آشپزخانه با گستردگی تا حیاط جلویی امتداد می یابد، زیبایی شناسی عجیب در گذشته. فضای دادگاه گرما و پیچیدگی را تراوش می کند و فضاهای مجاور را با نور و تهویه تسکین می دهد. نور خورشید تمام محیط را از طریق حیاط رو به شرق فرا می گیرد و با انرژی قابل لمس روشن می شود. سوراخ‌های بلندی که در تمام لبه‌ها قرار گرفته‌اند، حرکت مداوم باد را در فضاها تسهیل می‌کنند. مداخله طراحی با ایجاد فضایی که در آن هیچ جزئیات کوچک یا بی اهمیت نباشد، روایت معماری را خلاصه می کند. خطوط براق، رنگ‌های پررنگ، و پالت مواد نفیس با سنگ‌های کلسیمی، کوتا، مرمر صورتی اودایپور، مرمر آرنا هند، مرمر زرد Jaisalmer، ترازو روی زمین، و بالش‌ها، فضای نشیمن جامعی را ایجاد می‌کنند که حال و هوا و طیف را نشان می‌دهد. دریا آرام و شیطون نور خورشید روی پنجره‌ها و درهای چوبی و مرمر هندی می‌تابد. سنگ مرمر هندی روی نازک کاری های چوبی پیچیده، گرگ و میش را جلال می بخشد. سنگ مرمر هندی درخشان بر روی نازک کاری های چوبی، نور و زندگی را تجلیل می کند.

انباشته شدن بر روی فضاهای قابل سکونت با عملکردهای متنوع، هر دو سالن زندگی و آمفی تئاتر که با یک تفکر موازی هماهنگ شده اند، انسجامی را در جایی که حجم فضاهای آنها مکمل یکدیگر است، ایجاد می کند. در هنگام بارندگی، آب از میان صندلی ها عبور می کند و رواناب را به زهکشی کف هدایت می کند. این آمفی تئاتر انعطاف پذیری ارگونومیک متفاوتی را در حین نمایش فیلم ها و تماشای ستاره ها در خود جای می دهد. این خانه یک کشتی را به یاد هورکراکس شهر به تصویر می کشد. تجلی “بیلی او” چای برای بادبانی به دریا. بله، آن بادبان.
به زودی ولرمن بیاید شکر و چای و رم بیاورد!