معماری چوب یک استنتاج طراحی بر اساس فضا نیست، بلکه در نظر گرفتن نحوه استفاده از مصالح در یک سازمان ساختاری منطقی و مؤثر است که به طور طبیعی یک فضای خاص از آن بیرون می‌آید. فرم ساختاری اصلی ساختمان از یک سازه چوبی چند لایه چسبانده شده استفاده می کند و به شکل چتری تغییر یافته است که دقیقاً از منطق سنتی انواع سازه پیروی می کند. اجزای فلزی ورق فولادی نه تنها عنصر مهمی از بیان ساختاری هستند، بلکه ستون‌ها را قادر می‌سازند تا در چهار جهت به شکل یک چتر پخش شوند و یک سیستم سقف فضایی را تشکیل دهند که امکان گسترش مقیاس و فرم فضایی را فراهم می‌کند. ساختمان. از طرف دیگر، صفحه فولادی از طریق براکت ها به ستون های چوبی چند لایه چسبانده شده متصل می شود و یک لبه فلزی را در پایین نمایش می دهد که می تواند با نمایش زیبایی شناسی مفصلی اصلاح شده، یک پسوند بصری صاف ایجاد کند.

معماری چوبی انتخاب خوبی برای تأسیسات روستایی است، زیرا انعطاف پذیری و مونتاژ صنعتی آن می تواند از فناوری ساخت و ساز و موانع هزینه در مناطق روستایی عبور کند. از چوب های فرآوری شده در کارخانه، کارگران می توانند سازه را در محل در مدت دو ماه مونتاژ کنند که امکان تولید و مونتاژ منطقه ای را فراهم می کند.