تجمل که در آن ساکنان شهری می توانند در حالی که در وسط شهر هستند از شهر فرار کنند.