وقتی شهرها به سطح معینی از قابلیت دوچرخه‌سواری دست می‌یابند، وارد چرخه‌ای می‌شوند که در آن زیرساخت‌های بیشتر ساکنان بیشتری را برای تبدیل شدن به حامیان سوارکار ترغیب می‌کند که به نوبه خود از زیرساخت‌های بیشتر حمایت می‌کنند – و امسال، شهرهای ایالات متحده بیش از هر زمان دیگری به آن نقطه اوج بحرانی رسیده‌اند. یک گروه مدافع برتر می گوید.

۱۸۳ جامعه آمریکایی به امتیاز ۵۰ یا بالاتر در PeopleForBikes سالانه دست یافتند رتبه بندی شهرها امسال، از تنها ۳۳ در سال ۲۰۱۹٫ به این معنی که ۱۸۳ انجمن حداقل نیمی از امتیازهای موجود را در امضای گروه به دست آورده اند. “SPRINT” عنوانی که شامل اقداماتی مانند خطوط محافظت شده دوچرخه، درمان های تقاطع ایمن، و محدودیت های سرعت کاهش یافته است که بعید است دوچرخه سوار را در صورت تصادف بکشد، از جمله عوامل دیگر.

و هنگامی که شهری از آستانه ۵۰ امتیازی عبور می کند، نویسندگان رتبه بندی می گویند که فرهنگ دوچرخه محلی آن به شدت ریشه دوانده است – و هر بهبود جاده جدید الهام بخش خواهد بود. بیشتر بهبودها، به جای مبارزه شدید با وضعیت موجود ماشینی.

مارتینا هگرتی، مدیر ارشد نوآوری محلی در PeopleForBikes، می گوید: «وقتی به ۵۰ رسیدید، شهر شما احتمالاً شبکه دوچرخه های کم استرس بسیار خوبی دارد. “[That’s] نمی توان گفت که هنوز پیشرفت هایی برای ایجاد وجود ندارد [but it] احتمالاً به این معنی است که افراد بیشتری در آن جوامع دوچرخه سواری می کنند زیرا احساس امنیت و راحتی می کنند. و هنگامی که افراد بیشتری دوچرخه سواری می کنند، آن افراد تمایل دارند که مدافع زیرساخت های دوچرخه بهتر و سیاست های طرفدار دوچرخه شوند، که [in turn,] باعث می شود افراد بیشتری سوار شوند.”

هاگرتی تاکید کرد که شهرهای “در هر شکل و اندازه” می توانند و به آن معیار ۵۰ امتیازی و تمام شتاب مثبتی که همراه با آن است، دست یافته اند. به عنوان مثال، جزیره مکیناو، میشینگ، رتبه برتر، امتیاز قابل پیش بینی را به دست آورد ۹۹ در مقیاس PeopleForBikes زیرا مقامات بیش از یک قرن پیش خودروها را ممنوع کردند. اما حتی شهرهای متوسط ​​مانند دیویس، کالیفرنیا و کمبریج، ماساچوست در دهه ۷۰ به لطف دهه‌ها سیاست‌های دوچرخه‌پسند و بسیار جدیدتر دستوراتی برای تسریع ساخت مسیر دوچرخه سواری. در همین حال، مینیاپولیس تاج دوچرخه‌پسندترین شهر بزرگ آمریکا را به خود اختصاص داد و پس از آن سیاتل و سانفرانسیسکو قرار دارند.

با این حال، رتبه بندی امسال برای اولین بار نشان می دهد که سرعت این مقاصد چقدر است بهبود یافته نمرات دوچرخه سواری آنها در طول سالها – و اینکه چگونه، در یک نقطه خاص، آن بردها خود ماندگار می شوند. و اگر شهرهای دیگر بتوانند به فشار مخالفان سیاسی گذشته و استفاده از سیاست ادامه دهند سیستماتیک کردن بهبود قابلیت دوچرخه سواری، هاگرتی مطمئن است که می تواند همان جریان صعودی را بگیرد.

هگرتی، که اشاره می‌کند که جوامع بین‌المللی را نیز شامل می‌شود، می‌افزاید: «ما می‌خواهیم پیشرفت را در طول زمان اندازه‌گیری کنیم و شهرها را با یکدیگر مقایسه کنیم، بنابراین آنها می‌توانند بفهمند که در مقایسه با سایر شهرهای مشابه در چه جایگاهی قرار می‌گیرند – یا شاید مکان‌هایی که می‌خواهند بیشتر شبیه باشند. در رتبه بندی نیز به همین دلیل است. تنها هدف ما این است که شهرهای بیشتری را تشویق کنیم تا شبکه‌های دوچرخه‌سواری کم‌استرس بسازند که مناسب‌تر برای افراد در هر سنی، سنین و توانایی‌هایی برای دوچرخه‌سواری باشد.»

متأسفانه، این نوع حلقه بازخورد مثبت هنوز در آمریکای وابسته به خودرو بسیار نادر است. از ۲۳۰۰ انجمن موجود در لیست PeopleForBike، کمی کمتر از ۸ درصد بالاتر از ۵۰ امتیاز هستند، و بسیاری از ۹۲ درصد دیگر در یک مارپیچ مرگ در حمل و نقل گیر افتاده اند که در آن فقدان جاده ایمن به طور فزاینده ای مردم را از سوار شدن می ترساند، که به نوبه خود از بین می رود. اراده سیاسی برای ساخت مسیرهای دوچرخه سواری برای سوارانی که آنجا نیستند. شهرهای بزرگ تگزاس آرلینگتون، ال پاسو و کورپوس کریستی همگی کمتر از ۱۰ امتیاز کسب کردند و حتی شیکاگوی اشباع شده از دوچرخه فقط ۹ امتیاز کسب کرد (اگرچه سایت خواهر ما StreetsblogCHI به این رتبه بندی اعتراض کرد).

او افزود: “گاهی اوقات استدلالی مانند “چرا باید زیرساخت های دوچرخه بیشتری بسازیم؟ امروز هیچ کس در آنجا دوچرخه سواری نمی کند” می شنوید. “[But that’s like saying]هیچ کس در آن رودخانه خطرناک با کوسه ها در آن شنا نمی کند تا به طرف دیگر برسد. [so why] پلی در آنجا بسازم؟”

با این حال، هاگرتی استدلال می‌کند که نیروی گریز از مرکز حلقه نابودی غیرقابل دویک شدن لزوماً به اندازه همتای خود قوی نیست، و «بیشتر شهرها هستند تلاش برای ایجاد خیابان‌های امن‌تر و داشتن مسیرهای دوچرخه‌سواری بهتر و اتصال بهتر در شبکه‌شان.” این امر در شهرهایی مانند فیلادلفیا مشهود است، که از امتیاز کمتر از ۴۰ در سال ۲۰۱۹ به کمتر از ۵۸ امروز رسیده است. که کمی کمتر از ۵۹ امتیاز گرفت.

PeopleForBikes اذعان می کند که برخی از طرفداران ممکن است با نحوه قرارگیری شهرشان در برابر رقابت، و همچنین تمرکز رتبه بندی بر عوامل ثابت مانند عرض جاده و مسافت پیموده شده مسیر دوچرخه، به جای آمارهای پویاتر مانند سواری و میانگین سرعت واقعی راننده مخالف باشند. با این حال، او امیدوار است که در مجموع، رتبه‌بندی‌های امسال ثابت کند که وقتی نبرد سخت به اندازه کافی طولانی انجام شد، است آینده بهتری برای دوچرخه سواری در طرف دیگر – و در برخی مواقع، ممکن است مخالفان سابق خود را در کنار ما سوار کنیم.