ستون ها و تیرها از فریز جدا شدند و بتن در معرض دید قرار گرفت. تاسیسات مکانیکی، بهداشتی و الکتریکی مجموعه به طور کلی در سینی های آویزان شده از سقف نصب می شود که به این معنی است که علاوه بر عملی بودن انجام این کار، کابل ها، رک های داده، چراغ ها و لوله ها قابل مشاهده است. ساختمان در داخل دارای یک فضای صنعتی تکنولوژیکی خواهد بود که با کاربری جدید به خوبی پیش می رود.

لازم به ذکر است که این مجموعه توسط مناظر چشمگیر، مزارع و کوه هایی احاطه شده است که بسیار کم توسط انسان مداخله شده است، جایی که بنای طبیعی Los Morros de San Juan، واقع در شمال، خودنمایی می کند، بنابراین می توان از آنها قدردانی کرد. فضای داخلی بخش مهمی از طراحی بود. به طور خاص، نماها باید به عنوان یک دفع کننده گرما عمل می کردند، بنابراین ساختمان و اجزای آن برای جلوگیری از افزایش حرارت ناخواسته با یکدیگر همکاری می کردند. نماهای ساختمان های ۰۲ و ۰۳ با سایبان های بلوک سیمانی، فریزهای روستایی و در مناطق خدماتی، بلوک های سفالی سوراخ دار حل شد.

پنجره ها در محوطه کار به عنوان عناصری با ارتفاع متغیر طراحی شده و به صورت متناوب با توجه به سطح و عرض ۵۰/۰ متر چیده شده اند که به همراه عرض پنجره و آفتابگیر، تابش خورشید را به حداقل می رساند و دارای دید می باشد. تقریباً در تمام مناطق کاری به بیرون. مناطق خدماتی برای تاسیسات مکانیکی به طور کلی در کمترین نما قرار داشتند. ساختمان الحاقی، حجم پیوند دهنده و یکپارچه مجموعه است که با پلان مربعی به ابعاد ۱۵×۱۵ متر توسعه یافته است. محورهای سازه ای به فاصله ۵٫۵۰ متر از هم و ۲٫۵۰ متر بر روی تمامی نماها برآمدگی دارند.

سطوح بین دال ها متغیر بوده و از ۲٫۵۰ متر تا ۵٫۶۰ متر متغیر است. در ۲ طبقه و نیمه زیرزمین ساخته شده است. هدف در توسعه سازه ای ساختمان به این صورت این بود که بتوانیم با توجه به تابش خورشیدی و کاربری داخلی هر سطح، به گونه ای متفاوت حل و فصل کنیم، همگنی را در مجموعه حفظ کنیم، با سایه بان های ساخته شده با بلوک های بتنی، عناصر فلزی سوراخ دار مدوله شده و همچنین به عنوان عناصر در بتن ریخته شده.

در نهایت، هدف به چالش کشیدن کهنگی ساختمان از نظر سبک، اطاعت از استفاده از فرآیندهای کاملاً عملکردی به طور موثر، تولید ترکیبی پویا و منطقی در پلان و ارتفاع، اجتناب از “زیور آلات” در هر زمان بود. عنصری برای ایجاد همزمانی در مجموعه