بزرگراه‌های کوهستانی در سراسر کشور با تهدیدات فزاینده ناشی از رانش زمین و فرسایش مواجه هستند که برخی از جوامع را در معرض خطر گیر افتادن قرار می‌دهد و رفت و آمد را برای برخی طولانی‌تر می‌کند.

کریستین پترسون با نوشتن در High Country News به این موضوع اشاره می کند سقوط – فروپاشی بزرگراه وایومینگ ۲۲ در گذرگاه تتون در اوایل ژوئن، که ساکنان را مجبور به انحراف ۲۰۰ مایلی برای رسیدن به مشاغل و خدمات کرد. و گذرگاه تتون با تنها بزرگراه کوهستانی که خانواده‌های کارگر غربی به آن وابسته هستند، فاصله زیادی دارد. با افزایش سن زیرساخت ها و تغییرات آب و هوایی، بسیاری از این مسیرهای ضروری بیش از هر زمان دیگری آسیب پذیر هستند.

با توجه به ترافیک بیشتری که هر روز به آنها سفر می کند و تغییرات آب و هوا باعث فرسودگی و فرسودگی می شود، بسیاری از بزرگراه های کوهستانی تحت فشارهایی که در ابتدای ساخت آن ها پیش بینی نشده بود، تحت فشار قرار می گیرند. از نظر تاریخی، بزرگراه‌هایی مانند گردنه تتون می‌توانند از دسامبر تا مارس روی زمین‌های کاملاً یخ‌زده حساب کنند، اما در سال‌های اخیر، زمین‌های بیشتری زودتر آب می‌شوند، سپس دوباره یخ می‌زنند و دوباره ذوب می‌شوند.»

به گفته پیترسون، هر راه حلی دشوار و گران است. دانیل آلدریچ، مدیر برنامه مطالعات امنیت و انعطاف پذیری در دانشگاه نورث ایسترن در بوستون، گفت: «هزینه میلیون ها دلار برای جلوگیری از فروریختن جاده نیز برای مقامات استانی و ایالتی کار سختی است. برای مقاماتی که بر مدیریت بودجه های محدود و جلب رضایت رای دهندگان تمرکز دارند، پروژه های پیشگیرانه چندان جذاب نیستند. آلدریچ ایجاد انعطاف پذیری جامعه و اطمینان از آن را توصیه می کند مسکن ارزان قیمت در نزدیکی مشاغل وجود دارد، “بسته شدن جاده های کوهستانی به جای بحران به یک ناراحتی تبدیل می شود.”