برای تلاش‌های بشردوستانه و استفاده نوآورانه از مواد بازیافتی و محلی، شیگرو بان در سال ۲۰۱۴ جایزه پریتزکر را دریافت کرد، تبدیل شدن ششمین معمار ژاپنی که این افتخار را دریافت کرد. کار بان در سراسر پروژه‌هایش به سمت درک عمیق‌تر ساختمان‌ها و تعهد به صرفه‌جویی و استفاده از مواد دور ریخته‌شده، که اغلب منجر به راه‌حل‌های نوآورانه و در عین حال با فناوری پایین می‌شود، تلاش می‌کند.

علاوه بر معماری بشردوستانه، بان همچنین ساختمان‌هایی را طراحی می‌کند که نوآوری‌ها در استفاده پایدار از مواد را بررسی می‌کنند. از جمله نمونه ها هستند Swatch/Omega Campuدر سوئیس و مرکز پمپیدو متز در فرانسه، که از سازه های چوبی برای ایجاد حجم های مجسمه ای و سیال استفاده می کنند. از مداخلات در مقیاس کوچک، مانند توالت پارک اجتماعی هارو نو اوگاوا، به مداخلات بزرگتر مانند به عنوان La Seine Musicale در سالن کنسرت آثار بان که در طرح جامعی که توسط ژان نوول برای جزیره ایل سگوین در فرانسه طراحی شده است، گنجانده شده است، توانایی‌های متنوع و تعهد او به بهبود محیط ساخته شده را نشان می‌دهد.

عمل نوعدوستانه بان که به دلیل «کنجکاوی، تعهد، نوآوری بی پایان، چشم خطاناپذیر و حساسیت شدید» تجلیل شده است، در این کتاب گسترده برجسته شده است. تک نگاری، بازتاب گستردگی آثار او از سال ۱۹۸۵ تا امروز. این کتاب همچنین یک نسخه هنری انحصاری (شماره ۱–۲۰۰) را ارائه می‌دهد که شامل طرح امضا شده توسط شیگرو بان و روکش چوبی سه بعدی برش لیزری که به صورت سفارشی ساخته شده است، که آن را به یک کالای کلکسیونی محبوب تبدیل کرده است.