یک قطعه دراز در لبه رودخانه ها در نزدیکی پراگ با مساحت ۸۲۰ متر مربع از یک طرف توسط یک مانع صوتی در مجاورت یک راهرو راه آهن محدود شده است. ضلع شرقی توسط یک جاده دسترسی محدود شده است، طرف های دیگر توسط قطعات موجود با کلبه های معمولی تعطیلات تعریف شده است. با حفظ فاصله از راه‌آهن و همسایه‌ها، طراحی یک خانه خانوادگی جمع و جور با سه واحد مسکونی و مساحت کل زیربنای خالص حدود ۱۸۰ متر مربع ضروری بود. چیدمان عملکردی ساختمان را به یک منطقه خدماتی شمالی و یک منطقه مسکونی جنوبی تقسیم می کند.

طبقه همکف شامل دو آپارتمان استودیویی با ورودی مجزا، ورودی و قسمت فنی آپارتمان اصلی و یک اتاق نشیمن بزرگتر با آشپزخانه است. طبقه فوقانی شامل اتاق خواب، مطالعه و حمام آپارتمان اصلی است. تاکید بر به حداکثر رساندن سادگی حجم اصلی بود. انتهای شیروانی مثلث هایی با وضوح مشخص هستند و با نوارهای سایه دار چوبی روشن برجسته می شوند. شکل سقف و برآمدگی های آن بر اساس اشکال معمول کلبه های اصلی است، در عین حال برای نمای جنوبی سایه ایجاد می کند و تراس را از باران محافظت می کند.

یک بالکن کنسولی، یک “اتاق در فضای باز” توسط اتاق خواب اصلی، پشت تخته های سایه دار ایجاد شده است. مواد محجوب و طبیعی هستند – چوب زغالی در بیرون، پانل های CLT قابل مشاهده در داخل، و مبلمان مربوط به نمای تیره. خانه دارای استاندارد کم مصرف با گرمایش از کف برقی و تهویه مطبوع با ریکاوری است.