برخی از ساکنان شهرهایی مانند آتلانتا و واشنگتن، علیرغم زندگی در نزدیکی – یا در برخی موارد، مستقیماً زیر خطوط حمل و نقل سریع – هنوز دسترسی به حمل و نقل ندارند. همانطور که بنجامین اشنایدر در Bloomberg CityLab توضیح می‌دهد، این عمدتا به این دلیل است که برنامه‌ریزان گذشته هنگام برنامه‌ریزی ایستگاه‌های حمل و نقل یا برنامه‌ریزی حمل‌ونقل به عنوان راهی برای رفت و آمد مسافران بین حومه و مرکز شهر، عمداً از برخی محله‌ها صرف نظر می‌کردند. «این الگویی است که می‌توان در منطقه خلیج مشاهده کرد، جایی که قطارهای BART از بخش‌های زیادی از شرق اوکلند، یک منطقه کم درآمد با یکی از بالاترین تراکم جمعیت در منطقه عبور می‌کنند. فعالان در آنجا کمپینی را برای ساختن یک ایستگاه جدید در محله سن آنتونیو، در وسط یک مسیر ۲٫۷ مایلی بدون دسترسی به سیستم، راه اندازی کرده اند.

در طرف دیگر کشور، «آندره دیکنز، شهردار آتلانتا می‌خواهد با شهر مطابقت داشته باشد توسعه پر کردن با ایستگاه های پرکننده قطار در ماه آوریل، دیکنز یک فرمان اجرایی را امضا کرد که در آن متعهد شد که چهار ایستگاه جدید MARTA در مسیرهای موجود بسازد. ایستگاه ها، یکی از هر چهار ربع شهر، همگی در یا نزدیک آن خواهند بود BeltLine” این تکمیل حمل‌ونقل می‌تواند با نزدیک‌تر کردن خدمات موجود به ساکنان، به گسترش دسترسی ترانزیت بدون ایجاد خطوط جدید کمک کند. “در زمانی که قرار دادن مسیرهای جدید می تواند بسیار گران باشد، آنها راهی مقرون به صرفه برای استفاده حداکثری از زیرساخت های موجود هستند.”